Auteur: Eleonora

Mijn voetfetish

Eleonora

Gehoorzaam zit ik naast mijn Meesteres op de bank. We kijken beiden naar de televisie, maar echt interessant vind ik het niet. Vanuit mijn ooghoek kan ik mijn Meesteres zien zitten.

Ze zit in de hoek van de bank en Haar benen heeft Ze opgetrokken. Haar voeten bevinden zich naast mijn benen en ik kan het maar niet laten om er naar te kijken. Ze eisen mijn volledig aandacht op.

Ik schat dat Ze een kleine maat heeft. 37? Ze draagt dunne sokjes. Lichtblauw. Bij de enkel zitten twee witte streepjes. De rest van de sok is versierd met witte beertjes. Lees verder →

Traktatie in de sneeuw

Eleonora

Samen met mijn Meesteres loop ik over straat. Het is vrij rustig, maar dat zou weleens kunnen komen door de dikke laag sneeuw. Gelukkig zijn de paden vrij van sneeuw, waardoor alles goed begaanbaar is. Het is koud en bij elke stap die ik zet, voel ik een nieuwe windvlaag onder mijn lange jas waaien die me kippenvel bezorgt.

Mijn Meesteres draagt leren laarzen met een strakke leren broek. Erboven draagt Ze een coltrui die Haar grote boezem lekker warm houdt. Droeg ik maar iets warms, denk ik bij mezelf. Ik zet mijn tanden op elkaar om de kou te verbijten en samen met mijn Meesteres loop ik het park in. Lees verder →

De voyeur (4)

Eleonora

Dit is het vierde deel in een verhalenreeks over een voyeur. Lees eerst het begin: De voyeur (1). 

Eindelijk! Het is zo ver. Opgewonden loop ik richting het huis van mevrouw Hoogakker. Het is donker en het is koud buiten, maar mijn lichaam voelt heerlijk warm aan. Vooral mijn buik. Hij tintelt.

Terwijl ik naar de deur loop, controleer ik nog even of mijn pet nog recht zit. De doos onder mijn linkerarm zit stevig op zijn plek en met mijn rechterhand druk ik voorzichtig op de deurbel. Hoogakkers deurbel. Lees verder →

Trampling met slaaf

Eleonora

Ik duw de sleutel in het sleutelgat en open Mijn voordeur. Het eerste wat Ik zie is Mijn slaaf. Hij ligt voor de deurpost op de grond en Ik zie dat er folders op zijn hoofd zijn gevallen, waardoor het zicht hem ontnomen is. Tevreden glimlach Ik naar Mijn slaaf. Ik ben trots op hem. Trots dat hij netjes op Mij gewacht heeft.

Mijn eerste stap naar voren is een stap waarbij Ik Mijn laars met blokhak op zijn bovenlijf terecht laat komen. Ik merk dat hij zijn adem inhoudt en dat hij zijn spieren aanspant. Mijn andere voet laat Ik naast de andere staan. De blokhakken rusten nu beide op zijn tepels terwijl Ik Mijn gewicht goed verdeel. Lees verder →

Een ritje in de metro

Eleonora

Het is een warme dag. Ik loop over het metrostation en ik kijk mijn ogen uit. Er loopt zoveel moois rond. Zoveel moois met schooltassen, rokjes en te strakke topjes. Ik stap de metro in en ik zie tot mijn genoegen dat deze overvol zit.

Mensen proppen om een plek te zien te bemachtigen. Er begint zich vanzelf een glimlach te vormen en vrolijk doe ik een poging om in te stappen. Mensen kijken me vreemd aan, maar dat deert me niet. Als zij erin kunnen, dan pas ik er vast en zeker ook nog wel in. Lees verder →

De voyeur (3)

Eleonora

Dit is het derde deel in een verhalenreeks over een voyeur. Lees eerst het begin: De voyeur (1). 

Al enkele maanden ben ik elke donderdagnacht te vinden rond mevrouw Hoogakkers huis. Het begon allemaal toen ik haar uit het niets in de supermarkt tegenkwam.

Direct toen ik haar zag, wist ik dat mijn leven om haar draaide. Ze was een engel op aarde en ik wist dat ik, als ik haar uit mijn oog zou verliezen, er eeuwig spijt van zou krijgen. Ik ben haar destijds vanuit de supermarkt naar haar huis gevolgd en sindsdien ben ik er niet meer weg te slaan. Lees verder →

Kleren passen

Eleonora

Ik heb de eer om samen met mijn Meesteres te mogen shoppen. We lopen door de drukke winkelstraat en overal zie ik grote borden met ‘uitverkoop’ hangen. Geliefden lopen hand in hand, kinderen smullen van hun ijsjes en hangjongeren doen hun best om zo stoer mogelijk over te komen.

Samen lopen we de V&D binnen. Koopt mijn Meesteres hier Haar kleding? Stiekem had ik andere winkels in gedachten, maar dat houd ik voor mezelf. Als mijn Meesteres zich in de V&D gelukkig voelt, dan voel ik me ook gelukkig. Met een opgewonden gevoel loop ik achter Haar aan richting de vrouwenafdeling.

Terwijl ik erover fantaseer hoe het zou zijn om de kleding te mogen keuren die mijn Meesteres gaat passen in het pashokje, voel ik mezelf warm worden. Het is een opwindend vooruitzicht en ik kan merken aan mijn Meesteres dat ze mijn gedachten kan lezen. Ze kijkt naar me om en glimlacht ondeugend naar me. Waar heb ik dit aan verdiend? Lees verder →

De voyeur (2)

Eleonora

Dit is het tweede deel in een verhalenreeks over een voyeur. Lees eerst het begin: De voyeur (1). 

Donderdagnacht. Via het pad sluip ik richting de moderne huizen. Ik draag geen rugzak en ik merk dat ik minder transpireer. Warm heb ik het wel, maar dat is van opwinding. Ja, ik ben opgewonden. Opgewonden van wat er komen gaat.

Voorzichtig sluip ik naar de hoge muren van het huis. De tuin is nog in aanbouw, waardoor er geen grote hekken of vervelende honden zijn die het me moeilijk maken. De weg is vrij en niemand die me gezien heeft. Dat is ook niet zo vreemd. Niemand die rond dit uur in deze kou iets te zoeken heeft op straat. Behalve ik dan. Lees verder →

De voyeur (1)

Eleonora

Met een opgewonden gevoel in mijn onderbuik loop ik door het bos. Het is winter en dat kan je voelen ook. De temperatuur komt niet boven het nulpunt, maar dat deert me niet. Wat belangrijk is, is dat het vroeg donker wordt in deze tijd. En zodra het donker is, ga ik op pad…

In mijn rugzak zitten mijn cameraspullen. De tas voelt zwaar aan. De dure zoomlens alleen al weegt ruim een kilo en dan heb ik het nog niet eens over de camera zelf en de nachtkijker. Door het gewicht begin ik te transpireren. Mijn conditie is niet meer zoals het vroeger was. Ach, je moet er iets voor over hebben. Lees verder →

Wat is infantilisme?

Eleonora

De vraag ‘Wat is infantilisme?’ is eigenlijk moeilijk te beantwoorden. Binnen die term worden een aantal variaties en combinaties op één hoop gegooid die veel op elkaar lijken, maar toch duidelijk verschillend zijn.

Om het nog eens extra ingewikkeld te maken, wordt deze term ook gebruikt voor opgroeiende kinderen die achtergebleven zijn in hun ontwikkeling.

Een luierfetisjist – ook een verkeerde benaming trouwens – heeft alle ontwikkelingsfasen tot volwassene doorlopen, maar kiest bewust voor een bepaalde vroegere situatie waarin hij of zij zich prettig voelt.

Adult baby

Opvallend is overigens dat de meeste infantilisten mannen zijn. Blijkbaar hebben vrouwen minder behoefte aan dit soort fantasieën, want slechts één op de twintig infantilisten is vrouw. Lees verder →


    Klamed B.V