De vorige week stelde slaaf fikkie vanuit de losse pols een aantal indringende, filosofische vragen waarop Ik niet direct een antwoord klaar had. Deze vragen raakten allemaal de wezenskern van BDSM liefhebbers.
Je moet hierbij denken aan vragen als: hoe ontstaat de voorliefde voor BDSM? Is die voorliefde aangeboren of niet? Heb je daar überhaupt wel een keuze in? Is onderdanigheid of dominantie een erfelijke kwestie? Zo waren er nog een stel andere hersenbrekertjes.
Als fervent Dominante is Mijn eerste reactie dat de vrouw het sterkere geslacht is, ondanks dat mannen de spieren hebben. Zij heeft de betere leidinggevende capaciteiten in vergelijking met de man, dus alleen al het feit dat iemand als vrouw is geboren, maakt haar tot Meesteres.
Maar wat moet Ik dan aan met Meesters en slavinnen? Waarom is niet iedereen into BDSM? Is de voorliefde voor BDSM iets wat individueel aangeboren wordt? Of komt het voort uit iemands voorgeschiedenis of persoonlijke interesse? Het lijkt erop dat ook andere dingen een rol spelen.
Laten we maar eens kijken naar de verschillende mogelijkheden…
BDSM: genetisch bepaald?
De eerste mogelijkheid: een voorliefde voor BDSM is aangeboren. We hebben daar geen vrije keuze in. BDSM komt over ons zoals sommige mensen zwart haar hebben en anderen rood.
Dat zou betekenen dat ergens in onze familiegeschiedenis ook Meesteressen en/of onderdanen verstopt zitten die door middel van hun DNA het stokje hebben overgedragen. Maar wat nou als dat niet klopt?
Het kan natuurlijk zijn dat die interesse verzwegen werd omdat dit een taboe was (en is). Daar zijn genoeg voorbeelden voor te vinden. De puriteinse Romeinen bijvoorbeeld zagen de Etrusken als een verdorven volkje, onder andere omdat Etruskische vrouwen de gelijke waren van mannen.
Ze vonden bovendien dat Etrusken te losjes waren in hun seksleven. Dat komt extra tot uitdrukking in Etruskische grafschilderingen. Hierin spelen seksscènes een redelijk grote rol. Er zijn zelfs grafschilderingen te vinden met scenes die BDSM activiteiten lijken weer te geven.
Het kan zijn dat taboe inderdaad een rol speelt, waardoor onze voorouders niet “uit de kast” kwamen. Ikzelf heb echter te weinig aanwijzingen dat BDSM voorliefde een kwestie van genen is. Voor Mijzelf heb Ik die mogelijkheid dan ook aan de kant geschoven.
BDSM: bepaald door opvoeding en situatie?
De tweede mogelijkheid: de voorliefde voor BDSM ontstaat door de opvoeding en door de situatie waarin een toekomstige Meesteres of slaaf opgroeit. Ook hierbij is geen sprake van vrije keuze.
Dit zou betekenen dat een kind het voorbeeld van een dominante moeder of vader overneemt en dat in een latere levensfase omzet in een interesse voor BDSM. Dat zou in ieder geval verklaren waarom er Meesteressen en Meesters, slavinnen en slaven zijn.
Toch klopt ook dat beeld niet. Ikzelf ken genoeg voorbeelden van BDSM liefhebbers – zowel Dominanten als subs – die wat dat betreft een volkomen tegenpool vormen van degene die hun meest waarschijnlijke rolmodel is.
Ook deze mogelijkheid stelt Mij dus niet tevreden. Daar komt bij dat Ik vanuit Mijn dominante instelling niet geloof in het Mijzelf willoos laten meesleuren en vormen door omstandigheden die buiten Mijn macht liggen.
BDSM: bepaald door eigen instelling en karakter?
De derde mogelijkheid: wordt een voorliefde voor BDSM misschien toch alleen bepaald door het karakter en de instelling van de persoon zelf? Dat begint er wat Mij betreft meer op te lijken.
Een belangrijke karaktertrek voor een Domina is een dosis ingebouwde wreedheid, anders kan Zij nooit goed functioneren in een BDSM rollenspel. Een Meesteres moet van die eigenschap een grotere portie hebben dan een maatschappelijk werkster, hoewel die soms ook hard moet zijn.
Een Domina geeft een slaaf een trap tegen zijn ballen, omdat hij het een ultieme beleving vindt om zijn Meesteres te mogen dienen. Een maatschappelijk werkster geeft iemand een keiharde mentale trap tegen zijn ballen om hem te helpen bij het opnieuw oppakken van zijn leven.
Ikzelf ben van mening dat Mijn voorliefde voor BDSM een combinatie is van eigen wil, karakter, instelling, interesse en zucht om te domineren.
Kortom, die voorliefde wordt voornamelijk bepaald door factoren binnen in Mijzelf. Invloeden van buitenaf zullen een rol spelen, maar in veel mindere mate. Dit uitgangspunt geldt voor zowel Dominanten als subs.
Helena Bathory
Zie jij dit totaal anders of ben jij het hiermee juist eens? Laat hieronder je reactie achter!
aurrelio subway vraagt zich af waarom er hier ook niet verwezen wordt naar zijn interviews met Erwin?
Je kunt het er natuurlijk helemaal mee oneens zijn, maar het gaat er wel over.
(Enne a. subway heeft trouwens nog een prima idee . . . !? Gaat hij Helena voorleggen; dat wordt kicken (vooral voor hem) zegt hij . . .).
aurelio subway is een beetje brutaal dat hij dit zomaar durft te vragen…
aurelio s. vraagt zich dat in alle bescheidenheid af.
Ok, ik mag dan wel eens een beetje ‘lomp’ zijn, zo niet aurelio !
Het spijt hem dan ook zeer . . .
Het is een interessant onderwerp, eentje die voor iedereen anders is denk ik. Zelf heb ik het proberen te achterhalen omdat ik er ook wat relationele problemen mee had en professionele hulp heb gezocht. Mijn moeder was vroeger, tussen mijn 8e en 14e jaar nogal depressief en vaak ernstig ziek. Ze had veel verzorging nodig en omdat mijn vader veel werkte kwam veel om mij neer. Toen ik 11 was kwam daar de serie van Pippo de Clown bij. Een aflevering ging over zijn bezoek aan een Sultan in het midden oosten. De Sultan was echter een mooie vrouw. Mannen wuifden palmtakken en brachten haar eten en drinken en liepen achteruit van haar weg. Dit wond mij, als elfjarige, erg op en sinds dien wind het dienen van vrouwen mij seksueel op. Het was voor mij de duidelijke aanleiding om onderdanig aan vrouwen te worden.
Heel interessante informatie, slaaf sitface. Bij jou hebben dus ook externe factoren een rol gespeeld bij het ontdekken van je voorkeur voor BDSM.
Ik ben ook veel meer geneigd naar de tweede mogelijkheid (opvoeding, situatie en externe factoren). Natuurlijk spelen je genen en daarmee gepaard je eigen karakteraanleg een rol, maar zeker als het gaat om fetisjisme e.d. zal de oorzaak hiervan meestal te vinden zijn in je (vroege) jeugd en puberteit.
@ Helena, in je beschouwing vermeld je alleen de mogelijkheid dat je het gedrag van je vader/moeder/rolmodel overneemt. Het tegenovergestelde is natuurlijk net zo goed mogelijk: als je een erg dominante moeder had, kun jij in de onderdanige rol gedrukt zijn en die nooit meer van je af hebben kunnen werpen.
@ Artemis, dat klopt helemaal. Die dominante moeder kan ook in negatieve zin een rolmodel zijn geweest.
Voor iedereen zal de voorliefde voor BDSM zijn ontstaan uit een mix van omstandigheden. Daarom is het ook zo interessant om meerdere reacties te krijgen op dit discussiestuk.
Ik roep dan ook zoveel mogelijk bezoekers van deze site op om te reageren met een eigen specifieke invalshoek. Dat zorgt voor een steeds beter begrip van dit moeilijke onderwerp.
In artikelen over evolutiebiologie wordt terecht geconstateerd dat we (als redelijk denkende mensen) pas onlangs zo’n beetje duidelijkheid verkregen hebben over onze origines en wel via de moleculaire biologie: Genetica, DNA etc.
Onze gemeenschappelijke blauwdruk die we delen met alle levende wezens! We weten nog zo zielig weinig in verhouding tot waar we in de laatste paarduizend jaren zo stellig van zijn uitgegaan via godsdiensten en andere verklaringen van de werkelijkheid om ons heen.
Eem embryo is in aanleg vrouwelijk, met primair vrouwelijke geslachtskenmerken. Later in de ontwikkeling wordt pas besloten tot eventuele ontwikkeling van mannelijke geslachtskenmerken. Geeft dit reden om te besluiten tot vrouwelijke superioriteit? Dat is natuurlijk helemaal de vraag waarbij onder meer kwesties als natuurlijke selectie, sexuele selectie, erfelijkheid en omgevingsfactoren een rol spelen. Voor mij is in ieder geval duidelijk dat het onmogelijk is om vanuit een persoonlijk perspectief algemeen geldende uitspraken te doen, hoe brutaal dat hier ook moge klinken.
BDSMgevoelens hebben is één ding, je ervan bewust worden en er iets mee doen is een tweede. Wat is het leven spannend op deze manier!
Ben Ik helemaal eens, petrus. Het is niet mogelijk om algemeen geldende uitspraken te doen over dit soort zaken. Dit zal verschillen van persoon tot persoon en heel veel BDSM liefhebbers zullen vaak zelf niet weten waar die dwingende voorliefde voor BDSM bij henzelf vandaan komt.
Daarom is discussie over dit soort onderwerpen erg belangijk. Wees gerust, Ik vind het niet brutaal klinken als wie dan ook zijn eigen invalshoek meldt. In de komende tijd zal Ik meer van dit soort discussieonderwerpen aansnijden onder de categorie BDSM raadsels. Ik zal daarbij vaak controversiële uitspraken doen als middel om “tongen los te maken”. 😉
Mocht iemand zelf een “BDSM raadsel” ter discussie willen stellen, aarzel dan niet om dat bij Ons aan te kaarten. En inderdaad, dit maakt het leven spannend…!
Kan het niet zo zijn dat voor zowel subs als Domina’s geldt dat z/Zij juist het tegenovergestelde willen zijn, nodig hebben, dan wat z/Zij in hun ‘gewone’ levens [moeten] zijn? Een man die in zijn ‘gewone’leven dominant is of moet zijn, kan als tegenwicht daarvoor het verlangen ontwikkelen juist dienstbaar te willen zijn, i.p.v dat van anderen te verlangen? Hetzelfde geldt voor een vrouw die zich meestal ten dienste stelt van anderen. Als tegenwicht voor haar dienstbaarheid kan zij het verlangen ontwikkelen anderen dienstbaar aan Haar te willen maken?
Miss Aguila,
Hoewel deels in vragende vorm, vind ik dat U de essentie precies goed hebt verwoord!
Ikzelf kan Mij slecht voorstellen dat Ik een deel van Mijn dagelijkse leven onderdanig doorbreng en op andere tijden adequaat kan overheersen als de Meesteres die Ik ben.
Ook dit zal echter heel afhankelijk zijn van de persoon zelf. Heel interessante vraag, Miss Aguila!
Zijn er Dominanten en/of subs die hiermee ervaring hebben en die ervaringen ook met O/ons willen delen?
Ik ben een echte Sub een Slaaf , als kind van 11 werd ik al opgewonden van oudere meiden die erg bitchy waren, daarintegen ben ik onder de jongens altijd een haantje geweest was vaak de leider, nam de authoriteit en werd als vanzelf als een Alpha gezien, ik ben fysiek ook groot en sterk, mentaal vooral sexueel ben ik echt altijd (lang stiekum);een Onderdanige Sub Beta geweest, ik leef egt als 2 tegenpolen, ik geef les in de sportschool en kickboksing en heb bij Korps Mariniers gezeten, bij een dominante vrouw in de buurt is er al niets meer van me over (en dat vind ik zo heerlijk zo vredig en innerlijk rust ervaar ik altijd weer wanneer ik me kan/moet onderwerpen, heb dat alleen bij vrouwen en Trans vrouwen, niet bij mannen ik ben een Alpha/Bèta, U als Meesteres bent een Alpha/Alpha, de egte Sissy’s zijn voorbeelden van Beta/Berta’s ,
Ik kan Mij daar zeker wel iets bij voorstellen! Dit zal waarschijnlijk iets meer voor subs gelden dan Dominanten, maar ook in die categorie ken Ik wel een aantal voorbeelden (noem geen namen). Ook frustraties kan tot een zekere behoefte aan Dominantie leiden, zoals in de film Walk Over Me (laatst besproken op het forum:https://www.onderdanigeman.nl/forum/tips-en-reviews-group5/bdsm-films-forum12/walk-all-over-me-thread30/).
Eerst eens terug komend op die Romeinen, merkwaardig, want als er 1 volk was dat toch behoorlijk “los ging” waren het toch wel de Romeinen, met als toppertje Nero en Caligula……
Dan wat betreft de DNA daar weten we natuurlijk nog niet zoveel van, maar wel dat er vast staande gegevens in liggen opgesloten.
Ik noem er even een paar: De drang tot het willen hebben van kinderen, het hebben van gemeenschap, deze liggen bij elke diersoort en dus ook de mens in de DNA besloten, ter bescherming van de soort, zou dat er namelijk niet zijn, dan kan een soort mogelijk uitsterven. Dus die gevoelens liggen “vast”.
Natuurlijk zijn er variaties, denk aan homo’s lesbo’s ect, op zich kun je dan eigenlijk spreken van een tegen natuurlijke DNA fout. Overigens heb ik er niks op tegen, elke homo is een concurrent minder, lol.
Maar zonder gekheid, die voortplanting is er dan dus niet, Darwin zou het waarschijnlijk een DNA foutje noemen, en variatie. Zelf roep ik dat maar niet te hard, want ik heb geen zin om het hele COC achter mijn kont aan te krijgen…. 🙂
Wat is het dan?
Natuurlijk wordt je net als ieder ander geboren met een erfelijke belasting (daar weet ik alles van helaas), en de eerste 12 jaar zijn bepalend voor de rest van je leven, je vorming en je ontwikkeling. Want daarna krijg je voor het eerst zeggenschap, die natuurlijk ook weer voortvloeit uit de 2 eerder genoemde, dus zoveel keuze heb je er in werkelijkheid nou ook weer niet in, in mijn optiek.
Als ik naar mijn jeugd kijk, och ik zal er niet een brief over naar huis schrijven, maar ik kan daar niks vinden over wat mogelijk mijn geaardheid zou kunnen verklaren, of het zou moeten zijn dat ik de boeken las van Snuf de Hond 🙂
Maar wat ik wel eens zou willen weten, en wat ik ook veel interessanter vind, hoe staat vandaag de dag de medische wetenschap hier tegenover?
Wat is de houding van een psychiater anno 2012, wat is er hierover in de literatuur en op vakgebied bekend?
Vragen, vragen vragen…..
Even off topic over de opmerking over de Romeinen: helemaal mee eens, behalve dan dat jij praat over de periode van de 1e eeuw na Christus. Als je het hebt over de tijd waarin de Etrusken nog “groot” waren, praat je over ca. de 5e eeuw voor Christus, toen de Romeinen nog veel traditioneler waren. Een tijdsverschilletje van zo’n 500 jaar…
Als je dat vergelijkt met bijv. nu, het jaar 2012 en het jaar 1512, dan is dat ook een wereld van verschil qua seksuele taboes e.d…
Lol, dat zal ik niet weten…..
Ik zat er al op te wachten…..
Ik haalde deze 2 knapen aan, omdat ze zoals gezegd een paar toppertjes waren in hun tijd.
7 de / 5de eeuw voor Christus inderdaad, de Romeinen hebben later een hoop liederlijke dingen weer van deze gasten over genomen das waar.
Hoop mijlpalen gehad die Romeinen, Hadrianus met zijn muur ( heb er ooit nog boven op gestaan)Julianus, de bekeerling…
Dat waren nog eens tijden… 🙂
Afijn ik ga ook maar weer back to topic, geschiedenis les kunnen we altijd later nog wel eens doen…
Misschien zal Ik over die twee ondeugende knaapjes binnenkort eens iets schrijven. Megalomane Romeinse keizers zijn immers favoriet bij Mij. 😉
Ook dat weet ik 😛
Hier zit er nog 1…….
Maar wat ik wel eens zou willen weten, en wat ik ook veel interessanter vind, hoe staat vandaag de dag de medische wetenschap hier tegenover?
Wat is de houding van een psychiater anno 2012, wat is er hierover in de literatuur en op vakgebied bekend?
Vragen, vragen vragen…..
Daar waren we,, bij het begin dus 🙂
Ik moet je teleurstellen, slaaf fikkie. Er zijn in de loop der jaren heel wat hypothesen ontwikkeld waarin geprobeerd wordt om de voorliefde voor BDSM te verklaren. Het probleem is alleen dat ondanks al die ideeën er nog steeds geen algemeen geaccepteerde uitspraak is over hoe die liefde voor BDSM nou ontstaat.
Slechts Richard Freiherr von Krafft-Ebing (1840-1902) nam aan dat SM aangeboren is, maar die theorie is door weer andere wetenschappers naar het land der fabels verwezen.
Kortom: vragen, vragen, vragen die nog steeds onbeantwoord blijven, totdat een wetenschapper eindelijk een gedegen onderzoek opstart. 😉
Tja in die tijd dacht Freud dat we allemaal maar aan de Coke moesten
En Carl leefde toen ook nog wat in een “droomwereldje” 🙂
Dus neem ik Herr Freiherr ook maar niet al te serieus.
Jammer ik zou gewoon wel eens willen weten hoe de wetenschap er vandaag de dag tegen aan kijkt….
Ik denk toch ook dat die gevoelens voor BDSM er bij mij al heel lang in zitten. zij het dan tot voor kort onbewust en zelfs misschien wat onderdrukt van zowel buitenaf (opvoeding) als van binnenuit ( gevoel van schaamte, bedorven gedachten etc…)
Sinds kort (..en dat is echt nog niet zolang)hebben die gevoelens zich veel sterker beginnen manifesteren. Ik denk dat het bij mij langzaam ontstaan is door een gevoel van frustratie (er ontbrak duidelijk IETS in m’n dagelijkse BELEVING van m’n leven.
Ik ben nu al ruim 22 jaar gehuwd met een pracht van ’n vrouw. Heb veel aan haar te danken…kwa karaktervorming.
Zij had ook al ’t een en ’t ander beleefd in haar leven voor ze mij leerde kennen…en ik ga daar liever niet dieper op in omdat ons dit te ver van m’n onderwerp zou leiden.
Anderzijds vind ik het wel nodig dit te vermelden omdat…doordat ze dus al heel wat had meegemaakt…ze heel open stond tegenover de onthulling van mij dat ik naar alle waarschijnlijkheid met BDSM)gevoelens zat.
Maar dat ik er tot nu toe niet dierf over te praten.
Ik experimenteerde al een hele tijd met mezelf en de spiegel….maar dat voeklde op den duur toch nog altijd alsof er echt iets ontbrak…en ook het stiekeme, in ’t geheim, schrik om ontdekt te worden….hebben er voor gezorgd dat ik het uiteindelijk heb gezegd.
Zoals ik al zei, heeft ze daar onwaarschijnlijk positief op gereageerd.Ze kon dat goed verstaan en ze hoopt dat ik er verder mee ga…Daarmee wik ik zeggen dat ik verder verken hoe de wereld van BDSM-beleving, BDSM-relatie-vorming in mekaar steekt. Langs INTERNET had ik al snel enkezle interessante sites gevonden. Heb zonder te aarzelen contact opgenomen en ben enkele keren naar ‘speel’-avonden geweest.
Ik VOELDE me daar ONMIDDELIJK thuis en opgenomen in de groep…alhoewel ik daar NIEMAND kende.Toch voelde ik vrij snel dat er op die avonden toch nog ‘iets’ ontbrak.
Ik had nog geen partner laat staan een ‘vaste’-partner om samen ‘onze’ BDSM-fantasiën te ‘beleven’.
Ondertussen had ik verschillende atributen gekocht om bij mezelf te experimenteren….en al snel kwam de voorliefde om ‘iets’ te doen met kettingen, boeien, gezichtsmaskers en andere dingen.
Ik had ondertussen via tips al wel vernomen( en eigenlijk voelde ik dat ook aan…)dat ik rustig m’n tijd moest nemen alvorens ik nieuwe stappen zette.
Dit kwam eerst over als ’n vorm van afremming van m’n gedrevenheid voor BDSM…maar dat was dus niet zo. Door verschillende checklijsten in te vullen op verschillende tijdstippen kreeg ik ’n beter beeld van wat me eigenlijk dreef. Telkens viel de klemtoon op ‘iets’ doen met kettingen, vernederingen, onderwerping, vrijwillige opsluiting en dat soort dingen.
Het begon duidelijk te worden… Ik VOELDE me voorbestemd (als ik dat zo kan zeggen)om een onderdanige rol te ‘spelen’ binnen BDSM.
Nu kwam voor mij een belangrijke volgende stap….Hoe aan ’n partner geraken en er voor zorgen dat langzaam aan een relatie kan gevormd worden waarin ‘we’ ons alle twee goed voelen.
Ik ben nog steeds op zoek naar iemand die samen met mij naar BDSM-party’s wilt gaan. Dit zal tijd en vooral veel geduld vragen van mij…maar ik denk wel dat ik dat voldoende heb. Ik zoek dus!
Ik VOEL dat ik de juiste beslissing heb genomen en VOEL me al een beetje ‘sub’
Kom uit voor m’n overtuiging (weliswaar in heel beperkte kring)…maar alles op z’n tijd zou ik zeggen…te vroeg kan meer schade doen dan wat later.
Ik zit ook met ’n Fetisjh-gevoel…meer bepaald de voorliefde voor boeien en kettingen. Ik loop daar (polsboeien en enkelboeien met slot op en onderling met mekaar verbonden)sinds kort ook thuis mee rond en ga er ook mee slapen.
Ook doe ik regelmatig een halsband om en durf daarmee al in ’t openbaar meen rondlopen. Op ’t werk voorlopig niet natuurlijk. Ook niet in ’t dorp waar ik woon…echter veel gemakkelijker in de grote stad omdat dit iets ‘anoniem’ heeft. Ondertussen kan ik aan het dragen van de halsband rustig wennen.
Ik ga binnenkort ook naar ’n sessie bij ’n Domina Lifestyle-Meesteres.
Zij houdt zich bezig met het verder uitdiepen van het gevoel ‘sub zijn’
Ik krijg ’n overnight-sessie waarop ze mij al eens flink onderhande zal nemen.
Ik heb voorzichtig weg al laten verstaan dat ik niet veel van ‘pijn’ moet hebben maar dat dit ook relatief is natuurlijk en ik ben bereid een beetje ‘af te zien’ om Haar te behagen en te dienen. Later zullen natuurlijk nog enkele sessies volgen….Zij heeft via mail al laten weten dat Ze uitkijkt naar de 1e ontmoeting en dat ze in de mate van het mogelijk rekening zal houden met m’n voorkeuren. Ik ben er mij echt goed van bewust dat ik er in de eerste plaats ben voor Haar! Dat ik die avond haar WIL eren, behagen, dienen.En ik heb al ondervonden (bij mezelf) dat dit op heel veel manieren kan gebeuren. Ik maak me sterk dat ik Haar zal kunnen behagen door aandachtig te zijn in wat ze van mij verlangt.
Het is m’n allereerste keer maar ik VOEL gewoon dat ik HET kan.
Natuurlijk zit ik nog met veel onbeantwoorde vragen…want na die sessie ga ik bij mezelf ten rade om te zien wat zo’n sessie met me DOET of GEDAAN heeft
Pas dan zal ik beslissen of ik nog een sessie volg!
Spannend dat wel! maar ermee bezig zijn geeft me een heel goed gevoel. Energie, ja zelfs..een gevoel van gelukkig zijn. Zich m.a.w. beter voelen in z’n vel…wat meer zelfvertrouwen krijgen
In die contexst kan ik gerust stellen dat ik me als toekomstige sub ook ontzettend FIER voel om dit te mogen zijn.
Ik geef me dus niet onvoorwaardelijk over en vervul die rol van onderdanigheid ALLEEN op ‘speel-avonden binnen de BDSM-wereld’
Dus de nog te vormen ‘relatie’ zal ook alleen maar gebruikt worden op zulke bijeenkomsten. Ik hoop dat ik hiermee niemand kwets of op de kast jaag.
Subje63
Subje63
Een mooie subjectieve reactie die meer te maken heeft met hoe iemand worstelt met de bdsm-gevoelens en hoe deze vorm te geven dan met de vraag waar deze vandaan komen. Ook de opmerkingen dat deze gevoelens deels aangeboren, deels door omgevingsfactoren worden bepaald snijden geen hout omdat ze in genen dele ingaan op de eigenlijke vraag waar ze vandaan komen.
Om deze vragen ook maar te kunnen benaderen moet je dus eerst bepalen en het met elkaar eens worden wat bdsm-gevoelens eigenlijk zijn en of ze beperkt zijn tot de typische domina-sub relatie.
Persoonlijk denk ik niet dat dit laatste het geval is en als je de vraagstelling op een zindelijke manier wilt benaderen moet je die eerst nader definieren zonder daarbij de verschillende categorieën van bdsm-gevoelens uit te sluiten.
Een zekere mate van bescheidenheid en tolerantie is hierbij noodzakelijk voor alle hierbij betrokken categoriën, dus ook voor de domina-sub verhoudingen.
Het zou dus zomaar eens kunnen zijn dat de oorsprong van de bdsm-gevoelens zowel voor domina’s en sub’s dezelfde is en dat slechts ondergeschikte factoren als geslacht, aanleg en ‘culture’ voor de persoonlijke interpretatie zorgen. Een aanwijzing in deze richting is het feit dat ook vrouwen submissieve gevoelens voor domina’s kunnen hebben.
Voor mezelf hou ik het er maar op dat er op zeker moment vanuit mijn onderbewuste een sterk seintje naar mijn bewuste zijn is gestuurd waardoor ik me van mijn bdsm-gevoelens bewust ben geworden en… Er iets mee wil doen.
Door mijn lichaamsbouw ( groot etc.) heb ik vaak en veel tegen vooroordelen op moeten boksen ( met hem moet je geen ruzie krijgen bijv.)(exteren factoren)
Geen idee of het zo is maar wellicht zit daar een kern van waarheid in, ook ik ben maar een mens en absoluut geen ruzie zoeker/maker ( karakter)
In de familie komen veel zorgzame beroepen voor, dus wellicht ook een karakteristiek ding om al aanleg naar het sub zijn te hebben?
Pijn heb ik ook genoeg mogen ervaren, als klein kind al het nodige gebroken, echter nooit op en normale manier , altijd vreemde of lastige breuken, soms meer voudige ( twee armen tegelijk).
Geen idee of het verstandig is om dit her te ventileren, toch doe ik het omdat ik het kwijt wil/van me af wil “praten”.
Eigenlijk had ik er nooit mogen komen, gevaar voor moeder en kind, dat is me vaak genoeg verteld in mn jonge leven.
Rond mn 9e een onschuldig uitzend ongevalletje gehad dat een maand later me bijna fataal werd en zo zijn er nog wel wat dingen op te noemen.
NEE ik ben niet zielig ( althans vind mezelf dat absoluut NIET) het heeft wel geholpen om een beeld van mezelf te krijgen waarvan ik vermod dat het me wel de kant van het onderdanige/masoschisme heeft opgeduwd
@Slaaf fikkie,
Binnen de nieuwe DSM, staat bdsm weer als psychische afwijking (corrigeer me als ik het verkeerd heb, ben al een tijdje uit de psychologie). Echter spreekt de psychiatrie zich per definitie tegen (zoals over bijna alles).
Waar je naar zou kunnen kijken is de term ‘love mapping’ . Dit is de theorie dat tussen je 8ste en 11ste levensjaar je seksuele voorkeuren bepaald worden (voorkeuren niet geaardheid). De film Venus in fur laat hier een voorbeeld van zien.
Echter psychologie heeft meerdere stromingen o.a. de biologische-, systeem- humanistische stroming. Er zijn 8 hoofdstromingen. Als je enige basiskennis opdoet hiervan zie je dat ze elkaar aanvullen en soms bestrijden. Van hieruit kun je een hoop conclusies trekken.
De vraag is denk ik niet zozeer waar het vandaan komt, maar hoe het geaccepteerd kan worden. Helaas is voor acceptatie vaak eerst het antwoord op waar het vandaan komt nodig.
Ik had ook moeite mee.
In de zin van waar komen mijn slaafse gevoelens vandaan.
Maar na jaren ermee hebben geworsteld, heb ik het toch maar geaccepteerd.