Dit door Kitten Jolanda ingezonden verhaal is het tweede deel in een driedelige verhalenreeks. Lees eerst: Kietelen (1).
Het etentje is een groot succes. Maarten heeft zijn best gedaan om er iets bijzonders van te maken, en dat is goed gelukt. Rachel is overduidelijk onder de indruk van zijn kookkunst en laat het zich allemaal goed smaken. Het gesprek verloopt soepel en ongedwongen. Rachel werkt al een paar jaar bij het bedrijf en kan smakelijk vertellen over wat ze allemaal al heeft meegemaakt.
Naarmate de avond vordert, worden de gesprekken persoonlijker en intiemer. Het is al tegen tien uur als Maarten de laatste schaaltjes naar de keuken brengt. “Wil je nog koffie?” roept hij, terwijl hij de schaaltjes op het aanrecht neerzet.
“Graag,” hoort hij haar stem vlak achter zich. Hij schrikt ervan dat ze vlak achter hem opduikt en helemaal van haar handen die zich stevig in zijn zij planten en hem daar kietelen. Al lachend probeert hij zich los te draaien, maar dat lukt niet. Ze blijft zijn zij vasthouden en bewerken. Soms lukt het hem om een van haar handen weg te trekken, maar die duikt dan meteen weer op in zijn nek of onder zijn oksels.
Elke keer schokt zijn lichaam en wordt het lachen sterker. Haar handen en vingers lijken wel overal vandaan te komen en hij is niet in staat om zich ertegen te verweren. Al snel kunnen zijn benen hem niet meer dragen en zakt hij hysterisch lachend naar de grond. Maar ook daar is hij niet veilig voor haar. Al rollend giert hij het uit.
Soms stopt ze een paar tellen om hem even adem te laten halen, maar als ze daarna weer begint te kietelen, is het alsof het nog intenser is dan daarvoor. Maarten heeft het gevoel dat zijn hele lichaam een grote zenuw is die zij stimuleert. Het lachen begint hem zelfs pijn te doen in zijn keel en zijn longen protesteren ook.
Als Rachel eindelijk stopt, kan hij niets anders dan op zijn rug liggend uithijgen, niet in staat iets te doen of te zeggen. Ze gaat op zijn borst zitten, met haar voeten aan beide zijden van zijn hoofd. Ze heeft hem echt heel erg te pakken gehad, maar toch kan hij niet boos op haar zijn. Integendeel. Als hij omhoogkijkt in het lachende gezicht van Rachel, dan voelt hij zich zelfs vreemd blij.
“Dit is zoooo leuk om te doen!” zegt ze, terwijl ze met haar vingertoppen over zijn buik naar zijn benen streelt. “Eigenlijk zou ik dit ook eens op het werk moeten doen. Ik denk dat mijn collegaatjes dit leuk vinden om te zien. Misschien willen ze het zelf wel een keer proberen!”
Maarten wil protesteren, maar zijn zere keel en zijn hijgende ademhaling zorgen ervoor dat hij geen woord kan uitbrengen. Hij kan alleen resoluut zijn hoofd schudden. Dit meent ze toch niet?
“Oh jawel, dat willen ze vast wel. En jij ook! Vier vrouwen die allemaal aan je willen zitten, wat wil je nog meer?” Ze lacht om zijn pogingen om haar duidelijk te maken dat hij er helemaal niets in ziet. Haar handen strelen ondertussen verder, over zijn bovenbenen en via zijn kruis weer terug. Hij voelt hoe haar hand over zijn erectie strijkt en aan de ondeugende blik in haar ogen te zien voelt zij het ook. Ze streelt nog een keer over zijn kruis, nu wat steviger. Zijn erectie wordt nog harder.
“Zie je wel dat je het een goed idee vindt,” zegt ze lachend.
Weer schudt hij fanatiek zijn hoofd. Het lukt hem zelfs om een paar schorre protesterende geluiden uit zijn keel te krijgen. Rachel vindt het alleen maar grappiger worden en beweegt haar hand met stevige bewegingen van boven naar beneden over zijn kruis. Maarten probeert haar hand daar weg te duwen, maar bijna gedachteloos weert ze zijn onhandige pogingen af.
“Ik denk dat ik het morgen maar meteen doe,” zegt ze. “Als ze het net zo leuk vinden als ik, dan kunnen we het wel vaker doen. Elke week een keertje of zo.”
Haar woorden, de beelden die ze oproepen en haar bewegingen maken veel los in Maarten. Wat precies, dat kan hij nog niet plaatsen, maar heftig is het wel! “Alsjeblieft…” fluistert hij.
Rachel trekt haar hand uit zijn kruis en buigt zich naar hem toe. “Wat zei je?”
“Alsjeblieft, niet doen,” fluistert Maarten. “Ik doe alles voor je!”
Rachel richt zich weer op en kijkt met een zoete glimlach op hem neer. “Alles?”
Maarten knikt. Alles is beter dan elke week vernederd worden door die vier vrouwen.
“Goed,” zegt Rachel en ze staat op. “Kom maar mee.”
Moeizaam komt Maarten ook overeind en volgt haar de kamer in, de gang in en de trap op. In zijn slaapkamer blijft ze staan en kijkt kritisch rond. De benedenverdieping heeft hij netjes opgeruimd en schoongemaakt voor haar komst, maar zijn slaapkamer is nog een rommeltje. Dan lichten haar ogen op. “Een spijlenbed! Prachtig!”
“Kleed je maar uit,” zegt ze tegen Maarten die een beetje beschaamd achter haar staat. Hij aarzelt even. Hij weet niet precies wat ze wil, maar het klinkt wel veelbelovend! Maar moet hij in zijn eigen huis niet de leiding nemen? Nog voordat hij een antwoord op die vraag heeft bedacht, ligt hij alweer gierend van het lachen op de grond. Zijn lichaam is nog steeds overgevoelig en het kost Rachel dan ook geen enkele moeite om hem weer hijgend op zijn rug te krijgen. Dit keer zet ze een voet op zijn borst en kijkt hem uit de hoogte aan.
“Alles doen betekent alles doen, duidelijk?”
Hij slikt even en knikt dan.
O jee, Maarten heeft zich goed in de nesten gewerkt! Zal hij Rachel nog kunnen stoppen of is hij echt genadeloos aan haar overgeleverd? Lees het snel in Kietelen (3)!