Zoals al vermeld in het strafverslag van Meesteres Deana was ik de sukkel die zo stom was om een belofte aan Meesteres Deana niet na te komen om een stuk voor de website te schrijven.
Na het strafverslag werd mij deze eerdere belofte uiteraard en terecht niet kwijtgescholden. Ik was erg onzeker over hoe ik dit moest aanpakken, vooral toen ik het nogal ambitieuze en vrij pretentieuze idee kreeg om een fantasieverslag over een eerste ontmoeting tussen mij en Meesteres Deana te schrijven.
Hiervoor heb ik toestemming aan de Meesteres gevraagd. Ik hoop dat wat ik heb geschreven niet al te belachelijk is en ik hier niet voor gestraft ga worden.
Het is half negen ’s ochtends. Verschrikt word ik wakker en zie dat ik me verslapen heb. Half stommelend loop ik naar de badkamer en kijk mezelf in de ogen. Geschrokken bekijk ik me in de spiegel.
Waar anders altijd een chagrijnige, slaperige jongeman met duffe ogen staat, zie ik mezelf nu toch anders. Verdwenen is die duffe blik en voor het eerst in jaren blijk ik in staat te zijn om zo snel na het ontwaken te kunnen lachen.
Ook andere dingen zijn veranderd. Waar ik normaal gesproken nergens op mijn lichaam blauwe plekken of schrammen heb, zie ik nu dat mijn schouders een en al blauw en rood zijn. Met een glimlach denk ik terug aan de dag ervoor.
Oh, wat zat ik zenuwachtig in de trein op weg naar mijn ontmoeting met Meesteres Deana. Na maanden af en toe met Haar te hebben gechat, zou ik Haar voor het eerst ontmoeten.
Met veel plezier dacht ik terug aan die eerste gesprekken die ik met Haar mocht hebben over BDSM en onderdanigheid. Wat was ik zenuwachtig die eerste paar keer dat ik Haar sprak.
Toen ik voor het eerst van Haar op de knieën moest omdat ik me in een onderdanige positie had geplaatst door om half twee ’s nachts te vragen of ik mocht slapen, wekte dat zoveel adrenaline op dat ik de hele nacht niet meer heb geslapen. Bijna net zo zenuwachtig was ik als ik nu ben voor deze eerste ontmoeting.
Twijfels schoten door mijn hoofd. Wil ik dit wel echt? Wat als Ze mij niet goed genoeg vindt? Die kans is vrij groot. Zij is immers een ervaren Meesteres en weet precies wat Ze wil. Ik daarentegen ben een beginneling die geen idee heeft wat hij moet doen, wat voor houding hij zich moet geven.
Hoe moet ik Haar überhaupt begroeten? De Meesteres wil ook nog eens in het openbaar afspreken om gewoon een drankje te drinken. Wat moet ik in hemelsnaam doen om haar een goed beeld van mezelf te geven?
Als ik mezelf ben, vindt Ze me vast een arrogante lul waar Ze vrij weinig mee kan. Aan de andere kant, hoe kan ik ooit mezelf zijn terwijl de zenuwen me door het lijf gieren?
Een kwartier voor het station waar ik moest uitstappen had ik het niet meer. Dit had ik van mezelf nog nooit meegemaakt. Plotseling begon ik uit angst zo wild te trillen en te zweten dat een medereiziger me bezorgd aankeek en vroeg of ik ziek was.
Zonder om te kijken ben ik opgestaan en naar de wc gelopen, waar ik mezelf eens bekeek en zag dat ik lijkbleek was. Volkomen overstuur belde ik de Meesteres op en vroeg huilend als een klein kind wat ik moest doen.
De Meesteres reageerde heel begripvol en stelde me gerust. Ze stelde me voor om me op het station te ontmoeten, zodat ik niet nog langer hoefde te wachten. Ook stelde Ze me zo voor een voldongen feit; ergens anders uitstappen kon niet meer. Op de een of andere manier voelde ik me hierna een stuk beter. Een klein lachje kon er zelfs weer vanaf.
Knarsend kwamen de wielen van de trein uiteindelijk tot stilstand. Als eerste stapte ik uit en keek toch nog steeds licht zenuwachtig om me heen. Ik wist dat de Meesteres klein van stuk is en ze had afgesproken een rode jas te dragen, zodat ik haar makkelijk zou herkennen.
Na een aantal seconden begin ik toch zenuwachtig te worden. Zou Ze er misschien toch niet zijn? Dan word ik op de schouders getikt. Twee paar prachtige ogen kijken me scherp aan.
“Zo subje, zou je jezelf niet eens netjes voorstellen in plaats van zo raar om je heen te kijken?”
Benieuwd hoe dit verdergaat? Lees snel Deana’s reactie!