Geketend

‘Please, laat me komen. Ik smeek U!’

Met een spottende blik keek Ik hem aan. Wat een zwakkeling, dacht Ik bij mezelf. Waarom heb Ik hem in huis gehaald? Koken kon hij wel, net als de afwas doen, maar verder? Ik schudde minachtend mijn hoofd en keek op hem neer.

‘Tut tut…’ sprak Ik de slaaf streng toe. ‘Als je dit zou kunnen zien, dan maakte je jezelf uit schaamtegevoel van kant. Zie nu toch hoe je erbij ligt…’

Na het eten had Ik de slaaf netjes op bed vastgebonden. Hij lag op zijn rug met zijn armen boven zijn hoofd. Zijn polsen waren met touw vastgemaakt aan de spijlen van het bed. Zijn benen waren gespreid en ook deze zaten vast aan het bed. De slaaf was naakt, kwetsbaar en pathetisch.

‘Zielig stuk mens dat je bent…’ Ik liet de woorden langzaam en pijnlijk tot hem doordringen. Zijn gekreun en gesmeek hielden op, maar de straf was nog niet eens begonnen. Nee, bij lange na niet. Ik liep naar de kast, opende de deur en keek naar de voorwerpen. Het was inmiddels een flinke collectie geworden, maar lang had ik niet nodig om een keuze te maken.

Ik koos voor een stok. Zeventig centimeter in lengte. Dun maar stevig. Het was een van Mijn favoriete speeltjes. Een tik met dit verlengstuk van Mijn arm voelde pijnlijk aan. Dat was één ding dat zeker was…

‘Dus jij wilt komen, hm?’ Ik lachte en kwam naast hem staan. ‘Misschien moet Ik je blinddoek afdoen en spiegels aan het plafond hangen. Dan zou je misschien net zo erg genieten als Ik…’

Direct liet ik de stok hard op zijn bovenbeen neerkomen. Het was een snelle tik, een slag die een rode striem achterliet. Zijn lichaam schokte omhoog. Deels door de schrik, deels van de pijn.

‘Ah…’ Ik lachte opnieuw en streelde met het uiteinde van de stok richting zijn kruis. Uiterst zorgvuldig zorgde Ik dat de edele delen niet aangeraakt werden. Toch zag Ik dat de erectie weer op kwam dagen.

Een nieuwe tik, ditmaal op zijn buik. Nog een. En nog een! Dat zou hem leren. De rode striemen vermenigvuldigden zich al snel en toen de slaaf het uitschreeuwde van pijn, snauwde Ik hem blaffend toe. ‘Wie zei dat jij je mond open mocht doen?!’

‘Nie…-‘ Nog voordat hij het eerste woord af kon maken, gaf Ik hem bestraffend een tik op zijn tepel. Ik zag dat hij zijn best deed om een schreeuw te onderdrukken en dat plezierde me. ‘Goedzo,’ complimenteerde Ik hem.

De stok vond zijn weg al strelend weer naar beneden. Het uiteinde kwam in aanraking met zijn gevoelige uitsteeksel. Het ding was inmiddels volledig gekrompen, maar door deze aanraking kwam er nieuw leven in. Ik streelde verder richting zijn balzak en zag zijn mast in volle glorie rechtop staan.

Na een hele dag teasen was hij nog niet gekomen. Zou Ik dan nu…? Toen Ik de stok langzaam over de schacht liet glijden, hoorde Ik een zachte kreun. Onbewust glimlachte Ik. Nee, hij had het nog niet verdiend.

Voor een laatste maal gaf Ik de slaaf een bestraffende tik. Kreunen deed hij maar in zijn eigen tijd. De stok kwam hard neer op de gespannen schacht van zijn mannelijkheid, wat een uiterst pijnlijke reactie teweegbracht. Zijn gelaat vertrok van pijn en zijn lichaam schokte hevig, maar een schreeuw hield hij moedig in.

‘Goedzo…’ Het was het laatste compliment van die avond. Ik legde de stok weg, liep naar de deur en zonder om te kijken, ging Ik weer terug naar de woonkamer. Morgen weer een dag…