Dit is het derde deel in een verhalenreeks over een voyeur. Lees eerst het begin: De voyeur (1).
Al enkele maanden ben ik elke donderdagnacht te vinden rond mevrouw Hoogakkers huis. Het begon allemaal toen ik haar uit het niets in de supermarkt tegenkwam.
Direct toen ik haar zag, wist ik dat mijn leven om haar draaide. Ze was een engel op aarde en ik wist dat ik, als ik haar uit mijn oog zou verliezen, er eeuwig spijt van zou krijgen. Ik ben haar destijds vanuit de supermarkt naar haar huis gevolgd en sindsdien ben ik er niet meer weg te slaan.
Het begon allemaal met observeren. Ik hield haar dagelijkse bezigheden bij om een schema op te stellen, zodat ik elk uur van de dag wist waar ze zou zijn. Al snel kwam ik erachter dat de donderdagavond het meest geschikt was voor een wekelijks bezoekje, net nadat ze terugkwam van de sportclub.
Ik bekeek haar vanuit de bosjes met mijn zoomlens en af en toe sloop ik richting het huis met mijn nachtkijker. Ik heb zelfs eens ingebroken om me voor haar te masturberen terwijl ze lag te slapen. Nog altijd windt het me op wanneer ik eraan terugdenk.
Het is donderdagmiddag en ik zit in mijn schuur. Mijn vrouw zit binnen. Wat ze aan het doen is interesseert me niet. Waarschijnlijk maakt ze schoon of zit ze aan de televisie gekluisterd. Saai mens, denk ik bij mezelf. Ik start mijn computer op en ik neem rustig plaats op mijn bureaustoel.
Het bureau moet hoog nodig schoongemaakt worden en geduldig wacht ik tot Windows is geladen. Ik neem de muis in mijn hand en ik voel mijn buik tintelen wanneer ik naar de map Hoogakker ga.
Terwijl ik mijn andere hand gebruik om mijn broek los te maken, blader ik door de foto’s die ik in de loop der tijd genomen heb. De verschillende slipjes die te zien zijn winden me op. Alles aan haar windt me op.
Haar voeten, benen, billen… Het zicht dat ik heb op haar borsten, haar roze tepels, het lange, zachte haar. Terwijl ik helemaal opgezogen wordt door deze beelden, begin ik me af te trekken. Ik merk niet eens dat er op de deur wordt geklopt.
‘Kom je me helpen?’
De luide, onnozele en irritante stem van mijn vrouw haalt me weer naar het heden. Mijn erectie verslapt binnen enkele seconden en inwendig vloek ik. Mijn hand knijp ik samen tot een vuist en ik kan me nog maar net beheersen om niet hard op mijn bureau te slaan. Verdomme!
‘Waarmee, schat?’ Ik probeer mijn stem zo kalm mogelijk te houden terwijl ik de stoel ruw naar achteren schuif en mijn broek weer netjes dichtmaak. Ik kijk naar de deur en zie de klink al naar beneden geduwd worden.
‘Waarom doe je de deur toch altijd op slot?’
Waar bemoeit ze zich mee? Vlug klik ik de foto waar een zijdezacht rood slipje op te zien is weg en breng de muis naar de startknop om af te sluiten. Haastig duw ik mijn monitor uit en loop ik naar de deur die ik van het slot haal.
‘Waarmee moet ik je helpen?’ Ik probeer mijn stem zo vriendelijk mogelijk te houden. Het liefst zou ik haar hoofd beetnemen en door het verduisterende glas van de deur slaan. Het enige wat me weerhoudt is de technologie van de recherche. Ze heeft geluk dat ik regelmatig naar Discovery kijk…
Terwijl ik haar probleem met de gootsteen aanhoor en de deur weer zorgvuldig achter me op slot doe, bedenk ik hoe ik vanavond toe ga slaan. De drang om het rode slipje in het echt vast te nemen en eraan te ruiken is enorm.
Ik begin helemaal warm te worden en met een glimlach op mijn gezicht beeld ik mezelf in hoe ik mevrouw Hoogakker neem. Hoe ik haar ruw vastpak en mezelf in haar lichaam forceer. Ik begin te giechelen, maar voor een tweede keer word ik in mijn gedachten verstoord.
‘Wat giechel je?’
‘Niets, lieverd. Helemaal niets. Nu, wat is precies het probleem?’ Ik kijk mijn vrouw stralend aan en ik zie haar terugglimlachen. Ze houdt van mij, met hart en ziel. Net zoveel als ik van mevrouw Hoogakker houd…
Benieuwd naar hoe dit verdergaat? Lees snel De voyeur (4)!