Zo blijf zo maar even liggen terwijl ik de wax even smelt. Dit gaat niet zo vlug hoor slaaf, ik smelt de wax altijd met een waxinelichtje. Ik hoorde de Meesteres inderdaad even iets pakken achter me en later het geluid van een aansteker. Met kloppend hart en een lijf voor met adrenaline lag ik te wachten op wat kwam. En niet te vergeten de klemmen, deze werden steeds pijnlijker naar mate de tijd vorderde.
Mijn dienaar Rodin is niet meer hier, hij is gevlogen naar zijn allerliefste om daar, samen, hopelijk terug te kijken op een warm en liefdevol leven. Jaren terug kwam hij in mijn leven, nadat zijn vrouw was overleden en hij zichzelf toestemming gaf om zijn laatste jaren gehoor en uiting te geven aan zijn diepgeworteld verlangen. Het verlangen om te dienen en gehoorzamen, een dominante vrouw op een voetstuk te plaatsen en haar vanuit zijn diepste ik te vereren.