Soms kan één klik veel doen, heel veel. Ik weet het nog goed, mijn eerste sessie met Meesteres Kate. In een uur passeerde er veel de revue, zoals bijvoorbeeld het aangelijnd worden. Het voelde voor mij bijzonder, heel bijzonder.
Een paar jaar later volgde een uitnodiging van mijn Meesteres om mee te gaan naar een speelfeest, mijn allereerste speelfeest in gezelschap van mijn Meesteres. Ook dat voelde bijzonder, ook al omdat ik erg verrast was door Haar uitnodiging. In de uren die volgde mocht ik alles aan mijn Meesteres vragen en van die optie maakte ik dan ook gretig gebruik. Om een beeld te krijgen wat er in mij omging attendeerde ik mijn Meesteres op een verhaal wat ik op Haar verzoek een half jaar eerder had geschreven. Daarin schreef ik dat ik uitkeek naar het moment dat ik vastgeklikt werd aan Haar ketting. Ik beschreef dé klik…
Amper 24 uur later stond ik veelste vroeg voor de locatie waar wij hadden afgesproken. Na een fijne begroeting en een geruststellende uitleg gingen wij naar de ruimte waar we ons konden omkleden. Nee, sm-kleding had ik op dat moment nog niet maar met een zwart shirt, broek en op dat moment nog een zwarte heren onderbroek was ik klaar voor een avond vol van nieuwe indrukken. Alvorens we ons tussen de andere aanwezigen schaarde pakte Meesteres Kate uit het niets een ketting uit Haar tas.
Verrassing én wat voor één! Ze klikte hem vast aan een collar die ik die avond mocht omdoen. Die ene klik, die klik waar ik zo veel over had nagedacht, die klik die ik had beschreven. Die klik, die voelde onwijs goed. Het voelde heerlijk! Trots liep ik achter mijn Meesteres aan, een gevoel wat haast niet is uit te leggen. De machtsverhouding tussen mijn Meesteres en mij wordt door die ene klik nog eens extra benaderd en dat voelt voor mij juist.
Ik probeerde het uit te leggen aan mijn Meesteres. Ze begreep wat ik bedoelde, maar gaf ook aan dat Ze het zag aan mijn glimlach op mijn gezicht. Een glimlach die keer op keer op mijn gezicht verschijnt wanneer Haar ketting aan mijn – inmiddels eigen verdiende – training collar wordt geklikt. De glimlach die ik de afgelopen jaren al heel vaak op mijn gezicht heb gekregen. Het voelt als een bevrijding, een gevoel dat er iets van mijn af valt.
Dagelijks draag ik figuurlijk de hele wereld op mijn schouders, juist door die ene klik valt er voor mij veel op zijn plek. Ik moet alleen maar volgen, niet denken (en ja dat is een ware uitdaging voor mij), maar doen. Die bevrijding die ik in mijn hoofd voel komt door de vele ervaringen met mijn Meesteres, Zij die een Meester(es) is in het doorgronden wat er in iemands hoofd omgaat; maar ook vooral iemand die de menselijke maat kent en binnen de grenzen van sm daarin een mooie en vertrouwde machtsverhouding weet weer te geven.
Keer op keer voelt het voor mij fijn om via deze klik extra bewust te zijn dat Zij mijn meerdere is. Het laat zich denk ik het beste uitleggen dat ik vertrouwen heb in mijn Meesteres en ik het fijn vind om onder haar hoede/handen te bewegen. Daarnaast geeft het mij ook een trots gevoel. Trots op wie ik ben, maar vooral ook op wie ik ben geworden en de rol die mijn Meesteres daarbij heeft gespeeld. En laat ik dan vooral niet vergeten dat ik ook enorm trots ben op mijn Meesteres.
Misschien zeg ik het te weinig, maar ik hoop dat Ze weet dat ik bewondering heb voor wat Ze doet en hoe Ze het doet. En geloof mij: dat is echt top! Ik ben maar wat trots dat ik Meesteres Kate mag/moet volgen als ik aangelijnd ben en dan mag de hele wereld van mij zien wie ik graag dien: Meesteres Kate. Want het meest van al ben ik nog wel trots op onze klik, de klik die we beide ervaren in de D/s!.
Met dank aan slaaf Enrico van Meesteres Kate