Slaaf fikkie

Er is me gevraagd om eens een verhaal te schrijven over mezelf en hoe ik zo geworden ben als ik nu ben. En geloof me dat is best een hele opgave.

Vooruit, bij deze dan…

Mijn naam is slaaf fikkie en op dit moment ben ik alweer 48 jaar oud. De tijd gaat helaas altijd veel te snel. Ik ga nu maar een sprongetje maken naar de tijd dat ik een jaar of 16 was.

Tja, je bent jong, in de puberteit, het leven komt eraan; vrienden, vriendinnetjes… Het leven ligt aan je voeten en lonkt naar je. Je goede tijd begint.

Als kind al wist ik dat ik anders was (ik werd later ook vaak als recalcitrant getypeerd), maar hoe anders precies begon ik pas zo’n beetje op die leeftijd achter te komen. Ik had wel vriendinnen, maar alle relaties waren kort en liepen feitelijks altijd uit op een ramp. Er kwam van mijn kant nooit echt een response.

Wat me op begon te vallen was dat bepaalde vrouwen en dingen me enorm opwonden: hoge hakken, nylons, echt vrouwelijke dingen… En een bepaald type vrouw, meestal veel ouder dan ik in die tijd, kon me soms enorm imponeren.

Er was iets, maar wat?!

Tot die dag dat ik stiekem door de kledingkast van mijn zuster snuffelde… Het wond me op, al die mooie spullen. Hoe zou dat voelen, hoe…? Ik trok sommige dingen aan, zag mezelf daar staan, schaamde me… En toch…

Informatie had je niet in die tijd; er was geen internet. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen, maar er was niks. Ik schaamde me, dacht dat ik een enge ziekte had. Totdat ik op een bepaald moment de Doma & Massad ontdekte.

Ik wist het meteen. Het wond me op, ik voelde me anders… Het was duidelijk: ik was onderdanig. Ik las meer, zag foto’s, las voor het eerst over Meesteressen, travestie, vernedering… Afijn, noem het maar op.

Het duurde niet lang voor ik ging corresponderen met een Meesteres. In no time wist Ze wat ik was en begon Ze me te trainen. Af te richten, kun je gerust stellen. Binnen korte tijd begon Ze me te veranderen en maakte Ze een trav sletje van me. Steeds verder ging het. Ik werd verslaafd, werd Haar slaaf!

Ze veranderde me, wijzigde mijn leven voor eeuwig. Er was geen terugkeer meer mogelijk. Ik kreeg opdrachten en werd streng gecontroleerd door middel van foto’s die ik moest maken, aankoopbewijzen en noem het maar op.

Voordat ik het in de gaten had, droeg ik alleen nog maar lingerie, zelfs als ik met mijn vrienden de stad in ging. Ik was nu een slaaf en “wilde” maar een ding: meer, meer, meer!

Ze begon me ook steeds meer te vernederen, maakte me tot Haar hond. Ik kreeg hondenspullen, een riem, een rubber bot… Je kunt het zo gek niet bedenken. Via cassettebandjes kreeg ik blaftraining, waar Zij erg om moest lachen, en ik kreeg een andere naam. Een naam waarvan Zij vond dat die bij me paste. Slaaf fikkie was geboren.

Ik maak nu maar even een reuzensprong, want anders vrees ik dat ik beter een boekwerk kan gaan schrijven (wie weet ooit…).

Het internet kwam en slaaf fikkie kreeg een pc. Of dat nou zo verstandig was met mijn fetisj en behoefte tot vernedering…? Op internet begon het al snel behoorlijk uit de hand te lopen en als je nu slaaf fikkie googlet, dan zie je wel wat ik bedoel… Tja, een fetisj om vernederd, bespot en zelfs uitgelachen te worden, dan krijg je dat soort dingen.

Een jaar of zeven geleden leerde ik Meesteres Selena kennen of beter gezegd: Zij leerde mij kennen en vond me op internet. Een dag die ik nooit zal vergeten. Toen Zij doorhad hoe ik ben en wat mijn fetisj was, heeft Ze dat enorm gestimuleerd.

Ik vermoed dat Ze me vaak uitlacht en ervan geniet hoe ik me op internet profileer. Het is een geweldige Meesteres en dankzij Haar ben ik uiteindelijk wat ik nu ben: slaaf fikkie, een slaaf die zichzelf voor gek zet. Zelfs zover dat ik hoop ooit herkend te worden in mijn eigen stad en dat de mensen me voortaan gewoon fikkie noemen.

Om eerlijk te zijn voel ik me nu ook meer fikkie dan ooit. Mijn eigen naam hoor ik eigenlijk minder graag dan de naam fikkie, zo gewend ben ik er al aan geraakt.

We zien wel hoe het verdergaat – de tijd zal het leren – maar ik ben inmiddels zo verslaafd dat ik alleen maar meer “wil”. Meer, meer, meer…

Ik hoop dat ik met dit verhaal goed heb uitgelegd wat BDSM voor mij is en dat ik op de site mag staan, het liefste met foto’s. Zou het ook mooi vinden als daar de nodige commentaren op kwamen.

Met onderdanige groet teken ik,

Slaaf fikkie

Dit verhaal is ingezonden door slaaf fikkie. Heb jij ook een interessante BDSM ervaring of verhaal die je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in via het inzendformulier.