Slavenmarkten in het Romeinse Rijk

De Romeinse wet zag slaven als “roerend goed” dat net als elk ander product aan iedereen verkocht mocht worden. De allerbeste slaven werden verkocht in de saepta: de markt en ontmoetingsplek voor welgestelde Romeinen. Hier kon je de beste winkels en kraampjes van de stad vinden.

De locatie van de eerste slavenmarkt in het antieke Rome bevond zich echter in een gebied dat het Graecostadium heette, vlak achter de Basilica Julia op het Forum Romanum (het centrum van de stad).

Deze markt was gigantisch groot en extreem populair onder de Romeinse bevolking. Vanzelfsprekend dat de slavenhandel destijds bijzonder veel geld opleverde!

Het Graecostadium

De naam Graecostadium betekent letterlijk “markt voor Griekse slaven”. Een groot aantal slaven uit de beginperiode van het Romeinse Rijk kwam namelijk uit Griekenland om als slaaf naar Rome verscheept te worden.

Het Graecostadium kende een zeer actieve slavenhandel in deze tijd. Zo schijnt Aemilius Paulus (overwinnaar van de slag bij Pydna, Griekenland in 168 v. Chr.) wel 150.000 Griekse slaven aan Rome verkocht te hebben. Tel uit je winst!

De verkoop van slaven

De verkoop van slaven op de slavenmarkt verliep in veel opzichten exact hetzelfde als de verkoop van andere goederen en waren. Verkopers prezen met luide stem de belangrijkste eigenschappen van hun slaven en benadrukten hun voordelen en bijzonderheden. Nieuwe aanwinsten uit het buitenland werden geëxposeerd met een in kalk gedoopte voet.

Slaven die te koop stonden, werden soms naakt tentoongesteld op ronddraaiende podia, zodat potentiële kopers precies konden zien wat ze in huis haalden. Als een slaaf wel kleding droeg, konden kopers erop staan dat de slaaf uitgekleed werd voor een nadere inspectie.

De Romeinse wet verplichtte slavenhandelaars om de etnische afkomst van hun slaven bekend te maken. Daarom droegen de tentoongestelde slaven een bord om hun nek met daarop hun nationaliteit, afkomst, vaardigheden en kwaliteiten.

Zo nu en dan werden ook hun slechte eigenschappen vermeld, bijvoorbeeld wanneer hun neiging tot vluchten zorgwekkend was. Speciale kappen werden gedragen door slaven waar de verkoper geen garantie op kon geven.

De prijs van een slaaf

De prijs die je neertelde om je eigen slaaf te kopen, verschilde nogal van slaaf tot slaaf. Aan de hand van de volgende eigenschappen werd bepaald hoeveel je als slaaf waard was:

• Leeftijd
• Geslacht
• Afkomst
• Fysieke kracht en attributen (zoals bijzonder gekleurd haar of een groot uitgevallen penis)
• Gezondheid
• Uiterlijk (hoe knapper hoe prijziger!)
• Vaardigheden
• Intelligentie en opleiding

De prijzen en bijkomende kosten van slaven verschilden enorm naar gelang hun leeftijd, vaardigheden en kwaliteiten. Ongetrainde slaven waren bijvoorbeeld wel twaalf keer zo goedkoop als slaven met een gerichte opleiding of relevante werkervaring.

Bijzonder mooie slaven of slaven uit exotische landen of met speciale gaven werden niet zomaar aan het plebs tentoongesteld op openbare slavenmarkten, maar werden enkel in privésfeer aan potentiële kopers getoond.

Romeinen waren ook gek op nieuwe en aparte dingen. Misvormde mannen en vrouwen, dwergen en geestelijk gehandicapten leverden dan ook flinke bedragen op.

Een slaaf bevrijden

Als een slaaf eenmaal gekocht was, was hij slaaf voor het leven – en wel van de Meester(es) die hem aangeschaft had. Iedere vijf jaar moest iedere mannelijke Romeinse burger zich laten registreren in Rome voor de volkstelling. Hierbij moest hij zijn complete familie, zijn vrouw, kinderen, slaven en andere eigendommen opgeven.

Om een slaaf te bevrijden, hoefde je Meester je enkel maar als burger op te geven bij deze volkstelling in plaats van als slaaf. Hierna was je officieel vrij. Als je op deze manier “ontslaafd” was, werd je automatisch een volwaardig burger (al mocht je niet als ambtenaar aan het werk). Niet dat je geen slaaf meer zou willen zijn natuurlijk!

Dominante groet,

Artemis