Non-fictie | ChastityLoverR, een Nederlander in Warsaw Prison

DISCLAIMER! BEN JE NOG VAN PLAN NAAR WARSAW PRISON TOE TE GAAN VOOR EEN VERBLIJF? LEES DIT DAN NIET! DEELS WORDT HET ‘’ONBEKENDE’’ VERTELD WAT JE TE WACHTEN ZOU STAAN.

Daar zat ik dan, op een bankje om de hoek van WarsawPrison 2.0. Al een paar weken lang zat ik te fantaseren, en met de vliegrit naar Warschau die dag, vond ik het alleen maar spannender worden. Ik had er zin in! Toen de klok 2 minuten voor 18.00 uur aangaf, besloot ik richting de voordeur te lopen.

Van de redactie – zoals eerder aangekondigd op Klapjes.nl, onze grote Zustersite, is dit de ervaring afgelopen zomer van de Nederlandse slaaf ChastityLoverR in Warsaw Prison. Met meer dan maar liefst 6.500 woorden beschrijft hij op fantastische en minutieuze wijze hoe dit langdurig BDSM-strafkamp werkt en wat het voor hem deed. Wij hebben ervoor gekozen niets aan zijn tekst te doen en ook geen foto’s toe te voegen. Zo “kijken” we recht in zijn brein en gevoel van deze naderhand opgetekende ongekende ervaring. Veel plezier!

Stipt om 18.00 uur liep ik naar binnen en wachtte in de hal voor het onbekende. Twijfelend in mijn hoofd of ik knielend zou wachten wat er komen zou of niet, had ik hier al niet eens meer de tijd voor. Twee vrouwelijke bewaarsters kwamen de trap aflopen, de eerste woorden waren; ‘’Well well well, what do we have here, a new plaything’’. Al half opgewonden dat ik was, wist ik even niet wat ik hierop moest zeggen. Al snel bevolen de bewaarsters mij de trap op te lopen naar boven, 1 liep voor mij, en 1 achter mij.

Boven aangekomen in het aanmeldkantoor bevolen ze mij dat ik mij ging uitkleden. Toen ik mijn boxer als laatste uitdeed (wat toch altijd een speciaal momentje is) sta ik daar naakt, zoals het hoort CFNM. Het enige wat ik nog ‘’aan had’’ was mijn chastity cage. Welke ik na de security van Schiphol al snel om had gedaan. Beide lachten ze wat en moest ik al snel mijn sleuteltje inleveren.

Eerst vroegen ze nog even om een bevestiging waarom ik het verdiende de gevangenis in te gaan, zij wisten de echte reden. Hier laat ik hem even aan de verbeelding over. Wellicht omdat er meer mensen mee lezen 😉

Met een duidelijke strenge en dominante toon werd er door bewaarster ‘’Alexandra Saint’’ dat ik vanaf dit moment niks meer was dan een nummer ‘’Prisoner 000313’’ welteverstaan. Nadat ik mijn handtekening op mijn dossier (de vragenlijst die je vooraf invult) had geplaatst. Hoorde ik de bewaarsters iets in het Pools tegen elkaar zeggen, het enige wat ik hieruit kon vertalen was ‘’stempel’’ & ‘’ja’’. Op elke pagina werd er luid en duidelijk, met de gevangenisstempel, mijn handtekening ‘’verzegeld’’. Hier werd mij ook verteld dat ik altijd met 2 woorden moest spreken, ‘’Yes Guard’’ , ‘’No Guard’’ & ‘’Thank you Guard’’

Daarna moest ik in het douchehok gaan staan, ik zei ‘’yes okay’’ direct corrigeerde zij mij, ‘’It is Yes Guard’’ duidelijke verstandshoudingen waar niet over te twisten viel en werd ik door bewaarster ‘’Elza’’ schoongespoten met de tuinslang en wat douchegel. Ik kreeg een handdoek toegeworpen en moest mij snel afdrogen.

Ook kreeg ik een ‘’Paniek-Knop” mocht er iets in mijn cel gebeuren of tijdens een bondage activiteit, dan kon ik hiermee om ‘’hulp’’ vragen. Vanaf moment één had ik mezelf al ingesteld deze alleen te gaan gebruiken als het echt niet anders meer kon. Zoals een verwonding tijdens een activiteit of iets dergelijks, nooit maar dan ook nooit omdat ik een bondage/isolatie activiteit te lang zou vinden duren. Dat hoort er nou eenmaal bij, anders kon ik beter een normaal hotel gaan boeken.

Nu werd het tijd om mij naar m’n cel te brengen. De handboeien gingen om, en een stukje verderop in het gebouw was het cellenblok. Ik werd in (mijn gereserveerde) cel nummer 3 geplaatst. Door bewaarster Elza werd mij verteld dat ik te allen tijde tegen de muur moest gaan plaats nemen wanneer ik hoorde dat er een bewaarster het cellenblok zou binnen komen, ongeacht of ze voor mij kwam of niet. Dat was nou eenmaal de regel. (en natuurlijk een mindfuck) Je wist nooit wanneer een bewaarster voor mij zou komen, of voor een ander. Toen ik tegen de muur ging staan ging de deur met tralies dicht. Ik mocht achteruit lopen vanaf de muur om mijn polsen door het gat in de tralies te steken, daarna werden de handboeien afgedaan, moest ik weer tegen de muur gaan staan. En werd de grote ‘’aflsuitdeur’’ dicht gedaan. Vervolgens liepen bewaarsters Alexandra en Elza weg en ging ook de complexdeur dicht.

Daar zat ik dan, in een cel met alleen een bed, wat bondagekettingen bevestigingspunten op de muur, en een simpel campingtoilet (wat in de sfeer past van de gevangenis natuurlijk). Dit zou voor de komende tijd mijn verblijf zijn, zonder telefoon die ik maar 2 keer per dag kort zou krijgen, en zonder tijdsbesef. Door een spleet in afgedekte raam, kon ik alleen zien of het dag of nacht zou zijn. Al na 5 minuten (althans alle tijdsbenoemingen vanaf nu zijn op basis van gevoelens). Hoorde ik de duidelijke voetstappen van een van de bewaarsters richting het cellenblok komen. Snel stond ik op van het bed en plaatste mijzelf tegen de muur. Echter, kwam ze niet voor mij maar voor een andere gevangene in de cel tegenover. Ik hoorde het een en ander in het Engels, al besloot ik al snel dat dit mij niks aanging. Uiteraard zou het vaker gebeuren dat een bewaarster niet voor mij kwam, daar ga ik verder, in dit verhaal niet op in. Ik was hier tenslotte voor mijzelf, ik hoorde iets met kettingen. En begon me al het een en ander in te beelden. Even later liep de bewaarster weer weg, en keerde ik mijzelf weer van de muur af en ging op bed zitten.

Weer zo’n 20 minuten later kwam bewaarster Elza duidelijk hoorbaar aanlopen, die voetstappen zullen altijd een Mindfuck blijven, vaak lopen ze expres even heen en weer rondom het cellenblok. Zodat ik als gevangene toch gespitst ben op dit geluid, en mijzelf tegen de muur plaats, keer na keer na keer. En deze Mindfuck weten ze natuurlijk goed te (mis)bruiken.

Deze keer was ik wel aan de ‘’beurt’’, de afsluit deur werd opengemaakt, en door de opening in de tralies werden de handboeien omgedaan. Daarna weer snel richting de muur, waarna de tralies-deur ook open ging. Ik werd weer naar het kantoortje geleid, en er werd begonnen met een mindfuck spel.
Eerst moest ik een A4’tje met mijn voorhoofd tegen de muur aan houden, deze mocht ik niet laten vallen. Dit is nog niet zo moeilijk, dacht ik. Zo’n 10 minuten verstreken, en de nekpijn klachten kwamen al opzetten, al ging ik dit niet al mijn eerste failure laten zijn. Gelukkig was er wat frictie en plakte het A4’tje een beetje aan mijn voorhoofd vast. Toen kwam bewaarster Alexandra binnen lopen, ze vroeg of het oké was of een ze een sollicitant (voor de bewaarster functie gok ik) mij even als voorbeeld mocht laten zien. Uiteraard vond ik dit geen probleem, zij kwam binnen lopen (al kon ik haar niet goed zien, wat wellicht een beetje jammer was). Keek de kamer rond en zag mij ‘’machteloos’’ staan. Gelijk kwam er een behoorlijke sadistische lach vanaf, wat mij part, is ze aangenomen! Al is dit natuurlijk niet aan mij.

Net op het moment dat ik het echt bijna niet meer volhield haalde bewaarster Elza het A4’tje weg, en werd het tijd voor de volgende mindfuck. Ik kreeg 2 dunne touwtjes toegeworpen en een bak kleurrijke kralen. Ze noemde de 5 kleuren op in een volgorde waarop ik ze aan elkaar moest rijgen, todat het touwtje vol was. Echter, om het moeilijker te maken, kreeg ik handboeien om, en ook nog eens duimboeien. Tevens mocht ik de kralen alleen vastpakken met een zeer onhandige tang. Enthousiast begon ik de eerste 5 kralen snel erop te doen. Zodat ik een visueel beeld had bij de specifieke volgorde om op terug te vallen.

Dat dit een tijdrovend klusje was, waarbij mijn zithouding ook niet heel comfortabel was, kwam ik al snel achter, het was zeker met de duimboeien om, moeilijk om genoeg grip te krijgen op de tang, vaak liet ik kralen weer vallen en rolde ze overal heen. Ook was bij de ene kraal het gat wat stroever dan bij de ander, dan werd het touwtje erdoorheen krijgen al behoorlijk lastig. Het uiteinde van het touw begon ook te vervormen doordat de ‘’vlecht structuur’’ eruit ging, wat het er ook absoluut nog moeilijker op maakte, toen ik bijna klaar was betrapte ik mijzelf op een foutive kleur kraal, die al 3 kralen terug zat. Hoe dit is gebeurd is mij nog steeds een raadsel. Ook bewaarster Elza had dit door, de straf die hierbij hoorde, volledig opnieuw beginnen met een andere kleuren combinatie, ik kon wel door de grond zakken. Met alle spierpijn en ongemakkelijke boeien, was dit geen pretje.

De tweede ketting leek ook veel langer te duren, ik verslapte een beetje, meer en meer kralen vielen steeds uit de tang, maar ik moest er voor zorgen dat ik de kleurenvolgorde goed zou doen, door alles te dubbelchecken lukte dit. Toen werden alle kralen teruggegooid in de bak met resterende kralen, alles was voor niks geweest, niet eens een souvenir voor later dacht ik bij mijzelf. De handboeien gingen weer om, en ik werd weer teruggebracht naar mijn cel. Onderweg kwamen we bewaarster Alexandra nog tegen, ze vroeg of ik ‘’fun’’ had gehad. Als enige politiek correct antwoord zei ik ‘’ Yes Guard’’. Ik ging tegen de muur staan, wachtend tot de traliedeur dicht ging, waarna mijn handboeien werden afgedaan. Waarna de celdeur ook dicht ging.

Na een halfuur ‘’verveling in mijn cel’’ Hoorde ik de bewaarster weer komen aanlopen, snel plaatste ik mijzelf weer tegen de muur. Er ging alleen een luikje open en kreeg ik mijn ‘’supper’’ toegediend, 2 boterhammen margarine met één klein plakje ham en een plakje tomaat. Erg smakelijk was het droge brood niet, maar dit had ik ook zo aangegeven, het moest vooral simpel zijn en absoluut niet te luxe.
Ook zat er een kopje thee bij, ik heb helemaal niks met thee, kopen en drinken zal ik het zelf nooit. Maarja, ik zit in een cel, dus ik moet blij zijn wat ik kreeg. Mijn telefoon zat er ook bij, ik kon even 15 minuten contact hebben met de ‘’buitenwereld’’ waarvan niemand (op 1 iemand na) wist waar ik zat.
Hierna werd het servies weer opgehaald net als mijn telefoon die ik weer moest inleveren.

Na 30 minuten kwam bewaarster Elza aanlopen. Ik weer tegen de muur, celdeur open en handboeien om, traliedeur open. Werd ik geleid naar douche-hok. Handboeien gingen hier weer af, en ik werd weer gedoucht met de tuinslang. Daarna, met de goedkoopste supermarkt tandenborstel die er is (zoals het hoort in de gevangenis), kon ik mijn gebit reinigen. Waarna de handboeien weer omgingen en ik terug werd gebracht naar mijn cel. Toen ik weer in mijn cel was en de boeien weer af gingen. Ging na 5 minuten de lampen in het cellen uit. En zou het bedtijd zijn, echter gokte ik dat het pas 22.00 uur was. Moe was ik nog niet, en normaliter ga ik later dan dit naar bed. Elke cel heeft een heel klein nachtlampje die je zelf aan en uit kon zetten. Na nog een dik uur rechtop te hebben gezeten, en nog een aantal keer naar het toilet te zijn gegaan, besloot ik toch maar een poging te doen tot slapen.

Dit was toch wel een spannend punt voor mij, In WarsawPrison 1.0 had ik voor de verblijf ’s nacht het geheel al zelf afgekapt, mede vanwege toen was vervelende privé omstandigheden. Die emotioneel even teveel werden. Maar daarom was ik gedoemd om het deze poging in WarsawPrison 2.0 wel tot een goed eind te brengen.

De volgende ochtend werd ik op tijd wakker, buiten was het al licht zag ik. Dus het zou ergens tussen 06:00 en 09:00 uur zijn. Ergens tussen 9 en 10 zou je namelijk ontbijt krijgen. Achteraf gok ik dat het rond 07:00 uur was dat ik de eerste keer wakker werd.

De lampen in mijn cel werden weer aangedaan, al 5 minuten later hoorde ik de bewaarster weer aan komen lopen. Snel ging ik naar de muur en ik hoorde het luikje in mijn cel opengaan. Benieuwd wat het was keerde ik mij snel om. Weinig variatie dacht ik al snel, precies dezelfde maaltijd als de laatste de avond ervoor. Het droge brood met een beetje beleg, en een paar ‘’tomaten restjes’’. Nogmaals simpel zoals het hoort te zijn. Nadat ik dit had opgegeten, hoorde ik de bewaarster al vrij snel weer aan komen lopen. Tegen de muur stond ik al en het luikje ging weer open; “tray’’ klonk het. Ik verstond het maar half en reageerde er niet adequaat genoeg op. Nogmaals en met een geïrriteerde toon klonk het nu ‘’TRAY!” snel gaf ik het dienblad terug. En het luikje ging weer dicht.

Een poosje later kwam opnieuw de bewaarster voor mij. Ik had mij ondertussen voorgenomen om vanaf die tijd al zodra ik de eerste voetstappen hoorde mij zo geruisloos mogelijk tegen de muur te plaatsen. Om ook de bewaarster een beetje een mindfuck te geven om het feit, dat ze niet konden horen of ik van bed was gestapt om klaar te staan tegen de muur. Tot het eind van mijn verblijf zal ik nog vaak tegen de muur staan. Dit laat ik vanaf hier in de tekst aan de verbeelding over. Altijd stond ik netjes tegen de muur wanneer de bewaarsters zouden komen.

Nadat ik de handboeien om kreeg, ging dit keer mijn celdeur wel helemaal open, een nieuwe bewaarster stond daar, genaamd ‘’Grim’’. Voor mijn ochtend badkamer ritueel moest ik ook mijn campingtoilet mee nemen voor de dagelijkse leging/reiniging. Bewaarster Grim zag dat ik mijn blaas had geleegd in het bovenste gedeelte i.p.v het onderste gedeelte wat de bedoeling was. Ik vond zelf de opvangbak al zo klein. Ze zei; “You need to think with your brain, not with your lockedup dick!”

Toen ik dit snel had overgegoten in de juiste bak, moest ik met handboeien om inclusief emmer meelopen. Bewaarster Grim pakte mij ook nog eens vast, en leidde mij naar de badkamer. Hier moest ik zelf mijn campingtoiletje legen en helemaal brandschoon maken. Bewaarster Grim keek streng toe en ik was al bang om een fout te maken. Nadat er als laatste een dopje allesreiniger (voor de geur) in werd gedaan. Was mijn toilet weer klaar voor een nieuwe dag om te gebruiken in mijn cel.

Toen werd ik weer gedoucht/schoongespoten met de tuinslag. Net voordat bewaarster Grim hiermee klaar was, zette zij de watertemperatuur op koud. Fijn was dit natuurlijk totaal niet, al hield ik mij zo ‘’groot’’ mogelijk. Dit hoorde er ook bij en ik had er stiekem misschien ook wel op gehoopt.

Later, toen ik niet de volledige 3 minuten gebruikte om mijn gebit te reinigen. Kreeg ik een paar tikken met de rijzweep. ‘’Think with your brain, not your lockedup dick’’ klonk het weer. Braaf zei ik ‘’Yes guard, I’m sorry guard’’

De handboeien gingen weer om, en ik werd weer naar mijn cel gebracht. Na een uur lang ‘’verveling’’, aftrekken kon ik namelijk niet vanwege mijn, ‘’geliefde’’, chastity cage. Werd ik weer opgehaald door Bewaarster Elza, een nieuwe Mindfuck sessie stond op het programma. Opnieuw moest ik met mijn hoofd een A4’tje tegen de muur aan houden. Maar nu moest ik ook in elke hand nog een A4’tje tegen de muur aanhouden. Bij mijzelf dacht ik, ‘’Dit wordt alleen maar makkelijker, nu kan ik mijn handen ook als steunpunt gebruiken. Al kwam ik er na 10 minuten al achter dat mijn schouders flink begonnen te verkrampen, Ik hield het echt niet meer vol en liet, zonder dat ik het wou, beide A4’tjes vallen. Nu kwam al mijn lichaamsdruk ineens op mijn voorhoofd te staan. Snel dacht ik terug wat Bewaarster Alexandra die avond ervoor zei; ‘’It will get worse, don’t worry ;)’’ En gelijk had ze, binnen 5 minuten liet ik ook dit A4’tje vallen omdat ik het echt niet meer volhield. Bewaarster Elza begon te lachen, deze keer had zij de strijd gewonnen.

Hierna moest ik op de grond gaan zitten. Een soort ‘’stapel spel’’(stacking) met pilaren in het midden en blokken met gaten werden voor mij gelegd. (Zo’n spel om kleine kinderen bezig te houden). Ik kreeg een blinddoek om, en moest op gevoel deze blokken correct stapelen op de pilaren.
Als snel besloot ik om eerst te voelen in welke blokken veel gaten zaten, en welke er weinig bevatten. Om deze enigszins voor mijzelf te sorteren. Met heel veel draaien kreeg ik de eerste blokken erop. Toen kwam ik erachter dat er ruimte zat tussen blok 2 en 4, na opnieuw te zijn begonnen, met veel frustraties omdat sommige blokken echt moeilijk erop te doen waren. Was ik blij toen ik er nog 1 of 2 moest. Zo slecht was dit niet, ik was al bijna klaar dacht ik bij mezelf. Na de laatste 2 blokken, deed ik mijn blinddoek af. En zag dat de blokken niet symmetrisch erop zaten maar schuin en scheef. Bewaarster Elza riep; ‘’Start all over again’’.

Ze deed mijn blinddoek weer om en husselde de blokken door elkaar. Opnieuw begon ik te sorteren van veel gaten naar weinig. Nadat ik met heel veel moeite de eerste 2 blokken correct erop kreeg, kwam blok nr 3 telkens schuin erop te zitten. Pas toen bedacht ik mij, natuurlijk, waarschijnlijk moet ik de blok gewoon om zn eigen as draaien. Dat ik daar toen pas achter kwam, verbaasd mij nog steeds.

Toen ik na nog veel martelingen en moeite nog 2 blokken over had. Kwam, aan de stem te horen, Bewaarster Grim binnen lopen. Al probeerde ik mij maximaal te concentreren op m’n bouwwerk, werd ik toch afgeleid door haar aanwezigheid. Dit was niet goed, want ik verwachtte al dat er iets zou gebeuren. Toen ik het een na laatste blok er op de correcte manier op kreeg. Voelde ik dat daaronder ‘’ineens’’ een blok mistte. Ook had ik opnieuw ineens 2 blokken over waar dat er 100% slechts 1 zou moeten zijn. Hoe dan? Dacht ik, Bewaarster Grim heeft er een blok af kunnen halen zonder dat ik dat door had. Indrukwekkend dacht ik, want ik was nog zo gefocust op mijn bouwwerk. Dat dit kon gebeuren verbaasde mij wel. Echter, 5 minuten later had ik het laatste puzzelstukje er correct op en bewaarster Elza was tevreden.

Toen kwam de schaal met kralen weer tevoorschijn. Met een sadistisch lachje zei bewaarster Elza; ‘’You gonna play with your favorite beads again’’ Stiekem had ik op iets nieuws gehoopt, want ik had weinig zin in de kralen. Maar ook dat hoort natuurlijk bij de Mindfuck. Echter kreeg ik nu een bondage-handschoen aan over mijn rechterhand. Waar mijn linkerhand aan vast werd gekoppeld, mijn linkerhand mocht ik niet gebruiken, werd mij duidelijk verteld door bewaarster Elza. Dit keer moest ik, met diezelfde net iets te vervelende tang, alle kleuren sorteren in bekers. Door de handschoen die ik aanhad was het druk zetten en vasthouden van de tang al een heel lastig klusje geworden. Laar staan het stevig vast kunnen houden van de kralen. Veelal had ik, of dan wel 2 kleuren tegelijk vast, of viel er een extra kraal achterin de tang welke ik niet kon zien door de handschoen. Dit zou resulteren en een kleur die in de verkeerde beker zou belanden.

Na een tijdrovende en verkrampende klus was ik bijna helemaal klaar, de schaal werd alsmaar leger en leger. Toen ik doorhad dat er ineens een rode kraal in de paarse beker zat. Deze lag in het midden van de beker. Stiekem hoopte ik dat bewaarster Elza dit niet had gezien. Snel begon ik meer paarse kralen te pakken om de rode kraal uit het zicht te halen. Door dit te snelle werken gooide ik per ongeluk ook een blauwe kraal erbij in. ‘’Shit’’ dacht ik. Ook bewaarster Elza had dit door, corrigeer dit onmiddellijk zei ze tegen mij. Met de onhandige tang begon ik de 2 kralen eruit te vissen. Maar omdat in de beker nog minder beweegruimte was, kwam ze al snel dieper te zitten dan ik wou. Na veel gemartel kreeg ik het toch voor mekaar. Maar met de opdracht had ik gefaald, alle kralen moest ik teruggooien in de bak. Daarna gingen de handboeien weer om en werd ik teruggebracht naar mijn cel.

Zo’n 90 verveelde minuten verstreken, toen werd ik door bewaarster Elza opgehaald. Ik moest geboeid meelopen naar beneden, daar stond ook bewaarster Grim. De Wormhole kelder was de plek waar we in gingen. Door beide bewaarsters werd ik vastgebonden, een enkelboei ging om, deze zat met een ketting vast aan de muur. Een ijzeren halsband kreeg ik ook om. Deze zat ook met een ketting vast aan de muur tegenovergesteld van de enkelboei. Tevens kreeg ik een blinddoek om, gehoorbeschermers waarmee het geluid om mij heen een heel stuk vervaagde. En als topje op de ijsberg, kreeg ik ook nog een penis-gag in mijn mond. Beide bewaarsters liepen weg en deden het licht uit.

Daar zat ik dan, op het matrasje dat op pallets lag. Gedeeltelijke sensorische deprivatie, en ‘’goed’’ vastgebonden. Dit was echter wel een van de scenario’s waarop ik mij het meeste had verheugd. Opgeborgen zijn als slaaf/gevangene en aan m’n lot overgelaten. Hoeveel minuten ik hier zou zitten spookte al door mijn hoofd. Zou het slechts 30 minuten zijn of zullen het 3 uren worden. Van de opwinding kwam m’n chastity cage alleen maar strakker te zitten. Uiteindelijk gokte ik dat het zo’n 90 minuten heeft geduurd. Het hele matras was onder gekwijld door de gag in mijn mond.

Toen Bewaarster Grim mij kwam bevrijden, vroeg ik aan haar of ik gedeeltelijk mocht proberen uit deze bondage te ontsnappen. Met veel pijn en moeite kon ik met mijn geboeide polsen toch bij de karabijnhaak van de ketting komen. Bewaarster Grim was toch wel een beetje verrast/versteld, dit voelde toch als een soort uitbreekpoging, die achteraf wel gedeeld werd als enigszins houdini/uitbreekgevaarlijk onder de bewaarsters.

Wat rond 17:30 aanvoelde toen ik alweer een poos in m’n cel zat werd het etensluik in mijn cel weer open gedaan. De meest goedkope magnetron maaltijd werd naar binnen geschoven samen met een kopje, (wat ik dacht) abrikozen thee. Rode bieten met aardappelpuree en een soort hamburgertje.
Dit goedkope magnetronmaaltijdje was natuurlijk meer dan perfect voor een gevangene zoals ik.

Later op die avond kwam de bewaarster weer eens voor mij, nadat ik de handboeien om kreeg. En de celdeur weer helemaal open werd geschoven, stond bewaarster Alexandra daar weer. De eerste woorden zal ik niet snel weer vergeten, ‘’Did you miss me?’’ vroeg ze. Braaf als gevangene en als enig politiek correct antwoord kon ik alleen maar zeggen, YES GUARD!

Boos zei ze dat mijn cel een rommelig was, daar ging ze niet in werken. Wat zou er komen dan dacht ik bij mezelf? Ik kreeg 2 minuten om alles netjes te maken. Snel maakte ik mijn bed op, en sorteerde ik de paar spullen die in mijn cel lagen waarom ik vooraf had gevraagd.

Daarna kwam bewaarster Alexandra weer terug, aan de blik in haar ogen kon ik al zien dat ze een ‘’jagerspositie’’ had ingenomen. En ik zou haar prooi zijn, althans zo voelde het aan.
Ze pakte een stoel erbij en begon mij vast te binden met touwen en riemen. Ook zei ze dat ik ontsnappingsgevaarlijk zou zijn, wat aangaf dat Bewaarster Grim dit weldegelijk had doorverteld. Toen ze klaar was besefte ik mij al heel snel dat dit een eitje zou worden om los te komen.

Net voordat de celdeur weer dicht ging, zei bewaarster Alexandra nog; Als ik vrij zou kunnen uitbreken hieruit was er een beloning, die al in mijn cel zou zijn. Ik zei toen tegen haar; ‘’Give me 5 minutes then i’m free on the bed’’. Echter, maakte ze nog duidelijker; ‘’You are a smart boy, make the right decisions.’’ Daarna ging de celdeur weer dicht.

Snel keek ik om mij heen, Beloning? Wie wat waar? Nergens waar ik keek zag ik iets speciaals, het zou dan aan de onderkant van mijn stoel moeten zitten, daar kon ik als enige plek niet goed kijken. Al snel besloot ik te kijken of ik daadwerkelijk los zou kunnen komen. Dit was niet zo moeilijk, bij de eerste knopen kon ik al komen met mijn handen, en die waren zo los te trekken. Ook die riem kon ik zonder teveel marteling los maken. Echter spookte het door mijn hoofd ‘’You are a smart boy, make the right decisions’’ Braaf besloot ik mijzelf maar niet vrij te breken, aangezien dit waarschijnlijk de beste keuze zou zijn.

Toen ik een poos zo was gefixeert, hoorde ik 2 vrouwlijke stemmen en 1 mannelijke binnen komen in het complex, en in de cel naast mij hoorde ik een hoop gebonk. Blijkbaar werd er iemand tijdens een sessie even tijdelijk opgesloten in een van de cellen. Het moest wel een fors iemand zijn want ik voelde de grond flink trillen. Ook hoorde ik als snel pijnkreten en gegil als een baby komen uit de cel naast mij. Die wordt goed gemarteld bedacht ik al bij mezelf. Ik beeldde mijzelf van alles in. Zeker omdat hij echt hard gilde, al hield dit na een poos ook op en was de cel naast mij weer leeg. Een kwartier later kwam bewaarster Alexandra weer terug. Het eerste wat ze zei, ‘’You have maded the right decision, good boy, in the other case I’ve had to punish you!’’

Punishment, bedacht ik bij mijzelf, misschien had ik dat als ‘’opstandeling’’ ook wel gewild, je weet tenslotte niet wat je te wachten stond. Ook vroeg ze of ik ook al wist welke beloning er zou zijn, als ik wel had vrijgebroken. ‘’Nee’’ zei ik tegen haar, ik zag tenslotte nog steeds niks geks in m’n cel. Deze beloning zal voor altijd een gissing blijven. Echter had mijn Chastity cage wel behoorlijk lopen lekker tijdens deze bondage. Bewaarster Alexandra veegde dit ‘’slaven slijm’’ van mijn chastity op haar schoen en beval mij dit op te likken. Hierdoor ging ik alleen maar harder lekken.

Direct hierna kreeg ik een stalen bondage hood/masker op, net voor dit gebeurde kwam Bewaarster Grim nog even langslopen, ze moedigde mij aan dit zo lang mogelijk vol te houden. Al werd het na 1 minuut al behoorlijk warm hier binnen in. Bewaarster Alexandra vroeg mij of ik dit 10 minuten kon volhouden, Ik koos echter te snel voor een safe 5 minuten. Achteraf had 10-15 minuten ook nog wel mogelijk zijn geweest dacht ik bij mijzelf. Toen hierna Bewaarster Alexandra mij bevrijdde van de bondage, waaruit ik zelf ook had kunnen ontsnappen 😉 Was er vanuit mijn chastity cage behoorlijk veel gelekt. Bewaarster Alexandra beval me dit op te likken als een brave gevangene. Uiteraard gehoorzaamde ik.

20 vervelings minuten later, kwam bewaarster Alexandra opnieuw, Ik werd geboeid en opnieuw afgevoerd naar beneden, echter moest ik nu in een van de blackout boxes gaan zitten. Weinig bewegingsruimte en een comfortabele positie was hier niet in te vinden.

Hier begon de luide voetstappen mindfuck pas echt goed te werken.
In een tijdsbestek van, wat ik gok, 90 minuten is ze wel 10 keer duidelijk in de gang langs gelopen. Telkens sta je opnieuw op scherp, zou ze binnen komen? En moet ik klaar zijn wat er gaat komen?
Na deze 90 minuten werd ik bevrijd uit deze net niet comfortabele black box. Meteen werd ik meegenomen naar een andere studio kamer. Hier stond ook de ‘’Straf-egel’’. Een platform om op ze zitten met spikes omhoog gericht. Hier had ik over gelezen, dit zou super oncomfortabel zijn en pijnlijk tegelijk. Al na 3 seconden zitten hoopte ik dat ik er snel af mocht. Bewaarster Alexandra zag dat ik mijzelf nog half gehurkt hield om niet met mijn volle gewicht op de stekels te hoeven zitten. Ik moest ophouden met dit hurken, en lekker gaan zitten. Wat kunnen een paar minuten dan ineens een eeuwigheid lijken.

Bewaarster Alexandra ging op een heerlijk zacht bondage bed zitten. “Isn’t it nice to just sit down after a long day?’’ vroeg ze bevestigend. ‘’Yes Guard’’ Zei ik, zo niet eerlijk in de verhouding natuurlijk. Maar nogmaals. Ik ben hier de gevangene, dus ik moet het maar accepteren. Overduidelijk nam ze een paar heerlijke hijsen van een E-smoker. Vol verwondering en half opgewonden kon ik dat aanschouwen terwijl ik behoorlijke pijn kreeg op mijn zitvlak. Begin ik hier een Smoke-fetish te ontwikkelen. Steeds vaker vind ik het toch gefascineerd om te aanschouwen hoe een dominante vrouw ‘’gewoon simpel aan het roken is’’ wellicht iets voor de toekomst om op door te bouwen dacht ik bij mijzelf.

Toen ik iets daarna weer naar boven werd geleid naar mijn cel, en de handboeien weer af gingen.
Kreeg ik een keuze, wou ik nog een ‘’oncomfortabele’’ bondage positie begaan, of wou ik even ‘’relaxen’’ op bed. Het bed was ineens wel even aantrekkelijk, echter kwam ik natuurlijk voor de bondage dacht ik. Zelf wist ik de keuze niet zo goed, en het bleef even stil. ‘’Make your decision fast, i’ll give you 3 seconds.’’ Zei Bewaarster Alexandra. Te lang bleef ik twijfelen, waardoor Bewaarster Alexandra de keuze voor mij maakte. Dat was relaxen op bed. ‘’Dammit’’ dacht ik bij mijzelf, als ik nog 5 seconden had gekregen om te beslissen. Had ik waarschijnlijk de bondage gekozen.

Toen Werd er een kwartier later direct mijn avond ‘’supper’’ gebracht. Opnieuw 2 boterhammen margarine met één klein plakje ham en een plakje tomaat. Ook stond er het kopje thee weer naast. Half twijfelend en nerveus vroeg ik bewaarster Alexandra om in mijn thee te spugen. ‘’You wanna see me spitting inside, don’t you?’’ was haar reactie. Super blij stemde ik bevestigend toe. Instant kwam mijn chastity alweer strakker te zitten. ‘’Enjoy’’ zei ze nog voordat ze weer wegliep. Dit maakte mijn thee toch een stuk beter om op te drinken.

Even later kwam ze het lege bord en kopje weer ophalen. Ook moest ik toen vrijwel direct meelopen voor mijn avond douche ritueel. Bewaarster Alexandra keek er extra goed op toe dat ik mij helemaal inzeepte voordat ze mij schoonspoot met de tuinslag. Na het tandenpoetsen werd ik weer teruggeleid naar mijn cel. Al werd ik qua communicatie iets te informeel en net toen ik wou vragen of zei hier de volgende ochtend ook nog zou zijn. Kreeg ik de deksel op mijn neus gedrukt. ‘’You talk too much nonsense, be quiet!’’ Daarna ging mijn Celdeur weer dicht. Daarna vroeg ik op de juiste formele manier of ze er de volgende ochtend ook nog zou zijn. Nee, luidde het antwoord, een andere bewaarster zou het overnemen. Jammer, dacht ik bij mijzelf, Ik wou eigenlijk juist nog haar schoenen kussen om ‘’goodbye’’ te zeggen maar met die traliedeur ertussen ging dat natuurlijk niet meer.

Als laatste vroeg ze of ik nog genoeg flesjes water had voor de nacht, Ik vroeg of ik er nog 3 bij mocht krijgen, ik had namelijk nog maar een half flesje. ‘’you’ll get 1, that will be your missing water torture’’ zei ze half lachend. Al pakte ze daarna 2 flesjes en gaf deze aan door het luik. Met het 3e flesje wat bewaarster Alexandra wou aangeven, pakte ze snel terug. zei ze: ‘’This one is special, i’m gonna add some extra topping, a nice cocktail for you’’. Hiermee doelde ze op het spuug wat ze er nog even snel bij in deed. Blij als ik was bedankte ik haar voor deze avond. En ging op bed liggen.

Al snel betwijfelde ik of ze wel terug zou komen nog die avond. De lampen in mijn cel stonden nog aan namelijk. Na 10 minuten, verwachtte ik niet dat ze nog terug kwam. Nu moest ik wel op mijn paniek knop drukken. Super snel (goed geregeld!) kwam er een vrouwelijk persoon. ‘’Can I help you prisoner?’’ klonk het, ik gaf aan dat alles Oké was maar dat alleen de verlichting nog uit moest, anders zou slapen super lastig gaan worden. Nadat ze de vergeten verlichting had uitgedaan. Kon ik mijn nachtrust gaan pakken.

De Volgende ochtend werd ik wat later wakker, Toen ik pas 20 minuten wakker was, hoorde ik de voetstappen van een bewaarster weer aankomen. De lichten gingen aan, Vervolgens zij de bewaarster; ‘’Goodmorning prisoner, Prepare yourself for a day full of pain, and start doing some exercises ’’. Een day of pain dacht ik, wat stond mij te wachten dan? Dacht ik bij mijzelf. Al besloot ik ook snel dat een paar rek en strek oefeningen geen kwaad konden.

Na een kwartiertje werd het ontbijt gebracht, opnieuw hetzelfde riedeltje. Droge boterhammen met boter, ham en tomaat. Ondanks dat ik het eens was met dit ‘’prison style food’’. Kwam het ondertussen al bijna mijn keel uit, maar toch besloot ik dit maar weer braaf op te eten.
Vrijwel direct nadat ik het op had, kwam de bewaarster terug. Mijn celdeur werd geopend, en daar stond een bewaarster die ik nog niet eerder had gezien. Genaamd Bewaarster Szu, meteen werden er handboeien om gedaan, tevens kreeg ik ook boeien om mijn enkels die weer met een ketting in contact stonden met de handboeien. Ik was als Houdini bestempelt, en dit was het gevolg.

Na het toilet en douche ritueel, en ik weer terug in mijn cel was. Werd ik eigenlijk direct in bondage stelling gebracht. Bewaarster Szu zei; “You are Houdini, so I need to be extra secure with this” Ik kreeg een blinddoek nadat ik ook een halsband omkreeg. Deze werd bevestigt aan de ketting die verankerd was aan de muur. Bij mezelf dacht ik, Met deze karabijnhaak ben ik zo weer vrij. Maar voordat ik dit kon proberen, werden mijn armen in een bondage dwangbuis achter mijn rug samen verzegeld. Tevens kreeg ik een partij strak gewikkelde folie om mijn bovenlichaam heen. Zonder armen zou uitbreken lastig gaan.

Toen Bewaarster Szu weg was probeerde ik de folie, doormiddel van de bevestiging punten aan de muur. Open te breken/ kapot te maken. Zonder succes, En een half uur later kwam Bewaarster Szu, lachend terug lopen. ‘’Not so easy now right, breaking free?’’, ‘’Indeed Guard’’ zei ik, daarna moest ik op de grond gaan liggen op mijn buik, en werden mijn benen uit elkaar gehouden doormiddel van een spreidstang. Ook hier was geen mogelijkheid om uit vrij te breken. Na ook in deze positie zo’n 30 minuten te hebben gelegen kregen mijn kaak en voorhoofd het flink te verduren. Daar steunde mijn hoofd tenslotte op. Gelukkig kwam Bewaarster Szu alweer aanlopen, en werd ik uit deze positie bevrijd.

Even bijkomen was er alleen niet bij, meteen moest ik op mijn bed gaan liggen. Eerst kreeg ik om mijn linker enkel een stalen handboei bevestigd met ketting aan het frame van het bed. Mijn rechter enkel kreeg een lederen enkelboei om die gesloten werd doormiddel van gesp, en tevens met ketting aan het frame vast zat. Doormiddel van een aantal touwen horizontaal over mijn lichaam, werd ik hier aan het bed vast geketend. Mijn linker pols werd ook doormiddel van een handboei bevestigt aan het hoofd uiteinde van het bed frame. Met mijn rechter pols werd ik vast gemaakt aan het rechter hoofd uiteinde van het bed, door middel van lederen polsboei met gesp. Ook voor extra ‘’security’’ werden beide polsen nog eens straks vast gemaakt aan het hoofdeinde van het bed door middel van touw.

Bewaarster Szu wou blijkbaar zeker zijn te voorkomen dat ik los zou breken. Al tijdens het aanleggen van de bondage zei ik tegen bewaarster Szu, ‘’Just give me 5 minutes and i’m free’’.

Toen de bondage vakkundig was aangelegd en afgerond was. Werd mijn celdeur dicht gedaan en riep Bewaarster Szu nog even’’ Enjoy your relaxing time!’’. Daarna liep ze weg, Meteen erop begon ik mijn blinddoek vrij heftig tegen het hoofdkussen aan te schuren, om enige visuele zicht te kunnen krijgen op mijn bondage situatie. Toen ik genoeg kon zien, probeerde ik met mijn rechter hand een logica te vinden in het patroon van de touwen. Al snel kreeg ik ergens grip op, maar echt de touwen los krijgen lukte niet.

Blijkbaar waren de eerste 5 minuten al om, Bewaarster Szu keek door het luikje van mijn cel, en begon te lachen. Ook zei ze; ‘’I’ll give you 5 minutes more, at least you can try by then’’. Toen ze weer wegliep begon ik op meer verschillende manieren, te proberen de touwen los van elkaar te krijgen. Uiteindelijk had ik de juiste knoop door die zou leiden tot het begin van de bevrijding van mijn rechter pols. Echter, dit nam al wat tijd in beslag. Opnieuw kwam Bewaarster Szu terug, ze keek opnieuw door het luikje in mijn cel. ‘’Still not free? Hahaha, well I’m giving you a last 5 minutes bonus to try’’ klonk het.

Meteen toen Bewaarster Szu wegliep rukte ik de knoop los waarmee mijn rechter pols vast zat. Via mijn linker hand kon ik de lederen polsboei afdoen die ik nog om had. Daarna kon ik met rechts super snel mijn linker pols bevrijden van de touwen. Met vervolgens heel veel pijn en moeite, kon ik mijn linker hand smal genoeg maken om door het gat in de handboei te glijden, (als de handboei ook maar 1 tikje strakker zat, was dit nooit gelukt.)

Snel verschoof ik alle touwen die over mijn lichaam waren gespannen. Deze zaten met simpele knopen vast en waren gemakkelijk te openen. Doordat ik bijna weer alle bewegingsvrijheid had, kon ik makkelijk de gesp openen van mijn rechter enkel boei. Alleen mijn linker enkelboei kon ik met geen mogelijkheid openen, zelf heb ik nog heel even geprobeerd deze te ‘’lock picken’’ met de gesp van een van de lederen boeien, dit lukte echter niet.

Toen ik Bewaarster Szu weer hoorde komen aanlopen. Zat ik daar met een big smile al op mijn bed.
‘’Well well well, Still locked?’’ klonk het. Waarna direct het kijkluikje van mijn cel open ging.

‘’WAT THE FACK?!?” Klonk het vol verwondering maar vooral verbazende toon van Bewaarster Szu.
Trots zat ik daar op mijn bed. ‘’How did you manage to break free’’ vroeg Bewaarster Szu. Toen ik alles had uitgelegd, was ze het meest verbaasd over de stalen polsboei, zelf was ik daar ook nog wel enigszins verbaasd over. Toch is het me gelukt, al zag Bewaarster Szu wel dat ik nog 1 stalen enkelboei om had. Al lachend deed ze die ook af. Daarna kon ik wel even bijkomen op mijn bed en uitrusten.

Ongeveer een uur later kwam bewaarster Szu weer aanlopen. Braaf stond ik alweer tegen de muur, opnieuw kreeg ik stalen enkel- en handboeien om. Deze keer strak zat, ontsnappen was hier niet meer bij.

We liepen naar het kantoor/badkamer gedeelte. Hier werden de boeien alweer af gedaan, ook kreeg ik de sleutel van mij chastity cage terug. Ook kreeg ik even tijd voor mijzelf om te douchen, daarna kleedde ik mij om in mijn eigen kleding. Nog even hadden we een ‘’casual chat/review’’ gehad over mijn tijd hier in WarsawPrison. Net voordat ik wegging, ging ik nog even op mijn knieën en gaf ik de schoenen van Bewaarster Szu nog een afscheidskus geven.

Daarna werd het tijd om te gaan, samen bewaarster Szu liep ik naar beneden. Voor de laatste keer bedankt ik haar, toen ik de voordeur uitliep was deze ‘’sessie’’ klaar.

Meteen wist ik het, ik heb het hier zo naar mijn ‘’zin’’ gehad. Volgende keer ga ik voor een Wormhole Stay, als mijn verblijf. Tevens gaan er dan ook sessies plaatsvinden met beide ‘’Meesteressen’’ des huizes Bewaarster Grim en Alexandra, Iets leuks om mijzelf alvast op te verheugen!