Het is inmiddels alweer bijna een jaar geleden dat ik het lef had gehad om Meesteres Nina uit te dagen voor een potje worstelen. Nadat zij destijds geen spaan van me had heel gelaten, zou je zeggen dat ik mijn lesje wel geleerd zou moeten hebben. Niets bleek echter minder waar.
Terwijl ik in de sportschool probeerde om mijn miserabele lichaam wat meer ‘Nina bestendig’ te maken, groeide mijn behoefte aan een herkansing. Helaas bleek de Golden Girl van Valkenswaard en omstreken juist in die periode afwezig, waardoor mijn geduld op de proef werd gesteld. Ik heb serieus overwogen dan maar de degens te kruisen met Meesteres Zascha, voor wie ik gezien haar angstaanjagende teksten op haar profielpagina toch wel een beetje schrik had. Net toen zij mij na wat leuke berichtjes over en weer bijna had overtuigd, verscheen plotseling het bericht dat Meesteres Nina haar rentree zou gaan maken. Gelukkig gunde een sympathieke Meesteres Zascha mij mijn kans op sportieve revanche op Nina (waarvoor dank!) en gaf ze mij zodoende het laatste zetje om toch weer naar Valkenswaard af te reizen.
Hoewel ik me mijn sessie van vorig jaar nog nagenoeg tot in detail kon herinneren en ik wist dat een vrouw van de buitencategorie zoals Meesteres Nina simpelweg niet tegen kán vallen, voelde ik naarmate ik dichterbij Domination Palace kwam tóch de zenuwen toenemen. Zou ik haar ditmaal wel enig weerwerk kunnen bieden? Al snel bleek die hoop ijdel. Eerst ontmoette ik de vrouw aan wie ik deze dag mede te danken had, Meesteres Zascha. Zij liet me binnen, wist voor wie ik was gekomen, gaf me mijn cola en een paar seconden later had ik de wedstrijd die mijn grote revanche zou moeten worden in feite al verloren. Want daar stond ze, alleen al het zien van zoveel schoonheid verlamde mij volledig! Na een gezellig praatje vooraf, waarin ook andere zaken dan de wondere wereld van SM werden besproken werden de worstelmatten klaargelegd en gooide ze me onder douche zodat ik mijn ‘strijdplan’ kon bedenken.
Wat dat precieze strijdplan was, dat zal de rest van de wereld waarschijnlijk nooit weten. Want direct nadat de figuurlijke bel had geklonken had Nina mij al klem liggen tussen haar goddelijke benen. Ze deed met me wat ze wilde, ik was haar speelbal en kon niks anders doen dan alles lijdzaam ondergaan. Ze legde me vast met haar benen, haar armen, of lag met haar hele lichaam over me heen terwijl zowel mijn benen als armen tegen de mat werden gedrukt. Met haar gemene, maar o zo sexy lach vernederde ze me ook mentaal, benadrukkend wat voor een ‘onderkruipsel’ ik wel niet was. Ik wilde het niet toegeven, maar ze had gelijk! Slechts één keer waande ik mij de ‘bovenliggende partij’ toen zij me even het (aangename) zicht van bovenaf gunde.
Prompt voelde ik me zowaar even de baas, maar dat hardop uitspreken was het stomste dat ik kon doen! Achteloos draaide Nina de rollen meteen weer om, mij vervolgens de werkelijke verhoudingen demonstrerend. Na een halfuur werd mij even een adempauze gegund, en dat was nodig ook want na wat te zijn opgefrist stond de volgende krachtproef op het programma. Een (kort) partijtje armworstelen, waarin mijn laatste restje mannelijke trots werd ontnomen. Terwijl het zweet van mijn voorhoofd gutste kreeg ik haar hand nog geen millimeter haar kant op gedrukt, totdat zij het na een paar seconden wel welletjes vond en, zonder een spier te vertrekken, mijn minst zwakke hand tegen de mat te duwde.
De herkansing met onze linkerhanden had ik mezelf vervolgens beter kunnen besparen, binnen een halve minuut was Nina opnieuw de winnares. Hoewel ik daarna nog wel kon bewijzen dat ik zowaar wel langer in de plankhouding kan blijven staan, was dat slechts een kruimeltje voor de loser. Want nadat het worstelen werd hervat kreeg ik opnieuw alle hoeken van de rode kamer te zien en werden tegelijkertijd ook nog de kleren van mijn lijf gescheurd. Ik werd afgedroogd, zowel letterlijk als figuurlijk, de houdgrepen met de minuut genadelozer. Dat ik weigerde om toe te geven dat vrouwen toch echt het sterke geslacht zijn, maakte mijn lijdensweg er alleen maar heftiger op.
Iedere keer als ik weer even rechtop kon zitten, had Nina mij in no time weer op mijn rug geduwd, niet nalatend om mij te confronteren met mijn zwakte. “En jij had tegen Zascha willen worstelen” beet ze mij toe? “Je kan mij al niet eens aan! Moet je jezelf nou eens zien. Je wordt helemaal ingemaakt door een meisje”. Pijnlijke woorden, maar helaas de waarheid. Nadat mijn benen bijna van mijn lijf waren getrokken zat er niks op dan de vrouwelijke superioriteit te erkennen en Nina te bedanken voor een GEWELDIGE sessie. Want mannen, laten we eerlijk zijn! Welke vent kan zoveel schoonheid, kracht en charmes weerstaan? Wie kan er ontsnappen terwijl de worstelkoningin van Brabant bovenop je ligt? Niemand toch? Meesteres Nina, ik heb u al zowel mondeling als schriftelijk bedankt, maar hij deze doe ik het nóg een keer!
U bent fantastisch! U combineert dominantie, schoonheid en kracht met humor en gezelligheid. Oftewel, zoals ik u tijdens onze sessie al zei: U heeft zowel ‘de beauty als de brains’! Het was die 210 euro meer dan waard! Maar ik geef niet op, volgend jaar zal ik u verslaan. Alleen in mijn dromen weliswaar, maar toch…
Groetjes, het onderkruipsel!