Dit is het derde deel van een vierdelige reeks. Lees eerst deel 1 van dit BDSM interview.
Weet Marjolein dit, Erwin? Heb je het Haar verteld?
Ja, een half jaar geleden heb ik het tegen Haar gezegd.
Heeft Ze er begrip voor?
Nou, dat ligt natuurlijk niet zo eenvoudig. Voor Haar is er geen weg terug. Het hoofdstuk is afgesloten. Ik verwijt Haar nu in stilte dat Ze me in de steek laat. Ik moet het verder maar uitzoeken. Het is natuurlijk vooral zelfmedelijden. Dat snap ik wel. Maar ik voel me alleen en Zij voelt zich waarschijnlijk ook alleen. En dat wil ik niet. Verdriet, Aurelio, verdriet.
Ze keek me wat meewarig aan. Tegelijkertijd ook met een blik van: waar zeur je nu eigenlijk over? Ze gaf wel eerlijk toe dat Ze zelf als vijftiger heel actief was op het BDSM front. Ik verscheen pas op het toneel toen Ze 57 was. Weet je nog wel, Aurelio?
Erwin, je zei dat een stel ook af en toe ruzie moet kunnen maken. Hoe ging dat dan bij jullie?
De ruzie kwam. Na verloop van tijd ging de ruzie tot op het bot, Aurelio. In het begin moest ik boete doen en werd ik gestraft. Zo werd de ruzie bijgelegd. Later veranderde dat. Ik kon dat niet meer opbrengen. Alles wat we samen hadden brak Marjolein tot de enkels af. Verschrikkelijk.
Ik begreep Haar niet en ik begrijp Haar nog niet. We zijn zelfs een paar maanden uit elkaar geweest. Ik kon Haar niet loslaten. Ieder moment dacht ik: wat zou Marjolein nu doen? Hoe zal het met Haar gaan? Inmiddels is dat alweer ruim tien jaar geleden. Ik woonde bij een kennis.
Een vrouw?
Ja, ik kende haar van de bridgeclub. Het bleef bij een flirt. Ik kan bijna niets met vrouwen, Aurelio. Enfin, volgens jouw vragenlijst komt dat later nog ter sprake. En je gelooft het of niet. Op 9/11 heb ik Marjolein ’s avonds gebeld. We spraken af dat ik de volgende dag bij Haar op bezoek zou komen. En zo kwam van het één opnieuw het ander.
Ruzie, een ramp. Het herinnerde me aan vroeger thuis. Het catastrofale gevoel is wel wat verminderd. Soms is ruzie onvermijdelijk. Op een gegeven moment dacht ik ook dat je elkaar nog steeds iets te vertellen moet hebben. Waarom zou je anders nog ruzie maken? Maar hoe het precies werkt, ik weet het niet. Wat het verschil is tussen volharden en voortmodderen? Dat weet ik ook niet.
Ben jij Marjolein trouw geweest, Erwin?
Vrouwen laten me niet koud, Aurelio. Met mijn lichaam ben ik Haar trouw geweest. En ja, tegenwoordig zit ik natuurlijk ook op internet. Soms word ik daar wel heel bedroefd van. Eén grote leegte. Daarin ben ik verzeild geraakt. Gelukkig is er onderdanigeman.nl. Op de site van deze drie Domina’s voel ik me een klein beetje thuis.
Weet Marjolein hiervan?
Onlangs zei Ze dat ik weleens een uurtje op internet mocht rondkijken. Nou, dat deed ik dus al. Dat had Ze natuurlijk ook allang begrepen. Enfin, laatst las ik in de wetenschapsbijlage van de krant dat mannen die met een oudere vrouw samenleven relatief jong sterven. Ik denk dat het klopt.
Jeetje, Erwin, dat klinkt allemaal wel erg dramatisch!
Het stond daar, Aurelio. Nu ja, wees gerust. Zo dramatisch vind ik het niet. Het is een bevestiging van wat ik al vermoedde.
Val je ook op mannen, Erwin? Ben je misschien biseksueel?
Niet dat ik weet, Aurelio. Het draait bij mij toch allemaal om vrouwen. Een fantasie waarin op de achtergrond een man een rol speelt. Ja, daar kan ik me nog wel wat bij voorstellen. Maar dat is het dan ook wel.
Nu ja Erwin, ik ben benieuwd naar jouw toelichting op de derde factor: ‘herinneringen uit een ver verleden’!
In de puberteit drong het al tot me door dat het vaderschap me niet zou passen. Hoe komt het dat mijn brein dit soort denkbeelden naar boven haalt? Daar dacht ik vervolgens over na. Die ingevingen moeten toch ergens vandaan komen? Uit het onderbewustzijn, of weet ik waar?
In de oudheid dienden er vele slaven. Er werden ook vele slaven geofferd. Zij ondergingen dat levenslot. Alles waarvan wij ons nu bewust zijn is een lange weg gegaan, Aurelio. Wat doorleefd is, wordt in het lichaam opgeslagen. De beelden worden in het lichaam geëtst. Dat vind ik een passende omschrijving. Een bioloog zegt dan dat de genetische samenstelling muteert.
Andere – spirituele – inzichten verhalen dat een mens zijn ervaringen meeneemt, daarmee een nieuw lot weeft en weer incarneert. Het lichaam moet dan wel gereed zijn om dat nieuwe lot te dragen.
Er zou intussen dus wat aan de genen gewijzigd moeten zijn. Zo sluit het één – spiritualiteit – het ander – wetenschap – niet uit. Een mix ligt voor de hand. Het kernpunt is dat er door beleving veranderingen plaatshebben.
Je kunt gerust aannemen dat veel slaven en slavinnen in hun lot berustten. Het slaaf zijn maakte onderdeel uit van de maatschappijvorm. Zij hadden daar vrede mee. Het offer dat van hen gevraagd werd, behoorde vaak ook tot de gangbare rituele en spirituele gebruiken. En in die zin hielpen zij hun Meester en Meesteres, de gehele gemeenschap – en zichzelf – verder.
Jij denkt dus dat deze gevoelens er nog ingebakken zitten, Erwin?
Ja, die emoties, ervaringen, zijn dus in het lichaam geëtst of maken deel uit van het zelfgeweven lot. Nogmaals, slaaf zijn was niet per definitie een negatieve ervaring. Slaaf zijn bood ook voordelen. Je droeg nooit grote verantwoordelijkheden. Er werd geen visie van je verwacht; idealen hoefden niet uitgedragen of verwezenlijkt te worden.
Ik ben een slaaf. Niets meer dan dat. De enige taak is dat ik mijn Meester en Meesteres dien. Deze taak is te overzien. Daar kan ik me volledig aan wijden. En wanneer Zij zich waardig gedragen, weet ik me bovendien in hun geborgen.
Daar is dan toch niets mis mee?
Dat klopt. Gegeven de omstandigheden toen is daar niets mis mee. Zoals gezegd was het slaaf zijn ingebed in het gewone dagelijkse leven. Helaas leert de geschiedenis – al sinds de oudste geschriften – dat het kwaad – misbruik – de kop opsteekt. Naast geloofwaardige Meesters en Meesteressen – Zij zijn het offer waardig – waren er Velen die Hun positie misbruikten.
Het brengen van een offer verandert in grof geweld. Daardoor is het begrijpelijk dat vele slaven ontevreden werden. Zij wilden zich bevrijden, losmaken. Het misbruik accepteerden zij niet langer. Bedenk dat er nooit iets zou veranderen als iedereen tevreden is, Aurelio.
Benieuwd naar het slotdeel? Lees dan snel het einde van dit BDSM interview!
Dit interview is ingezonden door aurelio subway. Heb jij ook een spannende BDSM ervaring of verhaal dat je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in naar [email protected] of upload je verhaal via het inzendformulier.