Dit is het tweede deel in een verhalenreeks over een voyeur. Lees eerst het begin: De voyeur (1).
Donderdagnacht. Via het pad sluip ik richting de moderne huizen. Ik draag geen rugzak en ik merk dat ik minder transpireer. Warm heb ik het wel, maar dat is van opwinding. Ja, ik ben opgewonden. Opgewonden van wat er komen gaat.
Voorzichtig sluip ik naar de hoge muren van het huis. De tuin is nog in aanbouw, waardoor er geen grote hekken of vervelende honden zijn die het me moeilijk maken. De weg is vrij en niemand die me gezien heeft. Dat is ook niet zo vreemd. Niemand die rond dit uur in deze kou iets te zoeken heeft op straat. Behalve ik dan.
Ik ben bij het keukenraam aangekomen en geluidloos haal ik de glassnijder uit mijn zak. Het vlijmscherpe mes zit bevestigd aan een rubberen zuignap die ik tegen het raam plak. Alsof het een passer is, snij ik behendig een rondje uit het raam. Voorzichtig trek ik het glas naar voren.
Ik spits mijn oren om gekraak op te vangen, maar gelukkig is het geluid beperkt. Ik begin te glimlachen en ik steek mijn hand door het gat om het slot van de keukendeur eraf te halen. Dit was stap één. Een stap die ik wekenlang in mijn schuur geoefend heb. Een stap dichter bij mijn obsessie.
Ik open de deur en ik betreed voorzichtig het huis. Mijn grootste zorg is om geen geluid te maken en door mijn gewicht op een bepaalde manier te balanceren, lukt mij dit aardig. Mijn ogen wennen aan de duisternis en na enkele minuten ben ik er klaar voor. Ik ben klaar om te jagen. Op jacht naar mevrouw Hoogakker.
Terwijl ik de trap naar boven oploop, begint mijn hart steeds harder te kloppen. Mijn buik staat in brand en ik voel de adrenaline door mijn lichaam gieren. Ik probeer mijn ademhaling zo goed mogelijk te controleren.
Ik weet precies waar ze slaapt. Welke kamer ik moet hebben. Ik weet het allemaal. Na al die weken haar huis bestudeerd te hebben, als een goed getrainde voyeur, is dit een eitje. Ik sta voor haar deur en langzaam breng ik mijn hand naar de deurklink.
Ik zie dat ik tril. De handschoen trilt. Ik krijg het nog warmer en ik neem de deurklink vast. Voorzichtig schuif ik deze omlaag en duw langzaam de deur open. Tot mijn grote vreugde maakt de deur weinig tot geen geluid.
De duisternis heet me welkom. Ik zet een kleine stap de kamer in en laat de geur op me inwerken. Het ruikt vrouwelijk. Het ruikt heerlijk. Het ruikt zo anders dan thuis. Zo anders dan bij mijn eigen vrouw…
Opgewonden loop ik naar het bed. Ik sta aan het voeteneinde en ik kijk neer op mevrouw Hoogakker. Ik herhaal de naam enkele keren in mijn hoofd. Het maakt me nog warmer dan ik al ben.
Ik voel mijn erectie opkomen. Mijn verlangens groeien. De verlangens om bovenop haar te springen en om mezelf in haar te forceren. Hoe zou het aanvoelen? Ik besluit om er niet al te lang over na te denken.
Mijn hand is inmiddels naar mijn kruis afgedaald en ik weet dat ik mezelf niet meer in kan houden. Ik zit aan mijn limiet. Wat mijn vrouw een decennia geleden nog niet wist te presteren, weet mevrouw Hoogakker klaar te spelen zonder er zelfs maar bewust van te zijn.
Ik wil bijna grinniken, maar ik besef dat dit er nog niet het goede tijdstip voor is. Langzaam loop ik naar de zijkant van het bed. Ik hoor haar ademhaling. Haar lange, bruine haar ligt op het kussen.
Een arm ligt over de deken en ik zie een bandje over haar schouder lopen. Mijn erectie is volgroeid en ik zie haar voor me zonder deken in een sexy nachtjurkje.
Mijn gedachten slaat op hol. Ik hou het niet meer langer. Ik trek mijn linker handschoen uit, open mijn broek en neem mezelf vast. Ik controleer mijn ademhaling nu meer dan ooit.
Mijn uiterst opgewonden gevoel zorgt ervoor dat het niet lang duurt en als het moment daar is, moet ik mezelf beheersen om niet te giechelen. Dit moment zal me voor altijd bijblijven en hopelijk zal dit moment ook vaker voorkomen. Ik doe mijn broek dicht en draai me om. Slaap wel, mevrouw Hoogakker.
Benieuwd naar hoe dit verdergaat? Lees snel De voyeur (3)!