Schuld, berouw en boetedoening, deel 37

Terwijl hij zo slaafs met Natascha’s benen op zijn rug wacht tot de crème op haar voeten is ingetrokken, wordt André’s pikje langzaamaan weer slap. Steeds als hij opgewonden is geweest en zijn pikje door de CB6000s hardvochtig streng is kortgehouden, voelt zijn gehele kruis daarna doods aan. Hij maakt zich daar ongerust over, maar durft het er niet met Natascha over te hebben. Na 20 minuten als haar voetenbankje te hebben gefunctioneerd, knipt Natascha weer in haar vingers.

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Laarzen, antje! En daarna ga jij naar je hokje. Studeer nog maar wat in jouw boekje, want ik denk zomaar dat Mevrouw Van Veenendaal bij fouten heel wat strenger straft dan ik vanmorgen gedaan heb. Ik wil tegen tweeën lunchen.”
“Ja Mevrouw.” André doet de nylonsokjes weer aan Natascha’s voeten en daarna haar dijlange nappaleren laarzen met plateauzolen en hoge stilettohakken. Dan buigt hij en gaat naar zijn hokje.

De verdere middag wordt André regelmatig bij Natascha geroepen, hetzij door het knippen van haar vingers, hetzij door het dienstbodebelletje. André moet allerlei opdrachtjes uitvoeren: wijn serveren, de tv op een andere zender zetten, een vlekje op haar laars wegpoetsen, een gebaar goed uitvoeren. Uiteraard verzorgt hij een uitgebreide lunch voor Natascha en ruimt daarna alles weer keurig af. Hij mag de kliekjes opeten. Als Natascha op een gegeven moment naar het toilet is geweest, roept ze André bij zich.

“Kom eens hier, antje!” Hij snelt naar haar toe. Ze heeft geplast en staat met haar strakke jeans en slipje naar beneden in het toilet.
“Jij mag me even drooglikken, antje. Op je knieën!” André knielt voor haar en brengt zijn mond naar haar kutje. Het is nat van haar plas. Hij likt alle plas weg. Het smaakt zilt en het windt André weer erg op.
“Mmmm. Mooi zo, sloofje. Heerlijk dat ik jou werkelijk overal voor kan gebruiken wat er in mij op komt.” Ze duwt haar kutje nog even plagerig tegen zijn neus en mond aan. Dan pakt ze een stuk toiletpapier en veegt haar kutje af. Dan houdt ze het papier voor André’s gezicht en deze doet onmiddellijk, net zoals bij Katja, zijn mond open om het papier aan te pakken. Glimlachend doet ze haar slipje en jeans omhoog en loopt elegant heupwiegend op haar dijlange nappaleren laarzen met de torenhoge stilettohakken weg.
“In de pot en doortrekken!”
“Mwja, Mevrouw.” antwoordt André met de prop in zijn mond. Hij laat de prop in de toiletpot vallen en trekt door. Hij zucht. Veel repeterende vernederingen beginnen een soort louterende werking te krijgen. Dat wil zeggen: André ondergaat ze met een voor hem zelf haast prettig aandoende gelatenheid. Hij vindt het fijn om tijdens zo’n vernedering een zo onderdanig mogelijke houding aan te nemen en de vernedering voor degene die hem oplegt zo effectief mogelijk te laten zijn. Hij likt nog even aan zijn lippen om Natascha’s kutje te proeven en gaat daarna naar zijn kamertje.

“Een slaaf wordt niks waard als de zweep wordt gespaard”

Natascha belt Ilse van Veenendaal. De Dames wisselen de nodige informatie uit.
“Hoe was sub 139 nu precies toen hij van de cursus terugkwam?” vraagt Ilse belangstellend.
“Hééél erg onderdanig”, antwoordt Natascha met nadruk. “En heel erg onder de indruk”, gaat ze verder. Hij heeft heel veel verteld. Over de binnenkomst daar. De aparte ingang voor ‘cursisten’, de wachtruimte met de kleine stoeltjes, de poster van de vrouw die in de mond van een man urineert. Ik vond het fantastisch om te horen hoe subtiel jullie al die vernederingen toepassen.”
“Dank je”, lacht Ilse.
“Ook dat hij voorlopig het schoolknaapje is”, vervolgt Natascha. “En dat hij alleen maar mocht kruipen. Natuurlijk ook over de straffen die hij heeft gekregen, de single tail, de cane. Dat hij door Charlotte antje is gedoopt, hahaha!” De Dames moeten hartelijk lachen.
“Ik vond hem kortom erg spraakzaam”, besluit Natascha.
“Dat is eigenlijk altijd bij alle subs die wij trainen. Ze zijn zo overweldigd door de indrukken die ze ervaren, dat ze dat het liefst zo snel mogelijk aan iemand willen vertellen. Dat is natuurlijk aan degene die ze vertrouwen en die het dichtst bij ze staat. Dus aan jou.”
Natascha vertelt verder hoe ze André toen hij terugkwam heeft vernederd met de oude overall van Jan, waar ze op de rug ‘laarzenpoetsknecht’ heeft laten printen. En over de zaterdag waarbij André de intake voor Katja heeft gehad, het verhaal van de bijkeuken, die sloofje André/antje opnieuw moest dweilen. Ilse hoort het met onverholen plezier aan.”Heeft hij al een werkrooster?” vraagt ze.
“O ja, hij heeft zichzelf wat op de hals gehaald. Hij moet 120 uur per week sloven. Ik zal het rooster aftekenen, dan kan jij er ook naar kijken.”
“Mooi zo! Net genoeg tijd over om te slapen dus. En de rest van zijn huiswerk?”
“Mja. Daar wil ik toch even mee wachten totdat hij geld gaat opleveren. Ik krijg dan nu wel z’n uitkering, maar daar kan ik bij wijze van spreken nog niet mijn make up van betalen.” Natascha lacht er schamper bij.
“O, maar daar heb je helemaal gelijk in. Laat subje eerst maar een financieel buffertje opbouwen. Wat gaat hij nou naast z’n uitkering verdienen?”
“Hij gaat twee dagen per week rijlaarzen poetsen op de manege voor € 5,- per paar. Dat is van de vroege ochtend tot de avond. Dan moet ie toch wel 40 paar laarzen per dag kunnen halen. Daarnaast verhuur ik ‘m voor 30 uur in de week als poetssloof bij 5 vriendinnen voor € 10,- per uur. Kijk, dat is het plan. Hij kan in principe dus € 700,- per week opleveren, maar ik moet maar afwachten of hij dat waar gaat maken. Dat wil ik eerst zien. Als blijkt dat hij van lieverlee tijdwinst kan bereiken, hetzij door ervaring hetzij door efficiënter te werken, dan wil ik die tijd vrijhouden om hem naar cursussen sturen.”
“Volkomen terecht. Komende week ga ik al in de cursus aan de slag met efficiencytraining, dus gestructureerd, gefocust en geconcentreerd werken Dat sluit dan mooi aan. Daarbij worden tevens de slaafse attitudes verder ingeslepen. Hij gaat dus leren zo efficiënt mogelijk te werken. Hoe gaan de non-verbale commando’s?”
“Goed! Ik heb vanmorgen met hem getraind. Hij had wel fouten, maar die heb ik direct afgestraft.”
“Dat moet je echt consequent doen inderdaad. Uiteindelijk moet hij op zo’n kort mogelijke termijn foutloos commando’s kunnen uitvoeren.”
“Klopt! Ik heb ‘m dan ook voor de eerste fouten 5 slagen per fout met de lange rijzweep gegeven en bij de tweede keer dezelfde fouten 10 slagen.”
“Maak daar voortaan maar 10 en 20 van, Natascha. Een slaaf wordt niks waard als de zweep wordt gespaard, zeg ik altijd maar. Hoeveel fouten maakte hij?”
“De eerste keer 7, en de tweede keer 2.”
“Dan begin ik de eerstvolgende les met 110 zweepslagen met de lange single tail. We moeten hem scherp houden.”
“Klinkt mij als muziek in de oren, Ilse! Ik wou dat ik er bij was.”
“Ik neem het voor je op en stuur het door.”
“Fantastisch! Ik kijk er naar uit.”
De Dames praten nog een tijdje geanimeerd verder. Ze bespreken nog even de door Ilse geconstateerde reactie van André op zweep- en caneslagen. Natascha deelt met Ilse dat zij seksueel buitengewoon geniet van de likbeurten die zij André laat uitvoeren. Constaterend dat de start goed is, maar dat er nog een lange weg te gaan is beëindigen de Dames het gesprek na elkaar hartelijk gegroet te hebben.

’s Avonds maakt André het diner klaar voor Natascha. Zij wil het op de leren lounge bank geserveerd hebben, zodat zij lekker lui bij een Netflixserie kan eten. Daartoe moet sloofje André rechtop op zijn knieën voor de bank zitten met een groot dienblad in zijn handen.
Natascha vernedert hem door – nadat zij klaar is – de kliekjes hapje voor hapje aan hem te geven. Hij moet dan eerst een kunstje doen: mooi rechtop zitten, blaffen of een stukje met het dienblad kruipen. Verdere vernederingen die avond zijn de geleerde non-verbale gebaren demonstreren terwijl Katja op het tv scherm met Natascha skype’t. Katja mag tot haar grote plezier ook een heleboel gebaren aan André commanderen.
Ook moet André Natascha nog twee keer drooglikken nadat ze heeft geplast. Om elf uur beveelt Natascha André haar laarzen en nylonsokjes uit te trekken. Zelf doet ze haar jeans, t-shirt en beha uit en laat deze gewoon op de grond vallen. Slechts gehuld in haar slipje draait zij zich een paar keer wellustig rond, geeuwt en loopt de trap op naar boven. Ze geeft André opdracht haar bordeauxrode pumps en bordeauxrode knielaarzen keurig gepoetst en opgewreven klaar te leggen voor morgen. Hij loopt met haar mee naar boven om de pumps en laarzen mee te nemen.

“Welterusten, sloofje antje.” zegt ze neerbuigend.
“Welterusten, Mevrouw.” André ruimt de kamer op, vult de vaatwasser en zet deze aan. Ook Natascha’s kleren en pumps die ze heeft laten vallen waar zij deze uitgetrokken heeft, ruimt hij op. Haar jeans, t-shirt en beha doet hij in de was en haar pumps zet hij boven neer. Hij pakt alvast kranten en poetsgerei voor de vier paar rijlaarzen van de Dames van de manege. Ook haalt hij de schone was van zolder en legt die gereed om morgenvroeg te strijken. Dan moet André zijn jas aan om door de kou naar het schuurtje te gaan om zijn behoeften te doen. Verkleumd gaat hij terug naar de bijkeuken, poetst zijn tanden en wast zich snel aan de koude kraan. Daarna gaat hij stilletjes naar boven en zoekt zijn bed op.

Maandag 29 januari 2017 04:45

André ’s wekker gaat om kwart voor vijf. Hij staat direct op, bang als hij is deze eerste werkdag te weinig tijd te hebben om alle taken binnen de vastgestelde roosterlimieten te doen. Hij leest zijn rooster voor vandaag door, kleedt zich snel aan, gaat zo stil mogelijk naar beneden, doet zijn jas aan het gaat naar de schuur. Hij plast, gaat naar de bijkeuken, wast zich snel, poetst zijn tanden en gaat ook weer zo stil mogelijk naar zijn kamertje. Daar kleedt André zich weer uit en trekt zijn sloofschortje en birckenstocks aan.
Rillend beseft hij dat dit voor een hele lange periode zijn dagelijkse routine na het opstaan zal zijn. Precies om vijf uur haalt hij de was af. Hij strijkt het beddengoed, de handdoeken en Natascha’s spijkerbroek. Dan begint hij aan de vier paar rijlaarzen van de Dames van de manege. Het zijn dure merken rijlaarzen. Er hangen met een paperclip bevestigde kaartjes aan met de namen van de eigenaressen: Sandra den Hartog, Eveline van Ooijen-de Ruijter, Belinda Schaarsbergen en Madeleine van Ieperen. Katja heeft er nog een briefje bij gedaan:

“Laarzenpoetsknechtje, dit zijn de eerste Damesrijlaarzen van de zeer vele die jij de komende jaren mag poetsen. Doe er jouw uiterste best op. Bedenk steeds dat Mevrouw van Linschoten en ik jou slechts gedogen zolang jouw poetswerk een ruime voldoende haalt. Hooghartige groet, Mevrouw van Berghen Henegouwen.”

Onderaan het briefje is een geknield figuurtje met een schortje getekend, met een laars op de linkerarm en een schoenpoetsborstel in de rechterhand. Achter het figuurtje staat een gelaarsde Dame met een lange bullwhip die ze boven het hoofd van het poetsende figuurtje laat knallen. André’s maag knijpt samen. Zelfs op afstand kan Katja hem diep vernederen. Hij gaat snel aan de slag.

De laarzen zijn gelukkig niet al te vuil. Hij borstelt ze eerst alle acht, verwijdert de rest van het vuil met een vochtig doekje, brengt dan schoensmeer aan en poetst ze tenslotte net zo lang op tot ze glimmen als spiegels. André kan de neiging niet onderdrukken om aan alle vier de paren te snuffelen, ook in de schacht. Die van Eveline ruiken naar een duur parfum. Hij kijkt op zijn wekker. Inmiddels is er wel een uur en drie kwartier verstreken sinds hij met zijn taken is begonnen. Dat is volgens zijn rooster te lang. Voor de was en strijk staan 20 minuten en voor het poetsen van de rijlaarzen een uur. Hij zal dus voortaan sneller moeten zijn. Gelukkig dat hij de rijlaarzen van Natascha en Katja gisteren al gepoetst heeft en dat de laarzen en schoenen die Natascha voor vandaag heeft verordonneerd ook al gepoetst zijn. Hij wrijft deze nog even op met een rulle doek om ze te laten glimmen.
Dan gaat André het ontbijt voor Natascha voorbereiden. Hij maakt er uitgebreid werk van om een goede indruk te maken. Tegen half acht gaat hij met een vol dienblad naar boven en klopt op Natascha’s slaapkamer deur. Na twintig seconden klinkt Natascha’s opgewekte stem.

 

“Binnen!” André gaat naar binnen
“Goedemorgen Mevrouw.”
“Dag antje. Zet het blad maar neer en schud mijn kussen op.”
“Ja Mevrouw.” André zet het blad op de kaptafel en zet Natascha’s kussen rechtop.
“Goed zo! Geef m’n ontbijt maar aan, antje. Dan mag jij terwijl ik aan het eten ben mijn voetjes verwennen.”
“Ja Mevrouw, dank U, Mevrouw.” André slaat het dekbed een stukje terug, knielt achter het bed en gaat Natascha’s voeten masseren.
“Hu, antje! Wat een koude handen! Ga die eerst maar eens warm maken onder de hete kraan. Vort wat!” Geïrriteerd wuift Natascha hem met haar rechterhand driftig weg. Snel gaat André naar de badkamer en houdt zijn handen onder de warme kraan tot ze goed warm zijn. Beschroomd keert hij terug.
“Ik bied U nederig mijn excuses aan, Mevrouw”, zegt hij slaafs.
“Dat flik jij mij niet nog een keer, stomme doos”, bitst Natascha.
“Nee Mevrouw. Ik zal voortaan altijd mijn handen warm maken voor ik U mag masseren, Mevrouw.” André gaat weer op de knieën aan het voeteneind van het bed en begint aan zijn taak.
“Mmmm! Een heel stuk aangenamer, sloof”, zegt Natascha terwijl ze een hapje neemt. André doet zijn uiterste best op de voetmassage. Natascha geniet. Heerlijk toch, denkt ze. Een verrukkelijk ontbijt op bed en een sloofje dat ondertussen haar voeten masseert.
“Heb jij de rijlaarzen van de Dames van de manege gepoetst?”
“Ja Mevrouw.”
“Was afgehaald en gestreken?”
“Ja Mevrouw.”
“De laarzen en schoenen die ik vandaag aan wil gepoetst?”
“Die had ik vrijdag al gepoetst, Mevrouw. Ik heb ze nog wel even met een doek glimmend opgewreven.”
“Mooi zo, sloofje.”

Als Natascha klaar is met eten beveelt ze André de boel op te ruimen. Zelf staat ze op, doet haar peignoir aan en haar hooggehakte lamsleren huissandalettes en gaat plassen. Als ze klaar is rinkelt ze met haar belletje. Haastig hoort ze André naar boven snellen.
“Waarmee mag ik U van dienst zijn Mevrouw?”
“Jij mag me drooglikken, sloofje.” Natascha staat met haar peignoir open geslagen voor hem. Ze heeft haar slipje in haar hand.
“Ja Mevrouw. Dank U, Mevrouw.”
André knielt en likt heel voorzichtig Natascha’s natte kutje droog.
“Goed zo, antje.” Dan trekt ze haar slipje over André’s gezicht, schikt het kruisje zo dat het goed voor zijn mond en neus zit en zet het vast met een elastiek. Hoewel het slipje flink nat is van urine, raakt André al snel weer opgewonden van de heerlijke geur van haar kutje.
“Aan de slag nu, sloofje! Je moet zo weg.”
“Ja Mevrouw.” Op een drafje gaat André naar de badkamer en maakt Natascha’s bad gereed. Als zij naar de badkamer gaat haalt hij snel het bed af en doet het beddengoed in de wasmand. Hij brengt haar bordeauxrode pumps en laarzen naar de slaapkamer, haalt de gestreken spullen en ruimt deze op, verschoont het bed, pakt de rijlaarzentas en maakt deze aan de binnenkant schoon, doet de rijlaarzen er in en brengt deze vast naar beneden. Hij eet snel wat over is van Natascha’s ontbijt, zet de ontbijtspullen in de vaatwasser en holt weer naar boven. Daar moet hij Natascha nog op haar wenken bedienen, zoals haar voeten wassen, een kopje koffie bezorgen en voorzichtig haar gewassen haar met de douchekop uitspoelen. Dan moet hij zich snel aankleden om naar de manege te gaan. Hij doet het slipje af en stopt dat in de lingerie wasbox. Hij trekt zijn t-shirt met lange mouwen aan, warme sokken, zijn muffe versleten overall en de bespottelijke roze enkellaarsjes. Als hij in de deur van de badkamer verschijnt om naar de manege te vertrekken schiet Natascha in de lach.

“Hahaha. Je ziet er niet uit! Geweldig! Doe je best vandaag, sloofje! Stel Mevrouw niet teleur, hahaha.”
“Dank U Mevrouw, tot vanavond Mevrouw.”
“Dag laarzenpoetsknechtje.”