Ilse bekijkt even vluchtig het werk, verscheurt het dan en gooit het in de prullenbak. Dan draait ze zich naar André toe en zegt: “Ik zag jou tijdens het schrijven een paar keer onder mijn bureau kijken, subje.” André wordt vuurrood. Ilse ziet het geamuseerd aan. “Jij krijgt daarvoor natuurlijk straf, dat begrijp jij toch zeker wel?” André knikt beschaamd. “Ja Mevrouw. Ik bied U nederig mijn excuses aan.”
Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening
“Waar het om gaat is dat mijn vragen, wensen, eisen, orders en bevelen strikt worden opgevolgd en dat jij daar op geen enkele wijze een andere invulling aan geeft. Dus geen andere dingen, hoe gering ook, doen die niets met mijn bevel van doen hebben. Gesnapt, subje?” “Ja Mevrouw. Het spijt mij Mevrouw. Ik moet nog heel veel leren, Mevrouw.” antwoordt André zo slaafs mogelijk. “Dat geeft niets, daarvoor ben jij nou eenmaal hier. Veel belangrijker is dat jij alles wat jij hier leert, niet alleen hier keurig in de praktijk brengt, maar zeker ook bij Mevrouw Van Linschoten en haar vriendinnen. Jij hebt nu 10 strafpunten verdiend. Aan het eind van de les krijg jij de verzamelde strafpunten uitgekeerd. Dan nog even over jouw werk: ik vond het te lang duren. Jij moet sneller leren werken. We gaan dezelfde oefening doen, maar we maken het wat lastiger.” Ilse loopt naar een kast en haalt er een kleine ruwe kokosmat uit. Ze legt deze voor het tafeltje van André en schuift zijn stoeltje aan de kant. “Jij gaat nu netjes op jouw knietjes op deze mat opnieuw die honderd regels schrijven. Ken jij de spreuk al uit je hoofd?” “Ja Mevrouw.” zegt hij terwijl hij met zijn knieën op de harde kokosmat gaat zitten. “Het schepsel man is in alle opzichten inferieur en ondergeschikt aan de Goddelijke Creatie Vrouw, Mevrouw.”
“Nee, Mevrouw. Het is een goddelijke aanblik Mevrouw.”
“Goed zo. sub. Aan de slag! Ik ga weer achter mijn bureau zitten. Jij zult je dus heel goed op jouw werk moeten concentreren, want ik weet natuurlijk best dat het een goddelijke aanblik is, mijn prachtige benen, die mooie nappaleren laarzen, die ontzettend hoge stilettohakken, mijn superopwindende jurk en dan die verrukkelijke geur van nappaleer. Of heb ik het mis, subje?” “Nee, Mevrouw. Het is een goddelijke aanblik Mevrouw.” klinkt het bedeesd. André kleurt weer tot in zijn nek. Ilse heupwiegt naar haar bureaustoel, gaat zitten en leest verder in haar SM-glossy. André begint opnieuw op een nieuw blaadje aan zijn regels. Al na een minuut beginnen zijn knieën pijn te doen van de ruwe kokosmat. Tegelijkertijd ziet hij vanuit zijn ooghoek hoe Ilse wat onderuit zakt en haar laarzen wat verder naar voren steekt.
Discipline, zelfbeheersing en concentratie
De laarzen zitten nu zo’n 30 centimeter voor zijn gezicht. Hij ziet half hoe zij haar ene gelaarsde been op het andere legt. Het laarzenleer kraakt. André ruikt de romige geur van nappaleer. Hij raakt opgewonden en voelt pijn. Hij probeert de pijn te verlichten door om de beurt zijn knieën op te tillen, maar dat doet door de harde ruwe kokosmat weer erg pijn aan zijn knieën. Hij concentreert zich zoveel mogelijk op het schrijven, maar de leerlucht en het zachte gekraak van het laarzenleer kan hij niet uitbannen. Ilse zakt nog wat verder onderuit. In een flits ziet hij nu haar goddelijke dijen, gehuld in de strakke nappaleren jurk. Hij ziet dat ze zwarte naadnylons met zwarte jarretels draagt. Ze legt haar laarzen nu op zijn tafeltje. In nog een flits ziet hij dat ze haar jurk een klein beetje opstroopt. André vecht tegen de aandrang om te kijken, hij vecht tegen de opkomende en pijnlijke erectie. Hij probeert zich het enorme pak slaag met de mattenklopper dat hij gisteravond van Natascha kreeg voor de geest te halen. O mijn god, dat helpt gelukkig enigszins. Verbeten blijft hij zijn regels schrijven. Zijn knieën schuren over de ruwe kokosmat. Discipline, zelfbeheersing en concentratie repeteert hij in zijn hoofd. Het helpt maar ten dele.
Zij heeft haar dijen een klein stukje van elkaar gedaan…
Dan ziet hij, ook weer in een flits, een beweging waardoor zijn blik onweerstaanbaar naar de benen van Ilse wordt getrokken. Zij heeft haar dijen een klein stukje van elkaar gedaan en André kijkt nu recht in haar kruis! Zij draagt geen slipje!! André kijkt zo tegen haar prachtige, gladgeschoren en overduidelijk vochtige kutje aan!! Hij wordt vuurrood, blijft net even te lang naar dit verrukkelijke tafereel staren en stopt daarbij met schrijven en voelt de pijn in zijn rap opzwellende pikje nu ondraaglijk worden. Hooguit 2 volle seconden, dan doet Ilse haar benen weer tegen elkaar, doet haar jurk weer naar beneden en slaat haar benen elegant over elkaar. “50 strafpunten!” zegt ze koel en zakelijk. “En nu heel snel verder met je regels, subje…” André’s gezicht is vertrokken van de pijn in zijn pikje en zijn knieën, en hij moet zeker nog zestig regels. Hij schrijft verbeten door en uiteindelijk steekt hij weer schuchter zijn vinger op. Na een volle minuut kijkt Ilse hem doordringend aan. “Ja?” zegt ze dwingend. “I..ik..ik..heb m’n re… regels af, Mevrouw”, stottert André met een rood hoofd. Hij staat op en biedt zijn blaadje nederig aan Ilse aan. Ze pakt het hautain aan en kijkt de regels na. “Nu zie ik hier toch een paar behoorlijke fouten.” zegt ze streng en kijkt André doordringend aan. “Hier, sub!” Ilse wijst naar het blad. Bij drie zinnen staat “Creatie Vrouw” in plaats van “Goddelijke Creatie Vrouw.” André ziet het, knikt beschaamd en stottert: “Mij…mijn..ne..nederige excuses, Mevrouw.”
In elke hoek van het vertrek hangt aan het plafond een camera
“Daar heb ik niets aan, sub, aan excuses!” bitst Ilse. “Ik wil goed werk! Ik wil een leerling die geconcentreerd zijn taken doet, eentje die zich niet zo snel laat afleiden. Als dat niet goedschiks kan, dan kwaadschiks. Jij hebt drie keer “Goddelijk” vergeten, dat is nog eens 30 strafpunten.” “Ja Mevrouw.” zegt André zacht en onderdanig. “Op jouw knietjes op de mat, sub. En nu schrijf jij de regel 200 keer op, foutloos en keurig netjes. Ik ga even koffie drinken. Haal het niet in jouw hoofd om jouw knieën van de mat af te halen, kijk maar eens in de hoeken.” André kijkt. In elke hoek van het vertrek hangt aan het plafond een camera. “Jij wordt continu in de gaten gehouden sub, dus denk vooral niet dat jij een loopje met mij kan nemen.” André neemt weer plaats op de harde ruwe mat en Ilse klikklakt heupwiegend het lokaal uit. Tweehonderd regels! En dat op die harde mat! Gelukkig is zijn pikje weer slap, daar heeft hij geen pijn meer in. Maar zijn knieën branden. Hij concentreert zich volledig op de regels en hij weet zowaar een behoorlijk tempo van schrijven te bewerkstelligen, waarbij het werk er ook nog eens keurig uitziet. Hij is bij regel 170 als hij naaldhakken hoort klikklakken op de gang. De deur gaat weer open en Ilse komt elegant binnen gelopen. 
“Hoever ben je, sub?” klinkt Ilse’s luide stem. “Bij regel 170, Mevrouw.” antwoordt André bedeesd. “Gauw die laatste dertig dan, en daarna mag jij de toiletten hier beneden gaan schoonmaken. Mevrouw Van Voorst zet wat spulletjes voor je klaar.” Ilse gaat weer achter haar bureau zitten lezen, maar ze teast André niet verder meer. Als André klaar is bekijkt Ilse zijn werk. Het ziet er keurig uit. Ze zegt er echter niets over en verscheurt verveeld de blaadjes door en stuurt hem naar de gang. “De toiletten zijn links. Ga ze schoonmaken subje.” “Ja Mevrouw. Tot Uw dienst Mevrouw.” Hij maakt een buiging, loopt naar de deur en wil de praktijkruimte uitlopen als Ilse in haar vingers knipt en dwingend “Eh eh!!” roept. André draait zich onmiddellijk om. “Subjes mogen in het gehele pand tijdens de cursuslessen nooit rechtop lopen. Alleen kruipen is toegestaan.” “Ja Mevrouw. Neemt U mij niet kwalijk Mevrouw.” “Dat neem ik jou wél, schoolknaapje. Jij krijgt er nog eens 10 strafpunten bij.”
“sub 139, schoonmaaksloof”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.” klinkt het beschaamd en André laat zich gauw op handen en knieën zakken. Vernederd kruipt hij de gang op en sluit de deur. Hij is eigenlijk blij dat hij iets anders kan gaan doen dan regels schrijven. Als hij bij de toiletten aan komt kruipen ziet hij Chantal. Ze ziet er weer onweerstaanbaar goddelijk uit. Ze draagt hooggehakte zwarte nappaleren over-de-knie laarzen over een zwarte maillot, een superkort zwart leren jeansbroekje met studs en het laag uitgesneden witte t-shirt met daaronder een Sapph push-up bh en haar zwarte nappaleren bolerojasje. Ze schiet in de lach als ze André. “Kijk nou eens! Een lief onschuldig schooljongetje! Begroet mij eens netjes, subje!” André knielt, buigt voorover en kust Chantal’s laarzen, terwijl hij zeer slaafs zegt: “Nietswaardige sub 139 meldt zich zeer gehoorzaam, onderdanig, nederig en slaafs voor de eerste les om een voor Dames bruikbaarder dienaar te worden, zeer hooggeachte weledelgestrenge Dame.” ”Jij moet de wc’s schoonmaken, knulletje. En blinkend wel te verstaan.” beveelt Chantal. “Ja Mevrouw, tot Uw dienst Mevrouw.” “Daar staat de emmer, een dweil, chloor en allesreiniger.” zegt Chantal streng. “Jij komt je bij mij melden als jij klaar bent! O ja, jouw leuke schoolpakje mag natuurlijk niet vies worden. Doe dit er maar overheen aan.” 
Ze gooit een wit bundeltje voor André op de grond. Hij pakt het en staat op. Het is een overdadig met wit kant afgezet groot model sloofschort met witte met kant afgezette kruisbanden op de rug. Terwijl Chantal heupwiegend de trap oploopt trekt André het schort aan. Als hij het aan heeft ziet hij een geprint naamplaatje wat op de borst is gespeld: “sub 139, schoonmaaksloof” staat erop. De pijn van vernedering snijdt door André’s ziel. Hij kruipt naar de schoonmaakspullen en gaat ermee de toiletten in. Zuchtend laat hij de emmer vollopen met warm water en gaat beginnen aan weer een vernederend schoonmaakwerkje.
Geweldig weer!