De slavenveiling
Zenuwachtig betreed ik het grote podium. Grote lampen die sterk licht geven verblinden kort mijn zicht. Pas na enkele seconden kan ik mijn ogen echt openhouden en kijk ik uit op een zaal waar zo’n honderd mensen op luxe stoelen zitten.
Het is alsof ze naar een film in de bioscoop kijken, alleen is er nu geen film maar zijn alle ogen op mij gericht. Ik voel alle ogen mijn naakte lichaam van top tot teen keuren. Enkele vrouwen knikken goedkeurend en ik vraag me af wat dit is. Lees verder