Dit is het vierde deel in een verhalenreeks over een voyeur. Lees eerst het begin: De voyeur (1).
Eindelijk! Het is zo ver. Opgewonden loop ik richting het huis van mevrouw Hoogakker. Het is donker en het is koud buiten, maar mijn lichaam voelt heerlijk warm aan. Vooral mijn buik. Hij tintelt.
Terwijl ik naar de deur loop, controleer ik nog even of mijn pet nog recht zit. De doos onder mijn linkerarm zit stevig op zijn plek en met mijn rechterhand druk ik voorzichtig op de deurbel. Hoogakkers deurbel.
De deur gaat voorzichtig open, maar wordt op een kier gehouden.
‘Er is een pakketje voor U, mevrouw.’
Ondanks de zenuwen weet ik mijn stem nog aardig in bedwang te houden. Ik zie de helft van haar mooie gezicht. Haar mooie ogen. Het zachte haar. Ik kan zelfs zien dat ze in haar badjas gekleed is. Precies zoals ik had voorspeld. Ze komt net onder de douche vandaan en ik denk aan het rode slipje dat ze er mogelijk onder aan heeft.
‘Ah…’
Ze glimlacht en opent de deur voor me. ‘Is het niet erg koud om nu nog te moeten bezorgen?’ Ze kijkt me vriendelijk aan en ik voel me nog meer met deze vrouw verbonden dan ooit te voren.
‘Ja, tja. Het is niet anders, hè?’ Ik begin uit het niets te gniffelen. Het is me gelukt. Door me te verkleden als postbezorger sta ik nu oog in oog met haar. De adrenaline giert door mijn lijf en ik ben er klaar voor. Klaar om haar te overmeesteren. Klaar om mevrouw Hoogakker aan haar haren naar binnen te sleuren en om me in haar te forceren. Ik ben er zo klaar voor…
‘Zin om even kort binnen te komen? Dan kun je jezelf opwarmen…’
De gedachte om nu mijn slag te slaan is verdwenen zodra ik haar uitnodigende gebaar hoor. Vraagt ze me nu echt om binnen te komen? Mij? Ik kijk haar met stomheid geslagen aan, maar weet me snel te herstellen.
‘Eh… Tja, ja. Leuk!’ Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en voor ik het besef, sta ik binnen in haar grote huis. Het is er warm, knus, gezellig, sfeervol… Het is er alles wat bij mij thuis ontbreekt. Alles waar mijn vrouw nooit voor heeft kunnen zorgen. Mevrouw Hoogakker neemt mijn jas aan en gebaart me te gaan zitten op de mooie crèmekleurige hoekbank. Wat een luxe, denk ik bij mezelf.
‘Koffie?’ hoor ik vanuit de keuken. Opgewonden roep ik van ja. De grote televisie en dvd-collectie vertellen me dat ze jeugdig qua geest is. Net zo jeugdig en mooi als haar lichaam eruitziet, denk ik bij mezelf. Ik begin kort te giechelen.
Aan de muur hangen grote schilderijen uit de Japanse oudheid. Ik kom van de bank af en ik loop naar de mooie kunstwerken om ze eens beter te bekijken. Er staan Japanse vrouwen en mannen op afgebeeld die volledig naakt zijn.
Ze bedrijven de liefde met elkaar in allerlei vreemde posities. De vrouwen hebben wit geschminkte gezichten en enkelen zitten vastgebonden. Vastgebonden. Touw… Ik had touw in mijn pakketje om mevrouw Hoogakker mee…-
Mijn hoofd wordt uit het niets naar achteren gerukt. Een touw wordt om mijn nek geslagen en ik voel hoe het in mijn nek snijdt. Met een geweldige kracht word ik naar achteren getrokken. Ik zak door de grond en mijn handen grijpen naar het touw, maar het is onmogelijk om los te krijgen.
Ik krijg amper lucht en wild begin ik met mijn rechterarm door de lucht te zwaaien. Ik wil het uitschreeuwen, maar er komt geen geluid meer door mijn keel. Er komt niet meer uit en er komt ook niets meer in. Ook geen lucht. Het duurt niet lang of ik verlies mijn bewustzijn.
Benieuwd naar hoe dit verdergaat? Lees snel De voyeur (5)!