Iedereen die into BDSM is, of dat nou gaat om een Meesteres of om een sub, weet dat BDSM een wereld vol ongekende mogelijkheden is. Dat komt doordat elke Dominante op Haar eigen manier gediend wil worden en slaven hun dienstbaarheid op verschillende manieren beleven.
Als gevolg van die smeltkroes van voorkeuren en verlangens krijgt elke intense Meesteres/slaaf relatie zijn eigen invulling. Ook al zou het gaan om verschillende subs met eenzelfde Domina, toch is elk van die relaties anders. Dat komt door de interactie tussen Dominant en onderdanige(n).
Je kunt de BDSM wereld dan ook vergelijken met een bloementapijt waarin elke afzonderlijke relatie een schitterende bloem is met een totaal eigen vorm en kleurschakering. Sommige bloemen lijken veel op elkaar, maar er zijn duidelijk verschillen te zien als je ze naast elkaar legt.
Waarom is elke D/s relatie anders?
Dit is net zo’n moeilijke vraag om te beantwoorden als de vraag gevoelens vandaan?” href=”https://www.onderdanigeman.nl/bdsm-raadsels/waar-komen-bdsm-gevoelens-vandaan/”>Waar komen BDSM gevoelens vandaan? uit het vorige discussiestuk in de categorie BDSM dilemma’s.
Waarom is de ene slaaf gelukkig als hij zijn Domina mag dienen in het huishouden? Waarom kan een andere onderdanige zijn Meesteres alleen maar plezieren door in kuisheid te gaan? Wat maakt dat nog een andere sub alleen maar tevreden is als hij zijn pijn mag aanbieden aan zijn Dominante?
Het antwoord op deze en nog veel meer vragen verschilt van persoon tot persoon en komt voort uit een mix van elementen vanuit de opvoeding, thuissituatie, eigen instelling en karakter. Die mix wordt nog eens extra ingewikkeld doordat binnen een betekenisvolle BDSM relatie de verlangens van een onderdanige samengesmolten moeten worden met en aangepast aan de eisen van de Meesteres.
Hoe dienstbaar is dienstbaar?
Natuurlijk draait elke BDSM relatie om de wensen van de Dominante. Zij zegt wat er gebeurt, Zij geeft aan welke acties Haar plezieren en Zij bepaalt wat dienstbaarheid moet inhouden. Zuiver gezien zouden de wensen van de onderdanige dus helemaal geen rol hoeven te spelen, maar is dat wel zo?
Wat nou als de sub zijn Meesteres graag ziet in latex? Hoe zit het als een slaaf opgewonden raakt van de lange laarzen van zijn Domina? Stel dat een onderdanige man een riemenfetish heeft?
In veel gevallen gaat het om een fetish van de slaaf zelf, die helemaal niet hoeft overeen te komen met het idee dat de Domme heeft over dienstbaarheid. Misschien vindt Zij het zelfs wel lastig als een sub op dat punt bepaalde wensen heeft.
Het spreekt voor zich dat de Meesteres het verloop van een sessie bepaalt en dat de onderdanige man hierin volgzaam is. Die uitspraak roept echter wat controversiële gewetensvragen op die een leuke uitdaging opleveren voor zowel een Dominante als een onderdanige…
Die vragen luiden: is er een probleem als de fantasieën van een slaaf consequent genegeerd worden of is dat niet van belang? Hoe dienstbaar is dienstbaar en moet ook een Meesteres water bij de wijn doen bij het opbouwen van een BDSM relatie?”
Is de ene wijze van dienstbaarheid waardevoller dan de andere?
Er zijn verschillende manieren waarop een slaaf een Meesteres kan dienen. Natuurlijk is dat helemaal afhankelijk van wat de Domina verlangt van haar subs. Op het eerste gezicht lijken bepaalde wijzen van dienstbaarheid waardevoller voor de Dominante dan andere, maar is dat wel zo?
Als een huisslaaf alle huishoudelijke taken in het huis van zijn Meesteres oppakt, waardoor hij Haar een comfortabel leven biedt zonder saaie huishoudelijke taken, is dat waardevol. Ikzelf houd ervan dat mijn voeten gemasseerd, verzorgd en gekoesterd worden, want dat schenkt Mij veel voldoening.
Zijn die bewijzen van dienstbaarheid waardevoller voor een Domina dan bijvoorbeeld het in kuisheid gaan van een sub? Zo’n soort actie draagt niet direct bij aan het dagelijkse welbehagen van de Domme in kwestie, buiten dan dat het de onderdanigheid en de verering van de slaaf illustreert.
Hoe waardevol is het voor een Meesteres als een onderdanige man into ball busting en trampling is? Geniet Zij van de pijn die Zij toebrengt en is dat dan waardevoller dan een zorgzame huisslaaf? Geeft een castratiefantasie Haar een kick die niet te vergelijken is met het bemoederen van een infantilist?
Kortom: is de ene wijze van dienstbaarheid waardevoller dan de andere? Of is dat appels met peren vergelijken? Dit zijn leuke vragen om over na te denken. Ik ga ervan uit dat ook dit BDSM dilemma leuke reacties zal opleveren!
Beste Meesteres Helena,
U vraagt of de ene vorm van dienstbaarheid beter is dan de andere. Mijn reactie daarop is nee. Het gaat er volgens mij om of de Meesteres en de slaaf voldoening uit de dienstbaarheid halen.
Natuurlijk hebben zowel de Meesteres als de slaaf elk hun voorkeuren, en des te meer de dienstbaarheid daarbij aansluit, des te groter de voldoening.
Blijft uw belangrijkste vraag: kan de Meesteres de voorkeuren consequent negeren of moet zij ook water bij de wijn doen? Ik beantwoord deze vraag maar voor mezelf. Voor mij is het belangrijk dat ik regelmatig iets van mijn voorkeuren terug zie in de dienstbaarheid.
Als ik niets van mijn voorkeuren zou herkennen, zou ik uiteindelijk het contact verbreken. Er moet ook iets voor mij inzitten.
Als ik alles van mijn voorkeuren zou krijgen, dan zou ik het idee hebben dat de Meesteres mij “pleast”, en dat zou mijn beeld van mijn Meesteres naar beneden halen. Mooi als onze interesses helemaal matchen, maar ik vind dat minder opwindend.
Ik ben in mijn dienstbaarheid op zoek naar het plezier van mijn Meesteres, en wil daarin zelf voldoende terug krijgen van mijn eigen behoeften. Mijn Meesteres weet dat, en gaat hier heel gemeen mee om: zij geeft mij opdrachten die haar plezieren, en verwerkt er voor mij iedere keer net voldoende in van mijn voorkeuren. Zo houdt zij mij op mijn tenen, laat mij dingen doen waar ik zelf weinig mee heb (haar teennagels lakken, andere slaven pijpen enz.). Maar zij geeft mij ook die vreselijke vernederingen die voor mij zo belangrijk zijn.
Of te wel:
Veel van de voorkeuren van de Meesteres, en minimaal / net genoeg van de slaaf.
Onderdanige groet,
slaaf rik
“Veel van de voorkeuren van de Meesteres, en minimaal / net genoeg van de slaaf.”
is de kern van je reactie, slaaf rik en Ik denk dat je daarmee de spijker op de kop slaat! 🙂
Hoewel de Meesteres voorop staat, moet Zij ook rekening blijven houden met het geluk van Haar slaaf, anders kan er nooit een bevredigende BDSM relatie ontstaan.
Dank voor je reactie! 🙂
Helena. Madam.
U heb gelijk bij uw eerste schrijven..en rik moet ik in zijn ongelijk stellen.
De naam slaaf betekent, dat je niets mag eisen en of verwachten..eenvslaaf dient alleen.en accepteerd wat hij zal ontvangen .zo zit dat..
Of moet je zelf geen slaaf noemen maar een bijloper
Uiteraard is de ene Meesteres de andere niet net zoals de ene slaaf de andere niet is, ieder mens heeft zo zijn of Haar verlangnes, Meesteres of slaaf.
Hte blijft wikken en wegen, ga je voor je eigen genot en buit je de ander als het ware uit, of schik je jezelf ook aan de ander om zo tot iets te komen waar je beiden van geniet?
Als ik van mezelf uit mag gaan, ben ik op mn best als totaal dienstbaar ben aan Haar, in dat ene woord “totaal” schuilt de hemel en de hel wnat natuurlijk heb ik ook mn kicks, als die te lang genegeerd worden zal ik me ook af gaan vragen waar ik mee bezig ben.
Geven en nemen blijft dus het sleutelwoord, daarin beperk je natuurlijk ook weer de keus voor een Dom of andersom een slaaf, niet iedereen heeft immers dezelfe kicks, likes of fetishes, net zoals niet iedereen het woord totaal zou kiezen om iets aan te gaan.
Als Zij ervoor kiest mij Haar huishouden te doen, als Zij ervoor kiest mij te moeten kuisen ( kwestie van vertrouwen maar dit terzijde), als Zij ervoor kiest mij niet klaar te laten komen, als Zij ervoor kiest wel op mij klaar te maken, als Zij ervoor kiest mij Haar eten te laten maken……………..affijn keuzes
Bij iedere relatie, of het nou gaat om een BDSM of een anderssoortige relatie, heb je te maken met wensen, dromen en voorkeuren van minimaal twee mensen. De kunst is dus om een zo goed mogelijke keuze te maken tussen de verlangens van de betrokken personen. Dat zorgt er dan voor dat iedereen voor een groot deel “aan zijn/Haar trekken” komt en dat is belangrijk binnen welke relatie dan ook. Geven en nemen blijft inderdaad het sleutelwoord. De mogelijkheden binnen BDSM zijn zo breed en mensen zijn zo uniek dat het een wonder zou zijn als je een Meesteres zou treffen die exact dezelfde voorkeuren heeft als jij.
dag Domina,
Ik heb dat geluk gehad…een Domina ontmoet die ik kan dienen met zeer grote overeenkomsten in verlangens en perversie. We zijn i vee opzichten een perfecte match. Ze heeft een gezin, man kinderen, waar ze haar prioriteit legt. Ik ben haar sub. En ook van haar man inmiddels. Soort van cuckhold. Heel bijzonder en intens. Na een leven van experiment en groei is dit een voorrecht wat ik echt koester. Ik kom tot bloei e zij ook. Soort van hele intense groei die we samen doormaken met alle hobbels die er bij horen. Ik hoor bij haar, ben haar totaalslaaf, in oprechte toewijding?
Wat een leuk en interessant topic!
De voorkeuren van Meesteres en slaaf hoeven inderdaad niet altijd overeen te komen, maar het is natuurlijk niet voor niets dat zij samen een D/s-relatie zijn aangegaan. Blijkbaar waren er gemeenschappelijk gedeelde gevoelens.
Mijn Meesteres en ik hadden dat gemeenschappelijke in onze voorkeur voor een Femdom-setting met weliswaar strenge, maar geen harde sm. De slaaf dient voledig in dienst te staan van de Meesteres en Zij beschikt over hem in alle opzichten, maar geen extreme, pijnlijke zaken. Een ander gemeenschappelijk punt was onze fetish voor leer en lak. Ik zie mijn Meesteres het liefst in lange laarzen met hoge hakken. En juist op dit punt bleek er later toch een verschil van mening te ontstaan. Ik vond het jammer dat Ze die laarzen zo weinig aandeed, althans te weinig naar mijn zin. In Haar ogen moest ik mij daarmee niet bemoeien. Toch bleef ik er op hameren, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ze vond dat het nu maar eens afgelopen moest zijn met dat gezeur van mij, en Ze bestelde voor mij over-the-kneelaarzen maat 45, met een hak van 10 cm (!!!). Ze wilde mij een lesje leren, dan kon ik zelf eens ervaren hoe moeilijk het is om op zulke hakken te lopen……
Ik heb het geweten. In het begin strompelde ik op die laarzen en viel ik af en toe. Toch liet Ze mij net zo lang oefenen tot ik mij er redelijk mee kon bewegen. Inmiddels loop ik veel makkelijker op die hakken, volgens mijn Meesteres zelfs elegant. Maar nog steeds heb ik behoorlijk last van mijn voeten en kuiten, wanneer ik die laarzen heb gedragen, en dat moet bijna elk weekend, en in de vakanties in een vakantiehuisje in Frankrijk moet ik drie weken lang op die hakken lopen. Mijn Meesteres houdt ervan om zo door mij bediend te worden. Zo heeft Ze dat dilemma, zoals Meesteres Helena dat noemt, tussen verschillende voorkeuren heel creatief opgelost. Ik meen het echt als ik zeg dat ik ontzettend veel respect hab gekregen voor Vrouwen die zo makkelijk op high heels lopen. Ik snap er nog steeds niets van hoe zij dat doen.
We hebben het “verschil van mening” nooit als negatief ervaren. Het was ons beiden van het begin af aan duidelijk dat alleen mijn Meesteres zou bepalen hoe Zij een en ander zou tackelen. Dat is Haar meer dan gelukt: ik weet mijn plaats weer, ik behoor mij niet ongevraagd met Haar kledingstijl te bemoeien.