Dit is het tweede deel in een vierdelige verhalenreeks. Lees eerst het begin: Hoe het allemaal begon (1).
We liepen voorbij een slaapkamer met een roze deur. Ze stopte daar en ik ook natuurlijk. ”Dit is de zogeheten roze slaapkamer. Hij is van mijn dochter geweest, maar wat er met haar gebeurd is, mag je nooit vragen en wat je nooit, nooit, nee nooit mag doen, is hier naar binnen gaan! Zou je dat in je hoofd halen, dan zal je dat de rest van je leven bezuren. Is dat duidelijk, suffie?”
Hierbij boog ze zich voorover, pakte mijn kin op en keek me nu heel doordringend aan. “Knik maar als je het begrepen hebt.”
Ik knikte en toen liet ze me los. Toen ze mijn kin aanraakte, voelde ik een enorme trilling door me heen gaan. Een trilling van ontzag en angst, maar ook een ander gevoel: van rilling en opwinding en ook meteen de gedachte, alsof zij die erin geplant had: wat zou er toch in die kamer zijn? Waarom was het zo verboden gebied daar?
We liepen door naar mijn slaapkamer: een eenvoudig vertrek met een bed, een nachtkastje, een po onder het bed en een kledingkast.
Boven mijn bed hing een schilderij: een vrouw gekleed in bont liep door de nacht op hoge hakken en op vochtig glimmende straatstenen. Een lantaarnpaal bescheen haar half in het licht. Het was net een soort godin, maar wel met een duistere kant, die in de schaduw bleef.
Voordat ik hier verder over kon mijmeren, sloeg Tante de deur dicht, nadat ze mij had toegesnauwd dat ik mijn kleding in mijn koffer moest uitpakken en dan naar bed moest gaan, maar eerst moest ik aan de wasbak die deze kamer ook had mij wassen, mijn tanden poetsen, enzovoort.
Ze zei ook dat ik nooit in de nacht het mooie toilet mocht gebruiken, maar altijd de pot, die ik in de ochtend moest legen precies om zeven uur.
Nog een beetje natrillend van emoties ruimde ik mijn kleding op in de kast, kleedde me uit en begon me te wassen, tandjes te poetsen en kroop daarna onder de wol.
Ik droomde over die vrouw op dat schilderij. Ze liep klikklakkend door de straten en in mijn droom liep ik met kloppend hart achter haar aan en probeerde ik te ontdekken waar ze woonde. Ze liep naar een statig herenhuis, waar ze de sleutel in de deur stak die knarsend openging.
Het gekke was dat ze de deur op een kier openliet en net toen ik met wild kloppend hart wilde kijken wat er achter de deur zat, werd ik wakker van de aandrang om te plassen. Ik sprong uit bed en herinnerde mij dat ik alleen op de pot mocht, maar waar zat ook alweer het licht?
De aandrang werd steeds sterker, maar ik kon het lichtknopje niet vinden. Daarom deed ik snel de deur open van de slaapkamer, zodat er een kier licht naar binnen viel. Ik hoorde uit de woonkamer gelach van mijn tante en ook nog een mannenstem, zo leek het. “Ja, goedzo, slaafje, lik mijn hakken. Ja, dat heb je verdiend. Poets mijn laarzen maar eens op met je tong.”
Snel pakte ik de pot onder mijn bed, maar deed net even te hard de deur van mijn slaapkamer dicht, zo bleek later. Toen ik in de pot plaste – opgelucht dat het net op tijd was – zwaaide mijn slaapkamerdeur open.
Daar stond mijn tante, hoog boven mij uitrijzend, met hoge laarzen waaraan hoge hakken zaten. Ze keek even lachend naar mij: “Zo, suffie, moest je een plasje doen? Och gunst, wat een kleintje heb je. Nou ja, hopelijk groeit hij nog wat… En wat heeft tante je nog zo gezegd?”
Ik stond met rode kop naakt voor haar en stamelde. “Dat ik niet de slaapkamerdeur open mocht doen voor zeven uur, Tante Tina.”
“En hoe laat is het nou, dombo? “
Ik keek naar de digitale klok: “Het is zes uur in de ochtend, maar ik moest zo nodig en kon het lichtknopje niet vinden en….”
“Waag het niet mij tegen te spreken, stomkop! Kom maar mee, half naakt zoals je nu bent, en snel!”
Vol schaamte trippelde ik achter haar aan, alleen met een T-shirt aan en met mijn kleine peepee daaronder zichtbaar. Ze nam me mee naar het einde van de gang, een nisje door en knerpte de balkondeur open. Daar zette ze me neer. “Ga hier maar eens je zonden overdenken en hoop maar dat niemand je ziet, hoewel er niets te zien valt natuurlijk,” zei ze en gniffelde.
Daar stond ik dan. Ik kreeg het koud en zag dat verderop mensen wakker werden. Ik probeerde dekking te zoeken, maar er was niet iets echt om achter te schuilen, dus ik hurkte neer.
Dat uur duurde heel lang. Eindelijk ging de deur open; daar stond Tante weer. Ik mocht terug naar mijn kamer, moest me wassen en me dan melden bij haar. Er moesten heel wat karweitjes gedaan worden. Toen ik langs haar liep, streek ze even door mijn krullende blonde haren en zei dat ze van gehoorzame kinderen hield en wat een mooi haar ik had.
“Eigenlijk meer meisjeshaar,” zei ze luid tegen mij. “Je had misschien een meisje moeten worden… Wat vind je daarvan, jochie? Een mooi meisje worden, zou je dat niet leuk vinden?”
Haar stem sneed door me heen ik voelde weer die vreemde mengeling van angst, geborgenheid en tederheid. Wat plaagde ze me nu toch?
Dit was het tweede deel in een vierdelige verhalenreeks. Lees snel het volgende deel: Hoe het allemaal begon (3).
Dit verhaal is ingezonden door sissiecorrie. Heb jij ook een interessante BDSM ervaring die je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in via het inzendformulier.