Natascha en Katja zitten bij Kat thuis aan tafel voor de lunch. Ze hebben de paarden verzorgd, lekker gereden in de bak van de manege en met de andere meiden lol gemaakt. Stalknecht Jan heeft de stallen van hun paarden buitengewoon zorgvuldig uitgemest en liep constant als een hondje achter hen aan of de Dames nog dit wilden of dat.
Natascha heeft Katja zojuist haar idee verteld om André als huisslaaf weer terug in huis te nemen en ook Katja is enthousiast over het idee. “Maar je moet hem niet alléén in je huis laten. Als jij weg bent, moet hij er ook uit.” “Ja, daar zat ik ook mee,” zegt Natascha. “Ik dacht nog aan opsluiten in zijn kamertje met een berg strijkgoed of al mijn schoenen en laarzen, dat ie in ieder geval aan het werk blijft. Maar als we gaan stappen of naar de manege gaan zijn we veel te lang weg.” “We kunnen hem wel mee nemen naar de manege.
Daar kan ie Jan helpen en daar kunnen we hem de laarzen laten poetsen van alle andere meiden,” oppert Katja. “Rekenen we € 5 per paar en dat steken wij dan in onze zak.” “Dat is een gaaf idee,” antwoord Natascha enthousiast. “Geld verdienen aan ons slaafje. Spreekt mij heel erg aan.” “En ik wil hem sowieso ook als poets sloof hebben,” gaat Katja verder. “Trouwens, ik heb nog wel een paar vriendinnen die ook een pesthekel hebben aan het huishouden.””Mooi zo,” zegt Natascha. “Hoe meer werk hoe beter.
Het mooiste is als ie 24/7 vol komt te zitten.” “Laten we gewoon allebei een beetje rond vragen, dan kunnen we daarna een verhuurrooster opstellen en zorgen dat ie continue aan het werk blijft,” antwoordt Katja. “Trouwens, die meiden moeten ook betalen natuurlijk. Als we ons poets sloofje voor € 7,50 per uur verhuren en dat een uur of 30 per week is dat toch mooi € 225. En als ie dan nog 50 paar rijlaarzen poetst is dat ook nog eens € 250” “Gaaf,” antwoordt Natascha. “Kunnen wij weer lekker shoppen.” Lachend lunchen de dames verder.
Dinsdag 24 januari 2017 18:30 uur
Stipt on half zeven ’s avonds staat André voor Natascha’s deur en belt aan. Zoals gebruikelijk gaat pas veel later, dit keer pas na 10 volle minuten, de deur open. Natascha kijkt hem vorsend aan. “Goedenavond, mevrouw Van Linschoten,” zegt André timide. Natascha ziet er weer goddelijk uit. Haar blonde haar in een staart. Kort naveltruitje, stretch rokje en zwarte leren pumps met hoge naaldhakken. “Zo, jij bent laat,” sneert Natascha. “Kleed je snel om en kijk maar op het briefje wat je moet doen.” Natascha heeft zich alweer omgedraaid en is heupwiegend en klikklakkend op haar hoge hakken de woonkamer ingelopen en doet de kamerdeur dicht.
André doet zijn schoenen en sokken uit, slaat zijn broekspijpen om en trekt de witte Birckenstock sandalen aan. Dan trekt hij het vernederende sloofschortje aan, maakt een mooie strik van achteren en leest het briefje. Bovenaan staat: “24-1-’17. Werkbriefje voor Andrea, toegewijde poetshulp van Mevrouw Van Linschoten.” Het begint al weer met een flinke vernedering, denkt André. Hij leest wat hij vandaag moet doen.
1. tafel afruimen, vaatwasser aanzetten, woonkamer opruimen.
2. gehele bovenverdieping stoffen en stofzuigen (behalve Mijn slaapkamer)
3. was draaien en ophangen
4. Mijn bh’s, slipjes en panties op de hand wassen en ophangen.
5. alle prullenbakjes legen en de vuilniszak buitenzetten.
6. Mijn rijlaarzen poetsen (heb vandaag paard gereden, dus….), ook die van Katja
7. huiskamer stoffen en stofzuigen.
8. Vaatwasser leeghalen en vaat opruimen.
André’s hart slaat over van punt 4. Hij hoopte het te mogen doen, want hij heeft altijd haar fijne lingerie op de hand gewassen, maar hij dacht dat Natascha het hem om hem te straffen niet meer zou laten doen.
Hij klopt beleefd op de kamerdeur en wacht keurig op antwoord. Na twintig seconden zegt Natascha “Binnen!” en loopt André de kamer binnen. Natascha ligt heerlijk lui op de loungebank en kijkt Netflix. Naast haar op het bijzettafeltje staat een glas rode wijn, samen met het dienstbodebelletje. Naast Natascha op de bank ziet hij het korte rijzweepje liggen. Hij maakt netjes een buiging en zegt “Ik ben klaar om te beginnen, Mevrouw.” “Mooi, vort dan maar, sloofje,” antwoordt Natascha en wuift hem verveeld met haar linkerhand weg. André ruimt de tafel af. Natascha heeft uitgebreid gedineerd, waarschijnlijk met Katja.
Er staan 2 borden, twee soepkommen, 2 dessertschaaltjes, driedubbel bestek, 4 wijnglazen, een heel regiment schaaltjes, 3 pannen op rechauds en veel vuile servetten. De dames hebben zich niet de moeite getroost netjes te eten, want overal liggen etensresten, op het tafelkleed, op de rechauds, ja tot op de grond toe. Hij hoort het Katja al zeggen: “Jouw dienstmeid komt toch straks? Die kan alles mooi opruimen en schoonmaken.” Hij ruimt alles keurig af, spoelt het ergste van de borden en het bestek, leegt de pannen in de groenbak, veegt het tafelkleed enigszins schoon, vouwt het losjes toe en legt het bij de deur om straks in de was te doen.
Hij doet alles in de vaatwasser. Dan begint hij de huiskamer op te ruimen. Er staan her en der glazen, schaaltjes van olijven, nootjes en chips. Er staan sportschoenen, een paar pumps en Natascha’s nieuwe dij laarzen. Over de stoel hangen Natascha’s kleren van gisteren: een naveltruitje, leren rokje, een bh, een slipje, een voetloze maillot. Alles ruimt André keurig op en legt het waar het hoort. Dan doet hij de vaatwasser aan, pakt het tafelkleed en gaat naar boven om zijn volgende taak te beginnen. Hij heeft het tafelkleed en de verdere was nog niet in de machine gedaan of hij hoort het dienstbode belletje al.
Gauw holt hij naar beneden, gaat de woonkamer binnen en meldt zich onderdanig bij Natascha. “Waarmee kan ik u van dienst zijn, Mevrouw?” Natascha geniet hiervan: even rinkelen met het belletje en er staat een dienstwillige slaaf klaar om alles wat jij maar beveelt uit te voeren. “Schenk mijn glas nog maar eens in, Andrea. En trek mijn pumps uit.” André pakt uit de keuken de wijnfles en schenkt Natascha’s glas in.
Dan knielt hij voor haar neer en doet voorzichtig haar hoog gehakte leren pumps van haar voeten. “Mmmm… lekker. Masseer mijn voetjes.” André pakt voorzichtig Natascha’s rechtervoet en masseert deze zachtjes. Natascha zakt behaaglijk onderuit en zucht van genot. “Mmm… Waarom heb je dit nooit eerder voor mij gedaan, sloofje. Waarom moest het eerst tot een crisis komen? Hm?” “Het spijt mij heel erg dat ik Uw voetjes nooit eerder heb gemasseerd, Mevrouw.” zegt André slaafs. “Mmmmm… Ik zal je tijd genoeg gunnen om dat allemaal meer dan goed te maken, Andrea. Hoe is het trouwens met je billetjes?” “Goed, Mevrouw.
De zalf van Mevrouw Van Bergen Heneghouwen heeft heel goed geholpen. Ik had vanochtend nauwelijks meer pijn.” “Je stelde je ook wel vreselijk aan, Andrea. En dat voor een paar klapjes met de rijzweep.” zegt Natascha afkeurend. “Ja, Mevrouw,” antwoord André beschaamd. “Voortaan wil ik dat je je straf zonder gejammer ondergaat, begrepen?” “Ja Mevrouw. Dank U, Mevrouw.”………..
Dank wederom aan Dienstmeidgeesje!