Een bloederige maaltijd (1)

Door alle drukte kom Ik vaak tijd tekort om ook eens even echt te
ontspannen… Het komt ook wel eens voor dat Ik zoveel aan Mijn hoofd heb dat Ik het simpelweg vergeet. Dit weekend werd het hoog tijd om daar verandering in te laten brengen! Ik had zelfs al een subje op het oog om Mij van alle gemakken te voorzien…

Ik had het subje vorige week donderdag (niet afgelopen donderdag) de opdracht gegeven om exact om 16.00 op het station klaar te staan met een rode pet op. Rood is niet alleen Mijn lievelingskleur, maar het is ook heerlijk makkelijk te herkennen!

De planning was perfect en Ik zag het al helemaal voor Me. Na college zou Ik op Mijn gemak naar de metro wandelen, heerlijk ontspannen een paar hoofdstukken lezen in de metro en in de trein en daarna zou Mijn dienaar klaarstaan om alles over te nemen… Als hij Mij beviel, zou hij Mij het hele weekend bedienen, terwijl Ik hard aan de slag ging met Mijn volgende boek.

Helaas is er niets van terechtgekomen. Donderdag had Ik zoveel last van hoofdpijn dat Ik met een bonkend gevoel in Mijn hoofd bleef liggen. De hoofdpijn was zo heftig dat Ik er misselijk van werd. Duizelig strompelde Ik naar de wc om de dag te beginnen met braken.

Nadat Mijn maag leeg was voelde Ik Mij niet opgelucht, integendeel zelfs. Bonk, bonk, bonk… Had Ik in Mijn slaap Mijn hoofd tegen Mijn metalen bedframe aan lopen te slaan? Zo voelde het wel… Bonk, bonk, bonk… Ik strompelde naar de keuken op zoek naar aspirines. Ik sloeg er twee achterover met een groot glas water. Bonk, bonk, bonk…

Langzaam bewoog Ik richting de thermostaat. Eerst de kachel eens aanzetten. Mijn volgende doel was om weer terug in bed te kruipen. Eentje die Ik met veel plezier volbracht! Ik rolde naar het midden van Mijn twijfelaar en trok de dekens strak om Mij heen.

Ik hield Mijn ogen stijf dicht totdat het bonken minder begon te worden. Het huis begon ook al een aangename temperatuur te krijgen. Dat was beter! Na een klein kwartiertje had Ik geeneens zin meer om uit bed te komen. Ik bleef behaaglijk liggen. College kon Mij gestolen worden!

De volgende keer dat Ik Mijn ogen opende, zag Ik tot mijn grote schrik dat het al anderhalf uur later was. Ik had het hele college nu zeker gemist! Pff… Nou ja, dan maar een heerlijke, hete douche. Ik zette de waterkoker alvast aan voor een grote kop thee en stapte de douche in. De warmte gaf Mij eindelijk het gevoel dat Ik weer een beetje mens werd.

De grote kop thee na het douchen maakte dit af. Ik startte Mijn laptop op terwijl Ik van Mijn thee nipte. Eerst maar eens Mijn mail bekijken. Daar was het al! Een mailtje van het subje. Ik zat er al op te wachten. Schattig hoe ze allemaal in hetzelfde onervaren patroon vallen…

Heel even twijfelde Ik. Zou Ik afzeggen? Ik voelde Me niet zo lekker en Ik had er niet zo heel veel zin in, maar aan de andere kant zijn slaven juist bedoeld om Mijn leven aangenamer te maken… Wat te doen, wat te doen…

Uiteindelijk besloot Ik dat hij zichzelf nu extra nuttig kon maken. Ik voelde Me niet lekker, dus des te meer reden om minder te doen! Ik mailde hem dat hij Mij moest sms’en voor verdere instructies als hij op het station aankwam.

Om 15.50 u. werd Ik uit Mijn boek opgeschrikt door een zoemend geluid. Gebiologeerd keek Ik naar Mijn mobieltje die vibrerend op de tafel lag. Dat zou Mijn onderdaan zijn… Hmm… Nog geen 16.00 u. Ik besloot dat hij nog wel even kon wachten.

Waarschijnlijk zou hij gaan twijfelen en denken dat Ik een faker ben, maar de afspraak was 16.00! Dan moet hij maar leren klokkijken. Om exact 16.00 u. sms’te Ik hem met een routebeschrijving. Dan werd het nu dus toch echt tijd om Mijn boek weg te leggen…

Ik trok een paar gemakkelijke sneakers aan en knoopte Mijn winterjas stevig dicht. Zou hij al aan het einde van de straat staan? Een grijns trok over Mijn gezicht. Speeltijd! Neuriënd trok Ik de voordeur achter Mij dicht; waar o waar zou Mijn kleine subje zich bevinden?

Slenterend liep Ik richting het einde van de straat. Opeens doemde er een rood puntje op. Zou dat..? Ja! Dat moest wel! Daar kwam Mijn speeltje aanlopen, nietsvermoedend over wat hem te wachten stond…

Ik moest Mezelf inhouden en liep op hetzelfde trage, slenterende tempo naar hem toe. Hij zag Mij, maar hij durfde overduidelijk niet zo goed te kijken. Vroeg hij zich al af of Ik degene was die hij vandaag zou gaan dienen? Heel even gaf Ik hem de indruk dat Ik slechts een voorbijganger was.

Deze illusie verbrak Ik door op het laatste moment snel een stap opzij te doen, totdat Ik voor hem stond. Hij botste bijna tegen Mij op en was overduidelijk geschrokken. Onwillekeurig begon Ik te giechelen…

Benieuwd naar hoe het afgelopen is met dit nieuwe subje? Klik dan snel hier om naar Een bloederige maaltijd (2) te gaan!