Schuld, berouw en boetedoening, 33 – Wordt André/antje ontslagen?

André blijft nog even op zijn knieën zitten en komt langzaam bij van het beeld wat hij van zichzelf heeft gezien. Dan pakt hij het briefje van Katja uit het zakje van zijn schortje en begint te lezen.

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

1. Opruimen
2. Gehele huis stoffen en stofzuigen. Stofzuiger en swiffer in gangkast
3. Alle wc’s spic en span (nb – er zijn er drie!) Schoonmaakspullen onder het aanrecht
4. Badkamers grote beurt
5. Keuken grote beurt
6. Bed verschonen. Schoon beddengoed in lade kast
7. Was draaien (beddengoed en wat in de wasmand zit)
8. Was ophangen in bijkeuken.
9. Tegelvloer bijkeuken dweilen André wil eerst de was in de wasmachine hebben.

André gaat naar boven en oriënteert zich waar Katja’s slaapkamer is (grote kamer aan de zuidkant), waar de wasmand staat (badkamer) en gaat dan naar beneden voor de wasmachine (bijkeuken). Hij zoekt en vindt wasmiddel en wasverzachter. Dan pakt hij de swiffer en de stofzuiger uit de gangkast en gaat daarmee weer naar boven. Hij begint met Katja’s bed af te halen. Het is een behoorlijk rommeltje in haar slaapkamer. Overal laarzen en schoenen, broeken, t-shirts en bloesjes, panty’s, kousen, slipjes en beha’s. Hij kijkt waar Katja’s laarzen en schoenen staan en vindt ze in de grote inloopkast. Hij verzamelt de fijne lingerie en legt deze apart. De neiging is groot om aan haar slipjes en kousen te ruiken, maar hij weet niet of ze echt al zijn bewegingen in de gaten houdt. Hij ruikt wel aan haar broeken en in de oksels van haar t-shirts en bloesjes. Wat niet fris ruikt, stopt hij in de wasmand, de rest vouwt hij keurig op en bergt het op in de inloopkast. Ook Katja’s nappaleren broek en diverse leren rokjes legt hij netjes in de inloopkast op hun plaats. De wasmand is geheel gevuld, dus hij moet twee keer naar de bijkeuken lopen, één keer met het beddengoed en één keer met de mand.

Beneden stopt hij eerst het beddengoed in de machine en kijkt daarna in de wasmand. Er zit een grote hoeveelheid kleren in, maar uiteindelijk past alles wel in de machine, Hij kiest een programma op 40 graden, vult de wasmiddel- en wasverzachtervakjes en zet de wasmachine aan. Snel gaat hij weer naar boven.

Bovenaan de trap twijfelt hij. Er gaat nog een trap naar boven, want Katja’s huis heeft drie verdiepingen. En op zijn opdrachtenlijstje staat “gehele huis stoffen en stofzuigen”. Hij pakt het briefje voor de zekerheid nog even uit het zakje van zijn schortje. Ja hoor, daar staat het. Hij pakt de stofzuiger en de swiffer en loopt de tweede trap op. Boven op de overloop ziet hij dat er nog een volwaardige verdieping is. Er is nog een badkamer met wc, een kamertje dat als bergruimte in gebruik is, met stellingkasten waar allerlei dozen op staan en een aparte ruimte waar de cv-ketel staat. Aan de voorzijde ziet André nog een deur. Hij gaat naar binnen, maar het is daar donker, want er hangen donkerrode velours gordijnen die gesloten zijn. Als André het licht aanknipt, ziet hij een compleet ingerichte SM-ruimte. Er staat een lage ijzeren kooi voor de gordijnen met daarin een rubberen bot en een drinkbak. Op de kooi ligt een hondenriem en halsband met puntige studs aan de binnenkant en een soepel leren hondenzweepje. Aan de ene muur is een andreaskruis met riemen. In het midden van de ruimte aan het plafond een takel. Aan de andere muur een rek met voorbinddildo’s en buttpluggen, kuisheidskooitjes van klein tot zeer minimaal klein en een rek met allerlei zwepen, karwatsen, een ouderwetse mattenklopper en diverse canes, maar ook touw, boeien en kettingen. Verder heel veel hoerige kleding en schoeisel met veel lak en kant in grote maten. André huivert. Dan schrikt hij enorm als hij plotseling Katja’s stem hoort:

“Ja sloofje, deze ruimte ga jij ook netjes stoffen en stofzuigen!” Tegelijkertijd hoort hij Natascha lachen.
“Ja Mevrouw.” zegt hij onderdanig. Hij wordt dus inderdaad permanent gemonitord.
“Dus rap aan de slag nu, dienstmeid antje.” Met een klik verbreekt Katja de verbinding. André neemt de swiffer en begint systematisch de SM-ruimte te stoffen. Dat is schijnbaar al een tijd niet gebeurd, want hij moet regelmatig naar beneden om de swiffer buiten uit te kloppen. Terwijl hij bezig is, neemt hij nieuwsgierig alles in de ruimte in zich op, waarbij hij er wel voor zorgt dat hij hard doorwerkt, wetende dat hij elk moment gecontroleerd kan worden. Er hangen veel spiegels aan de wanden, zodat André zichzelf elke keer ziet, in zijn schortje en met zijn swiffertje. Hij voelt weer scherp de vernedering die hij zojuist in hevige mate voelde toen hij zichzelf zo uitvergroot op Katja’s giga tv-scherm zag. Het maakt hem elke keer weer pijnlijk bewust van zijn situatie, zijn positie, zijn plaats en zijn rol.

André ziet een laag houten melkkrukje waarop op de bovenkant allemaal kroonkurken, met de puntige kanten naar boven, zijn bevestigd. Er hangen foto’s van met name oudere mannen die in allerlei zeer vernederende posities zijn gefotografeerd: geknield en geboeid lange leren laarzen likkend, als hond een bot apporterend, afgeranseld en onder de striemen hangend aan het andreaskruis of aan de takel, op hun knieën met gestrekte armen een dienblad vasthoudend, diep voorovergebogen als voetenbank dienend voor de gelaarsde benen van een Meesteres (zou het Katja zijn?). In de hoek bij de deur ziet André een toiletpot met een uitsparing aan de voorzijde op een rubberen zeiltje staan. Even later ziet hij een foto van een dikke man, waarvan het hoofd in de uitsparing van de pot zit. Hij ziet de onderzijde van een vrouw die op de toiletpot zit, met één van haar hooggehakte stilettopumps op de tepel van de man en de andere op zijn in een zeer kleine stalen chastitykooi opgesloten pik.

Terwijl André gedreven door stoft, neemt hij alle beelden goed in zich op. Het verbaast hem niet dat Katja naast de hem bekende activiteiten blijkbaar ook nog een SM praktijk runt, en zo te zien voor oudere en welgestelde heren. Het verontrust hem daarentegen wel degelijk. Zal hij alle vernederingen die hij hier tentoongesteld ziet ook moeten ondergaan? Gauw gaat hij weer verder met zijn taak. Hij maakt de ruimte geheel stofvrij en stofzuigt deze daarna ook nog grondig. Hij stoft en stofzuigt de overige vertrekken en doet daarna de eerste verdieping en de begane grond. Hij haalt hij de was uit de wasmachine en hangt deze in de bijkeuken aan de lijnen die boven de verwarmingsradiator zijn gespannen.

Als de was hangt, pakt André een emmer, dweil, schoonmaakmiddel en een werkdoekje uit de keuken en gaat helemaal naar boven om de badkamer en wc daar een grote beurt te geven. Ook dat is blijkbaar lang geleden, want de pot is behoorlijk vies en het ruikt er naar urine. André doet er zijn best op en niet lang daarna blinkt alles je tegemoet, muren, vloer, spiegels, wastafel, bad, douche en toilet. Gauw doet hij de badkamer met toilet op de tweede en. Als ook dat gebeurd is bekijkt hij met tevredenheid het resultaat. Hij wil zijn uiterste best doen om commentaar te voorkomen en de Dames zo goed mogelijk tevreden te stellen. Dan snel naar beneden voor het toilet daar. Ook dat neemt hij grondig onderhanden en als ook dat is gebeurd, ruikt het er heerlijk schoon en fris. Ondanks dat hij alleen zijn schortje aan heeft zweet André van inspanning. Hij kijkt op de klok in de woonkamer. Half zeven alweer. De lichten in de kamer zijn automatisch aan gegaan, ziet hij. Snel ruimt hij ook op in de woonkamer en de keuken en gaat dan gauw weer naar boven om Katja’s bed op te maken. Terwijl hij daarmee bezig is hoort hij een klik en direct daarna de stem van Katja.

“Goed bezig, antje!” Ook hoort hij Natascha weer lachen. “Zorg dat het klaar is, sloof. Stel Mevrouw niet teleur”, roept ze nog. Daarna nog meer gelach en weer een duidelijke klik.
“Ja Mevrouw.” zegt André nog onderdanig. Na het bed gaat hij terug naar de keuken en begint aan de schoonmaak daarvan. Na nog een dik uur hard poetsen, schrobben en dweilen ziet ook de keuken er weer spic en span uit. Het fornuis is weer geheel vetvrij en blinkend schoon, de gootsteen en het aanrecht blinken je ook weer tegemoet en de keukenkasten glimmen. Als laatste doet hij de bijkeukenvloer. Hij vult een emmer met warm water, doet er twee dopjes allesreiniger in en begint op zijn knieën de witte tegelvloer te dweilen. Het is een behoorlijke grote bijkeuken en de vloer is flink vuil. Als André met de laatste meters bezig is en hij de vloer weer prachtig blinkend wit ziet worden hoort hij stemmen en gelach. De Dames komen thuis.

De bijkeukendeur zwaait open. Een koude windvlaag trekt langs André’s naakte kont en hij rilt.
“Kijk eens aan! Ons dienstmeisje aan het dweilen! Dat wordt prachtig, antje.” Katja laat werkelijk geen moment onbenut om André te vernederen. Ze loopt naar hem toe en gaat in amazonezit op zijn rug zitten.
“Ja Mevrouw. Tot Uw dienst Mevrouw.” zegt hij slaafs. Katja’s rijbroek voelt koud aan op zijn rug en hij rilt.
“Ach heb jij het een beetje frisjes, sloofje, zo in jouw enkele schortje?” Katja voelt de rilling. “Dweil dan maar flink door, dienstmeid, dan word je vanzelf warm.” André dweilt gauw verder. Voorzichtig kruipt hij, met Katja op zijn rug, wat naar voren om een volgend stukje vloer te doen.
“O kijk eens! antje als paard!” zegt ze en de Dames lachen geamuseerd. Katja duwt haar sporen in zijn dijen. “Vort antje! Lopen!!” De arme André begint te kruipen, terwijl Katja hem de sporen geeft. De rijlaarzen en sporen voelen koud aan en André rilt opnieuw. Als hij op zijn knieën een rondje draait ziet hij Natascha met modderige rijlaarzen door de bijkeuken lopen. Katja dirigeert hem met haar sporen richting Natascha, zodat hij door de moddersporen van haar rijlaarzen moet kruipen. Hij voelt de natte koude modder aan zijn knieën plakken. André voelt zich opnieuw tot op het bot vernederd. Als hij Natascha voorbij gekropen is, geeft zij hem met haar lange leren rijzweep een striemende klets over zijn reet. André slaakt een gil. De Dames lachen van wreed plezier.
“Doorlopen, knol!” Natascha laat het flapje van haar rijzweep nu ritmisch over André’s kont dansen. “Vooruit paardje!” Katja duwt haar sporen nog eens flink in André’s dijen. Natascha loopt ondertussen goedkeurend knikkend rond. “Dat poetsen doet ons sloofje inderdaad netjes. Alleen een beetje stom van trutje om de bijkeuken te gaan dweilen terwijl wij hier altijd na het paardrijden binnenkomen.” zegt ze lachend, terwijl ze expres nog flink wat moddervoetstappen maakt.
“Inderdaad! Heel stom.” antwoord Katja. Ze stuurt André met haar sporen nog eens richting Natascha en laat hem weer door de moddersporen kruipen. Dan gaat ze van zijn rug af.
“Echt onhandig van antje, vind je ook niet, Kat? Nu moet ze de hele vloer weer opnieuw doen.” vraagt Natascha geamuseerd aan Katja. “Zeker, Natas. Onhandig, onnadenkend en eigenlijk puur stom. En dat kost weer extra water en sop. Ik vind dat antje voor deze omissie straf moet krijgen. Ik zou zeggen: ieder tien?”
“Vooruit maar! Dan komt ze nog goed weg, vind ik. Buig voorover, sloof.” André buigt zich geknield voorover. “Handen plat op de grond, kop naar beneden, reet omhoog.” Snel volgt hij de bevelen van Natascha op. André hoort een zwiepend geluid en direct daarop een striemende pijn over zijn toch al zo geteisterde reet.
“Eén.” zucht hij. De lange rijzwepen van de Dames doen hun geselende werk en als André met een snik “twin…twintig” uitbrengt, kust hij zeer slaafs de modderige rijlaarzen en bedankt de Dames nederig en devoot voor de afstraffing.
“Trek onze laarzen uit, dienstmeid!” beveelt Katja. Ook haar rijlaarzen zitten flink onder de modder en zij loopt daarop ook nog even een inspectierondje door de bijkeuken. Dan gaat ze op een stoel zitten. André ondergaat de vernedering gelaten. Als een hond kruipt hij snel naar Katja toe en trekt één voor één haar modderige rijlaarzen uit.
“Die mag jij gelijk gaan poetsen, sloof!”
“Ja Mevrouw.” antwoordt hij nederig.
“En nou de mijne. trut!” bitst Natascha terwijl zij na Katja op de stoel plaatsneemt. Ook deze laarzen trekt hij slaafs uit. “Die ook poetsen! Daarna kom jij je melden en vraag jij heel nederig of je de bijkeukenvloer opnieuw mag dweilen. Het kan namelijk ook nog zo zijn dat jij vanavond al ontslagen wordt.” De Dames gaan zonder hun sloof ook nog maar een glimp van aandacht te geven naar de woonkamer. André schrikt enorm. Zou Natascha dat menen? Zou ze hem vanavond al weer dumpen? En de cursus bij het IGSH dan? En het werk bij de manege? En alle Dames bij wie hij moet gaan poetsen komende week? Hij kan het niet geloven dat hij wellicht vanavond al de straat wordt op geschopt.

Toch begint hij heel snel met het reinigen van de rijlaarzen. Met een vochtige doek wrijft hij de modder en het gras van de laarzen. Hij zal ze nog mooier laten glimmen dan dat hij al deed. Het mag niet gebeuren dat hij aanleiding geeft tot ongenoegen. Vol van tegenstrijdige en verontrustende gedachten poetst André de rijlaarzen. Hij doet zijn uiterste best op zijn poetswerk en als hij klaar is lijkt wel of de rijlaarzen nieuw uit de winkel komen. Ook de sporen heeft hij weer prachtig glimmend gewreven. Hij neemt de ze mee en gaat naar de woonkamer. Schuchter klopt hij netjes op de deur.
“Op je knieën, sloof!” klinkt de bevelende stem van Katja door een speaker. Wat een toestand. Dat mens heeft haar hele huis vol hangen met camera’s en intercoms, denkt André. Gauw gaat hij op de knieën.
“Houd de laarzen met gestrekte armen recht voor je omhoog!”
“Ja Mevrouw.” André volgt het bevel direct op. Hij hoort de dames lachen. Dan wordt het stil. De minuten verstrijken en André begint zijn armen te voelen. De rijlaarzen zijn zwaar en hij houdt ze met zijn armen gestrekt omhoog. Na tien minuten gaan zijn armen pijn doen. Hij laat de laarzen zakken en zet ze op de grond.
“Wat is dat nou, sloof?!” bitst de stem van Katja door de intercom. “Hóóg houden die laarzen!”
“J.. ja Mevrouw.” Snel houdt André de laarzen weer met uitgestrekte armen hoog.
Na zeker nog eens vijf minuten hoort hij Katja: “Kom binnen, meid.” André staat op en doet de deur open. “Kloppen wij tegenwoordig niet meer, suffe trut?!” roept Katja kwaad. “Terug! Op je knieën en houd die laarzen hoog!” Hij hoort Natascha smakelijk lachen om zijn stommiteit. Daar zit hij weer, op zijn knieën op die harde kokosmat, twee paar rijlaarzen strak voor zich uit omhoog houdend. Weer die pijn. Maar hij durft geen beweging meer te maken. Eindelijk klinkt het verlossende:
“Binnen komen, dienstmeid!” Hij pakt de laarzen nu in één hand en klopt op de deur. Na ruim twee minuten klinkt het geaffecteerd: “Binnen!” André opent op zijn knieën de deur, kruipt naar binnen op twee knieën en één hand, ondertussen de rijlaarzen in zijn andere hand hooghoudend. Hij sluit de deur en kruipt op dezelfde wijze tot voor de voeten van de Dames. Natascha heeft haar zwart leren pumps al weer aan en Katja haar welriekende nappaleren laarzen. “Véél beter, sloofje! Voortaan doe je zulke dingen gelijk, zonder dat ik je tig bevelen moet geven, begrepen?”
“Ja Mevrouw.”
“Als er nog een voortaan komt”, merkt Natascha op. “Tsja”, beaamt Katja. “Het wil niet echt lukken vandaag.” “Nee. De ene stommiteit na de andere. Eerst al komen lopen omdat trutje niet nadenkt. Dan weer die vloer dweilen terwijl wij daar altijd binnenkomen na het paardrijden. En nu dit weer. Ik ben er eigenlijk wel klaar mee.” Dan begint André te huilen.
“Ik..ik…ben inderdaad zóó…sto…o..om Dames.” snikt hij. “Ma..ma..maar ik doe echt mijn uiterste be…best om U te dienen.” Hij buigt naar de voeten van de Dames en kust hartstochtelijk pumps en laarzen. “Ge..geeft U m..m..mij alstUblieft nog een ka… kans.” smeekt hij. “Als… tUblieft!!”

De Dames zien het tafereel met zeer grote voldoening aan. Het feit dat ze hem zo diep kunnen vernederen en hij dan toch het allerliefst hun sloof, hun voetveeg, hun dweil, hun deurmat, ja zelfs hun toilet wil blijven zijn, stemt hen in hoge mate tevreden.
“Nou vooruit dan, sloof”, bitst Natascha. “Ophouden met dat gesnotter! Je krijgt nog één kans.”
“Oh, dank U Mevrouw. Dank U. Ik ga zorgen niet meer zo sto… stom te zijn.”
“Ik hoop het voor je, dienstmeid!” zegt Katja hautain. “En nu wilde je nog héél nederig en onderdanig iets vragen, nietwaar? Doe je best!” Dat is waar ook, denkt André. Ik moet vragen of ik de bijkeukenvloer opnieuw mág schoonmaken. Op zijn aller-, allerslaafst vraagt hij, diep voorovergebogen:
“Zeer hoog weledelgeboren, zeer weledelgestrenge Mevrouw Van Berghen Henegouwen. Ik ben zo stom geweest om Uw bijkeukenvloer al te gaan dweilen nog vóór dat U en Mevrouw Van Linschoten van het paardrijden terugkwamen. Mag ik, alstUblieft, de vloer opnieuw voor U schoonmaken, Mevrouw. Ik zal er mijn uiterste best op doen.”
“Daar ga ik eerst nog even over nadenken, sloofje antje! Ga jij ondertussen maar eerst eens je handen goed wassen en dan twee glazen Prosecco voor ons inschenken. De fles staat in de koelkast en de glazen in de kast daar.” Katja wijst achter zich naar een glazen vitrinekast waar het glaswerk in staat.
“Ja Mevrouw.” zegt André onderdanig Hij staat op, maakt een buiging, pakt twee glazen en gaat snel naar de keuken. Even later komt hij terug, maakt een buiging en zet de gevulde glazen voor de Dames op het bijzettafeltje. Dan gaat hij eerbiedig een paar stappen naar achteren en gaat op zijn knieën op de grond zitten, met zijn hoofd naar beneden.