Jummie

Er zijn van die dagen waarop je wakker wordt en dat je simpelweg weet dat het een goede dag gaat worden. Afgelopen dinsdag was zo’n dag voor Mij.

Hoewel Ik redelijk wat tegenslagen en stress te verduren had, werd Ik dinsdag wakker met een heerlijk loom gevoel. Ik rekte Mij uit, keek op Mijn wekker en zag tot Mijn verrassing dat Ik zelfs nog twee uur te gaan had voordat Mijn wekker afging! Deze twee uur heb Ik dan ook heerlijk benut…

Ik had voor de verandering een rustig dagje voor de boeg. Even langs een therapeut, zwemmen, boodschappen doen en de rest van de dag lekker luieren! Ik trok Mijn tankini alvast aan en daarover een simpele spijkerbroek en sweater. Na het zwemmen ga Ik toch thuis altijd uitgebreid douchen en daarna kleed Ik Me ook gelijk om.

Na het ontbijt vertrok Ik op Mijn gemak naar de therapeut voor wat ontspanningsoefeningen. Het werd voor Mij voornamelijk een slaperig halfuurtje. Toen Ik weer buiten stond, ging Ik langzaam op weg naar het zwembad. Ik genoot van de fietstocht, terwijl Ik naar Mijn MP3-speler luisterde. Ik kwam volledig ontspannen bij het zwembad aan.

Eenmaal binnen ging Ik op zoek naar een omkleedhokje. Hoewel ze allemaal even onhandig zijn, heb Ik op de een of andere manier toch een voorkeur ontwikkeld voor één van deze hokjes…

Het probleem is dat alle hokjes op elkaar lijken en het is lastig om de goede te vinden. Als ze allemaal op elkaar lijken, waarom is dat ene hokje dan beter?! Tja, geen idee… (Vrouwenlogica, zucht!)

Niet dat Ik veel om te kleden had… Mijn tankini droeg Ik al, Ik hoefde alleen maar Mijn kleding uit te trekken. Binnen een minuut was Ik klaar! Terwijl Ik Mijn kleren aan het opvouwen was om in Mijn tas te stoppen, hoorde Ik een bazige vrouwenstem.

Haar stem deed Mij op de een of andere manier verwonderd stilstaan. Het had een toontje dat Ik maar al te goed herkende, namelijk die van Mijzelf! Ik nam plaats op het bankje in het kleedhokje en besloot om even te blijven luisteren.

Blijkbaar waren er twee vrouwen in gesprek met een werknemer van het zwembad. Hij was de kluisjes aan het schoonmaken en de dames wilden een schoon kluisje.

De werknemer maakte terloops een opmerking over dat het niet te geloven is wat voor een troep hij af en toe aantrof in de kluisjes, achtergelaten rommel. Hij maakte tevens de fout om op te merken dat deze dames vast niet zo waren…

“Waarom zegt u dat nou? Is het vanwege onze leeftijd? Het is onzin dat oude mensen alles bewaren en veel rommel hebben!”

Touché… Het gesprek ging verder en de werknemer werd verder klemgezet door beide dames. Helaas werd dit gesprek onderbroken toen ze Mijn gegiechel hoorden. Ai… dan werd het nu toch eens tijd om uit het hokje te komen…

Met een brede grijns stapte Ik naar buiten en plaatste Mijn spullen in een kluisje. Verwonderd zag Ik dat de werknemer rond de veertig was en beide dames zeker zestig. Op leeftijd en dan zo goedgebekt, heerlijk! Terwijl Ik langs deze mensen richting het zwembad liep, kon Ik het toch niet laten…

“Die mannen toch, ze veranderen nooit. Ze hebben altijd een ferme hand nodig om op hun plek gezet te worden!”

De dame die het gesprek grotendeels voerde, keek Mij glimlachend aan. Ik gaf haar een knipoog in het voorbijgaan. Wij begrepen elkaar.

Goedgehumeurd liep Ik naar de douches. Zelfs de koude straal kon hier niets aan teniet doen! Ik was nog in gedachten verzonken over de twee dames en merkte de muziek niet eens op toen Ik richting het zwembad liep.

Toen Ik eenmaal opkeek, zag Ik een voor Mij nieuwe badmeester swingend voor het zwembad staan. Sterker nog, zijn ogen leken aan Mij vastgelijmd te zijn. Onbeschaamd nam hij Mijn lichaam van top tot teen op.

Ik gaf hem dezelfde behandeling. Ik schat hem rond een jaar of 25, lichtgetinte huidskleur, donker haar, donkere ogen, ontzettend gespierd en lang. Niet Mijn type, maar op de één of andere manier was zijn openheid verfrissend.

Eenmaal vlak voor Me liet hij zijn blik onbeschaamd over Mijn borsten gaan. Hij begroette Mij met een brede glimlach. Ik begroette hem terug en gaf hem een veelbetekende glimlach terwijl Ik langs hem heen liep, naar het andere eind van het zwembad.

Ik wist dat hij Mij nakeek en had er geen moeite mee om Mijn heupen wat meer heen en weer te bewegen. Eenmaal bij het uiteinde van het zwembad aangekomen draaide Ik Mij om bij het trapje. De badmeester keek Mij nog steeds aan. Glimlachend keek Ik terug, terwijl Ik Mijzelf langzaam het water in liet glijden. Ja, dit ging absoluut een goede dag worden…