Met een sigaret in mijn linkerhand en de lijn in mijn rechter laat ik mijn hondje Tony uit. Met mijn hoge hakken loop ik door het park en trek veel aandacht. Mensen kijken naar mij en mijn hondje en dat doet me deugd. Ook Tony lijkt er plezier in te hebben.

Ik neem plaats naast een lange meneer die op een bankje zijn krantje zit te lezen. Hij heeft zijn benen over elkaar geslagen en de man draagt een net pak. Zijn ogen worden volledig verduisterd door een zonnebril. Vreemd type, denk ik bij mezelf, maar zulke mensen heb je nu eenmaal.

Tony begint aan de leren schoenen van de man te snuffelen en even voel ik de drang om te gaan gniffelen. Ik houd mezelf in en als de man opkijkt, glimlach ik vriendelijk naar hem.

‘Aparte outfit voor een hond…’ merkt de meneer droog op en lijkt even spottend naar Tony te kijken. Ik volg de blik van de man en neem de door mij gekozen outfit nog eens goed in me op. Tony’s leren body bestaat slechts uit riempjes en kettingen. Niet verkeerd, toch? Lees verder →

Mijn hakken laten een ritmisch geklik horen op de tegels. Speels trek Ik aan het riempje dat via een halsband aan Mijn slaaf bevestigd is. Ik hoef niet achterom te kijken om de zenuwen op zijn gezicht te lezen. Ik weet dat hij bang is en Ik geniet ervan.

Aan de ene kant is het naderen van de bestemming een teleurstelling. Ik geniet graag langer van de onzekerheid die zich in zijn binnenste aan het vormen is, maar aan de andere kant kijk Ik er ook naar uit, want dan kan het spel pas echt beginnen…

Plots sta Ik stil, Ik merk dat de slaaf zijn best moet doen om niet tegen Mij op te lopen. Ik tik ongeduldig met mijn hak op de grond. Onmiddellijk komt de slaaf naar voren en doet de deur voor Mij open. Ik loop de warmte tegemoet en geef een ferme ruk aan de riem. Lees verder →

Geknield aan Mijn voeten rits je langzaam de laarzen tot aan Mijn knie dicht, je voelt hoe jouw vingertoppen langs het koele leer strelen, je bent je volledig bewust van jouw positie en je durft niet op te kijken. Terwijl Ik opsta laat Ik Mijn blik minachtend over je heen gaan.

Ik loop rustig een rondje door de winkel, terwijl jij geknield naar de grond blijft kijken, biddend dat deze laarzen Mij wel zullen bevallen… Naast jou staan nog 7 dozen, die jij straks allemaal weer terug kan gaan zetten, maar je weet dat je niet mag klagen, je weet dat Ik alleen het beste verdien.

De gedachte dat je Mij straks misschien kan plezieren met een paar hoge laarzen brengt een lichte tinteling in je buik teweeg. Ik maak een “hmm” geluid en je schrikt gelijk op uit jouw overpeinzingen. Lees verder →