Schuld, berouw en boetedoening (nu het échte deel 8)

Noot van de schrijver!!
Hooggeboren Zeer Weledelgestrenge Dames, beste heren,
In januari is deel 8 van mijn serie SB&B gepubliceerd. Dit was echter niet deel 8, maar deel 10!! Heb per ongeluk de verkeerde aflevering ingezonden. ik bied U Dames zeer nederig mijn excuses aan. Hier dan het échte deel 8.

Nadat André uitgebreid de voetjes van Katja heeft verwend moet hij netjes haar laarzen weer aandoen en wordt hij naar de wc gejaagd om deze blinkend schoon te schrobben. Hij heeft de tegelwanden, de stortbak en de buitenzijde van de toiletpot nat afgedaan en gezeemd, de binnenkant van de pot blinkend geschrobd en ligt net op zijn knieën om te beginnen met het dweilen van de wc vloer als hij de huiskamerdeur open hoort gaan en het geklikklak van hoge naaldhakken hoort. Het is Katja.

“Opzij, meid. Ik moet plassen.” beveelt ze streng en knipt hooghartig een aantal keren in haar vingers. André kruipt snel de wc uit. “Ga op je knieën voor de deur zitten, kop naar beneden.” “Ja Mevrouw,” antwoord André slaafs. Katja gaat de wc in en sluit de deur. Na een tijdje gaat de deur open en verschijnt zij weer. In haar hand heeft ze een stuk wc-papier. Ze loopt op André af. “Mond open, dienstmeid.” zegt ze en André gehoorzaamt onmiddellijk. Ze stopt het stuk wc-papier in zijn mond. “Gooi maar in de pot, sloofje,” lacht Katja en loopt heupwiegend de huiskamer weer in.

Het wc-papier is nat en ruikt weliswaar naar haar verrukkelijke kutje, maar nog veel meer naar urine. Als André het toilet in kruipt om het wc-papier in de pot te laten vallen ziet hij dat Katja niet heeft doorgetrokken. Haar plas ligt nog in de pot en ruikt sterk. Dan ruikt André het: Katja heeft asperges gegeten! Wat een vernedering weer, denkt hij. Toch ruikt André nog een paar maal aan het natte wc-papier en ook hangt hij even met zijn neus boven haar plas. Hij voelt zich diep vernederd, maar tóch windt het hem ook op. Hij gooit het papier in de pot, trekt door en dweilt de wc-vloer glimmend schoon, leegt het prullenbakje en meldt zich daarna slaafs bij Natascha met de boodschap dat het toilet gedaan is. “Mooi zo sloofje, dat werd tijd.

Dan maar rap de keuken een flinke beurt geven.” “Ja Mevrouw, tot Uw dienst Mevrouw.” antwoordt André nederig, tot groot vermaak van Katja.

André verdwijnt in de keuken en de dames ontbieden hem regelmatig door met het dienstbodebelletje te klingelen. Dan weer moet hij de glazen bijvullen, dan weer wat lekkere hapjes voor de dames klaarmaken. Ook moet hij een nieuwe cd opzetten wanneer de muziek afgelopen is en Katja laat hem nog een keer haar laarzen met een doek opwrijven. Uiteindelijk heeft André de keuken klaar: het aanrecht is keurig schoon, het fornuis en de gaspitten blinken, de gootsteen is geschrobd, de keukenvloer gedweild. Hij heeft zelfs de keukenkastjes uitgeruimd, gesopt en weer ingeruimd en ook bovenop de kastjes heeft hij schoongemaakt.

Nederig meldt hij zich weer bij Natascha. “Zo Andrea! Dus alle taakjes zijn klaar. Dan gaan we maar eens controleren of mijn dienstmeid alles een beetje netjes gedaan is. Kruip achter ons aan. We gaan eerst naar boven. En haal het niet in je domme hoofd om onder onze rokjes te durven gluren.” “Nee Mevrouw.” André kruipt slaafs achter de beide dames aan en kijkt bij het naar boven gaan alleen naar de traptreden.

Eerst gaan ze de slaapkamer in. André moet op zijn knieën in een hoek gaan zitten. De dames inspecteren alles grondig, maar ze vinden niets om over te reclameren. De slaapkamer is grondig schoon gestoft en gezogen. Het bed is verschoond en keurig opgemaakt. Ook bovenop de kast en de lijst boven de deur heeft André gestoft. Al Natascha’s kleren zijn keurig gevouwen en in haar klerenkast opgeruimd en wat in de was moest is gewassen. Haar laarzen en schoenen zijn netjes in de kast gezet. Toch geeft Natascha geen enkel teken van goedkeuring.

“Oké, de badkamer.” zegt ze. André moet geknield voor de open deur plaatsnemen. Hij ziet dat Natascha inmiddels haar korte rijzweepje weer in haar hand heeft. Ook hier kijken de dames alles na. Ook de badkamer is spic en span. Dan zet Natascha haar gelaarsde voet op de pedaal van het pedaalemmertje. “Waarom heb je deze niet geleegd,” snauwt Natascha, terwijl ze geïrriteerd met haar zweepje tegen haar laars tikt. “Oooh! ik bied U zeer nederig mijn excuses aan, Mevrouw. ik ben dat prullenbakje vergeten. ik ben echt een sukkel.” jammert André. “Dat is wel duidelijk, ja,” bitst Natascha. “Voorover buigen, kop op de grond en reet omhoog.” Snel kruipt André naar haar toe en neemt de opgedragen, zeer vernederende houding slaafs aan. Natascha wipt met haar zweepje de banden van zijn schortje over zijn rug en geeft hem 5 striemend harde zweepslagen over zijn blote reet. “Er wordt voortaan niets meer door jou vergeten, begrepen, poetssloof!” roept Natascha geïrriteerd uit. “Ja Mevrouw, het spijt me enorm Mevrouw,” stamelt André.

Daarna gaat het gezelschap weer naar beneden en wordt het toilet bekeken. “Heb je het wc-papier netjes weggegooid, dienstmeid?” vraagt Katja spottend. “Ja Mevrouw.” antwoord André onderdanig. “Vond je het lekker ruiken?” André krijgt weer een kop als een boei en zegt beschaamd “Ja Mevrouw.” Natascha en Katja kijken elkaar geamuseerd aan. “Oké meid, de keuken nog even controleren en dan is het tijd voor je laatste 50 zweepslagen met de singletail.” zegt Natascha en ze loopt samen met Katja heupwiegend de kamer in.

André kruipt slaafs achter de dames aan. De keuken wordt gecontroleerd en ook daar hebben de dames geen op- of aanmerkingen over. André krijgt de opdracht weer over de stoel te buigen. Snel wordt hij met de boeien weer met handen en voeten aan de stoelpoten vastgezet. “Zet haar maar wat steviger vast,” zegt Katja, “want dat zal wel dansen worden.” André hoort dat hij nu al “haar” wordt genoemd. Er komt geen einde aan Katja’s subtiele vernederingen. En wat bedoelt ze in godsnaam met dansen? Maar dat zal hem heel snel duidelijk worden. Daar staat hij weer, in die uiterst vernederende houding, met alleen dat bespottelijke schortje aan en zijn afgeranselde naakte kont opnieuw kwetsbaar, bijna uitnodigend omhoog, klaar voor een nieuwe geseling. Natascha loopt de kamer uit en komt terug met in haar hand de zwarte soepel leren singletail. Ze laat hem even door haar vingers glijden en loopt op André af. “Oké Andrea. Luid en duidelijk meetellen weer. Bij fout tellen beginnen we opnieuw.” “Ja Mevrouw.” klinkt het benepen en onderdanig.

Natascha streelt hem nog even plagerig over zijn billen, waar de lange rijzwepen een bont pallet aan rood met paarsblauwe striemen hebben achtergelaten en die roodgloeiend aanvoelen. André huivert. Dan doet Natascha een stap naar achteren. Ze heft haar arm omhoog, de singletail fluit door de lucht en het soepele dunne leren uiteinde van de wrede zweep kronkelt met een striemende klets over zijn reet. “Auwauw… Éen,” gilt André en hij springt met stoel en al omhoog. “Ik wil alleen getallen horen, jankende teef! Alléén getallen. En sta stil! Ik begin opnieuw.” snauwt Natascha en daar fluit de zweep alweer door de lucht. Een harde klets wordt gevolgd door een snikkend “één.”

In hoog tempo ranselt Natascha de 10 zweepslagen over de reet van de met grote moeite tellende André. Het slagleertje bijt hardvochtig striemend in het vel van zijn kont. “Oké Kat! Your turn.” “Met alle soorten van genoegen schat,” antwoordt Katja. Ze neemt de singletail over en laat deze even professioneel vlak naast het voorovergebogen hoofd van André knallen. Tot groot vermaak van de dames schrikt hij hevig.

Katja heeft een andere techniek. Ze slaat de zweep van bovenaf naar beneden op een manier dat alleen het striemende leertje zijn kont raakt. Daardoor lijkt het of er bij elke slag een brandende sigaret op zijn kont wordt uitgedrukt. André gilt het bij de eerste twee slagen al uit. “Wacht even, Kat. Straks denken de buren nog dat we een kat levend aan het villen zijn,” zegt Natascha. “Nou, wat een vreselijke aanstelster, die meid,” beaamt Katja.

Natascha loopt naar de keuken en komt terug met een grote prop keukenpapier en een theedoek. Handig smoort ze zo het. gegil en gejank van André: de prop in zijn mond en de theedoek strak daaromheen, met een knoop om zijn achterhoofd. Wel zo prettig voor de dames. “Ik begin opnieuw met mijn tien slagen, jankertje. En concentreer je,” beveelt Kat. Ze laat de singletail 10 keer hardvochtig en afgemeten zijn werk doen. André “danst” alleen de eerste vier slagen nog, onder gesmoorde kreten, maar dan lijkt het wel of er een soort berusting over hem daalt. Hij hangt slap over de stoel en ondergaat de onverminderd harde zweepslagen gelaten, maar hij snikt nu onophoudelijk. Direct daarna doet Natascha haar 10.

De hardvochtige kleine bullwhip heeft dikke blauwe striemen toegevoegd aan de toch al zo zwaar gegeselde reet, en overal waar de striemen elkaar kruisen zijn bloedblaartjes ontstaan, waarvan sommige zijn opengeslagen. Katja neemt de singletail weer over. “Begrijp je nu de nieuwe verhoudingen tussen ons en jou een beetje, dienstmeid?” vraagt ze terwijl ze met de singletail even tegen zijn slappe kleine pikje tikt. André knikt heftig.

“Goed zo”. Jij bent er uitsluitend en alleen om precies te doen wat mevrouw Van Linschoten en ik zeggen wat je moet doen en seksuele opwinding en pleziertjes voor jou zijn er niet meer. Begrepen?” Weer knikt André overdreven hard. “Mooi, de laatste 20 dan”. Katja en Natascha leggen wat extra kracht in de afsluitende zweepslagen en gaan daarna lui maar voldaan op de leren loungebank zitten. André hangt als vuile was slap over de stoel na te snikken……..