Uit eten

Mijn hakken laten een ritmisch geklik horen op de tegels. Speels trek Ik aan het riempje dat via een halsband aan Mijn slaaf bevestigd is. Ik hoef niet achterom te kijken om de zenuwen op zijn gezicht te lezen. Ik weet dat hij bang is en Ik geniet ervan.

Aan de ene kant is het naderen van de bestemming een teleurstelling. Ik geniet graag langer van de onzekerheid die zich in zijn binnenste aan het vormen is, maar aan de andere kant kijk Ik er ook naar uit, want dan kan het spel pas echt beginnen…

Plots sta Ik stil, Ik merk dat de slaaf zijn best moet doen om niet tegen Mij op te lopen. Ik tik ongeduldig met mijn hak op de grond. Onmiddellijk komt de slaaf naar voren en doet de deur voor Mij open. Ik loop de warmte tegemoet en geef een ferme ruk aan de riem. Lees verder →

Leren laarzen

Geknield aan Mijn voeten rits je langzaam de laarzen tot aan Mijn knie dicht, je voelt hoe jouw vingertoppen langs het koele leer strelen, je bent je volledig bewust van jouw positie en je durft niet op te kijken. Terwijl Ik opsta laat Ik Mijn blik minachtend over je heen gaan.

Ik loop rustig een rondje door de winkel, terwijl jij geknield naar de grond blijft kijken, biddend dat deze laarzen Mij wel zullen bevallen… Naast jou staan nog 7 dozen, die jij straks allemaal weer terug kan gaan zetten, maar je weet dat je niet mag klagen, je weet dat Ik alleen het beste verdien.

De gedachte dat je Mij straks misschien kan plezieren met een paar hoge laarzen brengt een lichte tinteling in je buik teweeg. Ik maak een “hmm” geluid en je schrikt gelijk op uit jouw overpeinzingen. Lees verder →

Twee leuke oppassers

Het is weer zover… je moet weer naar je 2 Oppassers toe. Gemengde gevoelens kriebelen in je buik. Ergens vind je het spannend, maar aan de andere kant zijn die gevoelens juist zo vreemd en kan je ze niet goed plaatsen…

Met lood in je schoenen bel je bij Ons aan. Er verschijnt al snel een knappe, lange Dame voor de deur. “Je bent te laat,” wordt er onmiddellijk gesnauwd. “En Wij houden niet van wachten!”

Voordat je het weet word je aan je oor mee naar binnen getrokken. Als een zielig hoopje word je al snel voor Mijn voeten gegooid. Ik voel een niet te onderdrukken grijns over Mijn gezicht kruipen.

“Heeft mammie wel netjes al je spulletjes ingepakt en meegegeven?” vraag Ik terwijl Ik een kinderachtig toontje aansla. Het enige wat Ik hoor is wat gemompel. Al snel plaats Ik de hak van Mijn pump hard op jouw hand. Lees verder →