Schuld, berouw en boetedoening deel 7

André krijgt van Katja iets voor hem op grond gegooid. “Doet dit snel om je enkels en je polsen,” snauwt ze. André pakt hetgeen Katja gooide van de grond. Het zijn leren boeien die met riemen sluiten. Aan de boeien zit een iets langere riem om vervolgens de geboeide enkel of pols ergens anders aan vast te maken. André doet haastig de boeien om. “Ga achter die stoel staan!” commandeert Natascha.

Ze dirigeert hem er met haar lange rijzweep naar toe. “En nu zover over de leuning bukken dat je de voorpoten van de stoel kan vastpakken.” Als André eenmaal in deze vernederende positie staat maakt Katja zijn polsen en Natascha zijn enkels razendsnel vast aan de poten van de stoel. De dames inspecteren hun werk en gaan tevreden weer op de leren loungebank zitten.

Ze pakken hun wijnglazen en nippen van de wijn. “Zeg eens, Andrea,” zegt Natascha, “wat voor straf zie jij als adequaat voor jouw meer dan schandalige gedrag van zojuist?” “Misschien 20 zweepslagen, Mevrouw,” antwoordt André. “20!? Ik zit meer aan 100 te denken! 20, pfffttt! Ik geloof dat je de realiteit niet helemaal scherp voor ogen hebt. Je hebt me verdomme belazerd met die schoonmaakster en je hebt zojuist laten zien dat je nog stééds alleen maar aan je zelf denkt door wéér geil te worden.

Daarnaast heb je Mevrouw Van Bergen Heneghouwen ernstig in verlegenheid gebracht.” Katja schiet in de lach en zegt met een geaffecteerd stemmetje: “Nou. Affreux!! Ik ben nog steeds ontdaan.” waarna de dames allebei in lachen uitbarsten. “Maar serieus nu. Kat. Bepaal jij de straf voor deze drie misdragingen.” zegt Natascha. “150 zweepslagen met de rijzweep en 50 zweepslagen met jouw nieuwe single tail. Alle slagen in porties van tien met steeds even rust.

Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen.” zegt Katja met een stalen gezicht en beide dames barsten weer in lachen uit. André zweet peentjes. 200 zweepslagen! Dat kunnen ze niet menen. Maar de dames menen het wel degelijk. “Oké dan,” zegt Natascha en staat op. Ze pakt haar lange rijzweep en loopt op de over de stoel gebogen André af. Ze laat haar zweep even een paar keer door de lucht suizen. André krimpt al in elkaar. Ze laat het slagleertje van haar rijzweep even plagerig tegen zijn kont komen. Hij huivert. “Stil staan, daar gaan we met de eerste 10.” Natascha heft de rijzweep op en laat hem hard op de billen van André neer kletsen.

Hij schokt en zucht. Weer suist de zweep hard door de lucht. Klets! Het leren flapje vreet in het vel van zijn kont. Klets! De volgende slag is ook hard. “Oohhh!” kreunt André. Het is een venijnige, striemende pijn. Het brandt en het voelt aan als snijden. “Wacht eens even,” zegt Natascha, “dat vergeet ik helemaal. Jij moet netjes de slagen meetellen, Andrea. En als je met het tellen een fout maakt beginnen we weer van voren af aan. Net als nu, trouwens. Snap je het? Daar gaan we weer”. De zweep suist door de lucht en eindigt wreed op de blote reet van André. “Vier….” fluistert André. “Nee trut!”, snauwt Natascha. “Jezus, wat zeg ik nou net!

We begonnen opnieuw, weet je nog??” “Is die dienstmeid altijd zo stom geweest, Natas? Ook toen ie nog geen dienstmeid was?” vraagt Katja. “Nee, ik denk dat z’n hersens nu op het niveau van die trutslet van een Agnes zitten.” en terwijl ze dit zegt haalt Natascha vol uit met haar lange rijzweep en slaat André keihard op z’n reet. “Auwauw!! Eén!!” gilt deze. Een regen van slagen volgt nu, tot 10 aan toe. André heeft moeite de tel bij te houden. “Zo, jij mag Kat. Geen rust voor die sukkel.” Katja, die ondertussen haar laars weer aangetrokken heeft staat op, pakt haar rijzweep en geeft André ook tien snel op elkaar volgende, afgemeten gemene hardvochtig harde zweepslagen.

André kronkelt en kreunt. Direct daarna gaat Natascha weer ‘aan de slag’ en dan Katja weer. Pas na vijftig zweepslagen krijgt André eindelijk even rust. Hij heeft kramp van het voorover gebukt staan, hij heeft het idee dat hij met zijn kont op een hete kachel is gaan zitten en hij beeft van emotie. Toch valt de “schade” nog erg mee. Zijn kont is vuurrood en er tekenen zich wel wat dikkere striemen af, maar verder valt het reuze mee.

Katja loopt op hem toe en strijkt met haar hand op zijn brandende kont. “Mmmm! Lekker warm al.” Dan brengt ze haar hand naar een van zijn tepels en knijpt er een tijdje zachtjes in. Ook tikt ze even met het flapje van haar zweep tegen zijn pik en ballen, maar André’s pik reageert niet. Miezerig klein en slap hangt hij naar beneden. “Kijk eens aan. We kunnen het dus wel, hè? Ons beheersen.” zegt Katja. “J..ja, Mevrouw.” knikt André onderdanig. “Mooi! Zal ik de volgende tien doen, Natas!” “Prima!” antwoord Natascha. Katja laat haar lange rijzweep ook een aantal keer door de lucht suizen.

De arme André hoort het geluid met angst en beven aan. In rap tempo knalt Katja haar slagen over André’s getergde kont. Ze gaat daarna naast Natascha op de leren loungebank zitten. “Begint het enigszins tot je door te dringen wat de bedoeling is, sloofje?” vraagt Natascha. “Ja Mevrouw. Ik moet U in alles gehoorzamen en alles wat U mij opdraagt snel en netjes uitvoeren.” antwoordt André alsof hij een schoollesje opdreunt.” “Inderdaad!” Natascha staat op en pakt haar zweep. Tien harde slagen regenen over André’s naakte kont.

Natascha gaat even met haar hand over de gloeiende billen. André huivert. Natascha gaat weer zitten en slaat haar gelaarsde benen over elkaar. Het laarzenleer kraakt zachtjes. De dames nippen weer van hun wijn en Natascha vraagt aan Katja of zij nog hulp in de huishouding kan gebruiken. “O ja, zeker.” zegt Katja. “Zeker voor het grove werk. En het poetsen van mijn laarzen en schoenen. Trouwens, hoe heeft Andrea onze rijlaarzen gepoetst.” “Oh jôh, dat vergeet ik nou nog helemaal. Ik pak ze even.” Natascha staat op en loopt naar de gang. Even later is ze terug met de tas met rijlaarzen.

Ze laat ze aan Katja zien. “Zoo!!! Toch kwaliteiten, onze poetsmeid.” zegt ze. “Hmm, hmm,” bevestigt Natascha. “Gelukkig daar wel in. Maar als vurige minnaar heb je er niet veel aan.” “Nou ja, Natas. Ieder zijn kwaliteit. Je gebruikt de ene voor dit en de andere voor dat.” De schrik slaat André weer om het hart. Betekent dat, dat Natascha voor het vrijen iemand anders zoekt en hem nog alleen als poetssloofje gebruikt. Veel tijd om daarover na te denken heeft hij niet. “Katja staat al weer achter hem en laat haar zweep door de lucht suizen. “Ga een beetje door je knieën, dienstmeid, en doe je benen iets uit elkaar.” zegt ze tegen André. “Goed zo, ja.” Dan slaat de rijzweep weer toe, genadeloos zwiepend over de naakte reet. Het leertje kletst bijtend over de billen. Dan, bij de zesde zweepslag, gilt André het ineens uit. “Auwauw..oooh…au!!” Katja heeft hem met het leren flapje vol op zijn zak geraakt.

Een vlammende pijn schiet door zijn ballen. Katja lacht gemeen. Ze stoort zich niet aan het gejammer en maakt de tien slagen af. Natascha doet haar tien er gelijk achteraan en daarna Katja. 100 zweepslagen zitten erop. “Dan gaan we de laatste vijftig even dubbelen, Natas. Tenslotte moet sloofje nog mijn voetjes masseren, de w.c. beneden doen en de keuken.” “Goed idee, dan kan ze zo weer aan de slag,” antwoordt Natascha. “Jij links ik rechts, Kat?” “Oké, schat. Snel tellen jij, dienstmeid, want het gaat vlug. Als je niet goed telt krijg je er nog 50 bij, begrepen snol?” “Ja, Mevrouw, ik doe mijn uiterste best.” klinkt het slaafs en benepen.

Vrijwel gelijk komt de eerste zweepslag, direct gevolgd door de volgende en de volgende en de volgende: klets, klets, klets, klets, klets, klets, klets, klets, “Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht……..” André telt of zijn leven ervan af hangt. Hij raakt haast buiten adem, maar blijft braaf doortellen. “Achttien, negentien, twintig, eenentwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig, vierentwintig, vijfentwintig….” Hij dreigt soms achterop te raken maar haalt steeds weer bij.

Door de enorme inspanning die het hem kost om de zweepslagen te tellen heeft hij niet eens erg meer in de pijn die de rijzwepen doen. Genadeloos regenen de zweepslagen over zijn naakte reet. Hij schokt en trekt aan de boeien. “Achtendertig…., negenendertig…., veertig…….., eenenveertig……., tweeënveertig….., drieënveertig…., vierenveertig……,” elke telt komt er nu als een hijg uit, af en toe zelfs als een snik. De dames kijken elkaar even met een blik van verstandhouding aan en in de laatste zes slagen leggen ze al hun kracht. André gilt de laatste slagen hardop op en bij vijftig begint hij zachtjes te snikken.

Hij hangt slap als een vod over de stoel. Deze geseling door de twee dames tegelijk heeft nog geen halve minuut geduurd, maar naar André’s idee zeker een half uur. Zijn kont is nu voor een groot deel donkerpaars, met dikke blauwe striemen. Daar waar de striemen elkaar kruisen zijn bloedblaartjes ontstaan. Twee ervan zijn open geslagen en bloeden licht. André voelt nu pas de brandende, bijtende pijn. “Zo slet, nou eens kijken of je nog zo gauw geil wordt.” zegt Natascha.

Ze gaat achter hem staan en grijpt met beide handen zijn tepels. Ze knijpt en masseer ze. Katja pakt zijn pik en ballen en knijpt en wrijft deze zachtjes. Maar er zit geen spoortje geilheid meer in. “Mooi zo, het kwartje is blijkbaar gevallen.!” zegt Natascha tevreden. “Mij onbaatzuchtig dienen! Dat betekent: mij dienen zonder daar ook maar iets voor terug te verwachten. Zonder daar zelf seksueel plezier uit te halen.

Dat ga jij de komende jaren voor mij doen, is dat duidelijk??” “J..j..ja-ja, Mevrouw.” snikt André. Natascha en Katja maken hem los. Hij laat zich op zijn knieën vallen en kust en likt hartstochtelijk de leren dijlaarzen van Natascha en de nappa knielaarzen van Katja. “D..Dank… U..voor het leerzame….e..en opvoedkundige pak slaag, Dames. Ik ga mijn uiterste best doen om U beiden zo goed mogelijk te dienen.” snottert hij, terwijl hij fanatiek de laarzen van de dames blijft likken. “Mooi!! Een heel goed voornemen.

En nou als de wiedeweerga Mevrouw Van Bergen Heneghouwen’s voetjes verwennen, sloofje.” De dames installeren zich behaaglijk op de loungebank. André staat moeizaam op en schikt zijn schortje netjes. “Schenk de glazen nog maar eens in, Andrea.” beveelt Natascha. “Ja Mevrouw.” antwoordt André timide en hij maakt automatisch een licht buiginkje. Natascha en Katja kijken elkaar veelbetekenend aan. André snelt met de glazen naar de keuken en komt terug met de twee gevulde wijnglazen. Hij zet ze op de bijzettafel bij de loungebank, knielt voor Katja, die gelijk hooghartig haar hoog gehakte nappaleren knielaarzen voor zijn gezicht houdt om uit te laten trekken.

Hij trekt haar laarzen voorzichtig uit en begint haar voeten te masseren. “Mmmmm…dat is inderdaad een te waarderen kwaliteit van dienstmeid Andrea, Natas. Heerlijk!” en Katja zakt behaaglijk onderuit, waarbij ze haar voeten dwingend tegen André aanduwt. “Mooi, eindelijk iets nuttigs van ons sletje.” zegt Natascha. Andre doet zijn uiterste best op de massage. De heerlijke geur van Katja’s voeten, een mengeling van nappaleer, parfum en een vleugje zweet windt hem erg op, hoewel de brandende pijn van de striemen van de rijzwepen voorkomt dat zijn pik stijf wordt. Een soort preventie die zijn lichaam blijkbaar nu al, na één flink pak slaag, in geprogrammeerd heeft………….