Anoniem ingezonden
Al sinds mijn zeventiende ben ik vaker te vinden op parkeerplaatsen gelegen aan bossen, waar homofielen samenkomen voor seksueel contact. Het is anoniem, spannend en opwindend. Als je weet op welke dagen en tijden je moet komen, is er altijd wel iets te vinden. Zo ook zaterdagavond, hoop ik…
Op de parkeerplaats staan twee auto’s geparkeerd. Het is donker en stil, maar dat geeft niets. Het is precies zoals altijd. Nog even en een nieuwe auto zal komen om aan te houden. Ik word al warm van de gedachte wat gaat komen. Seks. Hete seks.
In plaats van een normale auto zie ik echter een politieauto. Niets aan de hand, denk ik bij mezelf. Ze controleren wel vaker op ongure praktijken, zeker op deze locatie. Het bos grenst aan Duitsland en er is hier veel drugssmokkel gaande.
De politieauto komt naast me tot stilstand en ik zie alleen de bestuurder zitten. Blijkbaar is zijn collega ziek of wie weet haalt die wel ergens een hamburger om straks in hun dienst te verorberen. Hoe dan ook, het maakt me weinig uit.
Het raampje van de auto gaat open en de agent kijkt me aan.
‘Wat doe je hier zo laat?’ vraagt de agent. Hij zet het lampje in zijn auto aan en ik zie dat hij groene ogen heeft.
‘Gewoon. Een boswandeling. Niet verboden, toch?’ antwoord ik op vriendelijke toon.
‘Een boswandeling, hm?’ Op het gelaat van de agent verschijnt een grijns. Een grijns die ik niet goed kan doorgronden. Ik weet niet wat ik ervan moet denken en ik kijk de agent stom aan. Een boswandeling ja, so what? De woorden komen echter niet uit mijn keelgat en ik kijk toe hoe de deur van de politieauto open wordt geduwd en de man uitstapt.
De agent is ruim een kop groter dan ik en zijn haar hangt in ongewassen slierten. Hij komt op me aflopen en ik voel mijn hart te keer gaan. Wat wil hij?
‘Handen tegen de motorkap. Benen spreiden!’
Eh?
‘Nu!’
Vlug loop ik naar de motorkap en doe wat hij me opdraagt. Ik plaats mijn handen op de motorkap die nog warm aanvoelt. Mijn benen spreid ik en ik kijk over mijn schouder om te zien wat hij van plan is.
‘Hoofd naar voren!’
Dit ging me te ver. ‘Je hebt het re…-‘
Net als ik hem wil zeggen dat hij het recht niet heeft om me zo te behandelen, voel ik zijn wapenstok hard neerkomen op mijn bovenbeen.
‘Auw, fuck!’
Een tweede slag, ditmaal op mijn andere been. Godverdomme! Ik kan het wel uitschreeuwen, maar iets vertelt me dat dit niet wordt getolereerd. Ik onderdruk de neiging om te schreeuwen en kijk voor me uit.
‘Kijk eens aan…’ De agent lacht smerig. Hij zakt door zijn knieën en begint me te fouilleren. Ik voel zijn handen van mijn onderbenen naar mijn bovenbenen glijden. Zijn vingers slaan geen plek over en glijden langzaam naar mijn achterwerk. Ik begin me steeds ongemakkelijker te voelen.
‘Geen verboden wapens bij je?’
‘Waarom zou ik?’ vraag ik en ben geneigd om weer over mijn schouders te kijken, maar ik hou me in.
Weer dat lachje. Zijn handen glijden over mijn zij, richting mijn oksels en fouilleren kort mijn armen. Waar is hij naar op zoek? De handen gaan weer terug naar mijn oksels en glijden nu naar de voorkant van mijn lichaam. Hij tast mijn borst en buik af tot hij bij mijn riem aankomt.
Wat is hij aan het doen? Ik kijk omlaag naar zijn handen en ik zie dat hij mijn riem los aan het maken is. What the fuck?!
‘Sta stil!’ De agent klinkt streng, autoritair en bazig. Door de klank in zijn stem verstijf ik. Ik durf me niet te bewegen en blijf naar zijn handen kijken, die inmiddels mijn riem los hebben gemaakt.
De rits wordt opengemaakt en langzaam schuift hij mijn broek naar beneden.
‘Wat doe je?’
Hij reageert niet. Het is doodstil. Ik zie zijn handen ook niet meer. Mijn broek zit op mijn enkels en ik wacht af. Mijn hart bonkt. Wat als er nu iemand langsrijdt?
Na een lange minuut die aanvoelt als een uur wil ik over mijn schouder kijken. Het wordt echter direct afgestraft met een nieuwe klap van zijn wapenstok. Weer op mijn been! De pijn brandt gigantisch en ik vraag me af hoelang ik hier nog zo kan blijven staan. Ik begin te bibberen en ik ben bang. Het zweet breekt me uit en ik begin sneller te ademen. Wat als ik ga hyperventileren?
Zijn lichaam raakt het mijne en ik voel dat hij tegen me aanstaat. Zijn kruis prikt tegen mijn achterwerk.
‘Braaf zo…’ Zijn stem is duister. Als een psychopaat in een horrorfilm. Ik voel zijn handen bij mijn boxershort en ik merk dat hij deze omlaag schuift. Hij gaat me…?
Ik voel een natte eikel tegen mijn anus. Wie is dit toch?! Ik word gek. Ik druk mijn achterwerk iets naar achteren om de opening groter te maken zodat het minder pijn doet.
‘Grote jongen….’ Weer zo’n kinderlijk compliment. Ah, fuck! Hij duwt ‘m langzaam naar binnen en met elke seconde die passeert voel ik me meer en meer opgevuld worden. Het doet pijn, maar ik wil me niet laten kennen en zet mijn tanden op elkaar.
Ik zak verder naar beneden zodat ik met mijn ellebogen op de motorkap van de auto kom te leunen. Zijn pik dringt dieper in me en ik voel hem stoten. Ik word geneukt door een onbekende. Anoniem. Ik weet alleen dat het een agent is, maar verder weet ik ook niets. Ben ik hier niet in de eerste plaats voor gekomen?
Dit verhaal is anoniem ingezonden. Heb jij ook een spannend BDSM verhaal dat je met Ons wilt delen en nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in via het inzendformulier.