FemDom Palace (2)

Dit is het afsluitende deel van een tweedelig verhaal, geschreven door Kitten Jolanda. Lees eerst FemDom Palace (1)!

Tim probeert een plan te bedenken om het goed aan te pakken. Ik loop gewoon naar haar toe en blijf in de buurt staan, net zolang tot ze me ziet. Zou dat werken? Vast niet. Er staan er al veel te veel om haar heen. Misschien als ik recht achter die donkere vrouw ga staan. Als ze maar even langs haar heen kijkt, moet ze me zien! En dan? Ik kan moeilijk naar haar knipogen. Glimlachen dan? Nee, belachelijk. Zo trek je niet de aandacht van een dame.

Tim schudt zijn hoofd. Dat gaat niet lukken. Zijn blik wordt naar het podium getrokken. Daar staat een vrouw tussen de palen met in haar hand een riem. De riem zit vast aan een halsband die om de nek van een naakte man is bevestigd. De man knielt aan haar voeten neer en kust uitgebreid een van haar laarzen.

Op een wenk van de vrouw komt een tweede man aangekropen. Hij draagt een leren pakje dat zijn hele lichaam bedekt, van zijn enkels tot aan zijn nek. Alleen zijn kruis en zijn billen zijn vrijgelaten. De man kruipt naar de Meesteres en kust haar andere laars. Vernederend, maar ook opwindend! Dat brengt Tim op een idee.

Ik kruip naar de roodharige dame toe en kus haar laarzen. Daarmee geef ik meteen aan wat de bedoeling is. Of zou dat verkeerd overkomen? Het is wel opdringerig, zelfs al is het gebaar onderdanig. Stel dat ze me opmerkt en boos wordt? Of nog erger, stel dat ze me niet opmerkt en over me valt als ze een stap opzij zet. Nee, geen goed idee.

Weer schudt Tim zijn hoofd en zucht. De vrouw op het podium heeft de naakte man ondertussen tussen de palen gebonden, met de rug naar de zaal toe. Met krachtige slagen laat ze een zweep neerdalen op zijn rug en billen. De striemen zijn zelfs voor Tim duidelijk te zien, ondanks dat hij een eind van het podium zit. Dat moet zeer doen! Toch geeft de man geen krimp.

Pas als de vrouw de zweep tussen zijn benen omhoog laat gaan, maakt de man een sprong van pijn. Zou de man het prettig vinden? Of zou hij iets verkeerd hebben gedaan? Misschien straft de vrouw hem wel voor slecht gedrag. Het is wel een manier om aandacht te krijgen, al is het dan een pijnlijke manier.

Ik kan langs haar heen lopen en per ongeluk tegen haar aan botsen. Dan maak ik mijn excuus wel, maar heb ik wel haar aandacht getrokken. Maar wat als ze het daarbij laat? Als ik een glas in mijn handen heb en dan tegen haar aan loop, dan knoei ik vast iets over haar heen. Dat zal ze zeker niet negeren! Misschien neemt ze me dan wel mee naar het podium!

Nee, vast niet… De vrouw op het podium noemt de mannen bij hun naam. Ze kent ze. De kans is groot dat de roodharige vrouw me de club uit laat gooien. Nogmaals schudt Tim zijn hoofd. Het ene idee is nog dommer dan het andere. Hoe moet het dan? Wat zijn de regels, de gewoontes? Hij schrikt op als op zijn schouder getikt wordt. Als hij omkijkt, ziet hij de barman.

‘Nieuw hier?’ vraagt hij.

Tim knikt. ‘Inderdaad.’

‘De dame aan de linkerkant is Meesteres Smile,’ zegt de barman, terwijl hij een dienblad op de bar neerzet. ‘De andere, met het donkere haar, is Meesteres Anastasia.’ Hij zet een glas rode wijn en een Ice Tea op het blad en schuift het naar Tim toe. ‘Breng het maar naar ze toe. Zeg maar dat je dit wilt aanbieden.’

Dankbaar pakt Tim het blad op en loopt naar de vrouwen toe. De mannen die om hen heen staan, maken ruimte voor hem. Hij zet het blad op het tafeltje neer en kijkt Meesteres Smile aan.

‘Ik wil u beide dit graag aanbieden,’ zegt hij.

Ze knikt hem vriendelijk toe. Ze doet haar naam zeker eer aan. Wat een lach! Tim voelt zich een beetje week worden. Dan draait hij zich naar Meesteres Anastasia en blijft met open mond staan.

Anne, zijn collega, kijkt hem lachend aan. ‘Hallo Tim, heb je de weg eindelijk gevonden?’

Tim is nog niet van de schrik bekomen als Anne langs hem heen naar Meesteres Smile kijkt en zegt: ‘Ik neem hem wel onder mijn hoede.’

‘Maar… Wat…’ stottert Tim, maar Anne legt resoluut een vinger op zijn lippen. ‘Je mag pas praten als ik je dat zeg. Duidelijk?’ zegt ze.

Tim knikt. Hij weet toch niets te zeggen. Dat hij juist Anne treft, en nog wel hier!

Anne bekijkt hem van top tot teen. ‘Laten we eerst eens iets aan je kleding doen. Kleed je maar uit.’

Net als op kantoor gehoorzaamt hij haar automatisch. De anderen bestaan niet meer. De club bestaat niet meer. Alleen Anne bestaat. Of zoals hij haar nu kent: Meesteres Anastasia…