Het is een warme dag. Ik loop over het metrostation en ik kijk mijn ogen uit. Er loopt zoveel moois rond. Zoveel moois met schooltassen, rokjes en te strakke topjes. Ik stap de metro in en ik zie tot mijn genoegen dat deze overvol zit.
Mensen proppen om een plek te zien te bemachtigen. Er begint zich vanzelf een glimlach te vormen en vrolijk doe ik een poging om in te stappen. Mensen kijken me vreemd aan, maar dat deert me niet. Als zij erin kunnen, dan pas ik er vast en zeker ook nog wel in.
De metro gaat rijden en ik heb een mooi plekje uitgezocht achter een knap meisje. Althans, daar ga ik van uit. Door het lange zwarte haar kan ik haar gezicht niet zien. Ze draagt een wit topje en door de strakheid ervan zie ik de achterzijde van haar bh afgetekend staan.
Het windt me op en ik laat mijn blik verder omlaag glijden, waar ik een zwart rokje zie. Het rokje komt tot net boven haar knieën. Wat voor schoenen ze draagt kan ik helaas niet zien.
Wanneer de metro door een bocht gaat, druk ik mijn kruis tegen haar achterwerk aan. De ronding van haar kont voelt goddelijk aan en dit in combinatie met de warmte bezorgt me al snel een erectie. Ik weet zeker dat ze deze kan voelen. Onschuldig kijk ik naar het plafond terwijl ik zachtjes tegen haar aan begin te rijden.
Ik merk dat ze haar lichaam van me af wil duwen, maar ze heeft te weinig ruimte om weg te komen. Wanneer ik over haar schouder kijk, draait ze haar gezicht van me weg. Ze wil duidelijk niet dat ik haar zie en ik begin te glimlachen. De andere mensen om me heen zijn te druk bezig om ook maar iets van de aanranding op te merken en ik laat mijn hand richting haar kont zakken.
Zodra ik haar billen aanraak, voel ik dat ze deze samenknijpt. De stof van het rokje voelt zacht aan en de ronding maakt me geiler dan ooit tevoren. Ik neem het rokje vast en ik schuif deze een stuk omhoog zodat ik haar blote benen aan kan raken.
Het meisje trilt en juist door dat gegeven wil ik verdergaan. Ik wil haar verder bevoelen en betasten. Ik laat mijn hand richting haar slipje glijden terwijl ik mijn kruis tegen haar achterwerk druk.
Ik kan voelen dat het slipje van katoen is. Helaas voel ik niet een vochtige plek, maar dat had ik ook niet verwacht eigenlijk. Ik begin steeds sneller tegen haar achterwerk aan te rijden terwijl ik beheerst in haar nek hijg.
Aan elke beweging die ze maakt, merk ik dat ze zich steeds ongemakkelijker voelt. Ze trilt, ze wendt haar gezicht steeds af en ze weet duidelijk niet wat ze moet doen. Het meisje is in shock en dat gegeven laat me haast klaarkomen.
De metro komt tot stilstand en het meisje schuift vluchtig haar rokje weer naar beneden. Zo ver mogelijk naar beneden. Ze is aangeslagen en het verbaast me niets als ze haar uiterste best doet om haar tranen in bedwang te houden. Zo gaat het namelijk altijd.
Ze zijn te bang om hulp te zoeken. Ze schamen zich te diep en ze houden zich graag groot. Het is de natuur van een kwetsbaar meisje en ik weet maar al te goed wie er kwetsbaar is, en wie niet. Met een zelfvoldaan gevoel laat ik me leiden door de massa en stap ik uit de metro, op zoek naar een nieuw slachtoffer.
