Het Correctie Instituut (3)

Dit is het derde en tevens laatste deel van een door slaaf jan ingezonden verhaal. Lees eerst Het Correctie Instituut (2).

De dagen regen zich aaneen en ondanks de harde hand van Meesteres Sasha vond ik het prettig dicht in Haar buurt te zijn. Ze strafte zonder genade; soms met de zweep (kort, lang, rubber, leer, rijzweep, bullwhip), soms met een Spaans rietje of de plak. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel pijn geleden heb, maar op de een of andere manier voelde ik een soort trots diezelfde pijn voor Haar te moeten verdragen.

Op de derde dag nam Ze me eindeloos lang met een voorbindpenis en op de vierde dag ging Ze op mijn gezicht zitten. Het touw om mijn ballen was er altijd, maar tijdens de facesit vernedering was geen enkele ruk aan het touw voldoende om mijn stijfheid de kop in te drukken. Het voelen van Haar goddelijke benen en billen was alsof de hemel op me neergevallen was. Voor straf werd ik direct daarna vastgezet met riemen en stak Ze naalden in mijn zak en tepels. En ik was doodsbang voor naalden, dus mijn lijden kende geen grenzen.

De gehoorzaamheidstraining was intens. Het leren kruipen naast Haar (niet te snel, te langzaam of te dichtbij) en het gehoorzamen van korte commando’s (vaak zelfs signalen met Haar vingers) was zenuwslopend. Want geduldig was Ze niet, en dan druk ik me nogal zacht uit, en straffen deed Ze graag. En wederom druk ik me zacht uit. Die combinatie zorgde voor een pak rammel waar ik ’s nachts in mijn cel nog van natrilde. Maar het had effect, want na paar dagen reageerde ik letterlijk blindelings op al Haar commando’s.

Het was tijdens de derde of vierde dag, dat weet mijn kont niet meer zeker, dat ik in de ochtend tot driemaal toe een kei uit mijn handen liet glippen. Dat kostte me bijna mijn tenen, maar Meesteres Sasha had daar geen oog voor en was bijzonder ontstemd over mijn geklungel. Ik verwachtte een aframmeling, maar die kwam niet. In plaats daarvan bond Ze me vast aan een boom vlak bij het prikkeldraad. Ik was gek op bondage en het mocht mij nooit lang genoeg duren. Tenminste, dat had ik altijd stellig beweerd…

Het was rond tien uur in de ochtend dat Meesteres Sasha me vastbond. Ik voelde me zo heerlijk weerloos, zo volledig in Haar macht en ik droop letterlijk van opwinding. Dat gevoel verdween in de middag (na de lunch die ik niet had gekregen), toen het begon te regenen. De slaven werden naar binnen gedreven en alleen mijn boom en ik bleven achter.

De uren kropen voorbij en ik wurmde af en toe vruchteloos aan de touwen. Maar ook al had iemand een winnend staatslot voor me neergelegd, ik zou in geen duizend jaar hebben kunnen loskomen. De avond begon te vallen en nog steeds stond ik buiten, hongerig, nat en met de angst dat ze me vergeten waren. Dat bleek echter niet het geval, want Meesteres Sasha dook laat die avond op.

“Zo slaaf, wat heb je vandaag geleerd?”

“V-vasthou-houden, M-Meesteres.”

“Precies,” lachte Ze. Ze sneed de touwen door en ik zonk als een vaatdoek naar de grond. “Kom,” zei Ze, teder bijna, “tijd voor je slaapmutsje.” Honderdvijfenzeventig mutsjes, om precies te zijn.

Ik lag met riemen vastgesnoerd op een tafel en Meesteres Sasha, die bijzonder geprikkeld leek die dag, las een eindeloze rij vragen voor van een lijvig document dat Ze in Haar handen hield: “Je Meesteres is weg, maar heeft je geen specifieke opdrachten gegeven. Wat doe je? A: je doet niets. B: je gaat huishoudelijk werk doen. C: je belt je Meesteres en vraagt instructies.”

Dat soort vragen en de ene nog lastiger dan de andere. En bij elke aarzeling en elk fout antwoord drukte Meesteres Sasha de elektrische veestok tegen mijn huid. Nu kon ik best tegen een stootje, maar dit ding deed me echt wartaal uitslaan van pijn.

Kwamen mijn antwoorden in het begin nog met enig bravoure en een zekere overtuiging, gaandeweg raakten ze doorspekt met twijfel en gejammer. Meesteres Sasha echter toonde geen enkel begrip en bleef de schokken door me heen jagen.

Jazeker, ik heb gesmeekt om genade, niet op de automatische piloot zoals zo vaak het geval was, maar uit het diepst van mijn hart. Mijn woorden kwamen letterlijk uit mijn tenen, maar het maakte geen enkel verschil. Later, veel later die dag, bewonderde ik Haar om diezelfde genadeloosheid, die onverzettelijkheid en die totale macht die Ze over me had uitgeoefend. Dat inzicht had ik niet tijdens de marteling zelf, helaas. De veefoltering duurde alles bij elkaar misschien een uur, maar daarna was ik volledig getemd en gebroken. Als Ze me had bevolen als een dolle het prikkeldraad in te rennen, had ik dat zonder aarzelen gedaan. Alles, letterlijk alles was beter dan aarzelen of ongehoorzaam zijn.

Op de laatste avond mocht ik Haar voeten masseren, iets wat me duizelig maakte van genot. Haar goddelijke voeten te mogen aanraken was echt hemels en ik masseerde vol overgave. Ik spoot de massageolie in mijn handen en wreef ze warm voordat ik ze op Haar voeten aanbracht en ik zorgde voor de nodige afwisseling tijdens de massage. Korte, draaiende bewegingen; lange en langzame. Stevig, afgewisseld met heel zachte, tedere aanrakingen.

Ik bad stilletjes dat ik ook Haar benen mocht masseren, hoewel de kans groot was dat ik Haar dan volledig onder zou kwijlen. Maar het bleef bij de voeten en toen Ze voldaan was, gebood Ze me de handen op de rug te doen en mijn benen te spreiden. Ik gehoorzaamde direct en voelde alle lucht uit mijn lichaam wegvloeien toen Ze Haar voet op mijn pik zette. Ze zei niets, maar begon Haar voet langzaam op en neer te wrijven. Ik snakte naar lucht, terwijl het touw zich nog steviger rond mijn ballen leek te wringen.

“Haal dat touw eraf,” zei Ze zacht.

Ik gehoorzaamde, maar het was bijna onmogelijk. Mijn vingers trilden zo en de knoop zat zo strak, maar uiteindelijk lukte het en stroomde de bevrijding door mijn scrotum.

“Zou je willen klaarkomen, slaaf?” Plagend.

“Ja, Meesteres Sasha, alstublieft.”

“Denk je dat je dat hebt verdiend?”

“Dat bepaalt U alleen, Meesteres,” piepte ik.

“Goed zo,” glimlachte Ze, terwijl Haar voet me bijna krankzinnig van opwinding maakte. “Smeek me, slaaf. Smeek me voor toestemming om te mogen klaarkomen.”

“Meesteres Sasha, ik smeek U te mogen klaarkomen. Ik doe alles wat U wilt, alles wat U zegt, alles, alles. Alstublieft Meesteres, alstublieft, alstublieft.”

Haar voet verdween en ik slaakte een gilletje van wanhoop.

Ze sloeg me hard in mijn gezicht en trapte me nog harder tussen mijn benen. “Heb jij toestemming van je eigen Meesteres gekregen om voor Mij te mogen klaarkomen, jij onderkruipsel?”

Ik kronkelde van pijn en ellende. “Nee, Meesteres Sasha.”

Een nieuwe klap (linkse hoek) en nog eentje (rechtse directe). Daarna bond Ze het touw weer rond mijn ballen, strakker ditmaal, en rukte me hardhandig de kamer door.

Het was Meesteres Sasha zelf die me uiteindelijk weer naar huis terugreed. De wetenschap me weer over te mogen geven aan mijn Meesteres bracht me in extase, ondanks het feit dat Meesteres Sasha zo goed voor me gezorgd had.

Bij binnenkomst moest ik geknield in de hal wachten, terwijl de beide Meesteressen in gesprek gingen. Het duurde eeuwig, of in ieder geval uren, maar uiteindelijk ging de woonkamerdeur open en kroop ik naar binnen. Ik voelde me zo klein als een dwerg met een minderwaardigheidscomplex en durfde nauwelijks te ademen.

Mijn Meesteres gebood me de laarzen van Meesteres Sasha te likken en Haar te bedanken. Iets wat ik met volledige overgave deed. Ze ging weg en heel even voelde ik een zucht van teleurstelling over mijn huid glijden. Toen wierp ik me aan de voeten van mijn Meesteres en kuste die eindeloos lang. Het was onmogelijk rustig te blijven zitten en ik kroop onophoudelijk heen en weer, als een kwispelende hond.

Mijn Meesteres deed me de slavenhalsband om en klikte de riem eraan vast. Het weer aangelijnd zijn bracht letterlijk de tranen in mijn ogen en ik drukte mijn wang tegen Haar hand uit dankbaarheid.

“Straks wil ik alles horen,” zei Ze glimlachend, “elk detail.”

“Ja, Meesteres,” antwoordde ik met afgeknepen stem.

“Maar eerst,” vervolgde Ze, “zal ik je hard moeten straffen, want hoe haal je het in je hoofd om een volle week vakantie te nemen!”

slaaf jan