“Oké, sloofje, fris jezelf wat op, ruim de troep op, trek alléén je schortje en je sandalen aan en ga die handwas doen, en je verdere werk. En snel!” “Ja Mevrouw. Tot Uw dienst, Mevrouw.” Natascha geniet van de slaafsheid van André.
Wat heerlijk dat ze zo goed naar Kat heeft geluisterd. Dankzij haar heeft zij de regie nu volledig in handen en heeft ze een relatie met André die, hoewel absoluut niet meer gelijkwaardig en totaal anders dan voorheen (Meesteres/slaaf in plaats van vriendin/vriend), haar louter voordelen biedt.
Zij hoeft niets meer te doen wat vervelend is, daarvoor heeft ze nu slaaf André. En ze kan hem ook nog te pas en te onpas gebruiken voor haar eigen sexuele wensen. Als ze beneden is laat ze direct het dienstbodebelletje rinkelen. Gauw haast André zich naar beneden en meldt zich onderdanig bij Natascha. “Op je knieën voor me zitten,” beveelt ze. Als André braaf op zijn knietjes voor haar zit trekt ze het nat geplaste slipje weer over zijn hoofd en zet het vast op zijn neus en mond met de drie grote elastieken.
Hij ruikt de urine maar voelt, door zijn totaal verruïneerde orgasme, geen enkele opwinding meer. “Dit draag je de rest van de avond, sloofje, als permanente aanbidding van mijn slipjes en natuurlijk mijn goddelijke kutje. Je krijgt uiteraard nog wel straf voor het eigengereid en zonder mijn opdracht aanranden van mijn slipjes, puur voor je eigen geile geneugten. Je krijgt na afloop van je taakjes wederom 50 zweepslagen met de singletail. En deze keer geen gejank en gejammer, begrepen sloofje?” André mompelt, gesmoord door het natte slipje, “Ja Mevrouw.” Hij staat op, maakt een buiging en gaat naar boven.
Natascha strekt zich behaaglijk uit en gaat verder met Netflix kijken. Ze voelt zich hoe langer hoe tevredener. Gelukkiger. Machtiger. Ze vraagt zich echt af of er een grens is aan hoever ze André kan vernederen. Ze is vast van plan die grens op te zoeken en ook daadwerkelijk te bereiken, als einddoel van zijn boetedoening. En uiteraard het liefst samen met Katja.
Terwijl Natascha zo mijmert wast André boven de slipjes, beha’s, panties en nylons. Het zwarte satijnen plasslipje zit met de elastieken stevig op zijn neus en open mond bevestigd. Het windt André wel op, maar zijn pik hangt als een nat vlaggetje neer. Wat een vernederende deceptie was dat! Hij voelt nog steeds de lange nagels van Natascha in zijn zak, ballen en pik. Wat een valse streek: hem eerst opgeilen tot zijn pik bijna ontploft en hem dan zo mangelen! Maar wat is hij weer met open ogen in die val getrapt. Slaafs legt hij zijn ziel en zaligheid nu in het wassen van de lingerie. Dan gaat hij naar boven en hangt alles, ook de was in de wasmachine die inmiddels klaar is, op de wasrekken op zolder. Daarna leegt hij alle prullenbakjes in het huis in de grote pedaalemmer in de keuken, haalt de zak eruit en bindt die dicht.
“Mag ik U iets vragen, Mevrouw?” vraagt hij slaafs door het natte slipje heen. “Vooruit maar, meid,” antwoordt Natascha gevat. “Mag ik de vuilniszak straks buiten zetten als ik weg ga, Mevrouw?” Natascha schiet in de lach. “Voor deze ene keer dan, sloofje.” “Dank U, Mevrouw,” antwoordt André opgelucht. Hij zet de zak in de gang en pakt de spullen voor het poetsen van Natascha’s en Katjas’s rijlaarzen. Hij poetst ze gedreven en geconcentreerd en als hij ze klaar heeft glimmen ze weer als spiegels en zijn weer net zo mooi als de eerste keer dat hij ze poetste. Hij ruikt zowel aan Natascha’s rijlaarzen als aan die van Katja en er gaat een golf van hunkering door hem heen.
Hij pakt maar snel de stofdoek en de stofzuiger en gaat de huiskamer weer binnen. “Kom eens hier,” roept Natascha hem. Haastig zet hij de stofzuiger neer, met de stofdoek er boven op en meldt zich nederig bij Natascha. “Ga voor me staan en doe je benen wat uit elkaar,” gebiedt ze. Als André gehoorzaamt pakt ze het rijzweepje en licht zijn schortje op. Zijn pikje hangt klein, slap en nietszeggend baar beneden. Natascha tikt er tegen met haar zweepje. André krimpt een beetje ineen. “Hmm. Mooi. Verder met je werk, sloofje.”
André stoft zorgvuldig de hele woonkamer en begint daarna met stofzuigen. Demonstratief zet Natascha haar koptelefoon op om ongestoord verder Netflix te kunnen kijken. Na het stofzuigen ruimt André keurig de vaatwasser uit en meldt zich af bij Natascha, nog steeds met het plasslipje op zijn gezicht. “Oké, controletijd,” zegt ze. Natascha loopt heupwiegend op haar hooggehakte pumps met haar rijzweepje in de hand langs hem heen de kamer uit met André vervolgens in haar kielzog. “Kop naar beneden: niet onder mijn rokje kijken, sletje,” bitst Natsscha terwijl ze de trap op loopt.
Slaafs volgt André haar, met nederig gebogen hoofd. Natascha keurt de bovenverdieping op het stof en zuigwerk, de was en eenmaal weer beneden haar rijlaarzen. Ze heeft geen commentaar, maar ze onthoudt André ook van complimenten. Ze gebiedt hem in de woonkamer op zijn knieën te gaan liggen, met zijn neus op de grond en zijn reet zo ver mogelijk omhoog. Natascha pakt de singletail. Ze slaat het schortje over zijn rug en commandeert: “De slagen hardop meetellen en na elke tel: Dank U, Mevrouw zeggen.” “Ja, Mevrouw,” antwoordt André nederig door het slipje heen. Natascha streelt André over zijn blote kont, duwt zijn hoofd nog even tegen de grond met haar hooggehakte leren pump en gaat dan achter hem staan. De kleine bullwhip fluit door de lucht en komt kletsend neer op de omhooggestoken reet. “Eén, dank U Mevrouw.” klinkt het benepen.
Fffffft…..klets! “2, dank U Mevrouw.”
Fffffft…..klets! “3, dank U Mevrouw.”
Fffffft…..klets! “Oohhh… 4, dank U Mevrouw”
Onbarmhartig danst de venijnige singletail over André’s blote reet. Striemend kronkelt het soepele leer op en neer en vreet in de huid. Met afgemeten, regelmatige maar hardvochtige slagen ranselt Natascha haar slaaf af. André spant zich tot het uiterste in om niet te jammeren, schreeuwen of janken, maar hij gaat steeds meer hijgen en onzekerder tellen.
Fffffft….klets! “Dr..drieëntwintig! D..dank U.. M..Mevrouw.”
Fffffft….klets! “Vierentwintig…ooh…D…dank U..U…Mevrouw”
Natascha geniet intens van het het lijden van André, die nu ook begint te kronkelen. Ze vindt het heerlijk zo intens mogelijk wraak op hem te nemen. Zij ervaart geen spoortje medelijden, sterker nog, hoe harder André zucht, steunt en kronkelt, des te harder ze gaat slaan.
Fffffft….klets! “Auw..oooh..ne..negen ender..oew..tig. Dank U, Mevrouw.”
Ffffff…..klets! “Ve..ve..veertig. Dank U, Mevrouw.”
De tranen schieten nu in zijn ogen en hij begint te beven. Natascha geselt de laatste 10 slagen met extra kracht over zijn reet. Na de laatste slag blijft André trillend in zijn slaafse houding liggen. Zijn kont staat weer in brand. Natascha wrijft nog even plagerig over zijn billen. Deze zijn weer vuurrood en zitten weer onder de dikke rode striemen. Ze loopt naar zijn voorkant, trekt het plasslipje van zijn gezicht en duwt haar rechterpump tegen zijn neus……….
Weer een leuk verhaal. Ik mag toch hopen dat het lijden van Andre(a) nog wel een paar extra delen op gaat leveren?
mooi verhaal weer, lijkt mij ook wel dat er een vervolg in zit