Schuld, berouw en boetedoening deel 3

André ontvangt een app van Natascha. Zenuwachtig opent hij deze en leest:

“Aanvullende instructies voor vanmiddag:

– je belt precies om 15:00 uur aan
– je belt maar één keer aan!
– je hebt de – hopelijk voor jou glimmend gepoetste – rijlaarzen van Kat en Mij bij je
– als Ik opendoe kijk je Mij niet aan! Je kijkt nederig naar Mijn voeten
– je begroet Mij met: “Goedemiddag, Mevrouw Van Linschoten.”
– je zegt verder helemaal niets en praat alleen als Ik je daar opdracht voor geef. Daarbij spreek je Mij aan met U en Mevrouw
– je raakt Mij op geen enkele manier aan!
– zodra je over de drempel bent gestapt gedraag je je zeer onderdanig en doe je precies wat Ik je opdraag.

Als je ook maar één van deze instructies niet nakomt, of het nou door domheid, laksheid of – erger – brutaliteit komt, is het DEFINITIEF OVER tussen Mij en jou.”
André voelt zich weer net zo klein als gisteren. Natascha pakt hem bikkelhard aan, dat is duidelijk. Hij leest de regels steeds weer opnieuw en prent ze in zijn hoofd. Stipt 3 uur, één keer bellen maar, rijlaarzen mee. O jé! De laarzen! Laat hij gauw nog even controleren of hij geen modderspatje vergeten is. Hij wil geen enkele fout maken! Hij haalt de laarzen snel uit de tas. Shit. Hier en daar zitten toch nog wat modderveegjes! Hoe kan dat nou? Dan ziet hij het: hij heeft weliswaar de laarzen prachtig gepoetst, maar is de tas vergeten schoon te maken. Snel pakt hij een vaatdoek en maakt de tas grondig schoon.

Daarna loopt hij nog minutieus alle vier de leren rijlaarzen na, verwijdert alle veegjes en wrijft de laarzen nog eens extra met een droge rulle doek glimmend. Dan doet hij de laarzen in de schone tas en gaat verder met de instructies uit zijn hoofd leren. Niet aankijken, nederig naar haar voeten kijken, begroeten met Mevrouw van Linschoten, niet spreken, aanspreken met U en Mevrouw, niet aanraken, onderdanig gedragen en haar in alles gehoorzamen. Het duizelt André. Hij begint telkens opnieuw en opnieuw, maar uiteindelijk kent hij alle instructies uit zijn hoofd. Hij blijft ze repeteren, want hij wil Natascha absoluut niet kwijt. Natuurlijk behandelt ze hem nu wel erg als voetveeg, maar hij begrijpt dat hij dat voorlopig wel een tijd zal moeten zijn om haar niet definitief kwijt te raken.

Zondag 21 januari 2017 13:00 uur

Natascha krijgt een mailbericht van Katja: “Hi schat. Heb ff zitten googelen en een bureau voor relatieproblemen ontdekt wat voor 100% uitgaat van het gelijk van de Vrouw bij zulke problemen. Kijk op de site: www.IGSH.nl. Dan kun je officieel, op basis van relatietherapie, van Andreetje maken wat je maar wilt! Kus!

Nieuwsgierig surft Natascha naar de site. IGSH staat voor Instituut voor Gedragscorrectie en Sexuele Heropvoeding. Er werken 2 vrouwelijke therapeuten en inderdaad worden relatieproblemen door het Instituut praktisch allemaal toegeschreven aan de man.

Natascha leest: “de oerman jaagde en beschermde, en zijn oerdrift was zorgen voor nageslacht. In onze 21ste eeuw zijn alle drie de aspecten nauwelijks nog relevant, maar de hedendaagse man neigt nog steeds naar overeenkomstig gedrag.” en “De wensen van Vrouwen op het gebied van seks worden nog immer gebagatelliseerd. Als meneer nou maar klaarkomt, daar gaat het om. Het wordt de hoogste tijd voor intensieve seksuele heropvoeding van de man. Tenslotte is in onze moderne tijd de rol van de man als voortbrenger van nageslacht geheel uitgespeeld. Hij dient zich dat goed te beseffen en ervan bewust te worden dat hij voor zijn lusten afhankelijk is van de Vrouw. Zij zal hem tegemoetkomen, maar met uitdrukkelijke eisen.”

Het spreekt Natascha enorm aan. Ze leest zoveel mogelijk en is vast van plan de volgende dag een afspraak te maken. Maar nu gaat ze de “setting” verzorgen waarin ze André zo straks om 3 uur gaat ontvangen.

Zondag 21 januari 2017 15:00 uur

André heeft de hele weg naar Natasha’s huis alle instructies lopen repeteren en staat nu voor haar deur. Hij kijkt op zijn horloge: 2 minuten voor drie. Hij is weer op van de zenuwen. Hij heeft de tas met glimmend gepoetste leren rijlaarzen in zijn rechterhand. Geduldig wacht hij tot het precies drie uur is en belt dan aan. Hij wacht, maar hoort niets. Automatisch wil hij weer aanbellen maar weet net op tijd zijn hand terug te halen. Eén keer aanbellen, luidde de onverbiddelijke instructie. Hij wacht. Hij kijkt op zijn horloge, 2 over 3. Ze zal er toch wel zijn? Hij durft niet naar binnen te kijken. De gordijnen zijn open. Hij loopt een stukje het tuinpaadje terug en kijkt naar boven. De slaapkamergordijnen zijn nog dicht. Een akelig idee sluipt in Andre’s gedachten. Ze zal toch niet….. Een ander? Nee!

Hij verwerpt het idee en loopt weer naar de voordeur. Hij overweegt om door de brievenbus te kijken, maar nee! Belachelijk! Hij moet geduld hebben. Hij kijkt op zijn horloge! 6 over 3! Hij haalt diep adem en terwijl hij aan het bedenken is wat nu te doen hoort hij binnen de kamerdeur opengaan gevolgd door het geluid van tikkende hakken op de marmeren vloer. De voordeur gaat open. André kijkt direct naar de grond. Zo nederig mogelijk brengt hij er “Goedemiddag, Mevrouw Van Linschoten.” uit. Dan durft hij naar haar voeten te kijken. Ze draagt dezelfde lange leren dijlaarzen als gisteren, maar nu over een strakke blauwe stretchjeans. “Zo André. Daar ben je dan. Volg me.” Gedwee loopt André naar binnen en sluit de voordeur. Natascha gaat de huiskamer binnen en gaat op een barkruk van de huisbar zitten. “Ga daar zitten,” commandeert ze André en wijst op een kleine rose poef die vlak voor haar barkruk staat. André heeft die nog niet eerder gezien. Gedwee gaat André zitten en zet de tas met de rijlaarzen naast zich neer.

De poef is zo laag dat hij er met opgetrokken knieën op zit. Natascha torent op haar barkruk hoog boven hem uit. André’s gezicht zit ter hoogte van Natascha’s kuiten. Bovendien zit hij zo dicht bij haar dat hij het leer van haar nieuwe dijlaarzen kan ruiken. Hij voelt dat hem dat opwindt. Natascha slaat haar gelaarsde benen over elkaar. Het leer kraakt zachtjes en Natascha’s gelaarsde rechtervoet bevindt zich nu praktisch voor André’s neus. “Laat mij de laarzen zien,” commandeert Natascha. “O ja,” antwoordt André. “O ja wat??” bitst Natascha fel. “O ja, Mevrouw,” corrigeert André zichzelf onderdanig. Hij haalt met trillende vingers de laarzen uit de tas en laat ze aan Natascha zien.

Zij is verbaasd van het resultaat: haar laarzen en die van Kat lijken wel nieuw. Toch geeft ze André, die heel slaafs nog steeds niet hoger durft te kijken dan de ritmisch op en neer bewegende gelaarsde voet vlak voor zijn neus, geen compliment. “Doe ze weer in de tas en zet ze tegen de bar”. “Ja Mevrouw.” Dan zegt Natascha streng: “Ik heb jou vorige week drie voorwaarden gedicteerd, waaronder een eventuele voortzetting van onze relatie zou kúnnen, ik zeg uitdrukkelijk: zou kúnnen plaatsvinden. Ik wil nu je bekentenis horen.” “Ja Mevrouw. Ik ben volledig schuldig aan de crisis die in de relatie met U is ontstaan. Ik ben zo ontzettend stom geweest om me te laten verleiden door Agnes. En hoewel zij begonnen is had ik nooit daarop in mogen gaan. Ik ben voor de volle 100% schuldig en verantwoordelijk voor deze situatie, Mevrouw.” Hij heeft deze tekst de afgelopen week uit zijn hoofd geleerd. Deemoedig buigt André zijn hoofd. “Kijk mij aan,” beveelt Natascha. André doet zijn hoofd langzaam omhoog en kijkt haar smekend aan.

Zij kijkt met een ijskoude hooghartige blik terug. “Hoe lang is dit gaande geweest?” vraagt Natascha streng. “Drie weken, Mevrouw.” zegt André zacht. “Heb je seks met die slet gehad?” “Nee, Mevrouw, nee! We hebben alleen gezoend.” “En kreeg jij daar een stijve pik bij?” “Eh…ehm…ja, Mevrouw.” André zou het liefst door de grond zakken. Natascha pakt een blocnote van de bar en een pen. Ze schrijft snel het een en ander op.

“Oké,” zegt Natascha zonder emotie en zakelijk koel, “dan nu punt 2 van mijn instructies: betuiging van diepe spijt en berouw.” “Ik heb ongelofelijk ve…” Natascha onderbreekt hem. “Het zou een passende houding zijn als je nu op je knieën voor me gaat zitten, met keurig gevouwen handjes.” André laat zich van de poef op zijn knieën vallen, vouwt zijn handen ineen en kruipt tot vlak voor Natascha’s gelaarsde benen. “Oké, opnieuw!” bitst ze. “Ik heb ongelofelijk veel spijt van deze onvergefelijke daad. Diep, diep berouw heb ik en ik wil alles, echt alles doen om het goed te maken en….”

“Kus mijn laarzen!!” beveelt Natascha plotseling. “Kus mijn laarzen en smeek of ik je wil houden!” André buigt zich diep voorover, zet zijn handen op de grond en kust de lange leren laarzen. Het is een onvoorstelbare vernedering voor hem, de anders zo stoere macho, maar als hij zijn lippen op het gladde leer zet, de laarzen kust en de romige geur van het nog nieuwe leer ruikt krijgt hij de vreemde gewaarwording dat hem dit toch opwindt, net als toen hij gisteren aan de rijlaarzen rook. “Oh, Mevrouw, wilt U mij alstublieft houden? Ik smeek het U!” “Ga dan nog maar een tijdje door met mijn laarzen kussen,” zegt Natascha koeltjes. “Ik zal alles voor U doen,” zegt André slaafs, al kussend, “echt alles!” Natascha maakt weer wat aantekeningen, en kijkt tevreden glimlachend naar beneden, naar de aan haar laarzen lebberende André.

Na een paar minuten is ze het zat en beveelt André weer op zijn poef te gaan zitten. “Oké, André. Ik denk dat we nu ook gelijk punt 3 wel behandeld hebben, met jouw voornemen alles voor mij te zullen doen. Dat heb ik toch goed begrepen, hè?” “Ja, ja!” antwoordt André. “Ja, ja wat??” “Ja Mevrouw,” zegt hij deemoedig en slaafs. “Mooi! Dan gelijk maar een praktisch punt: doordat ik die slet ontslagen heb en jou de toegang heb ontzegd blijft momenteel al het huishoudelijk werk liggen. Je weet dat ik mijzelf iets te goed vind voor zulk werk. Daarom wil ik dat jij, met ingang van morgenavond, drie avonden per week en de hele zaterdag hier komt poetsen, begrepen.

Je meld je morgenavond stipt om half zeven hier. Dan krijg je van mij voor die avond een takenlijst. Om elf uur gooi ik je er weer uit en dan kom je dinsdag- en donderdagavond. Zaterdag verwacht ik je om 10 uur en blijf je tot 6 uur.” “Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik U op deze manier mag dienen.” Natascha staat versteld van de slaafsheid die bij André is ontstaan. Ze herinnert zich plots weer wat Katja had gezegd. Als je voor 100% de controle over z’n pik hebt….. Natascha wil die controle eigenlijk op een nog zekerder manier hebben.
Ze weet alleen nog niet zo gauw hoe. Ze gaat dat morgen met de therapeute van het IGSH bespreken.

Binnenkort volgt deel 4