Dis is het laatste deel van een door subje63 ingezonden BDSM ervaring. Lees eerst Mijn eerste “echte” ervaring met een Meesteres (1).
Nadat mijn Meesteres weer teruggekomen was, voerde Ze mij aan de leiband naar een grote zaal vol attributen en apparaten. Ze had me eerst gezegd om Haar kruipend op mijn handen en knieën te volgen, maar dat viel dik tegen. M’n knieschijven begonnen al snel hevig te protesteren, waarna ik vroeg of ik Haar lopend mocht volgen. Dat stond Zij mij genadig toe, waarna Ze mij een blinddoek voor deed en W/we op weg gingen naar de eerste oefening.
Voor die eerste oefening moest ik plaatsnemen in een stalen kooi waarin net genoeg ruimte was om rechtop te staan. Ik ging zitten op een bankje en de Meesteres boeide mij, waarbij Zijzelf het verlossende sleuteltje hield. Daarna sloot Ze de deur af met een zwaar hangslot en kreeg ik te horen dat Ze even weg zou gaan.
Nadat ik naar schatting zo’n 45 minuten tot een uur vastgezeten had, hoorde ik opnieuw Haar voetstappen. Het zware slot werd van de kooi gehaald en de deur ging langzaam open. Op Haar teken mocht ik overeind gaan staan en eruit komen.
Deze test of oefening had ik goed doorstaan. Nadat ik opnieuw aangelijnd en geblinddoekt was, gingen W/we door met de volgende oefeningen. Het is werkelijk veel te veel om te beschrijven, maar ik heb echt genoten en dat gold niet alleen voor mij.
Na mijn zinnetje ‘permission to speak’ heb ik de Meesteres gevraagd hoe Zij de oefenavond ervaren had. Zij heeft daar zonder aarzelen of reserves direct op geantwoord dat Ze ook genoten had.
Vooral in enkele specifieke situaties was dat het geval geweest. Ze had vooral genoten van de grimassen die op m’n gezicht verschenen toen Ze me bewerkte met verschillende soorten zwepen. Ze hield heel nauwgezet mijn pijngrens in de gaten en stopte zodra Ze merkte dat m’n grens bereikt was. Meestal was dat slechts op het laatste moment voordat ik mijn stopwoord (Merci ) zou gaan gebruiken. Na de oefenavond gaf Ze mij in korte bewoordingen te verstaan dat het “bedtijd” was.
De Meesteres had een matje met laken klaargelegd en daaroverheen een dekentje. Ook kreeg ik een klein flesje Spa Blauw voor de nacht. Ze wenste me goedenacht en vertelde dat Ze de volgende dag rond negen uur terug zou komen om me mijn ontbijt te geven.
Ik heb die nacht niet echt goed geslapen, maar moet op sommige ogenblikken toch ingedommeld zijn. Op een bepaald moment kon ik alweer wat licht zien schemeren tussen de smalle kier door van de zwarte platen waarmee de ramen waren afgedekt.
Ik lag in de grote magische zaal waar we O/onze oefeningen gedaan hadden en het rook er lichtjes naar ontsmettingsmiddelen en andere zaken. Ik had me al een paar keer omgedraaid om nog wat te slapen, toen ik heel in de verte een zware deur hoorde dichtklappen. Ik lag wel goed, maar begon toch ook wat honger te krijgen. Ik voelde me helemaal op m’n gemak, alleen vroeg m’n maag zich met de minuut nadrukkelijker af wanneer die deur zou opengaan.
Iets later hoorde ik het geluid van hoge hakken die op een houten vloer dichterbij kwamen. De deur werd ontgrendeld en de Meesteres kwam de ruimte binnen, terwijl Ze een ontnuchterend ‘Wake up, slave,’ liet horen. Ik mocht me wassen en naar het toilet gaan, waarna ik naast mijn bed moest gaan zitten wachten met mijn armen voor me uitgestrekt.
Na een tijdje kwam de Meesteres binnen met een grote metalen etensbak voor honden. Daarin lagen bruine boterhammen met Goudse kaas die keurig in brokken verdeeld waren. Ook kreeg ik nog een flesje Spa Blauw. Dat was het dan. Ik moest m’n ontbijt uit de etensbak eten terwijl ik op de grond zat. Daarbij mocht ik wel mijn handen gebruiken.
Na verloop van tijd kwam Ze weer binnen en droeg me op om mij helemaal uit te kleden, zodat W/we verder konden gaan met de oefeningen. Mijn kleren en toiletzakje moesten weer opgeborgen worden in de box, waarna ik keurig voor de deur van de magic room moest zitten wachten. De Meesteres leidde me opnieuw de zaal binnen en W/we begonnen aan nieuwe oefeningen. Ook dit is weer te veel om op te noemen, maar de zwepen ontbraken ook deze morgen niet.
De Meesteres deed onder andere iets met vloeibaar kaarsvet en Ze heeft geprobeerd mijn tepels te activeren door er spelden op vast te maken en daar gewichtjes aan te hangen. Die gewichtjes liet Ze voorzichtig slingeren door mijn lichaam lichtjes heen en weer te bewegen. Dat gaf een prettig gevoel en ik voelde even spijt toen Ze alles losmaakte en met een andere oefening begon.
Ook mijn penis en balzak kwamen aan de beurt met spelden en kaarsvet. Ik onderging de meeste oefeningen het liefst met m’n ogen dicht, zodat het verrassingseffect nog groter was. Ik heb in die magische kamer een zalige tijd meegemaakt en vond het jammer dat het afgelopen was.
De laatste oefening die ik moest doen was meer een afronding. Ik moest mezelf volledig naakt presenteren op een matje met handdoek, terwijl ik op mijn rug lag. Vervolgens ging de Meesteres naast me zitten en ontsmette alle punten (tepels, borsten, penis, etc.) zorgvuldig. Daarna mocht ik nog even blijven liggen, waarna het tijd werd om me aan te kleden en me klaar te maken om huiswaarts te gaan.
Ik heb Haar verteld dat ik ergens tijdens de herfst graag nog eens terugkom voor een nieuwe training. Ze vond dat goed en beloofde me om via mail wat vrije data door te geven. Vanaf nu mocht ik Haar “Mijn Meesteres” noemen. Ze voegde er echter direct aan toe dat m’n vrouw uiteraard de meeste aandacht verdiende en op de eerste plaats diende te staan buiten de sessies om.
We hebben ook afgesproken dat mijn vrouw de volgende keer meekomt om de plaats waar alles zich afspeelt te bekijken, zodat ze kan zien dat ik in goede handen ben bij mijn Meesteres. Ze kan dan ook de magic room zien, zodat een foto daarvan minder afschrikwekkend wordt.
Verder gaf mijn Meesteres een korte beoordeling over het ondergaan van de oefeningen. Ze liet weten dat mijn pijngrens bij het gebruik van verschillende typen zweep vrij hoog lag en daar was ik best trots op. Ook Zij had ervan genoten en na een stevige, warme omhelzing en een oprechte kus stond ik buiten.
Ik mag enkele suggesties voor fantasietjes die ik de volgende keer graag aan bod zou willen zien komen op een lijstje zetten en naar Haar toe mailen. Als het mogelijk is zal Zij daar dan rekening mee houden.
Nog een beetje verdoofd vertrok ik richting Centraal station in Antwerpen Toen ik zo langs de Meir (de Antwerpse winkelstraat bij uitstek) terugliep, leken al die mensen die gehaast en heel geconcentreerd op zoek waren naar hun voldoening een beetje onwezenlijk.
Ik zag ze wel, maar begreep ze niet. Na zo’n zalige en warme sessie is dat normaal, denk ik. Ik voelde me beter en ging met ’n gelukzalig gevoel richting Brussel, waar onze poes Dribbel op mij wachtte en me enthousiast zou ontvangen.
Onderdanige groetjes van ’n gelukkige sub,
subje63!
Opmerking(en): Ik heb bewust de naam van mijn Meesteres niet gebruikt, omdat Ze niet weet dat ik iets ga schrijven over deze sessie.
Eerbiedwaardige Meesteres Helena B.
Ook dit laatste deel van het verhaal hebt U heel fijn onder woorden gezet en ’t geeft heel goed weer wat ik toen gevoeld en beleefd heb. Het is een mooie ervaring geweest die opnieuw een paar kritische vragen bij mij oproept.
Ik worstel nog regelmatig met dat vrij ‘nieuw’ gevoel voor BDSM.
Ik twijfel echter niet of ik de ingeslagen weg moet verder bewandelen maar heb schrik om door enkele mensen die me toch nauw ligen afgestraft te worden.
Eigenlijk vreemd want in ’t ‘spel’ hunker ik als ’t ware naar straf…dus ik zou tevreden moeten zijn….maar dit is toch iets anders denk Ik.
Mijn moeder bvb is nog steeds niet op de hoogte van mijn jongste ontwikkelingen…ook m’n broers niet.
Ik ben nochtans zinnens het op een dag toch eens te zeggen maar de tijd is er NU duidelijk nog niet rijp voor
nederige groetjes,
Subje63
Ik begrijp heel goed dat je schrik hebt om je naaste familieleden te vertellen over je nieuw ontdekte gevoelens. Als het aanvoelt dat je daarvoor nu nog niet klaar bent, moet je het nog even laten zitten. Je staat nog maar in het begin van je onderdanige leven, dus je moet eerst nog wat zekerheid verzamelen voordat je het kunt vertellen aan de mensen die je nabij staan.
Zodra jij je sterk genoeg voelt, moet je wel op een gegeven ogenblik de sprong in het diepe wagen. Zoiets vertellen zal er nooit gemakkelijker op worden en je moet altijd rekening houden met negatieve reacties. Het kan echter veel opluchting brengen voor zowel jou als je vrouw als het er eenmaal uit is. Dit soort “geheimen” heeft namelijk de neiging om door de een of andere domme reden uit te lekken. Het is beter dat je het besproken hebt, voordat je naasten er zelf achter komen.
Zeer geëerde Meesteres Helena Bathory,
Dit was een zeer snelle reactie op mijn schrijven naar U toe.
Dank U daarvoor.
Ik worstel dus zeker en vast met enkele stevige negatieve gevoelens of gedachten. Maar ik zie precies toch al wat licht aan ’t einde van de tunnel….m.a.w. elke dag ‘voel’ ik dit anders. Soms wat meer sterker voor de gevoelens dan weer afremmend. Daar moet ik door!
Mijn vrouw is in dat verband een juweelke voor mij.
Zij is van in ’t begin op de hoogte van mijn nieuwe gevoelens…en ze steunt me onvoorwaardelijk voor meer dan 100%
Zij is diegene waar ik troost kan vinden als ik het weer even niet meer zo klaar meer zie. Ze moedigt me aan…ze accepteert mijn nwe gevoelens.
Ze weet ook dat ik het met momenten moeilijk heb om het voor mezelf te accepteren en ze geeft me geduldig de tijd om tot een accepteren te kunnen komen. De rest van de familie dat is een ander paar mouwen….
eerdaags ga ik toch al m’n moed en kracht verzamelen om ‘het’ hun te zeggen.
Want U gaf me een heel goeie tip in dat verband.
Het is beter voor mij en ook voor hen, dat ik ‘het’ hun kan zeggen voor ze er iets over vernemen van derden.
Ik accepteer stilaan voor mezelf dat ik die gevoelens heb. Ik voel dat ik sterker sta en de twijfels smelten langzaam heel langzaam weg.
Maar door de steun van m’n vrouw, een paar vrienden maar toch ook van Jullie en de ‘onderdanigeman’ geraak ik er wel denk ik.
Nederige, warme groetjes,
Subje63
Zeer geëerde Meeteres Helena Bathory,
Sorry, dat ik zo veel reacties overmaak maar ik heb U toch nog iets belangrijk te melden.
Het is eigenlijk een VRAAG die me bezig houdt.
In Uw antwoord zegt Ge dat ik toch misschien beter niet te lang meer wacht om de ontwikkelingen van diep verborgen gevoelens van mij kenbaar te maken aan ‘naaste’ familie…..geld dit ook voor de neuro-psych waarbij ik al meer dan 20jaar in behandeling ben.
Ik moet er eerdaags naartoe voor ’n controle (EEG)Ik heb lang met epilepsie gezeten en heb tonnen medikamenten geslikt. Maar de ziekte is volledig onder controle en ik wordt zelfs als genezen verklaard.
Een goeie ontwikkeling dus.
Doe ik er goed aan hem op de hoogte te brengen van m’n laatste gevoels-ontwikkelingen en het aangetrokken voelen tot BDSM
Ik zelf zou het wel willen zeggen. Hij mag dat weten. Sterker nog hij moet dat weten wil hij me kunnen blijven volgen.
Ik ga er één maal per jaar naartoe om met een EEG de toestand in de hersenen even te controleren. Want zo’n EEG is tenslotte slechts een momentopname van mijn brein…maar het is een opname en geeft toch een beeld weer hoe het daarboven allemaal draaid
Raad U me aan om alles of liever de laatste ontwikkelingen op ’t gebied van m’n gevoelsleven aan hem te vertellen?
Wat zou U doen?
Ik weet het wel….ik moet de knoop doorhakken en ga dat ook doen maar door verschillende bronnen aan te spreken kan het zijn dat ik met een geruster gevoel de juiste beslissing kan nemen.
minzame groetjes,
Subje63
Ik mag natuurlijk geen beslissing voor jou nemen, sub 63, want Ik kan niet in je hart kijken. Die beslissing ligt helemaal bij jouzelf. Het kan echter helpen om deze zaak bij je neuro-psych aan te kaarten. Hij of zij is een professioneel die jou kent, maar voldoende afstand kan nemen om deze nieuwe ontwikkelingen in je gevoelsleven naar waarde in te schatten. Hij kan je eventueel begeleiden bij het nemen van de juiste beslissing.
Zeer geëerde Meesteres Helena Bathory,
Goeie tip die U me hebt gegeven. Ik ga het hem waarschijnlijk wel zeggen. Tenminste dat wat ik kwijt wil op dat moment…later zal dan wel de rest volgen…maar ik zeg het hem enkel omdat hij er kennis zou van nemen.
Ik bevindt me nog te dikwijls in het stadium van voortdoen of afremmen en een antwoordt van hem op mijn onthullingen zou al genoeg kunnen zijn om me af te remmen…hoe goed zijn bedoelingen ook zijn. Ik wil zelf kunnen sturen en heb voorlopig niemand nodig die het STUUR overneemt….want dat geeft me het nare gevoel dat ik beter opgeef dan voort te doen.
Maar ik vindt dus wel dat mijn neuroloog-psych op de hoogte moet zijn van mijn jongste ontwikkelingen van mijn gevoelsleven.
konklusie: goeie tip om er met hem over te spreken maar ik moet het stuur in handen blijven houden.
Dank U voor de ondersteuning die ik trouwens heel veel krijg van mijn vrouw ook.Ik ga op ’t einde van de week (21 juli) naar een party-feest in het Fetishcafé in Antwerpen. Ik hoop daar nieuwe contacten te kunnen maken en SAMEN dan de weg door de Jungle-BDSM verder te zetten.
BDSM trekt me nog steeds heel fel aan…ook het beleven van pijn door de grens wat op te schuiven tijdens de zweep-oefeningen. Verder beleef ik de verschillende ‘oefeningen’ met een gevoel van welbehagen en rust.
minzame groetjes,
Subje63
Je neuroloog-psych kan inderdaad het beste op de hoogte zijn met jouw jongste ontwikkelingen. Je kunt hem overigens best alles vertellen. Het hangt simpelweg van jezelf af of jij het stuur uit handen geeft of niet. Wat dat betreft zul je toch écht meer zekerheid moeten vinden in jezelf.
Leuk overigens dat je 21 juli naar dat party-feest in het Fetishcafé gaat! W/wij horen graag je ervaringen!
Zeer geëerde Meesteres Helena Bathory,
Ik heb via een mailke naar Uw collega Meesteres Artemis geantwoord op uw laatste schrijven.
Ik ga het allemaal zeggen aan hem. Ik had al op voorhand een fantasie in mij van ‘hoe hij zou reageren’…maar dat is tenslotte koffiedik kijken. het kan heel anders verlopen als ik me ‘voorstel’ en dat geeft me dan weer de nodige KRACHT om het toch te zeggen en een beetje zekerder te zijn over mezelf
Dank U, voor uw tip
Dit is geen directe vraag i.v.m. het onderwerp maar heeft er toch zijdelings betrekking mee.
Ik vraag me af of mijn vrouw, die dus volledig (100%) achter mij staat zelf geen vraag kan stellen eventueel langs mijne naam (subje63)?
Zij heeft een vraag i.v.m. oefeningen voor de training met m’n Meesteres in Antwerpen op 5 okt.
Mijn Meesteres heeft me gevraagd om als de sessie begint ik me zou aanbieden met de halsband rond en vastgemaakt aan een riem die ik Haar dan overhandig als blijk van onderdanigheid. Ook wil ze dat ik op de knieën en handen achter Haar aan kom. Dat wilde ik de eerste keer zeker doen maar m’n knieën begaven het al na een 5-tal meter. Ik had teveel pijn en heb dan langs ‘permission to speak’ gevraagd of ik Haar mocht volgen al rechtstaande…en dat was voor Haar oké.
De volgende keer wil ik het ter ere van Haaar wel op knieën en handen doen en heb daarvoor knielappen gekocht. Daar oefenen mijn vrouw en ik dus thuis mee.
Ik maak me vast en bied haar de riem aan, waarna ze mij leidt door het appartement…maar dat heeft een lachwekkend effect bij haar…zodat het bij mij als een uitlachen over komt. Zij heeft me toen gezegd dat ze niet lachte met de oefening of met mij maar met het effect dat ik achter haar kroop.
Ik begreep dat wel maar er bleef toch iets hangen van ‘dat kan niet’.
De oefening met m’n Meesteres is eigenlijk toch een rol in het ‘vernederen’ en ik kan me niet goed voorstellen dat dit lachwekkend is.
Hieromtrent had zij U, Meesteres Artemis of één van Uw kollega’s een vraagje willen stellen. Zij is dus helemaal niet bezig met BDSM maar heeft alle begrip voor mijn situatie.
Onderdanige groetjes,
Subje63
Op de allereerste plaats, subje63: natuurlijk kan ook je vrouw een vraag stellen als het gaat om BDSM gevoelens en het leven met iemand die onderdanige gevoelens heeft. Wij proberen natuurlijk altijd goede informatie te verschaffen aan wie dat wil.
Wat dat “lachwekkende effect” betreft: Ik vraag me af of je al over de juiste “mindset” beschikt voor een sub. Je wilt vernederd worden volgens je eigen zeggen, maar is de ultieme vernedering niet dat je uitgelachen wordt, maar dat je ondanks dát toch doet wat nodig is? Is jouw vrouw niet eigenlijk je dagelijkse Meesteres en moet je dan als sub niet volkomen accepteren wat Zij wel of niet doet? Denk daar maar eens over na…
Eerbiedwaardige Meesteres Bathory,
Zo hzd ik het nog niet bekeken. Naar eigen zeggen wil mijn vrouw helemaal niet de ‘rol’ van meesteres overnemenWe zitten in ons alledaags leven niet in dat soort verhoudingen tegenover mekaar.Wat bedoelt U met ….nog niet de juiste ‘mindset’? Gun me a.u.b. wat tijd om te worden wat ik wil worden.
Ik ga nu zaterdag nr een Party-feest in het Fetishcafé in Antwerpen en hoop daar contacten te maken die maken dat ik me wat sterker naar voor kom.
Ik heb het nog regelmatig moeilijk om voor mezelf te aanvaarden dat ik die gevoelens voor BDSM en submisive heb.
Mijn eigen ‘mind’ staat als ’t ware in de weg om me verder te ontwikkelen.
Daarom dat Party-feest. Contacten maken met andere subs en eventueel Meesteressen.
Ik krijg op dit moment meer steun van m’n vrouw en natuurlijk ook van Jullie dan van mijn eigen ‘Ik’. Ik ga daar zeker iets aan doen…maar Rome of was het een andere grote stad? …is ook niet in een paar dagen gebouwd hé!
Als ik verder wil moet ik en ik alleen de knoop doorhakken. Maar ik wil nog even verkennen.
Heb ik het bij het juiste eind als ik begin te denken dat U, Meesteres Helena Bathory, stilaan begint te denken dat ik sub-onwaardig overkom bij Jullie?
Omdat ik me zo aarzelend opstel? Mag ik dan geen submisive zijn?
Ik voel het nochtans zo aan.
Maar, ‘onze = mijn vrouw en ik’, wereld is helemaal die van BDSM niet.
We proberen respect voor mekaar op te brengen en voelen ons verantwoordelijk voor mekaar maar om dat te koppelen aan de verhouding Meester/slaaf , dat gaat iets te ver. Ik verlang ernaar die onderdanige gevoelens tot uiting te laten komen op ‘speel-avonden’ of bij ’n Meesteres thuis…maar vooral toch in club-verband omdat dit ook veiliger aanvoelt.
Ik heb met dit schrijven NIEMAND van Jullie en vooral U, Meesteres Helena Bathory, willen kwetsen met dit schrijven.
Ik heb al enkele zeer goeie tips mogen ontvangen van U en Uw collega’s.
Bedankt hiervoor…maar ‘ik’ moet nu verder.
En ik heb precies nog wat meer tijd nodig.
Kan het overigens wel dat we (mijn vrouw en ik) thuis oefenen voor mijn volgende Overnight-sessie?
Het is mijn wens om m’n Meesteres de volgende keer te behagen door me onderdaniger op te stellen en dus Haar al kruipend te volgen naar waar Ze mij leidt. Dat kruipen wilde ik wat oefenen en heb daarvoor in een doe-het-zelf zaak knielappen gekocht.
Mijn vrouw is overigens door m’n Meesteres Mistress Shane uitgenodigd om een kijkje te komen nemen…niet om actief mee te doen maar om haar te verzekeren dat ik in goeie handen ben bij Haar en dat de situatie dus ‘veilig’ is
Mijn grootste opdracht waar ik nu voor sta bestaat erin om zonder omwegen of uitvluchten mezelf te accepterenmet m’n nieuwe gevoelens die zich ontwikkelen.
Dat zal veel tijd vragen maar ik blijf erin geloven!!
onderdanige warme groetjes,
Subje63
Eerbiedwaardige Meesteres Helena Bathory,
Ik weet plotseling wat me zo tegen de borst stootte toen m’n vrouw tijdens een oefening thuis zo hard begon te lachen. Ze had me aan de leidraad vastgemaakt aan m’n halsband en ik moest haar dus alleen maar volgen (op handen en kniëen)…ik vond dat toen niet kunnen en DACHT (maar dat was fout) …dat ze mij uitlachte.Het ging inderdaad om VERNEDERING Dat had ik dus goed gevoeld en dat voelde niet echt goed. Zij heeft het echter NOOIT als een bewuste vernedering van mij willen gebruiken.
Ik heb ontdekt dat ik vooral uit ben op ZELFVERNEDERING, VRIJWILLIG LATEN OPSLUITEN, GEBOEID TIJD DOORBRENGEN IN KLEINE RUIMTE etc…….
Ik heb het veel moeilijker met VERNEDERD WORDEN.
Behalve als m’n Meesteres mij zou vernederen….want als submisive of slaaf heb ik gewoon te aanvaarden wat ze met me doet.
Indien dit zo is afgesproken natuurlijk!
Maar de Meesteres waar ik nu regelmatig bij ga is er niet op uit om me op een bijna sadistische manier te vernederen of uit te lachen. Zij wil me laten kennismaken met de verschillende facetten van het BDSM’spel’
Zij doet niet aan spelletjes die draaien rond vernederen om te vernederen of pijn doen louter en alleen om pijn te doen!!!
Ze wil wel met mij FACE-sitting proberen en nog andere experimenten maar op zo’n manier dat het voor mij niet walchelijk of afschrikkend wordt
Zij is de Meesteres en ik volg haar onvoorwaardelijk maar ik denk dat ik Haar in vertrouwen kan nemen dat ze niets doet met mij dat niet afgesproken was.
Het is dus onjuist te stellen dat Zij mij involgt. We hebben samen (Meesteres & ik) op voorhand de grenzen vastgelegd en dat is een andere manier van aan BDSM doen…maar ik en Zij ook, we voelen ons daar goed bij…we kunnen ervan genieten..en ik denk dat ‘genieten’ toch een belangrijke factor is in het ‘beleven’ van BDSM-gevoelens.
Mijn Meesteres doet met mij geen HARDE BDSM.
Maar hier ook, dat is een akkoord tussen de Meesteres en mij. Geen van beide partijen doet hier een toegeving vermits beide partijen op voorhand hun akkoord geven. dat voelt veilig en goed!
Door dit nu neer te schrijven heb ik het gevoel dichter bij m’n BDSM-gevoelens te zijn beland…en ik voel me van de slag zekerder.
onderdanige groetjes van een sub in wording,
Subje63