Dit is het afsluitende deel in een tweedelige verhaalreeks. Lees eerst De wol fetisjist (1).
Op van de zenuwen drukte hij op het belletje van de eengezinswoning waarin Sonya woonde. Het duurde heel even, maar uiteindelijk deed Sonya met een uitnodigende glimlach de deur open. Ze zag er opnieuw adembenemend uit, want ze droeg nu een zeegroene jurk die uit een fijn soort wol was gemaakt en met dunne pennen was gebreid. De elasticiteit van de wol deed haar wespentaille, haar volle borsten en haar iets te wijde heupen op hun best uitkomen. Bijna onmiddellijk begon er zich iets te roeren in Marks kruis en aan Sonya’s glimlach was te zien dat ze in de gaten had welke impact haar verschijning op Mark had.
Zonder iets te zeggen maakte Sonya een bevelend gebaar met een gekromde wijsvinger, waarna ze Mark wiegend voorging naar een soort Luilekkerland van wol. Overal in de ruime kamer die als showroom diende lagen, stonden en hingen voorwerpen en kledingstukken van wol en mohair in de meest fantastische en prachtige vormen en kleuren.
Sonya bleef staan terwijl Mark als verdwaasd de kamer verder inliep. Alleen al de enorme variëteit aan wollen kledingstukken deden de begeerte van Mark ontwaken. Dat werd nog tienmaal erger toen Sonya achter hem ging staan om de mannenhoek aan te wijzen, waarbij de kromming van haar in fijne wol geklede heupen als bij toeval zijn achterwerk beroerde. Mark geloofde niet dat hij ooit eerder zo’n enorme erectie had gehad en hij wist even niet hoe hij moest kijken.
Passen
Hij moest opnieuw blozen toen hij zag welke kledingstukken er in de mannenhoek lagen. Natuurlijk lagen er de gebruikelijke attributen, zoals mutsen, sjaals en handschoenen met en zonder vingers, maar hij zag daarnaast ook kledingstukken die regelrecht leken te stammen uit een pornocatalogus. Normaal gesproken waren die modellen uitgevoerd in latex of rubber, maar Sonya was erin geslaagd om exemplaren te vervaardigen uit hele fijne wol die er voor Marks ogen oneindig veel meer sexy uitzagen dan de kunststof varianten.
Terwijl hij stond te gapen naar de meest erotische kledingstukken die hij ooit gezien had, voelde hij hoe Sonya’s in wol gehulde lichaam zich van achteren tegen hem aandrukte en zonder tegenstand te dulden begon met het losmaken van zijn broekriem. Al gauw lag zijn broek op zijn enkels, gevolgd door zijn boxershort die Sonya met wat moeite over zijn erectie wist te sjorren.
Hij voelde haar in wol geklede onderlichaam tegen zijn naakte billen drukken toen ze in zijn oor fluisterde: “Wees even een brave jongen en doe zelf de rest uit. Mama kan dan een geschikt outfitje voor haar grote jongen uitzoeken.”
Gehaast trok hij zijn T-shirt over zijn hoofd en gooide dat onceremonieel op de grond terwijl hij uit zijn jeans en boxershort stapte. Even later stond hij poedelnaakt te kijken naar Sonya die op haar hurken iets uitzocht in de collectie.
Hij had nauwelijks kunnen genieten van haar volmaakte in wol gehulde billen toen Sonya alweer opstond en met een triomfantelijk lachje een diepblauw wollen outfitje uit één stuk met korte mouwen en pijpen omhooghield. Hoewel hij ernaar verlangde om de wol van het outfitje op zijn huid te voelen, had hij eerst niet in de gaten wat nou het bijzondere van dat specifieke setje was.
Daar kwam hij echter al gauw achter toen Meesteres Sonya – want zo noemde hij haar al in gedachten – het outfitje tegen zijn lichaam hield voor de maat. Ter hoogte van het kruis was een opening zichtbaar die waarschijnlijk bedoeld was om zijn klokkenspel doorheen te steken…
Met een geamuseerd lachje dat opnieuw haar adembenemende lachrimpeltjes liet zien merkte ze droogjes op: “Ik schijn dat setje maar niet glad tegen je lijf te kunnen krijgen, want van onderen lijkt er iets in de weg te zitten, maar ik denk wel dat het past. Schiet dit speelpakje maar vlug aan en dan mag je naar de huiskamer komen.” Zonder zijn antwoord af te wachten liep ze naar de aangrenzende kamer.
Mark wilde Sonya niet laten wachten, dus in een mum van tijd had hij het outfitje aangedaan. Alleen de rits aan de achterkant vormde een probleempje, maar met wat gekronkel slaagde hij erin om de sluiting dicht te krijgen. De fijne wollen stof voelde heerlijk tegen zijn blote huid en hij bekeek genietend zijn lichaam in de levensgrote spiegel van de showroom. De flexibele stof sloot prachtig aan op de duidelijk zichtbare spieren van zijn getrainde lichaam en zijn geslachtsdeel leek dubbel zo groot door de omlijsting van de wollen stof. Vol verwachting stapte hij door de deur die Meesteres Sonya zojuist ook genomen had.
Mama
De huiskamer zag eruit als een standaard woonkamer die je overal kon tegenkomen, buiten dan de buitenmodel kindermeubels die in één hoek van de kamer bij elkaar stonden. In de gauwigheid zag Mark een grote box met daarin – hoe kon het ook anders – wollen dierfiguren en poppen.
Hij merkte ook een groot model kindertafel met stoeltje op en een kastje dat volgestouwd was met iets wat leek op proportioneel grote luiers en nog meer wollen speelgoed. Er sloeg een golf van extase door Mark heen toen hij besefte dat hij mogelijk bij toeval gestuit was op net die ene persoon die precies aansloot bij datgene waar hij al jaren over droomde.
Sonya zelf zat op een grote bank te kijken naar een tv-programma over opvoeden en zag met een welwillend lachje hoe Mark alle details van de kamerindeling indronk. Gebiedend klopte ze met haar hand op de bank naast Haar en zei: ‘Kijk eens aan, daar is mijn grote jongen! Kom je even bij mama zitten voor je gaat spelen?”
Toen Mark dicht tegen haar wollen jurk aankroop, sloeg ze haar arm om zijn schouders. Het volgende halfuur kon Mark alleen maar genieten van haar aanraking, van het opwindende gevoel van wol op zijn blote lichaam, van de nabijheid van Sonya’s in wol gehulde lichaam en van het gevoel helemaal geborgen te zijn. Met gesloten ogen droomde hij weg in de warmte van haar lichaam en langzaam veranderde zijn eerdere begeerte in een gevoel van welbehagen dat hij nog nooit eerder gevoeld had.
Na verloop van tijd gaf Sonya hem een moederlijk klapje op een van zijn gespierde en in wol geklede bovenbenen, waardoor er meteen weer iets begon te groeien tussen zijn benen. Gemoedelijk zei ze: “Mama wil even dit programma afkijken. Gaat mijn grote jongen even braaf naar zijn box? Dan kom ik straks bij je en dan gaan we samen spelen…’
Gehoorzaam gleed Mark van de bank, hoewel hij het niet kon nalaten om nog even ‘per ongeluk’ over de heerlijk aanvoelende wollen stof op Sonya’s welgevormde dijen te strijken. Met een toegevend lachje liet Sonya dat gebeuren en gaf hem een plagend klapje op zijn billen. Dat simpele klapje leverde opnieuw een prominente erectie op die duidelijk zichtbaar was door de opening in het wollen speelpakje.
Vol verwachting kroop hij in de box. Terwijl hij alle wollen attributen in de box bevingerde, braken er allerlei fantasieën los over wat Sonya nou precies zou bedoelen met dat ‘samen spelen’… Mark hoopte maar dat dit niet abrupt zou stoppen en dat zijn Meesteres hem vaker zou gebruiken als ‘proefkonijn’ voor haar geile wollen kledingstukken…
Eindelijk! Leuk om te lezen …
Erg mooi verhaal Helena Bathory, mooi geschreven ook.
Voor mij heel herkenbaar omdat mijn Mrs ook een fetish voor wollen kleding heeft.
@ hans en breislaaf: mooi dat jullie dit verhaal konden waarderen, want Ik heb het met plezier geschreven!
Hoi helen. Heb je geen zin om nog zon verhaal te schrijven? Ik vond het super
@ Helena Bathory
Als je het met plezier geschreven hebt, dan hoop ik van harte dat er een vervolg komt…..
Dank alvast.
Heerlijk herkenbare fantasie. Zou zomaar over Lady-Mohair in Hamburg kunnen gaan. Ook ik hoop nog op een vervolg.
Leuk verhaal. Ik zou zelf ook graag een verhaal vertellen over de onderdanige vrouw…is hier ruimte voor of uitsluitend over de onderdanige man…..
Het hoofdthema van deze website is de onderdanige man, maar hier wordt regelmatig een uitzondering op gemaakt. Als het een sterk verhaal is, zullen we dus zeker overwegen om het te plaatsen.
Zeer geachte Helena,
Juist nu het zo kil is buiten en ik weer vaker dan de afgelopen jaren iemand op straat tegenkom met een heerlijk wollige jas aan smacht ik naar een vervolg op dit spannende verhaal, ook al noemde U het een “afsluitende deel”….
Gelukkig raakte ik laatst met iemand aan de praat die een prachtige, zware zwarte coltrui droeg. Ze kwam net met een dikke tas uit een wolwinkel toen ik daar langs liep en ik moest voor haar uitwijken naar het drukke fietspad. Het ging gelukkig net goed, maar toen we dezelfde kant op liepen vroeg ik haar zomaar of ze in die winkel net zulke mooie wol gekocht had als ze daar droeg. Ze keek me even doordringend aan en lachte toen een beetje. “Ach, ik brei graag. Wat vind jij dan zo mooi?”
Toen voelde ik me aardig voor het blok gezet maar wet wat haperingen wist ik na een poosje toch wel duidelijk te maken hoe juist zo’n machtige mohair trui mij in vervoering kan brengen. Al wandelend vroeg ze geïnteresseerd door en ik voelde mijn wangen gloeien terwijl ik haar dingen vertelde die ik normaliter diep heb weggestopt. Ze bleef er luchtig onder en streek op een gegeven moment ook eventjes speels met haar zachtharige mouw over mijn wang. Eigenlijk moest ik een andere trein hebben, maar ik ben al pratende met haar in de trein gestapt. En nu gaat ze voor mij een trui breien, heeft ze gezegd. Ze stuurt me een e-mail zodra die klaar is. Waw, wat had ik een geluk en wat brand ik van verlangen naar dat moment!
Ze had het wel een gekke ontmoeting gevonden. En het dat onverwacht openhartige gesprek in de trein in haar achterhoofd was ze snel voor hem aan het breien geslagen. Ze vond dat de trui best een beetje stoer moest zijn, met een brede col, lange mouwen en lekker strak om dat lijf van hem. Ze had dikke, zwarte mohair gevonden en al breiend moest ze af en toe lachen van de fantasietjes die ze over hem had. Toen ze klaar was had ze hem gemaild en gezegd hoe duur het geworden was. En nu was hij gekomen om hem op te halen. Zelf had ze voor de gelegenheid haar favoriete trui aan getrokken en toen ze de deur opende kon ze meteen aan zijn gezicht zien hoe raak ze daarmee had geschoten. Het duurde even voordat hij iets kon zeggen en ze loodste hem snel naar de huiskamer. Ze lachte vriendelijk en uitnodigend naar hem en zag hoe hij zich als een magneet door haar aangetrokken voelde. Hij kwam naar haar toe en begroef zijn gezicht in haar warme trui. Lang duurde het niet, want hij was er zelf kennelijk van geschrokken. Nog voordat ze hem lekker tegen zich aan kon drukken had hij zich al weer hervonden en maakte hij zijn excuses. Wel jammer, eigenlijk. Maar het stelde haar ook wel weer gerust in de zin dat ze hem wel goed had ingeschat.
Toen gaf ze hem de trui waarvoor gekomen was. Vol ontzag nam hij die met twee handen aan en drukte hij het dikke pak wol eventjes tegen zijn gezicht voordat hij hem in volle glorie voor zich hield. Even was hij sprakeloos en toen kon hij niet veel anders dan mompelen hoe mooi hij hem vond en hoe dankbaar dat ze dit voor hem gemaakt had.
“Wil je hem meteen passen?” vroeg ze.
Hij knikte, trok zijn colbertje uit en toen ze hem daarna zag aarzelen vroeg ze: “Wat wil je het liefst? Over je overhemd heen of gewoon lekker op je blote vel? Gewoon doen, hoor. Voor mij hoef je je niet te schamen.”
Dat zetje had hij kennelijk net even nodig, want even later trok hij de trui over z’n hoofd, wurmde z’n armen in de mouwen en trok de trui naar beneden over z’n blote bast. Ze zag hoe strak het allemaal om hem heen zat en hoe die col net boven zijn hoofd uitstak. “En, zit hij lekker?”vroeg ze terwijl ze hem goedkeurend over de borst streek. “Hij past je in ieder geval goed. Vertroetel jezelf maar even. Ik weet hoe dat voelt met die warme zachte wol over je borst. Dan zal ik zo meteen even helpen met die col.”
En ja hoor, hij bewoog z’n armen wellustig kruislings over zijn borst en toen zag ze hoe lang die mouwen wel niet geworden waren. Die hingen er nog een heel stuk los bij. Dat had ze expres gedaan en nu kon ze snel de uiteinden achter zijn rug aan elkaar knopen voordat ze zich met die col ging bemoeien. Daar nam ze trouwens de tijd voor. Terwijl ze door de wol heen zijn gezicht masseerde vroeg ze hem of hij zich al een beetje thuis begon te voelen daar binnen. “Zeg maar wanneer je eraan toe bent om weer naar buiten te kijken. Dan vouw ik die col dubbel onder je kin en gaan we naar de spiegel. Okay?”
Hij knikte dat hij het begrepen had en ze kon wel zien hoe hij genoot van haar strelingen. Voorlopig hoefde die col nog niet naar beneden, dat begreep ze wel. Maar ja, na een tijdje vond ze het welletjes, kneep hem speels even in z’n neus en deed ze een paar stappen naar achteren om haar creatie te bewonderen. Ze zag hoe hij de wol over zijn huid liet schurken door z’n schouders rond te draaien en met z’n armen rond z’n borst te schuiven. Ze kon zich zijn gevoel daarbij goed voorstellen.
“En, zal ik je nu met die col helpen” vroeg ze na een tijdje. “Of doe je het lever zelf?”
In zichzelf moest ze triomfantelijk lachen toen ze zag dat het pas toen het tot hem doordrong dat z’n armen klem zaten in die strakke mouwen. Zat ze hem gevangen had in die zware trui. Ze was benieuwd hoe hij daarop zou reageren, want zonder haar hulp zou hij nooit los kunnen komen.
Wow. Geil verhaal. Ben zo benieuwd hoe dit afloopt.
Tja, het heeft even geduurd voordat ik mijn verhaal verder kon vertellen, want wat volgde was behoorlijk heftig.
Maar laat ik beginnen waar het de vorige keer stopte. Dat was bij die geweldige sensatie. Die zachte, beetje kriebelige wol zo heerlijk warm om me heen, zo’n fantastisch gebreide massieve laag. En wat fijn om haar strelende handen langs de buitenkant van die vacht te voelen. Eindelijk iemand die me begreep. Zo bewoog ze haar vingers door de wol heen zachtjes over mijn wangen en lippen. Hoe heerlijk subtiel versterkte ze me in mijn genot. Ook mijn schouders en mijn rug liet ze niet onberoerd en af en toe voelde ik haar armen eventjes stevig om me heen. Zou ze er ook van genieten?
Ik ging er helemaal in op en kronkelde me wellustig in haar paradijselijke cocon. Toen ze iets zei over helpen met mijn col stoorde ze me haast in mijn droom. Voor mijn gevoel hoefde ik hier nooit meer uit te voorschijn te komen. Maar ja, ze maakte me ook wel nieuwsgierig. Hoe zou die coltrui me eigenlijk staan? En natuurlijk, dan kon ik haar ook weer zien. Want ik wist dat ze onweerstaanbaar mooi was in haar prachtige mohair trui. Toch aarzelde ik nog even, want het was hierbinnen zo heerlijk. Toen won mijn nieuwsgierigheid het en bracht ik mijn handen omhoog, naar waar ik het uiteinde van de col vermoedde. Maar dat was vreemd. Ik kon maar een klein eindje omhoog komen. De mouwen zaten nog om mijn handen en het lukte me niet om die op te stropen. Zaten die achter mijn rug aan elkaar vast of zo?
Ik hoorde haar grinniken en zeggen: “Ik zei toch dat ik je best met die col kon helpen. Of wil je het nog even uitstellen?” En weer bewogen haar vingers door de wol heen over mijn gezicht, nu iets stevig er sneller. Het was nu ook de geheimzinnigheid die me opwond, ook omdat ze alle tijd nam en mijn trui eerst nog eens uitgebreid recht ging trekken en zo. Even voelde ik dat ze ook nog wat aan de onderkant zat te sjorren. Hoe lang was die trui eigenlijk? Ik wist het niet. Alles was ook zo snel gegaan. Zou hij tot over mijn billen vallen? En hoe zou dat voelen op mijn blote vel? Toen drong het pas echt tot me door, dat mijn armen in die lange mouwen gevangen zaten en begon ik er wat harder aan te trekken. Nee, ze zaten stevig vast en veel greep had ik niet om door de wol heen die col naar beneden te trekken. Wat nu? Was ik geschrokken? Ik wist het niet, want weer hoorde ik haar grinniken en voelde ik hoe ze me speels in mijn neus kneep. “Dat zal je niet lukken, ventje. Hoe voelt dat? Lekker een beetje afhankelijk van je godinnetje? Ik wist wel dat je dat best leuk zou vinden.” Terwijl ze dit zei begon ze langzaam de col rond mijn hoofd naar beneden te duwen totdat ik net over het randje kon kijken, recht in haar ogen. Ze was vlak voor me gaan staan en keek me lachend aan. “Jij bent nu van mij, wist je dat? Zonder mijn hulp kom je hier niet meer uit. Wou je het proberen?”
Nee, op dit moment wilde ik dat helemaal niet want ik was helemaal in de ban van haar en haar machtige breikunst. Een beetje bedeesd schudde ik dus mijn hoofd.
“OK, loop dan maar achter me aan, dan gaan we naar de spiegel.”
Ik ben meer een slaaf wol niet dat ik niet hou van wol integendeel, maar ik zie het meer als een strafdresscode, dat komt wel van vroeger waar ik verplicht was gebreide wol te dragen die mij énorm kriebelde.
Ook mijn eerste billenkoek kreeg ik van een strenge juf die altijd klassiek wollen truien droeg.
Vanaf toen, want ik ben wel masochistisch van natuur, ben ik begonnen te fantaseren dat ze mij verplichtten van die ruige wollen truien te dragen en zo is dat al een straf.
Ik moet ook zegen dat ik als puber nog een korte broek van wol moest dragen en ik voelde mij heel vernederd, maar nu is die vernedering geërotiseerd.
Toch is het mogelijk om met wol een paar straffen te ondergaan, bijvoorbeeld onder de douche te staan want dan plakt die wol heel onaangenaam op je lichaam. Eens heeft een Meesteres een wollen touw in mijn mond gestoken vol met haar urine. Als ik nog andere gedachten heb wel vrolijk om ze met jullie te delen.