Op stap met Eleonora

Gisteren heb Ik met Eleonora afgesproken. Hoewel Wij elkaar regelmatig niet kunnen luchten of zien, hebben Wij naast BDSM een hele grote passie gemeen: winkelen!

Sexy lingerie, uitdagende jurkjes, heerlijke high heels en flatterende make-up komen allemaal aan bod. Onze meningsverschillen smelten weg als sneeuw voor de zon wanneer We allebei naar hét jurkje kijken.

Voor afgelopen donderdag hadden Wij Amsterdam op Onze shoppinglijst staan. We hadden afgesproken voor het station en vanaf daar konden We richting de Dam lopen om Ons shopping avontuur te laten beginnen!

Uit RUIME ervaring weet Ik dat Eleonora er een spuughekel aan te laat komen heeft. Zij is nog erger dan Artemis. Als Haar dag niet perfect volgens wens verloopt, dan laat Ze dat ook uitgebreid merken. Uit voorzorg vertrok Ik dan ook maar een treintje eerder.

Natuurlijk kwam Ik als eerste op Ons plekje aan. Ik keek om Me heen om te zien of Eleonora al in zicht was, dit was niet het geval. Om de tijd wat te doden, controleerde Ik via Mijn mobiel O.M. en Facebook om te zien of er enige updates waren.

“Van te veel denken krijg je rimpels!”

Nijdig keek Ik op om vervolgens het geamuseerde gezicht van Eleonora te aanschouwen. Dit is overigens precies waar het misgaat. Ik kan de speelse houding van Eleonora niet uitstaan en Zij vindt Mij uiteraard te serieus.

Snel pakte Ze Mijn mobiel af, stopte deze in Mijn handtas – die Ze ook al afgepakt had – en duwde Mijn handtas in de handen van… uh?

“Ik wil niet dat Mijn Vriendin onnodig vermoeid raakt. Je vindt het toch niet erg om ook Haar tas te dragen, liefje…?”

Vervolgens drukte Eleonora Haar borsten naar voren en trok Ze Haar pruilmondje. Niemand zegt nee tegen Haar pruilmondje. Ik zag Haar aanhang rood worden en al snel stotterde hij: “Natuurlijk niet, Godin.”

Verheugd klapte Eleonora Haar handen ineen: “Goed, tijd om de etalages af te struinen!” De daarop volgende uren hebben Wij uitgebreid genoten van het rondslenteren in en langs winkels. Haar aanhang heeft hier een behoorlijk lastige tijd gehad.

Uiteraard droeg hij alle tassen, maar hij droeg ook de kleding die Wij wilden passen naar de kleedhokjes en o wee als er iets niet paste, omdat hij de verkeerde maat pakte… Laten We het erop houden dat Wij tijdens het winkelen heel wat riemen getest hebben en niet door ze rond Ons middel te dragen…

Na een lange, vermoeiende middag namen Wij plaats op een klein terrasje om een beetje bij te komen. Natuurlijk wilden Wij niet aan dezelfde tafel zitten als een slaaf. Hij kreeg dan ook de eer om onder Onze tafel te zitten. We hadden een redelijk afgeschermd tafeltje in de hoek uitgekozen en de slaaf van Eleonora kroop er snel onder.

Aangezien alle tafels een lang tafelkleed hadden, viel het niet eens op dat hij eronder zat. Het meisje dat Onze orders op kwam nemen had uiteraard niets door. Nadat zij weg was, vroeg Ik aan Eleonora of Ik even gebruik kon maken van Haar slaaf.

“Maar natuurlijk! Ik had nooit verwacht dat je in de mood zou komen in zo’n situatie, wat een verrassing! Ben Je toch nog minder saai dan Ik gedacht had. Deze slaaf is trouwens erg behendig met zijn tong… Dus geniet er uitgebreid van!”

Koeltjes merkte Ik op dat Ik alleen Mijn vermoeide benen op zijn rug wilde laten rusten. Die likkunsten mag hij op Haar perfectioneren. Het is dat het onmogelijk is om lichtflitsen heen en weer te schieten, maar de spanning tussen Ons was duidelijk voelbaar… Het meisje dat Onze thee bracht was zich er ook van bewust. “Anders nog iets?”

“Ja, eigenlijk wel. Kun je ook een bakje water voor Onze hond brengen?” Ik gaf haar Mijn allervriendelijkste glimlach en verbaasd liep ze weg om een bakje water te halen. Niet alleen het meisje was verbaasd, de verbazing was ook van Eleonora’s gezicht af te lezen. Ze leunde voorover en fluisterde: “Wat ben Je in hemelsnaam van plan? Je gaat toch niet…”

Tijd om haar zin af te maken had ze niet, want het meisje kwam al terug met een schaaltje water. Glimlachend keek Ik haar aan. “Kun je het schaaltje op de grond zetten alsjeblieft? Schuif het maar onder het tafeltje…”

Mijn grijns werd nog groter terwijl Ik toekeek hoe het meisje door haar knieën zakte, het tafelkleed een stukje optilde en het schaaltje eronder schoof. Ik zag haar ogen groter worden en een blos kleurde over haar wangen.

Terwijl Mijn benen nog steeds comfortabel op zijn rug rustten, haastte zij zich overeind en snelde ze weg richting de keuken. Ik kon Mijn gegiechel niet langer onderdrukken. Mijn geamuseerdheid werd alleen maar groter toen Ik recht in het verbaasde gezicht van Eleonora keek.

“Jij klein kreng!” Ik zag een grijns over Haar gezicht trekken en al snel zaten We samen te giebelen als een stel schoolmeisjes die jongens aan het bespreken zijn.

Het meisje dat nog steeds bestellingen van andere mensen op moest nemen, keek regelmatig naar Ons tafeltje. Dit amuseerde Ons kostelijk. Toen We om de rekening vroegen, was duidelijk dat ze niet zo goed wist wat ze moest zeggen, maar ze liep ook niet gelijk weg om deze te halen.

Ze bleef een beetje rond het tafeltje hangen. Toen ze eindelijk Onze rekening ging halen, vroeg Eleonora aan Mij wat er in vredesnaam mis met “dat wicht” was.

Droog merkte Ik op: “Je zou toch moeten weten dat het niet erg comfortabel is om te werken met nat ondergoed.” Ons staarwedstrijdje werd pas onderbroken toen Wij de rekening kregen. Eleonora bedankte haar vriendelijk.

Terwijl het meisje de bestelling opnam bij een ander tafeltje, bleef ze naar Ons kijken. We stopten het geld voor de rekening netjes in het mapje en gaven haar een ruime fooi voor het ongemak. Wat Eleonora echter niet weet, is dat Ik ook Mijn telefoonnummer erbij stopte.

Gearmd met alle tassen in Onze handen, liepen Wij het terras af om een stukje verder op de slaaf van Eleonora te wachten. Hij moest zijn orders nog uitvoeren.

Niet-begrijpend zag Ik het meisje naar Ons tafeltje staren. Een tiental tellen later kwam de slaaf van Eleonora onder het tafeltje vandaan kruipen. Al kruipend baande hij zich een weg over het terras tot hij aan Onze voeten zat.

Daarna mocht hij Onze tassen weer dragen terwijl Wij op huis aangingen. Ik voelde de blikken van de mensen op het terras in Mijn rug branden terwijl Wij wegliepen. Toen Ik naar het grijnzende gezicht van Eleonora keek, wist Ik dat Zij het ook voelde en dat Zij ook uitgebreid aan het genieten was van alle aandacht.

Met Dominante groet,

Deana