Ongewenste onderkruipsels

Iedere dinsdagavond breng Ik met Mijn Vriendin en Collega Artemis door. Onze dinsdagavond is een typisch meidenavondje. Films, chocolade en nagellak.

Waarin Wij echter wel verschillen van andere jonge vrouwen, is dat Wij geïnteresseerd zijn in BDSM. We zijn daarom met een klein vriendengroepje een BDSM community gestart. Iedere dinsdagavond beginnen We met het overleggen van het een en ander over O.M. (Onderdanigeman.NL – de website).

Hoeveel bezoekers hadden We deze week? Welke pagina’s zijn het meest bekeken? Zijn er nieuwe reacties of nieuwe inschrijvingen? Wat gaat goed en wat kan er beter?

Deze avonden gaan dan ook gepaard met het nodige brainstormen. Afgelopen dinsdag hadden Wij het er allebei over dat de “Wie zijn Wij?” pagina erg vaak bezocht is, ook al was de pagina tot die tijd nog blanco.

Aangezien mensen nieuwsgierig naar Ons zijn, opperde Ik aan Artemis om O.M. wellicht een beetje persoonlijker te maken. Artemis vroeg aan Mij hoe Ik dat in gedachten had. Ik stelde haar voor om een soort dagboek/blog te maken met iedere week een update.

Zij liep hiervoor gelijk warm en Ze vroeg aan Mij of het Mij iets leek om een soort van wekelijkse column te schrijven over hoe Ik het Dominaschap ervaar en de dingen die Ik meemaak met Mijn subjes. Simpelweg schrijven over Mijn eigen leven. En ziedaar: Dagboek van een Domina is geboren!

Het duurde niet lang voordat Ik instemde en de film plus chocolade tevoorschijn kwamen. Tijd voor verwennerij! Hoewel Wij regelmatig een manicure en een pedicure ondergaan tijdens het film kijken, waren Wij afgelopen dinsdag alleen.

Geen slaafjes om Ons te bedienen. Ergens miste Ik het wel om Mijn pasgelakte nagels droog te laten blazen. Desalniettemin hadden Wij een heerlijk meidenavondje. Helaas was de afsluiting wat minder.

Hoewel Ik volkomen comfortabel ben met subjes die rond Mijn voeten kruipen, ben Ik absoluut niet gediend van enige andere vorm van gekruip. Jammer genoeg kwam Ik dit wel tegen op het moment dat Ik op het punt stond om afscheid te nemen van Artemis en de deur uit te gaan.

Boven de deuropening hing een enorme spin. Uiteraard kon Artemis zichzelf niet inhouden en al snel kriebelde ze over Mijn rug en nek, totdat Ik helemaal kriegelig werd. Niet te vergeten de spottende opmerkingen dat Ik er op de één of andere manier toch onderdoor zou moeten lopen…

Artemis: “Oh, het schiet me zojuist te binnen dat iemand Mij vertelde dat spinnen nooit alleen zijn. Er is altijd een andere spin dichtbij…”

Hoewel Ik niet zoveel zin had om haar hal door te speuren, werd Mijn blik toch automatisch naar het plafond getrokken en ja hoor… schuin boven de spin zit nog zo’n joekel! Kleine huisspinnetjes oké, maar er zijn grenzen! Artemis was helemaal in haar nopjes toen ze het afgrijzen van Mijn gezicht kon aflezen na Mijn ontdekking van de tweede spin.

Hoewel Ze af en toe (lees: meestal) een enorm kreng is, heeft Ze ook een hulpvaardige kant… nou ja… een soort van hulpvaardige kant. Ze rende de kamer in om – tot Mijn grote verbazing – terug te keren met een mattenklopper van slaaf k. Ik wist niet eens dat Zij de sessiespullen van hem nog steeds had, dus Ik was aangenaam verrast.

Hoe dan ook, de spin in de deuropening werd al snel naar buiten geslagen. Mijn pad was vrij! Hoewel Artemis het beter hierbij had kunnen laten, besloot Ze om de andere spin ook het huis uit te slaan.

Helaas voor Haar viel die spin tot Mijn grote vermaak ergens rond de kapstop naar beneden. Ze kon de spin ook niet meer terug vinden. “Straks zit hij in Mijn jas! Ik moet die morgenochtend aan! Of in mijn schoenen! Waar is dat ding gebleven!!!”

Payback time… Mijn beurt om Haar te kriebelen. Dit wist Artemis echter niet te waarderen en Ik werd al giebelend de deur uitgegooid. Terwijl Ik Mijn fiets van het slot aan het halen was, klonk het ineens vanuit de gang “Gevonden!” en werd de tweede spin ook het huis uit gebonjourd.

We wensten Elkaar goedenacht en al hoofdschuddend ging Ik op huis aan. Welkom in Ons volkomen normale leven op een BDSM randje na. 😀

Dominante groet,

Deana Deveney