De getrouwde slaaf (1)

Dit verhaal is ingezonden door Kitten Jolanda.

‘Hallo, met Meesteres Lisa.’

‘Hallo Meesteres, met Frank.’

‘Oh, hallo Frank. Leuk dat je belt!’

‘Het is fijn u eens echt te spreken, Meesteres. Het e-mailen was fijn, maar het is nog prettiger om uw stem te horen. Gewoon even met u te kunnen praten.’

‘Dat is goed, Frank. Het is ook fijn om jou eens te horen. Maar je belt niet alleen om mijn stem te horen. Vertel.’

Even is het stil als Frank nadenkt over hoe hij moet beginnen. Hij heeft het in zijn hoofd keer op keer gerepeteerd, maar nu het moet is hij het helemaal kwijt.

‘Meesteres, ik wil graag uw slaafje zijn. Als het mag, bedoel ik natuurlijk. Maar…’ Hij hapert even. Meesteres Lisa wacht geduldig tot hij weer verder gaat. ‘Maar ik ben getrouwd. Mijn vrouw weet van niets en dat wil ik ook graag zo houden. Ze is echt een schat, hoor. We hebben het ook goed samen, maar ze kan niets met mijn onderdanige gevoelens.’

‘Hebben jullie er al eens mee geëxperimenteerd?’ vraagt Meesteres Lisa.

‘Ja, Meesteres, maar het ligt haar niet. Ze voelt het niet aan; het staat haar zelfs tegen. Maar ik kan de gevoelens niet negeren. Eerlijk waar, ik heb het geprobeerd!’

‘Het is goed, Frank, maar weet wel wat je op je hals haalt. Als je mij dient, sta ik op de eerst plaats. Altijd.’

Frank slikt zenuwachtig. Wat moet hij nu? Hij houdt van Marja en wil haar niet kwetsen. Maar hij heeft dit zo nodig…

Meesteres Lisa weet wat er speelt in het hoofd van Frank. Dit heeft ze vaker bij de hand gehad.

‘Frank, luister eens. Ik zal je vertellen hoe ik het zie. Als ik je Meesteres word, dan behoor je mij te dienen met je hele leven. Alles is van mij. Bij alles sta ik op de eerste plaats en bij alles heb ik het laatste woord. Het is mijn taak om goed voor jou te zorgen en dat betekent ook dat ik zorg dat jouw relatie met je vrouw zo goed mogelijk blijft. Ik zal je dus niets laten doen wat haar of je relatie zal kunnen beschadigen.’

Opgelucht haalt Frank adem. ‘Dank u, Meesteres.’

‘Niet zo vlug! Vergeet het eerste niet. Ik ben in alles je Meesteres en mijn stem gaat ook boven die van je vrouw. Als ik wil dat je op een dag blauw draagt, dan draag je blauw, ook al wil je vrouw dat je rood draagt. Hoe je het haar uitlegt en haar overtuigt is jouw probleem. Duidelijk?’

‘Ja, Meesteres, dat is duidelijk.’

‘Echt? Want het gaat natuurlijk verder dan alleen je kleding. Ik kan alles in je leven bepalen. Dus ook waar je naartoe op vakantie gaat en waar je je geld aan besteedt. Bedenk dus heel goed of je dit wel wilt, want als ik je eenmaal heb dan laat ik je niet zomaar gaan!’

‘Mag ik erover denken, Meesteres?’

‘Natuurlijk. Ik verwacht juist dat je er eerst goed over nadenkt en dat je dan pas je keuze maakt.’

‘Dank u, Meesteres. Als ik een keuze heb gemaakt dan bel ik u terug. Is dat goed?’

‘Dat is goed, Frank.’

Er gaat een week overheen voordat Frank weer belt. In die tussentijd denkt hij vrijwel continu aan wat de Meesteres heeft gezegd. In elke situatie thuis bedenkt hij zich hoe het zou zijn als hij niet meer vrij zou zijn in zijn keuzes. Het is een lastige keuze, een keuze van vertrouwen. Als hij zich aan haar overlevert, dan moet hij er maar van uitgaan dat ze het beste met hem voor heeft.

‘Hallo, met Meesteres Lisa.’

‘Hallo, Meesteres, met Frank.’

‘Hallo Frank, fijn je weer te spreken. Je hebt er tenminste de tijd voor genomen. Goed zo!’

‘Dank u, Meesteres. Ik denk dat ik weet wat de keuze gaat worden.’

‘Je denkt, Frank?! Dat is niet goed genoeg.’

‘Nee, nee, ik weet het zeker! Echt…’

‘Vertel het me maar, Frank.’

‘Ik… Ik wil graag uw slaafje zijn, Meesteres.’

Meesteres Lisa laat even een stilte vallen. ‘Heel zeker weten?’

‘Ja, Meesteres, heel zeker. Ik heb er goed over nagedacht en wil graag met u verder.’

‘Mooi. Daar ben ik blij om. Ik ga je zo een aantal opdrachten geven. Die zijn bedoeld om je te laten voelen hoe ver het gaat. Je mag een opdracht weigeren, maar besef dan wel heel goed dat het ook meteen over is. Vragen om verduidelijking mag altijd. Het weigeren van een opdracht mag alleen vandaag. Vanaf morgen zit je aan me vast en ben je pas weer vrij als ik je loslaat. Duidelijk?’

‘Duidelijk, Meesteres.’

‘Goed zo. Ik stuur je zo een mail met de opdracht. Ik verwacht vandaag reactie. Geen reactie zie ik als een weigering.’

‘Ja, Meesteres. Ik ga meteen kijken!’

‘Goed zo. Zo hoort dat ook.’

Wordt vervolgd…