Meesteres Melissa is een beginnende Domina die jullie graag meeneemt in haar eerste stappen in de BDSM wereld. Middels deze blog zal ze jullie op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen.
Voordat ik verder ga, moet ik vertellen dat ik in de week vóórdat mijn getrouwde subje het ijs heeft gebroken richting zijn vrouw, hem een opdracht heb gegeven. Een opdracht waarvan het resultaat mij in de weken waarin hij geen contact met mij mocht hebben erg veel plezier heeft opgeleverd.
Het ging ongeveer als volgt:
Ik: “Ik wil dat je me iets geeft. Iets wat van jou is. Iets persoonlijks, dus niet iets wat je koopt voor dit doel. Het gaat niet om iets van waarde, maar om iets dat echt bij jou hoort. Iets wat ik te allen tijde bij me kan dragen en wat mijn controle over jou illustreert. Het symbool van jouw overgave aan mij.”
Hij: “Wauw… denk, denk.”
Ik: “Ik heb wel een idee, maar ik ben benieuwd waar jij zelf mee aankomt.”
Aan het eind van de werkdag heb ik hem schaamteloos als chauffeur gebruikt voor een lift naar huis. In de auto hebben we gesproken over BDSM, maar ook over gewonere, alledaagse onderwerpen. Na het afscheid heb ik het portier amper achter me dichtgeslagen of ik voel mijn telefoon trillen. Een appje:
Hij: “Zit goed te piekeren wat ik je moet geven, potverdorie.”
Ik: “Goed zo… Lekker gaan sporten vanavond. Dan kom je vast op een idee.”
Hij: “Ik zal proberen liggend in een warm bad wat te bedenken, maar heb geen inspiratie.”
Ik: “Je hebt tot morgen om iets te verzinnen. Daarna bepaal ik het.”
Hij: “Zo, dat is duidelijk.”
Ik: “Ik verschaf graag duidelijkheid over wat ik van je verwacht.Hoe helderder mijn instructies, hoe beter het resultaat.”
Nu moet ik zeggen dat mijn subje erg sportief is en een mooi strak lijf heeft. Met het beeld van hem in bad nog op mijn netvlies ging ik later die avond met een grijns op mijn gezicht slapen. Maar de volgende ochtend volgde dit gesprek…
Ik: “Goedemorgen, hoe gaat het met je opdracht?”
Hij: “Goedemorgen, niet zo best.”
Ik: “Nog niets kunnen bedenken?”
Hij: “Nee, slecht hè?”
Ik: “O, o, o. Je stelt me teleur.Zoals je weet is vandaag de deadline. Als je vanmiddag niets voor me hebt, dan eigen ik me iets toe.Je mag weigeren, maar alleen als het voorwerp van mijn keuze een dermate bijzondere (emotionele) waarde voor je heeft dat je het nooit zou afstaan, zelfs niet aan mij.”
Hij: “Duidelijk.”
Later die middag was hij nog steeds nergens mee op de proppen te komen. Ik kon me wel weer streng opstellen, maar ik had een beetje met hem te doen. Al dagen aan het piekeren en geen resultaat, en dan ook nog een boze Domina op je dak. Dat zou te veel zijn. Dus ik zette het milder in.
Ik: “Was de opdracht die ik je gaf te lastig?”
Hij: “Eigenlijk wel.Ik kan echt niets verzinnen en heb zoiets ook niet.”
Ik: “Dan zal ik het makkelijker voor je maken. Ik ga je twee opties geven. Optie 1 is dat ik iets aanwijs waarvan ik wil dat je het me geeft. Je moet het me echter zelf wel wíllen geven. Indien je dat om welke reden dan ook niet wilt, mag je weigeren. De reden van je weigering hoef je me niet uit te leggen. Ik zal je keuze respecteren en je er niet voor straffen.Als je weigert treedt automatisch optie 2 in werking.”
Hij: “…en wat is optie 2?”
Ik: “Optie 2 is dat je iets voor me koopt voor dit doel. Een sieraad, bijvoorbeeld een kettinkje of een armbandje. Iets smaakvols dat ik te allen tijde in het openbaar zichtbaar kan dragen. Dat hoeft niets kostbaars te zijn; ik geef niets om dure sieraden of andere kostbaarheden. De waarde zal liggen in de symboliek. Ik wil dat je iets uitkiest met je gevoel. Iets waarmee je mij zegt dat je van mij bent. Maakt dit het iets makkelijker voor je?
Hij: “Okay, laten we beginnen bij optie 1.”
Ik: “That’s the spirit!Ik zie je vaak een halssieraad dragen. Een donker koordje met een aantal kraaltjes eraan. Weet je waar ik het over heb? Voor mij is dat iets dat onlosmakelijk bij jou hoort. En juist daarom wil ik het graag van je krijgen. Indien het geen belangrijke persoonlijke emotionele waarde heeft tenminste. Zou je mij dat willen geven?”
Hij: “Natuurlijk! Het is een eer!”
Het was een drukke werkdag en we waren allebei laat klaar. In de bedrijfskantine hebben we elkaar nog even stiekem ontmoet en heeft hij mij snel en slinks het gevraagde kettinkje in handen gedrukt. Sindsdien draag ik het iedere werkdag als ik weet dat we elkaar tegen kunnen komen. En in ieder overleg dat we gezamenlijk hebben, zit ik er zogenaamd nonchalant mee te spelen. En nu – met het contactverbod – is het een ideaal middel om hem te plagen op de meest ongepaste momenten en mij ervan te verzekeren dat hij me niet vergeet.
Wordt vervolgd…
Ik vrees dat jij eerder een sub bent en geen Domina. Die droplul gehoorzaamt jou niet dus jij had hem moeten slaan in plaats van mooie woorden gebruiken.
Een beetje erg kort door de bocht, vind je niet? Naast dat Mrs. Melissa nog wat zoekende is, bepaalt elke Domina zelf hoe zij met haar subjes omgaat. Gelieve dus geen reacties meer te plaatsen als je enkel kunt trollen.
Mrs. Artemis, u hebt gelijk en ik excuseer mij voor mijn arrogante reactie. Misschien ben ik stiekem een beetje jaloers op Mrs. Melissa… zij heeft toch de kans gezien te beginnen spelen met haar sub.
Zelf heb ik ook een collega die op een bescheiden manier mijn bestofte Domina-gevoelens nogal weet te prikkelen. Wij zijn beiden gehuwd en doen derhalve niet veel met de aantrekkingskracht, maar soms denk ik dat ik ‘m toch zou moeten proberen pakken. Wij chatten nooit dus dan is er ook weinig verleiding voorhanden.
Ben dus benieuwd naar het vervolgverhaal van Mrs. Melissa!
Zijn falen was geen uiting van opstandigheid of ongehoorzaamheid, maar puur onvermogen. Hij heeft zich suf gepiekerd en zat er erg mee in zijn maag dat het niet lukte. En met het juiste zetje kreeg ik alsnog wat ik wilde en waren we allebei blij. Hij dat hij mij toch tevreden heeft kunnen stellen en ik met mijn nieuwe aanwinst.
We zijn nog aan het aftasten wat voor ons beiden werkt. Hij weet heel aardig wat ie wil, ik nog niet zo. De mate van strengheid en het niveau van vernedering waar ik me comfortabel bij voel ben ik nog aan het uitzoeken. Overigens heeft hij korte tijd hiervoor wel een keer opdracht niet uitgevoerd, waarover ik erg pissig ben geworden. Daarover zal ik vertellen in een volgende blog.
Het contactverbod of de Silence treatment is ook iets waar ik recentelijk mee te maken heb gekregen. Het voelt enerzijds bevrijdend anderzijds wel als beangstigend. Waarschijnlijk is dat ook het doel ervan. In mijn contactverbod periode (nu ik dit schrijf dus), heb ik wederom per ongeluk contact gezocht via een Twitterbericht, de Dames getagt, dat niet mocht. Het gebeurde niet met opzet en wil absoluut mijn gedrag veranderen. Het lijkt me leuk om te horen, hoe andere kinksters mij hierbij verder kunnen helpen. En aan de Dames Dommes, welk gedrag probeert U hiermee te veranderen bij de slaaf?