Strijken en zo

Ze zitten in de keuken koffie te drinken. M’n vrouw praat vol enthousiasme en vrolijk als altijd. Haar gesprekspartner is veel rustiger maar minstens zo enthousiast.

Ik ben klaar met de laatste blouse strijken en ruim alles op. Met 2 opgestapelde wasmanden loop ik vanuit de keuken naar boven.

“Kijk, zegt m’n vrouw. “Hij heeft al mijn wasgoed weer gestreken en gevouwen en dat gaat hij nu in de kasten opruimen. Hè schat?. Ik knik, ‘ja mevrouw’. Ze is duidelijk trots dat ze het zo goed geregeld heeft.

“Oh, dat mag je bij mij ook wel eens komen doen.” De dames giechelen. Ik glimlach en loop door.

En moet hij dan naakt of hoeft dat niet? Weer gegiechel. “Nee hoor, gewoon zo is goed genoeg om te beginnen. oh, om te beginnen,?” Je bent nog meer van plan? Het gegiechel wordt lachen.

“Nee, alleen wat jij goed vind! . Maar, het staat me wel aan hoor zo’n afspraak.” Het lachen is over. Een uniek moment? ..stilte? De dames lijken even naar woorden te zoeken maar het zijn de bekende blikken van verstandhouding die uitgewisseld worden.

Ik heb de wasmanden boven neergezet en loop eerst terug naar de keuken om het gesprek te volgen.

Als ik mijn hoofd om de hoek van de deur steek, kijken 2 paar priemende ogen me aan. “Ben je al klaar boven?”

“Nee mevrouw, maar ik wilde even luisteren of ik iets kon toevoegen aan het gesprek.”

“Dan kunnen we meteen wel wat afspreken” zegt mijn schoonmoeder kordaat. Ze pakt haar Iphone en bladert in de agenda. “Wanneer kom je?”

“Dat bepaald mijn Mevrouw.” Ze kijkt trots naar haar moeder. “kijk ma, zo goed is het dus gewoon geregeld. Ik bepaal en hij doet het.” “Echt?” Moeder en dochter kijken elkaar met een brede glimlach aan.

“Bij mij wordt er elk weekend gewassen op de dinsdag dus wasgoed weggewerkt. Mijn vrouw is kort en zakelijk. Het hoeft voor haar alleen maar in de planning te passen.

“Ik was de woensdag, dus dan kun je de donderdag komen.” Maar ik moet wel om 7 uur kaarten dus dan moet het voor die tijd. “Of erna …”

Ik laat de dames alleen om een afspraak te maken en ga terug naar boven om de wasmand met strijkgoed op te ruimen. Kwartiertje later ben ik klaar en ga weer naar beneden.

“We zijn eruit hoor, zegt mijn vrouw. Ma wil graag dat je s’avonds komt. Dus na het kaarten donderdag.” Ik ga naar haar moeder en geef een kus. “Fijn” zeg ik, “ik kom je graag gehoorzamen”.

Ze is blij verrast met mijn reactie.

Dus binnenkort gaat er weer een droom in vervulling. Mijn vrouw spreekt af wanneer ik moet gaan strijken bij haar moeder. De afspraak zal dezelfde zijn als met de buurvrouw is gemaakt: Op een vaste dag in de week doe ik het wasgoed. De hoeveelheid wasgoed is niet belangrijk, alles moet gewoon gedaan worden. Het komt zelden voor maar inderdaad, het kan heel af en toe wel eens nachtwerk worden.

Vanaf volgende week wordt ik elke donderdag avond om half tien verwacht bij m’n schoonmoeder om ook daar het wasgoed te doen. En ook dat zal slechts een eerste stap zijn.

Ze weet dat ik een huisslaaf ben, dus er zal vast nog meer werk bij komen.

Dat hebben de dames zo afgesproken en ik zal gehoorzamen zoals het hoort.