Katja en Natascha proosten en praten geanimeerd over het paardrijden van vanmiddag, over de dames van de manege en over Jan, de stalknecht.
“Ik begrijp soms echt niet waarom ze Jan als stalknecht aanhouden.” zegt Natascha. “Hij is zóóó dom en zóóó traag.”
“Jawel, schatje.” antwoordt Kat. “Dat is zeker waar, maar zeg nou zelf: welke vent krijg je zo ver dat hij alle dagen paardenstront ruimt en vieze rijlaarzen schoonmaakt? En daarbij ook nog zo onderdanig is als een slaafse hond? Natuurlijk is ie traag, maar hij doet het allemaal wél.”
“Da’s ook weer waar. En trouwens, maandag krijgt hij hulp van jou hè, sloofje? Jij wordt op de manege ons nieuwe laarzenpoetsknechtje.”
“Ja Mevrouw”, knikt André braaf.
“Kom eens hier, sloof!” Katja wenkt André met hautaine stem en herhaaldelijke ongeduldige vingerknippen. André kruipt snel op handen en knieën naar haar toe.
Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening
“Ik heb er nog eens over nagedacht, maar je krijgt bij heel hoge uitzondering nog één kans. Jij mag de bijkeukenvloer nog een keer helemaal schoondweilen, maar bespaar ons voortaan die stommiteiten.”
“Dank U wel, Mevrouw.” André buigt diep voorover en kust uiterst slaafs de heerlijk geurende nappaleren laarzen van Katja. “Dank U, Dank U”, klinkt het tussen de kussen door.
“Ja, vort nu maar, dienstmeid, voordat ik spijt krijg.” André kruipt een stukje achteruit, staat op, maakt een buiging en gaat op een holletje naar de bijkeuken.
“Wat een heerlijk slaafs lulletje.” zegt Katja lachend.
“Ja, echt hè.” beaamt Natascha. “Ik ben zó blij dat jij mij een paar weken geleden weer op het goede spoor heb gezet.”
“Daar zijn we sisters in crime voor, schat. We gaan dit sukkeltje echt zó uitknijpen dat ie alles, maar dan ook álles voor ons gaat doen.” “Heerlijk!” zegt Natascha en ze heft haar glas. “Women in control!”
“Totally.” antwoordt Katja. “Maar nu eerst maar eens wat te eten bestellen.” Ze pakt de menukaart van de plaatselijke thuisbezorgketen en schuift naar Natascha op. Ze lopen door de kaart en kiezen twee lekkere menu’s uit.
“De kliekjes zijn voor sloofje.” zegt Katja geamuseerd.
“Die mag die dan in de bijkeuken opeten.” lacht Natascha. “Zonder knoeien!”
“Ja, anders moet ie nog een keer dweilen!” De dames proesten het uit. André hoort het gelach dat uit de kamer komt met schaamte aan, terwijl hij wederom braaf op zijn knietjes de bijkeukenvloer spic en span schoonmaakt.
Nadat het eten is bezorgd, wat André keurig heeft opgediend en waarvan hij de kliekjes uit een plastic kom met een houten lepel in de bijkeuken mocht opeten – op zijn knieën – is hij gedurende de avond nog regelmatig vernederd en bespot. Uiteindelijk is het tijd om naar huis te gaan. André mag zijn kleren weer aantrekken (wel met het schortje daarover heen).
“O, antje!” zegt Katja, “achterin mijn auto liggen twee tassen met vuile rijlaarzen van dames van de manege. Pak die tassen en neem ze mee. Je mag ze maandagochtend gelijk als je opgestaan bent poetsen en meenemen naar de manege.” Katja knipt vanuit de woonkamer de autodeuren open.
“Ja, Mevrouw. Dank U Mevrouw”, klinkt het serviel. De Dames nemen hartelijk afscheid van elkaar en sloofje André kust in de deuropening nogmaals slaafs de nappaleren laarzen van Katja, tot haar grote voldoening. Natascha stapt in haar auto en rijdt zwaaiend weg, terwijl André op zijn te kleine Birckenstocks naar Natascha’s huis terug moet lopen, zeulend met twee zware tassen met 4 paar modderige damesrijlaarzen erin.
Zaterdag, 27 januari 2017 23.30
André belt aan. Hij is eindelijk thuis. Ondanks de winterse dag is hij van het stevig doorlopen behoorlijk warm geworden. Na ongeveer vijf minuten hoort hij Natascha’s stilettohakken op de marmeren vloer van de gang tikken en gaat de deur open.
“Zo sloofje, ben jij daar eindelijk!?” zegt ze neerbuigend.
“Ja, Mevrouw”, klinkt het gedwee.
“Het werd een keer tijd.” Natascha heupwiegt klikklakkend op haar hoge hakken de kamer weer in. André zet de tassen met rijlaarzen neer en doet zijn jas uit. Hij brengt de rijlaarstassen naar boven. Als hij de trap af loopt hoort hij het belletje rinkelen. Snel doet hij zijn schortje netjes en klopt op de kamerdeur. Na een seconde of dertig klinkt het hooghartig:
“Binnen, antje.” André opent de deur en gaat de kamer binnen. Hij maakt een buiging en knielt voor Natascha’s voeten op de grond.
“Waarmee mag ik U dienen, Mevrouw?” klinkt het onderdanig.
“Je mag mijn pumps uitdoen, sloofje. En dan wil ik een heerlijk voetmassage voor ik ga slapen”. André trekt voorzichtig één voor één de hooggehakte zwartleren pumps van Natascha’s voeten. Het leer van haar strakke zwarte kokerrok kraakt zachtjes. Haar in zwarte naadnylons gestoken voeten voelen wat zweterig aan. Het blijft André opwinden haar heerlijke voetjes te mogen masseren, al was het maar vanwege het feit dat hij haar kan aanraken. Behaaglijk zakt Natascha onderuit en nipt van een glas witte wijn. Ze geniet zichtbaar van de heerlijke voetmassage.
“Mmmm”, kreunt ze behaaglijk. “Misschien mag je dat wel elke avond doen voor ik ga slapen, sloofje.”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.”
Natascha wrijft haar voet over zijn neus en mond en drukt nu ook haar linkervoet op zijn gezicht
“Morgen wil ik uitslapen. Ik wil om tien uur een heerlijk ontbijtje op bed. Jij mag morgen ook wat rustiger aan doen, antje. Tenslotte gaat maandagochtend jouw rooster in en dan begint er voor jou een periode van heel, heel hard werken. En ook heel, heel lang werken. Dat zal perfect zijn voor jouw vorming tot bruikbare dienaar, zodat ik in de toekomst veel plezier en profijt van jou kan hebben en jij je boetedoening kan vervolmaken.”
“Ja Mevrouw.”
“Je staat natuurlijk morgen wel vroeger op, dan kun je je huiswerk van het IGSH voorbereiden. We gaan morgen ook werken aan de non-verbale commando’s uit jouw lesboekje.”
“Ja Mevrouw”, klinkt het wederom slaafs. Natascha rekt zich nog eens behaaglijk uit. Ze trekt haar voeten terug en zet dan plots haar rechtervoet tegen André’s neus.
“Je mag even aan mijn voetjes snuffelen, sloofje”, zegt ze en tegelijkertijd duwt ze met haar linkervoet tegen zijn kruis. André, die inmiddels toch weer opgewonden is geworden en voelt hoe zijn kleine pikje klem groeit in de meedogenloze kleine peniskooi, zucht gelaten. Hij snuift de heerlijke geur op van Natascha’s in de naadnylon gehulde voet. De heerlijke odeur van leer, parfum en zweet vult zijn neus. Natascha wrijft haar voet over zijn neus en mond en drukt nu ook haar linkervoet op zijn gezicht.
“Snuif maar lekker op, liefje. Dan kun je straks heerlijk dromen van mijn verrukkelijke voetjes”, lispelt Natascha. De pijn in André’s gezwollen pikje is hevig, maar de opwinding haar heerlijke voetjes te mogen kussen, maakt die pijn grotendeels goed. Fanatiek kust André Natascha’s voetzolen. Dan vindt zij het genoeg, trekt haar voeten terug, staat op en rekt zich lui uit.
“Oké sloof. Ruim mijn pumps op en de kamer natuurlijk ook. Daarna kijk jij of jij boven nog dingen moet opruimen. Wassen doe jij in de bijkeuken en als je naar het toilet moet: jouw chemisch toiletje staat in de schuur. Morgen mag jij wat uitslapen. Laten we zeggen tot half zeven. Dan ga jij de eerste twee bladzijden non-verbale commando’s uit je hoofd leren. Ook wil ik dat jij vast een cursus voetverzorging uitzoekt. Jij gaat mijn zwarte pumps en mijn laarzen met plateauzolen poetsen, die wil ik morgen dragen. Dan wil ik om tien uur een heerlijk ontbijt op bed. Dat serveer je met alleen je birckenstock sandaaltjes en je schortje aan. Welterusten, antje.” Geeuwend heupwiegt Natascha de kamer uit en gaat de trap op.
“Welterusten, Mevrouw.” klinkt het onderdanig.
Zondag, 28 januari 2017 01.00
André ligt in zijn bed. Hij heeft opgeruimd, Natascha’s laarzen en pumps die ze morgen aan wil alvast klaar gezet, de vaatwasser gevuld en aangezet. Boven viel ook nog het nodige aan kleren en schoenen op te ruimen en daarna is hij in de schuur op zijn chemische toilet geweest en heeft zich aan de kraan in de bijkeuken gewassen. Hij heeft zijn wekker op kwart over zes gezet. Allerlei gedachten malen door zijn hoofd. Hij is weer bij Natascha in huis, dat is heerlijk, vindt hij. Maar hij staat vanaf nu permanent onder controle, dat beseft hij ook. Hij heeft geen enkel vrij moment meer, Het leven zal voortaan bestaan uit bevelen opvolgen en héél veel en héél hard werken, werken en nog eens werken. Dan doemt het beeld weer op wat hij vanmiddag op Katja’s mega tv scherm zag en wat hem zo diep raakte: hoe hij half naakt op zijn knieën zit, met zijn versleten witte Birckenstocks en alleen dat vernederende sloofschortje aan. Hij ziet weer zijn kont weer voor zich onder de strik van het schortje, getekend door rijzweep-, singletail-, karwats-, mattenklopper- en cane-slagen. Hij beseft eens te meer hoe zwaar hij vernederd is en hoe veel en vaak hij nog vernederd gaat worden. Hij draait zich om en merkt dat het bed daarbij behoorlijk kraakt. Uiteindelijk valt hij in een peilloos diepe slaap.
Zondag, 28 januari 2017, 06.15
Non-verbale commando’s voor alle soorten dienend personeel
De irritante piepjes van André’s wekkertje dringen langzaam tot zijn brein door. Hij richt zich op en zet de wekker uit. Moeizaam staat hij op en rekt zich uit. Hij rilt. De rommelkamer heeft geen radiator en het is er flink koud. Even neigt André ernaar om weer onder de dekens te kruipen, maar bang dat hij is om in slaap te vallen en veel te laat wakker te worden, doet hem toch opstaan. Hij doet zijn kleren aan, het schortje erover, de Birckenstock sandalen aan zijn voeten en loopt zo zachtjes als hij maar kan naar beneden. Hij maakt wat licht, doet zijn jas aan en gaat naar de schuur om te plassen. In de schuur is het nog veel kouder. Hij rilt en zijn toch al kleine pikje heeft nu alle ruimte in de kuisheidskooi, zo klein is hij gekrompen. André plast, doet gauw zijn jas weer aan en gaat naar de bijkeuken, kleedt zich uit en wast zich aan de koude kraan. Hij houdt zijn CB6000s langdurig onder het koude water en wast zich zo goed mogelijk. Daarna doet hij alleen zijn schortje en zijn sandalen aan, gaat naar binnen en hangt zijn jas op. Hoe zal hij hier ooit aan wennen?, denkt hij. Binnen is het gelukkig behaaglijk, want Natascha houdt van een warm huis. Hij gaat naar zijn kamertje, gaat op zijn bed zitten, slaat de deken om zich heen en pakt zijn lesboekje. “Non-verbale commando’s voor alle soorten dienend personeel” heet het. Nauwgezet bestudeert hij de eerste twee bladzijden met gebaren. Voorafgaand aan elk gebaar wordt beschreven hoe de aandacht van de sub-persoon kan worden getrokken. Dit kan zijn een vingerknip, even kort tweemaal in de handen klappen, een aanroep, een belletje, maar ook (meer modern) een stroomstootje of trilsignaal dat op afstand wordt gegeven en dat door de sub wordt ontvangen via een aan hem bevestigd apparaatje, zoals een halsband, een in de kont gestoken dildo, tepelklemmen of een kuisheidskooi. In welk geval de aandacht van de sub ook wordt getrokken, hij dient zich onverwijld zo snel mogelijk te melden bij zijn superieur, daarmee alle beleefdheidsregels in acht nemende door zich bijvoorbeeld te melden met “Waarmee mag ik U van dienst zijn, Mevrouw?” Mevrouw toont vervolgens een handgebaar en de sub voert de daarbij behorende pose of actie direct uit. Er zijn gebaren bij die van de sub een pose verlangen, bijvoorbeeld twee vingers tonen en vervolgens op de grond wijzen betekent dat een sub op zijn knieën voor Mevrouw moet gaan zitten, met het hoofd devoot naar de grond gericht. Vier vingers betekent op handen en voeten voor Mevrouw plaatsnemen.
André leert gedreven en intensief, bang om straks fouten te maken. Na ruim een uur studeren begint hij met het poetsen van Natascha’s pumps. Hij borstelt ze op een krantje schoon, wrijft ze in met schoensmeer op basis van bijenwas, borstelt ze met een zachte borstel glimmend en wrijft ze nog extra na met een zachte doek. Ze lijken weer als nieuw. André houdt ze dicht bij zijn gezicht en kust heel zachtjes de binnenzool. De heerlijke geur van Natascha’s voetjes windt hem onmiddellijk weer op, maar de hardvochtige kuisheidskooi maakt aan alle illusies van ook maar enig seksueel genot een wreed einde. Zuchtend zet hij de pumps op de grond en pakt de laarzen. Hij is aangenaam verrast door het feit dat deze al blinkend schoon zijn. Natuurlijk! Die heeft hij immers van de week samen met al Natascha’s andere laarzen en schoenen moeten poetsen. Wat een meevaller! Hij wrijft de laarzen nog even op met de zachte doek en zet deze naast de pumps op de grond.
Dan gaat hij eens kijken op het internet waar, wanneer, hoe en tegen welke prijs voetverzorging- en voetmassagecursussen te volgen zijn. Zoals te verwachten viel wemelt het van de aanbiedingen, de één nog mooier dan de ander. Uiteindelijk vindt hij een degelijk overkomend adres, waar een pakket aangeboden wordt van twintig lessen van drie uur elk, waarbij voetverzorging, het onderhouden van teennagels (vijlen, lakken, knippen en verzorgen) en voetmassage aan bod komen. Het is ook nog redelijk in de buurt, dus dat is weer mooi meegenomen. Hij zal straks aan Natascha vragen of hij daar naar toe mag. Hij pakt het gebarenboekje nog maar eens en leert nog een tijdje, gebrand als hij is om toch vooral een goed resultaat aan Natascha te tonen. Tegen kwart voor tien begint hij aan Natascha’s ontbijt. Hij zet koffie, perst vers sap, kookt een eitje, bakt wat verse broodjes en croissants af en loopt uiteindelijk met een vol blad naar boven. Hij zet het blad even op een tafeltje in de hal voor Natascha’s slaapkamer en klopt op haar deur.
“Binnen!”, klinkt het opgewekt. Natascha is al even wakker. André opent de deur, pakt het blad en loopt naar binnen.
“Goedemorgen, Mevrouw”, zegt hij onderdanig en maakt een kleine buiging.
“Goedemorgen, antje.” Natascha ziet het tafereel van de slaafse André, slechts gekleed in zijn sloofschortje en met een vol dienblad met een heerlijk ontbijt in zijn handen, met grote voldoening aan. Precies dit had zij voor ogen toen zij het besluit nam André weer in huis te nemen. Een permanent tot haar beschikking staande knecht, of beter gezegd slaaf, die te allen tijde volledig bereid is al haar wensen en bevelen direct op te volgen en haar alle vervelende klusjes en karweitjes uit handen te nemen. En wat haar daarbij ook heel erg pleziert, is dat dit slaafje dat allemaal moet doen als een soort dienstmeid, die daarbij het schortje moet dragen van die loopse teef van een Agnes. Natascha kan heerlijk genieten van deze wraakzuchtige gedachtes.
“Zet maar even neer, antje. Schud eerst mijn kussen even heerlijk op, zodat ik overeind kan zitten.”
“Ja, Mevrouw.” André schudt haar kussen op en zet het tegen de leuning van het bed. Behaaglijk laat Natascha zich er tegen aan zakken.
“Zo, en wat heeft mijn sloofje voor lekkers meegenomen.” André pakt het blad en zet het voorzichtig op haar schoot neer.
“Mmmm! Heerlijk!” Goedkeurend bekijkt Natascha haar ontbijt en begint aan haar glas versgeperste sinaasappelsap te nippen. Daarna neemt ze een hapje van haar croissant.
“Zo, antje, kom eens op je knietjes aan mijn bed zitten en vertel eens: hoe was jouw ochtend tot nu toe?” André vertelt dat hij haar schoenen en laarzen, die zij vandaag aan wil, netjes heeft gepoetst, dat hij gestudeerd heeft in het gebarenboekje en dat hij een voetverzorgingscursus heeft gevonden.
“Goed zo, antje. Je maakt er serieus werk van, dat pleziert mij.”
“Dank U, Mevrouw.” Natascha eet heerlijk lui haar ontbijt en laat uiteindelijk wat sap, een half croissantje en een broodje over.
“Afruimen. antje,” beveelt ze en knipt daarbij hooghartig met haar vingers. “Daarna direct terugkomen, ik heb een werkje voor je.”
“Ja Mevrouw. Dank U, Mevrouw.” De serviliteit van André geeft Natascha veel voldoening en plezier, vooral om dat die overduidelijk niet geveinsd is. André ís gewoon slaafs, dat merkt Natascha maar al te goed. Ilse van Veenendaal had het daar ook nog over aan de telefoon. Zij geniet er met volle teugen van.
Als André terug is, beveelt ze hem op zijn knieën aan het voeteneind van het bed te gaan zitten.
“Sla het dekbed maar een klein stukje terug, dan mag jij mijn voetjes aanbidden. Jij mag ze heerlijk masseren, kusjes geven en ook likken, antje.” André knielt aan het voeteneinde, slaat het dekbed wat terug en pakt voorzichtig Natascha rechtervoet. Zachtjes begint hij deze te masseren. Natascha zakt genietend onderuit.
Geniaal
Het is weer genieten!