Uiteindelijk is het over tweeën als André al zijn taakjes klaar heeft. De pumps van Katja zijn glimmend gepoetst. Hij heeft nog wel 10 harde karwatsslagen te verduren gekregen. Niet omdat hij iets stoms deed, maar gewoon omdat Katja daar zin in had. “Ik moet mijn nieuwe speeltje toch even uitproberen!” zei ze lachend. De Dames hebben alle werkzaamheden weer gecontroleerd. Van Natascha kreeg hij nog een paar lellen met de single-tail, omdat er een klein rood schoensmeerveegje op de schone vloer van het rommelhok zat. Nadat hij zich mocht omkleden, nam hij slaafs afscheid van de Dames en geknield hun laarzen en pumps gekust.
Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje op deze site
“O ja, sloofje. Vergeet onze rijlaarzen niet.” zegt Natascha. “Ze staan in de tas in de gang. Meenemen, keurig schoonmaken en glimmend poetsen. Breng ze morgen maar langs als je bij het IGSH bent geweest.” “Ja Mevrouw. Tot Uw dienst, Mevrouw. Goedenavond, Dames.” klinkt het nederig en daarna stapte André de vrieskou in. Heel de weg naar huis voelde hij de pijn in zijn afgeranselde reet en de doffe vermoeidheid in zijn kruis. Thuisgekomen dook hij de slaapkamer in, kleedde zich uit en smeerde zijn kont weer eens in met de verlichtende arnicazalf. Doodmoe was hij, niet alleen van het sloven, maar ook van alle indrukken. En van alle dingen die hij over zichzelf had gehoord; wat de Dames allemaal niet met hem van plan zijn. Eén ding beseft hij maar al te goed: aan zijn lijden is voorlopig in de verste verte nog geen eind te bekennen. Hij ging zijn bed in en lag nog lang te denken over alles wat hij heeft gehoord… Weer terug bij Natascha in huis, dat was wel heel goed nieuws. Maar wat voor leven krijgt hij? Hij moet in het kleine kamertje, waar nu de strijkplank en de wasmachine staan. Hij moet morgen, of sterker nog vandaag al om 10:00 uur, op cursus. Dat moet dan twee keer per week. Hij krijgt huiswerk mee, wat ongetwijfeld de nodige uren per week kost. Hij moet twee hele dagen rijlaarzen poetsen op de manege. Hij moet Natascha’s huis schoonhouden, hij moet Katja’s huis schoonhouden. Hij moet van nog vier andere dames de huizen schoonhouden, allemaal minimaal zes uur per week. Het duizelt André. Dodelijk vermoeid valt hij in slaap. Nadat André vertrokken was hebben de Dames nog één keer de glazen volgegooid. Katja blijft slapen, want rijden is er na anderhalve fles witte wijn niet meer bij. De Dames kletsen gezellig na. Ze hebben weer genoten van een avondje slaafje André. “We hebben ‘m echt onder onze zolen. Eén en al onderdanigheid.” lacht Katja. “Jaaa!! De slaafsheid druipt eraf! Heerlijk!!” antwoordt Natascha. “Morgen een strak rooster maken voor sloofje. En dan kan de kassa gaan rinkelen.” Ze genieten nog wat na en duiken daarna heerlijk in Natascha’s grote bed. 
Vrijdag 26 januari 2017, 07:00 uur
André heeft een beroerde nacht achter de rug. Hij is wel vier keer wakker geworden van een erectie die door zijn kuisheidskooitje rigoureus werd afgeklemd. Hierdoor werd hij klaarwakker van de snijdende pijn. Elke keer ging hij dan maar naar de badkamer om koud water over zijn bekneld pikje te gooien. Hij besluit nu maar wakker te blijven en zich voor te bereiden op zijn eerste cursusochtend bij het IGSH. Hij doucht uitgebreid, maakt z’n ontbijt klaar en als hij dat op heeft, gaat hij de rijlaarzen van Natascha en Katja poetsen.
Vrijdag 26 januari 2017 09:30 uur
André is op weg naar de cursus. Hij is gaan lopen, want zijn fiets heeft een lekke band. Die moet hij óók nog plakken, denkt hij vertwijfeld. Het miezert en het is koud. Het is ongeveer een minuut of twintig lopen vanaf zijn huis, maar hij is een stuk eerder weggegaan. Hij wil beslist niet te laat komen en absoluut geen negatieve indruk wekken bij de therapeute van het IGSH. Hij is er keurig om kwart voor tien. Hij gaat naar binnen en komt bij de receptie. Hij ziet de bloedmooie Chantal al achter de balie zitten. Ze ziet er onweerstaanbaar mooi uit. Ze heeft een zwart nappa-leren bolerojasje over een zeer laag uitgesneden wit t-shirt. Haar heerlijke borsten gaan mee met elke beweging die zij maakt. Ze heeft haar blonde haar opgestoken en ze is prachtig opgemaakt.
Ingang subs
Schoorvoetend komt André naderbij, maakt een buiging en zegt onderdanig: “Goede morgen, Mevrouw. Ik meld mij voor de cursus.” Chantal kijkt hem geringschattend aan. “Kun jij al lezen?” vraagt ze bits. André kleurt rood. “J..jj..ja, Mevrouw.” stottert hij. “Loop dan weer naar buiten en kijk wat er op de deur staat.” “Ja Mevrouw, dank U Mevrouw.” André maakt een buiging en gaat weer naar buiten. Hij onderzoekt de hele deur, ziet in eerste instantie niets.
Dan ziet hij een klein briefje, bijna onderaan de deur, waarvoor je je diep moet bukken om het goed te kunnen lezen: “cursisten: ingang achterom”. Hij loopt een stukje de straat uit, gaat de hoek om en nog eens en loopt een stukje terug. Daar is een deur met daarboven: “ingang subs”. De vernederingen beginnen alweer, denkt André. De deur is gesloten, maar er is een bel. Hij drukt erop en wacht. Er klinkt een zoemertje en de deur springt open. André gaat naar binnen. Een bord wijst naar een trap naar beneden: “wachtruimte subs”. Beneden aan de trap is een deur. Op de deur staat met rode letters: “subs! Het is ten strengste verboden in deze wachtruimte te praten. Neem plaats en wacht tot je subnummer afgeroepen wordt!” André gaat naar binnen. Het is een kleine ruimte van pakweg 2×3 m2. Het is er koud, want er is geen verwarming. Er zijn geen ramen. De ruimte is fel verlicht met een lichtbak met twee tl-buizen. Er staan acht lage kleine stoeltjes zonder leuning, zoals in groep 1 en 2 van de basisschool. Vier aan de ene muur en vier aan de andere. Op één van de stoeltjes zit een man van middelbare leeftijd. Hij zit een beetje ineengedoken. Hij kijkt even op en knikt. André knikt terug en gaat zitten. Aan de ene muur hangt de omstreden poster van het Gronings Museum uit 1997, waarop te zien is hoe een vrouw een man in zijn mond plast. Aan de andere muur hangt in grote letters een spreuk: “Het schepsel man is in alle opzichten inferieur en ondergeschikt aan De Goddelijke creatie Vrouw.”
Er is geen koffieapparaat. Er is wel een klein tafeltje met lectuur. André kijkt even. Het zijn glossy’s en bladen met titels als “Lifestyle DominatriX” en “Women Rule(s)”. Vrouwen staan er louter in zeer dominante posities in, vaak gekleed in leer, met hooggehakte schoenen of laarzen. De mannen in de bladen kijken stuk voor stuk vol devotie en in aanbidding naar hun vrouwen. Ze zijn altijd met iets dienstbaars bezig. Ze zijn bezig in de keuken, ze staan te strijken, ze zijn aan het stoffen of stofzuigen, laarzen en schoenen aan het poetsen, badkamers en w.c.’s aan het schoonmaken of druk in de tuin aan het werk. Ook zie je mannen die lingerie met de hand wassen en drankjes en hapjes aan het serveren zijn voor hun in prachtige fauteuils of banken zittende elegante en hautaine vrouwen. Of ze geven hun vrouwen geknield op de grond een heerlijke voetmassage terwijl vriendinnen van de vrouw geamuseerd toekijken. Altijd staan of zitten de vrouwen er dan goedkeurend kijkend bij en geven ze, al dan niet geposeerd, aanwijzingen. De meeste vrouwen hebben een elegant rijzweepje of een kleine soepele karwats in de hand.
Wat hem ook opvalt: alle mannen dragen een schort. André ziet ze in allerlei soorten en maten voorbijkomen: eenvoudige geruite keukenschorten, jasschorten, sloofschortjes met halssluiting en striklinten van achteren (zoals zijn eigen schortje) of met kruisbanden op de rug en zelfs korte witte met kant afgezette serveersterschortjes. Hij kijkt vol interesse naar de zonder uitzondering prachtige vrouwen en voelt alweer wat opwinding. Gauw legt hij het blad waar hij in bezig was weer terug. Dan gaat er een deur open en verschijnt een elegante vrouw van midden dertig, Ze is gekleed in een getailleerd zwart fluwelen ruiterjasje, laag uitgesneden witte blouse met duidelijk zichtbare zwarte push-up bh van Marlies Dekkers, strakke witte rijbroek en glanzend zwartleren Petrie rijlaarzen met sporen. Ze heeft een prachtig gebruind gezicht, amandelvormige donkerbruine ogen, mooie volle rode lippen en zwart halflang in laagjes gesneden haar. In haar hand heeft ze een korte zwartleren springzweep, waarmee ze tegen haar laarzen aantikt. 
“Sub 85!” roept ze met harde, maar prachtige stem. De middelbare man laat zich onmiddellijk vanaf zijn kleine stoeltje op handen en knieën vallen en kruipt op een holletje naar haar toe. Hij kust zeer devoot haar beide rijlaarzen en zegt op buitengewoon slaafse toon: “Nietswaardige sub 85 meldt zich zeer gehoorzaam, onderdanig, nederig en slaafs voor een nieuwe vervolgles om een voor Dames bruikbaarder dienaar te worden, zeer hooggeachte weledelgestrenge Dame.” “Mooi subje. Vandaag krijg jij rijles!” klinkt het streng. “Ja Mevrouw, dank U Mevrouw.” antwoordt de man. “Naar binnen dan!” en de vrouw geeft hem een harde tik met haar springzweep op zijn kont. De man kruipt snel naar binnen en de dame sluit de deur, na nog even hooghartig en geringschattend naar André te hebben gekeken. André’s maag krimpt samen. Wat een prachtige vrouw! Maar wat een dominantie straalde ook zij weer uit! Zij zal de andere therapeute zijn. En wat bedoelde ze met rijles? Zou ze die arme sukkel gaan berijden? Ze had tenslotte een ruiteroutfit aan. En wat zei de man ook weer tegen de vrouw? Koortsachtig repeteert André de zin, een beetje aangepast naar zijn eigen situatie, totdat hij hem op kan zeggen. Hij zal Mevrouw Van Veenendaal op dezelfde manier begroeten. Daar zal hij vast mee bij haar in het gevlij komen. En hij wil heel graag dat ze een goede indruk van hem krijgt.
Fijn dat er weer een verhaal over het wel en wee van André is geplaatst. Het blijft opwindend om het te lezen en in te beelden hoe het zou zijn. Ik vond die foto rechtsonder, van die sub die aan zijn haren wordt getrokken, ook erg gaaf. Hoop dat het volgende deel wel wat sneller komt dan de tijd die er nu tussen heeft gezeten.
Weer een prachtig verhaal ik kan echt niet wachten