Kapsalon

Ik kijk toe terwijl de deur voor Me wordt opengehouden. Langzaam loop Ik de kapsalon binnen en Ik voel dat de slaaf Me volgt. Ik knip met Mijn vingers en hij loopt naar de kassa. Ik zie dat hij zich ongemakkelijk voelt voor de medewerkster.

“Mevrouw wil een volledige behandeling, knippen, verven en wassen.” Ik merk grijnzend op hoe de medewerkster naar zijn halsband staart. Met haar ogen nog steeds op de halsband gericht antwoordt ze dat ze daarvoor zal zorgen. Vlug herstelt ze zich en ze loopt naar achteren om te informeren welke kapper beschikbaar is.

Het duurt niet lang voordat Ik te horen krijg dat Ik geknipt kan worden. Ik draai Mij om naar Mijn slaaf en Ik zie dat hij braaf naar de grond kijkt, precies zoals het hoort. Ik wijs richting de wachtkamerstoelen. “Zit!” Meer woorden maak Ik er niet aan vuil, terwijl Ik naar de kappersstoel loop.

Als Ik plaatsneem in de stoel schreeuw Ik Mijn slaaf toe: “Op de grond, teef! Zoals je geleerd is!” Ik kijk geamuseerd toe, terwijl hij met het schaamrood op de kaken naast de wachtkamerstoelen gaat zitten. Het personeel is enigszins overdonderd, maar het gedraagt zich professioneel.

Nadat Ik de kapper heb uitgelegd hoe Ik het geknipt wil hebben, leun Ik ontspannen achterover in de stoel. Af en toe werp Ik via de spiegels een blik op Mijn slaaf die netjes ineengekropen zit. Ergens vind Ik het jammer dat het zo rustig is in de zaak.

Nadat Ik met een tevreden blik Mijn nieuwe kapsel heb gekeurd, haalt de kapper de kleurkaart erbij. Ik kies een mooie donkerrode tint uit en de kapper gaat de verf klaarmaken.

Het duurt niet lang voordat Mijn hele haar in de verf zit en het wachten kan beginnen. De kassamedewerkster vraagt of Ik iets te lezen wil. Ze haalt een paar tijdschriften voor Mij en begint alle afgeknipte haren weg te vegen.

Ondertussen wordt er alvast een nieuwe klant geholpen door de kapper. Een man van middelbare leeftijd neemt plaats in een kappersstoel aan de andere kant van de zaak. Ik merk dat de slaaf het daar moeilijk mee heeft. Een glimlach valt over Mijn gezicht als Ik bedacht heb hoe Ik het hem nog moeilijker ga maken…

“Slaaf! Bladzijde omslaan!” Ik zie hoe hij verschrikt opkijkt en zich naar Mij toe haast. Met een enorme grijns wacht Ik tot hij de bladzijde van Mijn tijdschrift omgeslagen heeft. “Terug naar je hoek!”

Ik word gelijk gehoorzaamd. Met een nog grotere grijns en pretogen neem Ik op hoe zijn gezicht steeds roder kleurt. Ik bemerk ook hoe de andere klant verbaasd toekijkt.

Het komende halfuur vermaak Ik me kostelijk, terwijl Ik de slaaf continu laat opdraven om de bladzijdes van Mijn tijdschrift om te laten slaan. Helaas was de andere klant snel klaar… Ik vind het ook bijna jammer als de kapper komt melden dat de verf uitgespoeld moet worden.

Ik neem plaats boven de wasbak en Ik wacht tot de kapper alles op de juiste hoogte heeft ingesteld. Hij informeert of Ik gemakkelijk lig, voordat hij de kraan aanzet. “Slaaf! Hier! Trek Mijn laarzen uit en begin met Mijn voeten te masseren. Ik wil Me eens goed kunnen ontspannen.”

De kassamedewerkster kijkt met grote ogen toe, terwijl Mijn slaaf snel aan Mijn voeten plaats neemt en Mijn laarzen uittrekt. Ik sluit Mijn ogen terwijl Ik geniet van het gekriebel door Mijn haar en de voetmassage.

Na een aantal minuten laat de kapper Mij weten dat het uitspoelen klaar is en dat Ik weer plaats kan nemen op Mijn stoel om Mijn haar te laten drogen. Als Ik opgestaan ben schop Ik de slaaf opzij en neem Ik weer plaats in de kappersstoel.

Het duurt niet lang voordat de kapper klaar is met het droogföhnen van Mijn haar. Daarna smeert hij er nog het één en ander in om Mijn haar in model te brengen. Tevreden bekijk Ik het resultaat.

Ik laat de kapper weten dat het Me erg bevalt en dat Ik vaker wil langskomen, mits ze dat zwijn over de vloer niet erg vinden. De kapper laat me enigszins stotterend weten weten dat dat geen probleem is.

Ik draai de kappersstoel een kwartslag zodat Ik kan opstaan. “Waarom zijn Mijn laarzen nog niet aan, nutteloze teef!” Onmiddellijk haast de slaaf zich naar Mijn voeten om Mijn laarzen weer aan te doen. “Kassa!”

Ik zie hoe hij naar de kassa vlucht. Ik bedenk Me dat dat maar beter is ook, want als hij nog aan Mijn voeten gezeten had terwijl Ik opstond, had hij een trap na gekregen vanwege zijn traagheid.

“De rekening voor Mevrouw, graag,” hoor Ik trillend bij de kassa vandaan komen. Ongeduldig tik Ik met Mijn hak op de vloer en Ik zie dat de slaaf zenuwachtig begint te worden. Het totaalbedrag van € 113,45 rekent hij snel af.

Als hij bezig is het bonnetje in zijn portemonnee te stoppen, heb Ik er genoeg van. Ik bedank het personeel voor de fijne ontvangst en Ik loop de deur uit. De slaaf haast zich achter Mij aan, om eerder bij de auto te kunnen zijn en de deur voor Mij open te houden, niet wetend waar hij Mij nu heen kan brengen…