Het is weer zover… je moet weer naar je 2 Oppassers toe. Gemengde gevoelens kriebelen in je buik. Ergens vind je het spannend, maar aan de andere kant zijn die gevoelens juist zo vreemd en kan je ze niet goed plaatsen…
Met lood in je schoenen bel je bij Ons aan. Er verschijnt al snel een knappe, lange Dame voor de deur. “Je bent te laat,” wordt er onmiddellijk gesnauwd. “En Wij houden niet van wachten!”
Voordat je het weet word je aan je oor mee naar binnen getrokken. Als een zielig hoopje word je al snel voor Mijn voeten gegooid. Ik voel een niet te onderdrukken grijns over Mijn gezicht kruipen.
“Heeft mammie wel netjes al je spulletjes ingepakt en meegegeven?” vraag Ik terwijl Ik een kinderachtig toontje aansla. Het enige wat Ik hoor is wat gemompel. Al snel plaats Ik de hak van Mijn pump hard op jouw hand. Lees verder
