Automutilatie en BDSM

Voor veel mensen is automutilatie – ook wel zelfverwonding of zelfverminking genoemd – een manier om met problemen om te gaan.

Het kan helpen bij het onderdrukken van gevoelens die niet onder woorden gebracht kunnen worden, het kan afleiden van het dagelijkse leven en het kan emotionele pijn verlichten. Iemand die zichzelf verwondt, voelt zich naderhand beter. Dat duurt echter maar kort en daarna begint het spelletje opnieuw.

Die behoefte kan zelfs uitgroeien tot een verslaving, omdat het vaak de enige manier lijkt om niet helemaal in te storten. Daar komt nog eens bij dat door de zelf toegebrachte pijn het verslavende hormoon endorfine vrijkomt. Die natuurlijke pijnstiller zorgt voor een gelukzalig gevoel dat je kunt vergelijken met het effect van opium en heroïne.

Automutilatie methodes

De methoden die automutilisten gebruiken om zichzelf te verwonden zijn talrijk, maar de meest voorkomende manier is het zichzelf snijwonden toebrengen met een mes, scheermesje of zelfs met een glasscherf.

Brandwonden zijn ook populair, als je dat zo mag noemen. Dat gebeurt dan vaak met het gloeiende puntje van een sigaret, een verhitte strijkbout of met heet water.

Sommige mensen slaan zichzelf of bonken met hun hoofd tegen een muur. Ook het keihard met de vuisten tegen harde objecten slaan of het hele lichaam tegen muren of puntige voorwerpen gooien komt voor. Scherpe voorwerpen worden gebruikt om in de huid te steken, zodat bloedige wonden ontstaan.

Aanslagen op de eigen gezondheid worden bereikt door het doelbewust zorgen dat wonden niet kunnen helen en gaan infecteren. Het komt ook voor dat automutilisten zichzelf inwendige verwondingen toebrengen door het drinken van giftige of bijtende vloeistoffen.

Vaak worden ook scherpe voorwerpen ingeslikt. Dit kan allerlei vormen aannemen, van glasscherven tot spijkers. Kortom, de methoden die mensen toepassen om zichzelf te verwonden zijn legio.

Mythes en feiten over automutilatie

Zoals bij elk gedrag dat afwijkt van het ‘normale’, bestaan er heel veel misvattingen over mensen die zichzelf opzettelijk verwondingen toebrengen. Een aantal van die verkeerde beelden vind je hieronder:

Automutilisten vragen om aandacht

De letterlijk pijnlijke waarheid is dat mensen zich alleen in het geheim verwonden. Zij willen anderen helemaal niet manipuleren of de aandacht op zichzelf vestigen. Daarvoor schamen ze zich te veel en daarom worden wonden toegebracht op plaatsen die niet zichtbaar zijn voor anderen.

Automutilisten zijn gek en/of gevaarlijk

Natuurlijk hebben mensen die zichzelf verwonden last van psychische angsten, lijden ze aan een depressie of moeten ze dealen met een trauma van vroeger. Dat is net als bij andere mensen. Een automutilist probeert alleen die spanningen op te heffen door zichzelf te verminken.

Automutilisten hebben een doodswens

Normaal gesproken willen mensen die zichzelf verwonden helemaal niet sterven. Ze proberen alleen een uitlaatklep te vinden voor hun psychische pijn. In feite helpt zelfverwonding hen met het voortzetten van hun leven.

Op de lange termijn echter hebben automutilisten een verhoogd risico op zelfmoord. Bovendien leven ze ‘gevaarlijk’, want het gebeurt maar al te vaak dat ze zichzelf onbewust een fatale verwonding toebrengen of zich een dodelijke infectie op de hals halen.

Als de wonden niet ernstig zijn, is er niets aan de hand

De ernst van een wond heeft niets te maken met de mate van psychisch lijden. Hoe klein de verwondingen ook zijn, ga er niet van uit dat het dan allemaal wel los zal lopen.

Relatie automutilisme en BDSM

Deze relatie lijkt een beetje voor de hand te liggen, omdat zelfverwonding en BDSM naar de buitenwereld toe allebei met pijn te maken hebben. Ook populaire media leggen die link een beetje te gemakkelijk.

De film Secretary uit 2002 van Steve Shainberg draait om het karakter van Lee Holloway, die zichzelf snij- en brandwonden toebrengt omdat ze niet kan dealen met haar eigen leven.

Ze verandert langzamerhand in een onderdanige sub door haar paternalistische en dominante lover die haar verbiedt om zichzelf te verwonden. Hij alleen behoudt zich het recht voor om haar pijn te doen.

In tegenstelling tot wat die film suggereert, is er een duidelijk verschil tussen de insteek van een automutilist en iemand die zich bezighoudt met BDSM. Iemand die zichzelf verminkt, ziet dat als een manier waarop hij of zij kan omgaan met psychische problemen.

Die handelingen ziet een automutillist vaak als een methode om opnieuw controle te krijgen over de eigen geest als hij of zij gekweld wordt door een depressie of door psychische angsten. Het seksuele element dat mee kan spelen in een BDSM relatie ontbreekt volledig.

Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen. Er is een geval bekend van een man die opgenomen was voor schizofrenie en manische depressies, die zijn penis afsneed omdat hij wilde dat de verpleegster op wie hij verliefd was zijn wond zou verbinden. Dat zijn echter uitzonderingen die eigenlijk niet gevangen mogen worden onder automutilisme.

BDSM is echter gericht op het plezier van het geven en het ondergaan van pijn, vernedering of seksuele prikkels. BDSM gaat niet alleen om pijn, maar omvat een veel breder scala van ervaringen die gedeeld worden door een slaaf en een Meesteres.

Mensen die zich bezighouden met BDSM gaan ook niet verder dan van tevoren is afgesproken. Om die afspraken goed te regelen is zelfs een speciale BDSM-checklist ontwikkeld die je kunt downloaden. In feite gaat het niet alleen om pijn, maar het kan bijvoorbeeld ook gaan om kietelen met een veer, bondage, het onthouden van zintuigelijke waarneming en nog veel meer andere activiteiten.

Als alles tot tevredenheid verloopt, vormt een BDSM spel een positieve gebeurtenis waarvan zowel de slaaf als de Domina geniet en die je naderhand een goed gevoel geeft. Automutilatie daarentegen heeft een negatieve lading, omdat het voortkomt uit de eigen ellende waaraan je wilt ontsnappen. Je voelt je beter tijdens de handeling zelf, maar na afloop voelt een automutilist alleen maar schaamte.

De controle is ook anders, want bij een slaaf gaat het om het weggeven van macht, terwijl een automutilist nou juist weer de macht over zichzelf en over zijn of haar gevoelens terug wil krijgen. Sommige automutilisten nemen weleens hun toevlucht tot een Dominant, maar in wezen misbruiken ze de Meester of Meesteres dan voor een ander doel dan waarvoor BDSM bestemd is…