Leren laarzen

Geknield aan Mijn voeten rits je langzaam de laarzen tot aan Mijn knie dicht, je voelt hoe jouw vingertoppen langs het koele leer strelen, je bent je volledig bewust van jouw positie en je durft niet op te kijken. Terwijl Ik opsta laat Ik Mijn blik minachtend over je heen gaan.

Ik loop rustig een rondje door de winkel, terwijl jij geknield naar de grond blijft kijken, biddend dat deze laarzen Mij wel zullen bevallen… Naast jou staan nog 7 dozen, die jij straks allemaal weer terug kan gaan zetten, maar je weet dat je niet mag klagen, je weet dat Ik alleen het beste verdien.

De gedachte dat je Mij straks misschien kan plezieren met een paar hoge laarzen brengt een lichte tinteling in je buik teweeg. Ik maak een “hmm” geluid en je schrikt gelijk op uit jouw overpeinzingen.

Twijfel begint je te overvallen, je begint jezelf af te vragen of Ik deze laarzen ook maar matig vind, of Ik ze niet super vind zitten… je begint jezelf af te vragen of je Mij straks achterna moet lopen naar de 4^e schoenenwinkel…

Ik merk dat je het benauwd begint te krijgen en Ik kijk geamuseerd toe. Ik loop op je af en ga voor je neus stil staan, je weet dat je naar de grond moet blijven kijken, maar je voelt een enorme verleiding in je opkomen om jouw blik langs de laarzen en mijn benen te laten glijden…

Ik plof neer op de stoel en laat jou weten dat het deze laarzen zullen worden. Ik strek mijn been zodat je kan beginnen aan het losritsen en het uittrekken van Mijn laarzen. Ietwat nerveus en met licht trillende handen begin je aan het ritsje te frummelen.

Met een bitse stem laat Ik weten dat Ik wil dat je opschiet. Als de laarzen eindelijk uit zijn, schuif je de pumps terug aan Mijn voeten waarmee Ik de winkel binnen kwam.

Ik plaats Mijn hak goed gericht op jouw tepel en Ik duw je naar achteren. Zenuwen razen door je buik, als je eraan denkt wat je nu moet gaan doen. Maar al te goed weet je wat Ik van je verwacht.

De gedachte dat je nog nooit in deze stad geweest bent is enigszins geruststellend, je hebt namelijk geen idee wat het winkelpersoneel ervan denkt, je hebt geen idee of ze iets opgemerkt hebben… Snel ruim je de 7 overige dozen op, zodat je aan de laatste fase kan beginnen.

Zenuwachtig en onvast op je benen loop je op de kassa af. De laarzen die Ik uitgezocht heb plaats je voorzichtig op de toonbank. De verkoper haalt de scanner erover en slaat het bedrag aan op de kassa… “179,99.”

Even schrik je op terwijl je het bedrag hoort, je voelt hoe Ik achter je rug Mijn mond vertrek in een sadistische grijns. Met trillende vingers haal jij je portemonnee tevoorschijn en je pakt jouw pinpas eruit. Onvast vraag je of je kan pinnen. “Dat kan meneer, een ogenblik geduld.”

Het lijkt een eeuwigheid te duren voor jij jouw pinpas eindelijk door de pinautomaat kan halen. De zenuwen en de opwinding razen door je lichaam. Het voelt alsof je maag in de knoop ligt.

Eindelijk kan jij je pincode intoetsen. Een piep en het bonnetje ratelt tevoorschijn. Doordat je weet dat ik toekijk doe jij je best om je hand niet te laten trillen als je het bonnetje veilig wegstopt in je portemonnee en de tas aanneemt waar Mijn laarzen in zitten.

De laatste woorden van de winkelier gaan het ene oor in en het andere oor weer uit, je moet moeite doen om je aandacht erbij te houden en nog iets van een afscheid te mompelen. Ondertussen vang je Mijn verschijning op vanuit je ooghoek. Onmiddellijk haast jij je naar de uitgang, om achter Mij aan te lopen.

Eindelijk buiten voel je een opluchting, ook een licht gevoel van euforie. Al die moeite was het waard, je hebt iets gevonden om Mij mee te plezieren. Uitgerekend jij, terwijl Ik er ook voor had kunnen kiezen om iemand anders te onderwerpen.

Een trots gevoel komt in je naar boven, je moet je best doen om niet met opgeheven hoofd te gaan lopen, want je weet dat Ik wil dat je naar de grond blijft kijken. Dat zorgt ervoor dat je moeite moet doen om Mij niet uit het oog te verliezen, je kan alleen Mijn voeten in de gaten houden.

Omhoog kijken waag je ook niet meer, want je weet dat ik jou kan observeren via de weerspiegeling in de ruiten van de winkelstraat. Die fout had je al eerder gemaakt… die zal je niet nog eens maken…

Plotseling maak ik een bocht naar links. Door al dat gepeins was je Mij bijna uit het oog verloren, je voelt hoe je hart tekeergaat en je staat gelijk stijf van de adrenaline.

Soms verbaas je je nog steeds over de invloed die Ik op je heb, je staat ervan versteld dat iemand het voor elkaar heeft gekregen dat jij zover voor Haar gaat. Voor deze gedachten heb jij niet veel tijd, want je begint je snel zorgen te maken over jouw portemonnee, terwijl Ik de volgende winkel binnenloop.

“Ik heb besloten dat er boven hoge leren laarzen ook een sexy donker spijkerrokje hoort.” De blik die ik over Mijn schouder werp, zorgt ervoor dat jij je nog meer bewust bent van jouw positie. Terwijl je Mij volgt door de winkel, pak je alles wat Ik aanwijs, je hoopt maar dat je alles in de goede maat pakt.

Op ieder kledingstuk dat niet past staat een straf… Veel tijd om erover na te denken heb je niet, want je kan Mij niet uit het oog verliezen en Ik loop in een behoorlijk tempo de winkel door. Een zucht ontsnapt van jouw lippen als Ik eindelijk richting de kleedhokjes loop, je hoopt op een paar minuutjes rust.

Die hoop valt al snel in duigen als Ik iets op de grond laat vallen. Gehaast pak je het op, halverwege het overeind komen sta je in 1 keer stil, je hart lijkt in je keel te kloppen en je bent er 100% van overtuigd dat op Mijn gezicht een gemene grijns staat, langzaam kom je verder overeind.

De kledingstukken die Ik uitgekozen heb, hang je netjes op in een pashokje. Als je daarmee klaar bent begeef jij je naar het pashokje daarnaast, je weet wat Ik wil dat jij met die voorwerpen doet…